ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ: "...η ιστορική αλήθεια που σκεπάστηκε, γιατί για το πάντοτε άγρυπνο και κυρίαρχο Σύστημα της Εθνικοφροσύνης ήταν απαράδεκτο για έναν αριστερό να προβάλει και τελικά να επιβάλει την πατριωτική αντιμετώπιση αυτού του τόσο κρίσιμου εθνικού προβλήματος για το οποίο ήσαν υπεύθυνες όλες οι κυβερνήσεις από το 1944 έως σήμερα. Γιατί και σήμερα ακόμα οι κυβερνώντες ουσιαστικά σύρονται από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ σ' αυτή την αναζωπύρωση του θέματος αυτού γνωρίζοντας, όπως όλος ο κόσμος, ότι πίσω της κρύβεται η επιδίωξη να γίνουν τα Σκόπια μέλος του ΝΑΤΟ..."

Από "ΤΑ ΝΕΑ" και τον κλώνο της "Ε"

"ΤΑ ΝΕΑ", 22/01/18

                                 
Ο Μίκης Θεοδωράκης αποκαλύπτει: Η αλήθεια 

για το Συμβούλιο Αρχηγών το 1992

Ο Μίκης Θεοδωράκης απαντώντας σε άρθρο του αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών Γιώργου Κατρούγκαλου στα «ΝΕΑ» αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές της συζήτησης που έγινε την εποχή της διακυβέρνησης Μητσοτάκη για το Σκοπιανό

Ο κ. Κατρούγκαλος στο άρθρο του («Λύτρωση από τον Αλυτρωτισμό», «ΤΑ ΝΕΑ» 19.1.2018) αναφέρεται σε έναν «έντιμο» συμβιβασμό σχετικά με το όνομα «Μακεδονία». Θα αποδείξω ότι υπάρχουν περιπτώσεις που δεν επιδέχονται συμβιβασμούς, όπως είναι η παραχάραξη της Ιστορίας που θίγει τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Δηλαδή θέματα Αρχών και Εθνικού συμφέροντος. Ιδιαίτερα όταν μπορούν να οδηγήσουν στην απώλεια μέρους της εθνικής μας ακεραιότητας.

Στο σημείο αυτό θα ήθελα να απαντήσω στο επιχείρημα ότι τα Σκόπια είναι μια μικρή χώρα και επομένως δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Πράγματι, είναι μικρή χώρα. Οταν όμως πίσω από τα Σκόπια κρύβεται κάποια μεγάλη διεθνής δύναμη, τότε οι ισορροπίες ανατρέπονται. Και ο νοών νοείτω...

Αλλωστε και μόνο το γεγονός ότι οι Σκοπιανοί συμπεριφέρονται απέναντί μας με έναν τόσο θρασύ και εχθρικό τρόπο, αποδεικνύει ότι γνωρίζουν ότι υποστηρίζονται από διεθνείς δυνάμεις φιλικές λόγω της γενικότερης πολιτικής τους στον χώρο των Βαλκανίων. Εξάλλου οι αναμνήσεις από την εποχή της διάλυσης της Γιουγκοσλαυίας είναι νωπές.

Το γεγονός ότι πολλές χώρες έχουν δεχθεί την ονομασία «Μακεδονία» για τα Σκόπια - Βαρδάρη, όπως είναι το πραγματικό τους όνομα, αποδεικνύει ότι γι' αυτές τις χώρες δεν έχει σημασία η αλήθεια αλλά οι διάφορες σκοπιμότητες. Οπως λ.χ. η Ρωσία και όσοι την ακολουθούν, γιατί οι Σκοπιανοί είναι Σλαύοι. Οι Τούρκοι και οι Αραβες, γιατί είναι μουσουλμάνοι. Και οι ΗΠΑ και τα κράτη του ΝΑΤΟ, γιατί έτσι εξυπηρετούνται τα σχέδιά τους στα Βαλκάνια. Στο βάθος δεν μπορεί να μη γνωρίζουν ότι γελοιοποιούνται συνυπογράφοντας την κωμικοτραγική πρωτοβουλία του Τίτο και των Σκοπιανών να βαπτισθούν από Σλαύοι Μακεδόνες - απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου παραβλέποντας το χάσμα των χιλίων ετών που χωρίζει την κάθοδό τους στα Βαλκάνια το 700 μ.Χ. από τους Ελληνες Μακεδόνες των 300 και πλέον ετών προ Χριστού. Κωμικό, γιατί κανείς δεν μπορεί να αλλάξει την Ιστορία και τραγικό για την τραυματισμένη Ελλάδα λόγω των θυσιών της στην πάλη κατά του χιτλερισμού και του εμφυλίου πολέμου που ακολούθησε και που μας οδήγησε στα όρια μιας εθνικής καταστροφής.

Για τους λόγους αυτούς η Ελλάδα δεν αντέδρασε εγκαίρως όταν ο Τίτο αποφάσισε να δώσει το όνομα «Μακεδονία» σε μια επαρχία της Γιουγκοσλαυίας εντελώς αυθαίρετα, εκμεταλλευόμενος την τραγική μας θέση.

Θα αναφερθώ στο παράδειγμα της Δυτικής Γερμανίας, η οποία έμεινε ώς το τέλος ακλόνητη στην απόφασή της να μην αναγνωρίσει την Ανατολική Γερμανία τη στιγμή που δεκάδες χώρες είχαν συνάψει μαζί της διπλωματικές σχέσεις. Με ποιο επιχείρημα; Το ότι θεωρούσαν πως δεν μπορεί η αποδοχή από τους άλλους να παραχαράξει τελεσίδικα την Ιστορία, αλλά μονάχα η δική τους ψήφος. Και στο τέλος δικαιώθηκαν! Το ίδιο θα πρέπει να κάνουμε κι εμείς γνωρίζοντας ότι η παραχάραξη της Ιστορίας σε σχέση με το όνομα της Μακεδονίας δεν μπορεί να θεωρηθεί ως τετελεσμένο γεγονός παρά μονάχα με τη δική μας ψήφο.

Και τώρα περνώ στις κρυμμένες αλήθειες της εποχής της διακυβέρνησης Μητσοτάκη στη δεκαετία του 1990:

Το θέμα των Σκοπίων ανέκυψε το Νοέμβριο του '91. Επειδή τα Σκόπια είχαν δραστηριοποιηθεί με το Σύνταγμα και με την προπαγάνδα την οποία έκαναν, αποφάσισε η κυβέρνηση να φέρει το θέμα στο Υπουργικό Συμβούλιο. Ο Σαμαράς ήδη ευρίσκετο στις Βρυξέλλες στο Συμβούλιο Υπουργών. Ηταν Παρασκευή αυτή η κρίσιμη συνάντηση. Ερχεται λοιπόν στην ημερήσια διάταξη το θέμα των Σκοπίων. Με εισήγηση φυσικά του προέδρου της κυβέρνησης, του κ. Μητσοτάκη.

Την προηγουμένη τον επισκέφθηκα στο γραφείο του, στου Μαξίμου, και του είπα ότι «χαίρομαι που θα συζητηθεί το πρόβλημα αυτό, γιατί είναι ένα πρόβλημα για το οποίο εσείς οι Ελληνες πολιτικοί θα πρέπει να ντρέπεστε διότι αφήσατε από το 1944 να αιωρείται το όνομα Μακεδονία, έστω και στα πλαίσια της Γιουγκοσλαυίας». Του διεμήνυσα, λοιπόν, ότι ήρθε η στιγμή της εθνικής αποκατάστασης.

«Αύριο στο Υπουργικό Συμβούλιο να θέσεις για πρώτη φορά το θέμα του ονόματος. Διότι αν δεν το θέσεις, θ' αποκαλύψω γράμματα και μπροσούρες που μιλάνε για Μεγάλη Μακεδονία». Μου λέει, «μην το συζητάς, εάν το κάνουμε θα απομονωθούμε διεθνώς». «Υπάρχει», πρόσθεσα, «και ένας άλλος λόγος πιο σοβαρός ακόμα. Οτι αυτή τη στιγμή που πηγαίνουμε σε εθνική διάλυση, το εθνικό κύτταρο δεν λειτουργεί. Ολα διαλύονται καθημερινά. Αυτός είναι ένας στόχος που μπορεί να συσπειρώσει σήμερα. Σ' όλη αυτή την πολιτική που ασκείται στον λαϊκισμό, ας προτάξουμε και ένα ιδανικό μπροστά, να συσπειρωθούμε όλοι μαζί».

Μου απάντησε «αυτή την ατιμία δεν πρόκειται να την κάνω ποτέ στον ελληνικό λαό. Είναι κάτι που δεν το πιστεύω. Θα μας απομονώσει. Και σε παρακαλώ πολύ, αύριο στο Υπουργικό Συμβούλιο να μην επιμείνεις. Ασε να κάνω την εισήγηση και σε παρακαλώ πολύ να μη θέσεις τέτοιο θέμα. Γιατί το θεωρώ ανώριμο και δεν προχωρεί».

Την επομένη στο Υπουργικό Συμβούλιο είδε ότι ήμουν συνοφρυωμένος και είχα αποφασίσει να μιλήσω. Είπε ότι σήμερα θα αποφασίσουμε για τις οδηγίες που θα δώσουμε στον Αντώνη Σαμαρά στις Βρυξέλλες και θα επιδιώξουμε να γίνει θέση της Κοινότητας. Ποιες είναι αυτές; 1) Ορος, ότι τα Σκόπια θα πρέπει να σταματήσουν την ανθελληνική προπαγάνδα και να απαλείψουν τα επιλήψιμα σημεία από το Σύνταγμά τους. «Συμφωνείτε;». «Συμφωνούμε», απάντησαν οι υπουργοί. Πάει αυτό, κλείσαμε. «Μια στιγμή, κ. πρόεδρε», του λέει ο Αθανάσιος Κανελλόπουλος. «Τι συμβαίνει, Θανάση;» «Υπάρχει ένα δεύτερο σημείο που θα πρέπει να προσθέσουμε». «Ποιο είναι;». «Το θέμα της εθνικότητας». «Γιατί δεν υπάρχει μακεδονική εθνικότητα. Εδώ πρόκειται για παραμόρφωση της Ιστορίας. Συμφωνείτε;». Συμφωνούμε.

Δύο λοιπόν όροι. Ζητάω ξαφνικά τον λόγο. «Μίκη, περί τίνος πρόκειται;». «Υπάρχει ένα τρίτο σημείο, κύριε πρόεδρε». «Ποιο;». «Το όνομα Μακεδονία». «Τι εννοείς;». Και πήγε να το κλείσει. Οι υπουργοί όμως επέμεναν να μιλήσω. Αναπτύσσω λοιπόν τις απόψεις μου: Το όνομα Μακεδονία είναι το όχημα, με το οποίο περνάνε την προπαγάνδα τους. Λέγοντας ότι είναι Μακεδόνες, όλη η Μακεδονία, η Βόρειος Ελλάδα είναι υπό ελληνική κατοχή!

Δηλαδή η ουσία είναι εκεί. Εγινε μια ασχήμια πενήντα ολόκληρα χρόνια, ας κάνουν την αυτοκριτική τους εκείνοι που το δέχτηκαν, αλλά από δω και μπρος πρέπει να αρχίσουμε μια νέα ιστορία. Είμαστε υπεύθυνοι μπροστά στον ελληνικό λαό. Να τελειώσει η καπηλεία. Ενθουσιάζονται οι υπουργοί και λένε «κύριε πρόεδρε συμφωνούμε». Τι να κάνει ο Μητσοτάκης, είπε «γράψτε και Μακεδονία». Ετσι προστέθηκε το «Μακεδονία».

Βέβαια τότε δεν μπορούσα να προβλέψω την αντίδραση της διεθνούς κοινής γνώμης στο αυταπόδεικτο δίκαιό μας. Αντίθετα, ήμουν βέβαιος ότι η Ευρώπη και λόγω του ότι ήμασταν στην ΕΟΚ θα ενίσχυε το αίτημά μας. Οπως επίσης δεν μπορούσα να προβλέψω ότι ένα τόσο ευαίσθητο εθνικό θέμα θα γινόταν αντικείμενο μιας άγριας και τόσο επιζήμιας εθνικά κομματικής εκμετάλλευσης.

Μέσα σ' αυτό το κλίμα σύγχυσης και εσωκομματικών αντιπαραθέσεων κι ενώ το αίτημα για κάθαρση είχε καταλαγιάσει, υπέβαλα την παραίτησή μου από το υπουργικό αξίωμα για να παραιτηθώ στη συνέχεια και από το βουλευτικό.

Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια που σκεπάστηκε, γιατί για το πάντοτε άγρυπνο και κυρίαρχο Σύστημα της Εθνικοφροσύνης ήταν απαράδεκτο για έναν αριστερό να προβάλει και τελικά να επιβάλει την πατριωτική αντιμετώπιση αυτού του τόσο κρίσιμου εθνικού προβλήματος για το οποίο ήσαν υπεύθυνες όλες οι κυβερνήσεις από το 1944 έως σήμερα. Γιατί και σήμερα ακόμα οι κυβερνώντες ουσιαστικά σύρονται από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ σ' αυτή την αναζωπύρωση του θέματος αυτού γνωρίζοντας, όπως όλος ο κόσμος, ότι πίσω της κρύβεται η επιδίωξη να γίνουν τα Σκόπια μέλος του ΝΑΤΟ...

Και κλείνω σημειώνοντας ότι η απόφαση εκείνου του Υπουργικού Συμβουλίου υπήρξε το όχημα που οδήγησε στην απόφαση του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών στα 1992 να αρνηθεί η Ελλάδα το όνομα «Μακεδονία» στα Σκόπια.

Αθήνα, 19.01.18

                                           "Εφ.Συν", 22/01/18

Κ. Καραμανλής: «Νέα, Βόρεια,

 οποιαδήποτε Μακεδονία»

Του Δημήτρη Ψαρρά

Με οξείς χαρακτηρισμούς, αλλά χωρίς αντιπρόταση, επιχειρεί η αντιπολίτευση να διαβάλει τους χειρισμούς της κυβέρνησης στο ζήτημα της ονομασίας της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας.

Μόνο που αυτό που προσπαθεί να κάνει σήμερα η κυβέρνηση είναι να διαπραγματευθεί με βάση την ενιαία πολιτική γραμμή στο ζήτημα, η οποία διαμορφώθηκε το 2007-2008, με κυβέρνηση δηλαδή Νέας Δημοκρατίας και επικυρώθηκε από όλες τις πολιτικές δυνάμεις.

Από εκεί προκύπτει και η δυσκολία της αξιωματικής αντιπολίτευσης να διατυπώσει με σαφήνεια τη σημερινή της άποψη: είναι υπέρ και εναντίον των συλλαλητηρίων, είναι υπέρ και κατά της επίλυσης του ζητήματος, είναι υπέρ και κατά της «σύνθετης ονομασίας».

Ορισμένα μέσα ενημέρωσης -με προεξάρχοντα δύο του συγκροτήματος Μαρινάκη, την «Ελευθερία του Τύπου» και τα «Παραπολιτικά»- επιχείρησαν χτες να εμφανίσουν ως «βόμβα» μια τοποθέτηση του Κώστα Καραμανλή, ο οποίος φέρεται να δηλώνει πως «δεν προκύπτει από πουθενά ότι εγώ είχα δεσμευτεί ότι θα υπάρχει ο όρος “Μακεδονία” στο όνομα». Ας δούμε αν και από πού προκύπτει αυτό.

ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ ①


Ηδη από τις προγραμματικές δηλώσεις της δεύτερης κυβέρνησης Καραμανλή, μετά τις εκλογές του 2007, η υπουργός Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη (φωτ.) είχε δηλώσει σαφώς ότι η πολιτική της κυβέρνησης είναι η προώθηση σύνθετης ονομασίας:

«Το ζήτημα του ονόματος της ΠΓΔΜ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν είναι μόνο ένα διμερές ζήτημα, ούτε είναι ένα ζήτημα ιστορίας και συναισθημάτων. Είναι εξόχως πολιτικό θέμα. Σκοπός τόσο των σχετικών με το ζήτημα αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας και της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ όσο και της Ενδιάμεσης Συμφωνίας του 1995 είναι η εξεύρεση λύσης, λύσης αμοιβαία αποδεκτής. Οχι η διαιώνιση αυτής της εκκρεμότητας. Αυτό ακριβώς επιδιώκει και η Ελλάδα: την εξεύρεση αμοιβαία αποδεκτής λύσης, στη βάση μιας σύνθετης ονομασίας. Υπάρχουν βεβαίως δυσκολίες. Πιστεύω ότι τις γνωρίζουν και τις αναγνωρίζουν όλοι μέσα σ’ αυτή την αίθουσα. Τις δυσκολίες αυτές μπορούμε να τις αντιμετωπίσουμε με αποφασιστικότητα και ρεαλισμό. Με πίστη στην ορθότητα των επιχειρημάτων μας. Το υπουργείο Εξωτερικών, με εντολή του πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, έχει καταστήσει την ελληνική θέση σαφή σε όλους τους φίλους, συμμάχους και εταίρους» (30.9.2007).

ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ ②


Στις 4.1.2008 ο πρεσβευτής των ΗΠΑ Ντάνιελ Σπέκχαρντ είχε μια «εγκάρδια συνάντηση» με τον Ελληνα πρωθυπουργό και συζήτησαν μεταξύ άλλων το ζήτημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ, εν όψει της συνόδου του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι. Σύμφωνα με εμπιστευτικό τηλεγράφημα του Σπέκχαρντ με ημερομηνία 5.1.2008, το οποίο έχει αποκαλυφτεί από τα WikiLeaks (08ATHENS21_a), ο Καραμανλής κράτησε μεν σκληρή γραμμή, αλλά στη βάση της σύνθετης ή ακόμα και διπλής ονομασίας:

«Ο Καραμανλής κράτησε σκληρή γραμμή στο θέμα του ονόματος της Μακεδονίας. [...] “Επιτρέψτε μου να είμαι πολύ ειλικρινής”, είπε ο Καραμανλής. “Νομίζω ότι έκανα όσα μπορούσα από την πλευρά μου”. Σύμφωνα με τον πρωθυπουργό, η ελληνική κοινή γνώμη παλαιότερα είχε αντιταχθεί έντονα σε οποιαδήποτε χρήση του ονόματος “Μακεδονία”, αλλά μετά από τις προτάσεις του Νίμιτς, η κυβέρνηση Καραμανλή αποφάσισε το “τολμηρό βήμα” της αποδοχής τους ως βάσης διαπραγμάτευσης, κάτι το οποίο προκάλεσε τεράστιο πολιτικό κόστος για τον Καραμανλή και τη Νέα Δημοκρατία. Η υποστήριξη της Ν.Δ. στην πατρίδα του Καραμανλή, την ελληνική Μακεδονία, υποχώρησε από πάνω από 50 τοις εκατό σε 40 τοις εκατό.

»Η Ελλάδα είναι ανοιχτή σε ένα σύνθετο όνομα, “Νέα, Βόρεια, Ανω, οποιαδήποτε Μακεδονία”, υποστήριξε ο Καραμανλής, και πρόσθεσε ότι ένας συμβιβασμός είναι απαραίτητος, αλλά έως τότε η ΠΓΔΜ παρέμενε αδιάλλακτη, κάτι που ο Καραμανλής το απέδιδε εν μέρει στην απόφαση των ΗΠΑ να αναγνωρίσουν τη Μακεδονία με το συνταγματικό της όνομα. Ο Καραμανλής πρόσθεσε ότι είχε πει στους ηγέτες της ΠΓΔΜ ότι όποια ελληνική κυβέρνηση προχωρούσε περισσότερο, θα έπεφτε. [...] Χωρίς μια λύση, είπε, “δεν μπορούμε να εγκρίνουμε την είσοδο της ΠΓΔΜ στους ευρωατλαντικούς θεσμούς”. Ως προς την πρόταση του Νίμιτς για μια λύση διπλής ονομασίας (Δημοκρατία της Μακεδονίας για εσωτερική χρήση και ένα σύνθετο όνομα για τον ΟΗΕ, το ΝΑΤΟ και διεθνή χρήση), ο Καραμανλής είπε ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να το αποδεχτεί, αλλά το σύνθετο όνομα θα έπρεπε να χρησιμοποιείται σε όλα τα διεθνή φόρα και η Ελλάδα περιμένει να χρησιμοποιούν και οι ΗΠΑ το σύνθετο όνομα».

Είναι φανερό ότι σε σύγκριση με τις θέσεις αυτές της κυβέρνησης Καραμανλή, οι θέσεις της σημερινής κυβέρνησης μοιάζουν «αδιάλλακτες».

ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ ③

Αυτά που ακούγονται σήμερα από μερίδα της Νέας Δημοκρατίας και των μέσων ενημέρωσης λέγονταν εκείνη την περίοδο (2007-2008) μόνο από τον Γιώργο Καρατζαφέρη. Αυτό προκύπτει από τη συζήτηση προ ημερησίας διατάξεως που προκάλεσε στη Βουλή ο ΛΑΟΣ στις 10.4.2008. Οπως κάνει σήμερα η αντιπολίτευση για τον Αλέξη Τσίπρα, έτσι και τότε ο κ. Καρατζαφέρης είχε καταγγείλει τον Κ. Καραμανλή για «κλειστή και κρυφή πολιτική» και υποστήριξε ότι «δεν είχε ενημερωθεί επαρκώς η Βουλή και ο ελληνικός λαός», κάνοντας λόγο «για σημαντικό έλλειμμα ενημέρωσης».

Ο Καραμανλής απάντησε ότι «δεν υπάρχει καμιά κρυφή ατζέντα» και ανέπτυξε την πολιτική της σύνθετης ονομασίας: «Είπαμε, με σαφήνεια και ειλικρίνεια, ότι θέλουμε λύση που να υπηρετεί την περιφερειακή ασφάλεια, να συμβάλλει στην ενδυνάμωση των διμερών σχέσεων και να οδηγεί τη γειτονική χώρα στις ευρωατλαντικές φιλοδοξίες της. Είπαμε δημόσια και καθαρά ότι επιδιώκουμε μια πρακτική, εφαρμόσιμη λύση, που να αντανακλά τις πραγματικότητες της περιοχής. Επιδιώκουμε πραγματικά σύνθετη ονομασία, που να ισχύει “erga omnes”, έναντι όλων».

Ακόμα και το ζήτημα του δημοψηφίσματος που ακούγεται σήμερα από τους όψιμους Μακεδονομάχους, το είχε θέσει τότε ο Γ. Καρατζαφέρης: «Το θέμα της σύνθετης ονομασίας, το οποίο εσείς προβάλλετε, το οποίο –ο μη γένοιτο– θα περιέχει το όνομα “Μακεδονία”, πρέπει να το αποφασίσει ο λαός μέσω δημοψηφίσματος!».

Στην ίδια συνεδρίαση, το ΠΑΣΟΚ διά του Γ. Παπανδρέου, το ΚΚΕ διά της Αλ. Παπαρήγα και ο Συνασπισμός διά του Αλ. Αλαβάνου συντάχθηκαν με την κυβερνητική άποψη για σύνθετη ονομασία.

Την ταύτιση όλων των κομμάτων πλην Ακροδεξιάς με την κυβερνητική γραμμή επιβεβαίωσε ο ίδιος ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής: «Είπαμε καθαρά ότι οι μακρόχρονες διαπραγματεύσεις είχαν και έχουν ως τελικό στόχο μια αμοιβαία αποδεκτή σύνθετη ονομασία. Σχεδόν όλα τα κόμματα συμφωνήσαμε στην επιδίωξη αυτή. Και αυτό οφείλω να το υπογραμμίσω».

ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ ④

Λίγες μέρες αργότερα, η υπουργός Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη ενημέρωνε το αμερικανικό κοινό σχετικά με τις θέσεις της Ελλάδας, μέσω άρθρου στην εφημερίδα «Ουάσινγκτον Τάιμς» (29.4.2008). Στο άρθρο αναφέρεται:

«Ο όρος “Μακεδονία” περιγράφει μια ευρύτερη γεωγραφική περιοχή, της οποίας μόνο ένα μέρος ανήκει στην ΠΓΔΜ. Θα αναρωτηθεί κανείς για το κατά πόσον η ΠΓΔΜ προβάλλει γεωγραφικές αξιώσεις για ολόκληρη την περιοχή. Οι ηγέτες της ισχυρίζονται ότι δεν έχουν τέτοια σχέδια, και θέλουμε να τους πιστέψουμε. Ας θυμηθούμε ότι το όνομα αυτό δεν έχει νόημα μόνο για τον λαό της ΠΓΔΜ αλλά και για τον ελληνικό λαό. Η Ελλάδα έχει κάνει γενναία βήματα προς την εξεύρεση λύσης. Με μια πρωτοφανή στροφή, προσήλθαμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων διατεθειμένοι να δεχτούμε ένα σύνθετο όνομα με γεωγραφικό προσδιορισμό του όρου “Μακεδονία”. Αυτό που ζητάμε από την άλλη πλευρά είναι να καλύψουν την απόσταση που τους αναλογεί ώστε να συναντηθούμε στο ενδιάμεσο».

Τι διαφορετικό υποστηρίζει η σημερινή κυβέρνηση;

ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ ⑤

Υπάρχει, τέλος, ένα αδιάσειστο ντοκουμέντο για την κεντρική γραμμή της Ελλάδας τα τελευταία χρόνια απέναντι στο ζήτημα. Στην επίσημη ιστοσελίδα του υπουργείου Εξωτερικών υπάρχει ειδικό κεφάλαιο με τίτλο «Το ζήτημα του ονόματος της ΠΓΔΜ». Αν επισκεφτεί κανείς σήμερα την ιστοσελίδα θα διαβάσει μεταξύ άλλων τα εξής:

«Βασική αρχή κάθε διαπραγμάτευσης μεταξύ κρατών είναι ότι τα εμπλεκόμενα μέρη πρέπει να διαπραγματεύονται με καλή πίστη και εποικοδομητικό πνεύμα και να εξαντλούν κάθε δυνατότητα προκειμένου να καταλήξουν σε συμβιβαστική λύση. Η Ελλάδα είναι σταθερή στην ειλικρινή επιθυμία της για την επίτευξη μιας βιώσιμης συμφωνίας στο ζήτημα του ονόματος της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας. Η ελληνική κυβέρνηση έχει προτείνει ένα ρεαλιστικό και βιώσιμο πλαίσιο διευθέτησης, το οποίο στοχεύει στην εξεύρεση οριστικής λύσης στο θέμα του ονόματος. Η θέση μας είναι σαφής: σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό πριν από τη λέξη “Μακεδονία” που θα ισχύει έναντι όλων (erga omnes), για κάθε χρήση, εσωτερική και διεθνή. [...]
»Η λύση πρέπει να περιλαμβάνει συμφωνία επί του γεγονότος ότι οποιαδήποτε πρόταση οφείλει να εμπεριέχει σαφή και οριστικό προσδιορισμό του ονόματος που δεν θα αφήνει περιθώρια αμφιβολιών σχετικά με τη διάκριση μεταξύ του εδάφους της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας και περιοχών σε γειτονικές χώρες, ειδικότερα, της περιοχής της Μακεδονίας στη Βόρεια Ελλάδα και ότι το συμφωνημένο όνομα θα χρησιμοποιείται έναντι όλων (erga omnes) και για όλους τους σκοπούς. Η ανταπόκριση διεθνώς υπήρξε θετική. [...] Η ελληνική κυβέρνηση καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια προς την κατεύθυνση αυτή. H Ελλάδα παραμένει σταθερά προσηλωμένη στη διαπραγματευτική διαδικασία υπό τον ειδικό μεσολαβητή του ΟΗΕ, κ. Nimetz». Αυτά από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα και υπουργό Εξωτερικών τον Νίκο Κοτζιά. Οπως είναι φανερό, οι σημερινές κυβερνητικές πρωτοβουλίες βασίζονται σ’ αυτή τη στρατηγική.

Αλλά τι έλεγαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις για το ίδιο ζήτημα; Αναζητήσαμε τα αποθηκευμένα στιγμιότυπα της ίδιας ιστοσελίδας σε προγενέστερες ημερομηνίες (2014, 2012, 2011).


Aντ. Σαμαράς με υπ.Εξ. τον Ευάγγ. Βενιζέλο |

● Οσο κι αν δεν θέλουν να το θυμούνται, οι διατυπώσεις αυτές εκφράζονται πανομοιότυπες από την κυβέρνηση Σαμαρά με υπ. Εξωτ. τον Ευάγγ. Βενιζέλο (στιγμιότυπο 27.9.2014).


Ο Α. Σαμαράς με υπ.Εξ. τον Δ. Αβραμόπουλο |

● Η διατύπωση της πρώτης κυβέρνησης Σαμαρά (υπ. Εξωτ. Δ. Αβραμόπουλος) είναι ακόμα πιο κατηγορηματική: «Η Ελλάδα, επιδεικνύοντας το απαιτούμενο εποικοδομητικό πνεύμα, προέβη σε ένα μείζον συμβιβαστικό βήμα, αποδεχόμενη σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό και χρήση έναντι όλων (erga omnes). [...] H σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό που θα ισχύει έναντι όλων αποτελεί την καλύτερη δυνατή βάση για την εξεύρεση ενός έντιμου συμβιβασμού αμοιβαίως επωφελούς που δεν θα δημιουργεί νικητές και ηττημένους, αλλά θα θέτει τις βάσεις για την ανάπτυξη μιας υγιούς και σταθερής διμερούς σχέσης που θα βασίζεται στην αρχή του σεβασμού της καλής γειτονίας και θα ενισχύσει την ειρήνη και τη σταθερότητα στην ευρύτερη περιοχή» (στιγμιότυπο 26.12.2012).


Ο Λ. Παπαδήμος με τον υπ.Εξ. Στ. Δήμα |

● Ακριβώς ίδια με τη διατύπωση αυτή ήταν και της κυβέρνησης Λ. Παπαδήμου με υπ. Εξωτ. τον Σταύρο Δήμα (στιγμιότυπο 3.5.2012).


Υπ.Εξ. Λαμπρινίδης, πρωθυπουργός Παπανδρέου |

● Τα ίδια έλεγε επισήμως και η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου με υπ. Εξωτ. τον Σταύρο Λαμπρινίδη (στιγμιότυπο 24.9.2011).