"....Προφανώς λοιπόν πρέπει να σωθεί ο ΔΟΛ και οι θέσεις εργασίας. Ομως κανένας ΔΟΛ δεν θα πρέπει από εδώ και πέρα να έχει τη δυνατότητα να μετατρέπεται από οργανισμό που οφείλει να υπηρετεί την ενημέρωση και τον έλεγχο της εξουσίας σε αυτόνομο κέντρο εξουσίας που υπαγορεύει πολιτικές και οικονομικές επιλογές. Η κυβέρνηση λοιπόν άμεσα πρέπει να κάνει ό,τι μπορεί για να σωθεί η συγκεκριμένη επιχείρηση, όπως και κάθε επιχείρηση. Προοπτικά όμως πρέπει να διαμορφώσει αυτό το νέο πλαίσιο. Και βεβαίως θα κριθεί από τον ελληνικό λαό στη βάση και των δύο κριτηρίων...."

Από "ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ

"ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", 21-22/01/17

Στέργιος Πιτσιόρλας
«Οι ιδιωτικοποιήσεις, μοχλός αλλαγών
της ελληνικής οικονομίας»
Ο υφυπουργός Ανάπτυξης και πρώην πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ μιλάει στα «ΝΕΑ» για το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων, την αξιολόγηση, το Κυπριακό αλλά και για τις θεωρίες περί εκλογών

Στη Βούλα Κεχαγιά

Ρόλος της Αριστεράς είναι να αλλάξει ένα από τα βασικά στερεότυπα του χρεοκοπημένου μοντέλου ανάπτυξης που συνδέεται με τις ιδιωτικοποιήσεις. Ο υφυπουργός Ανάπτυξης και πρώην πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ θεωρεί πως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να προχωρήσει το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, σπάζοντας παγιωμένες αντιλήψεις που διαπερνούν όλο το πολιτικό σύστημα. Με τη συνέντευξή του στα «ΝΕΑ» ο Στέργιος Πιτσιόρλας χαρακτηρίζει «απλή ανοησία» τη θεωρία που λέει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα πάει σε εκλογές για να κρατήσει ένα σημαντικό εκλογικό ποσοστό ώστε να διατηρήσει το προφίλ ενός κόμματος εξουσίας.

Κύριε υπουργέ, διανύουμε τον πρώτο μήνα του 2017 και η δεύτερη αξιολόγηση παραμένει ακόμη σε εκκρεμότητα. Θα προλάβει η κυβέρνηση το τρένο της ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ;

Αυτός είναι ο στόχος της κυβέρνησης. Οπως όμως είναι φανερό πια, σκοντάφτουμε στο γεγονός ότι αναζητείται μια νέα σχέση μεταξύ ΔΝΤ - ευρωπαϊκών θεσμών σε σχέση με το ελληνικό πρόγραμμα.

Η Ελλάδα έχει ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της, δεν έχει κανένα περιθώριο να αποδεχτεί περαιτέρω μέτρα εσωτερικής υποτίμησης και οι θυσίες του ελληνικού λαού θα πρέπει να αναγνωριστούν από τους εταίρους μας.

Σας το ρωτώ διότι ανάπτυξη ακούμε και ανάπτυξη δεν βλέπουμε. Αν δεν βγούμε στις αγορές έστω και δοκιμαστικά, πώς θα δημιουργηθεί κλίμα σταθεροποίησης στην ελληνική οικονομία;
Το 2017 μπορεί να είναι και θα είναι έτος στροφής για την ελληνική οικονομία. Η επιστροφή στην ανάπτυξη θα γίνει ορατή και το οικονομικό κλίμα θα αρχίσει να βελτιώνεται αισθητά. Διότι το μείζον θέμα είναι να οικοδομηθεί κλίμα εμπιστοσύνης στις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας. Και πιστεύω ότι αυτό μπορώ να ξεκινήσει μέσα στο 2017, ως αποτέλεσμα κλεισίματος της δεύτερης αξιολόγησης και έναρξης της υλοποίησης μεγάλων επενδυτικών προγραμμάτων. Θα είναι τεράστιο λάθος, λοιπόν, αν μπουν από την πλευρά των ευρωπαϊκών θεσμών εμπόδια σε αυτή την προοπτική.

Την ένταξη στον μηχανισμό της ποσοτικής χαλάρωσης (QE) της ΕΚΤ η Ελλάδα τη δικαιούται. Και τη δικαιούται γιατί από την πλευρά της – παρά τα προβλήματα – κατέβαλε τεράστια προσπάθεια και ο ελληνικός λαός επωμίστηκε ένα δυσβάσταχτο κόστος.

Τώρα είμαστε μια ανάσα από το τελικό βήμα για να περάσουμε στην απέναντι όχθη του ποταμού. Είναι από κάθε άποψη παράλογο να εμποδιστούμε στο να κάνουμε αυτό το βήμα.

Μέχρι ποιου σημείου θεωρείτε ότι η κυβέρνηση μπορεί να κάνει υποχωρήσεις για να οδηγηθεί στο κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης;

Οπως είπα, στόχος της κυβέρνησης είναι να κλείσει η αξιολόγηση. Δεν μπορεί όμως να δεχτεί πράγματα που υπερβαίνουν κάθε λογικό όριο. Η Ελλάδα πέτυχε μια τεράστια προσαρμογή σε ελάχιστο χρόνο. Ο ελληνικός λαός κατέβαλε τεράστιες θυσίες. Οι επιδόσεις της ελληνικής οικονομίας κινούνται πάνω από τις προβλέψεις των δανειστών μας και αποκαλύπτουν μια δυναμική που δεν θα μπορεί να υποτιμηθεί. Ολα αυτά δεν μπορεί να διαγραφούν. Απεναντίας, πρέπει να αποτελέσουν τη βάση πάνω στην οποία θα ολοκληρωθεί η αξιολόγηση και θα κλείσουν οι όποιες συμφωνίες.

Η αντιπολίτευση κατηγορεί την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ότι δεν μπορεί να δεσμεύσει τη χώρα για την περίοδο μετά τη λήξη του προγράμματος το 2018...

Η θέση της κυβέρνησης είναι ακριβώς ότι δεν χρειάζεται να συμφωνηθούν σήμερα μέτρα για το διάστημα μετά το 2018, διότι η ελληνική οικονομία ήδη αποδεικνύει ότι υπερκαλύπτει τους στόχους που της έχουν τεθεί.

Η αντιπολίτευση οφείλει, κατά τη γνώμη μου, να συμβάλει στο να εδραιωθεί η εμπιστοσύνη στις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας. Κάνοντας αυτό, δεν βοηθάει την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, βοηθάει τον ελληνικό λαό.

Διότι η εμπιστοσύνη στις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας είναι αυτή που θα φέρει την ανάπτυξη και θα ελαφρύνει τα βάρη, που αυτή τη στιγμή επωμίζεται ο ελληνικός λαός.

Απεναντίας, η ενίσχυση της απαισιοδοξίας θα επιτείνει όλα τα προβλήματα, που τελικά καταλήγουν στην πλάτη του ελληνικού λαού.

Το ΔΝΤ να παραμείνει με χρηματοδότηση ή με ρόλο τεχνικού συμβούλου;Η Ελλάδα είναι μια χώρα της ευρωζώνης – βεβαίως, βρέθηκε σε αδιέξοδο και έχει ανάγκη τη στήριξη των εταίρων της. Ομως το τελικό αποτέλεσμα από την εφαρμογή του προγράμματος διάσωσης δεν θα πρέπει να καταστρέψει κάθε έννοια ευρωπαϊκού κεκτημένου. Αυτό θίγει ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ενωση και τον πυρήνα της, που είναι η ευρωζώνη. Δεν θίγει μονάχα την Ελλάδα.

Ως προς τούτο, η ευθύνη των ευρωπαϊκών θεσμών οφείλει να είναι μεγαλύτερη.

Τι γίνεται στον τομέα των επενδύσεων; Υπάρχει κάποια κινητικότητα ή οι επενδυτές περιμένουν να διαπιστώσουν πρώτα την κινητικότητα στην οικονομία;Είπα και προηγουμένως ότι το 2017 θα είναι κρίσιμη χρονιά. Χρονιά αλλαγής. Και αυτό το στηρίζω στην πορεία των επενδύσεων.

Μέσα στο 2017 λοιπόν θα αρχίσει η υλοποίηση μεγάλων επενδυτικών προγραμμάτων, που αθροιστικά μετριούνται σε μερικά δισεκατομμύρια ευρώ. Αυτό θα αλλάξει θεαματικά το κλίμα και θα λειτουργήσει πολλαπλασιαστικά. Επίσης αυτή η διαδικασία θα συμβάλει καθοριστικά στην αλλαγή της αντίληψης ως προς τις επενδύσεις σε μεγάλα τμήματα της κοινωνίας αλλά και του πολιτικού συστήματος.

Από τη δική μας την πλευρά, ως υπουργείο, προετοιμάζουμε σημαντικές πρωτοβουλίες για την τόνωση των χρηματοδοτικών δυνατοτήτων, για τη βελτίωση του θεσμικού πλαισίου και πάνω από όλα για τη διαμόρφωση μιας συγκροτημένης αναπτυξιακής στρατηγικής, στο πλαίσιο της οποίας θα ενταχθούν όλες οι πρωτοβουλίες.

Και σε αυτό το σημείο θέλω λίγο να σταθώ. Στο Μνημόνιο δεν μπήκαμε λόγω κάποιας συνωμοσίας εναντίον μας. Ούτε επειδή κάποιος παραποίησε τους αριθμούς. Ολα αυτά είναι βολικές ερμηνείες. Στο Μνημόνιο μπήκαμε επειδή κατέρρευσαν ένα μοντέλο ανάπτυξης και ένα σύστημα διαχείρισης των οικονομικών και των πολιτικών ζητημάτων της χώρας.

Η κυβέρνηση της Αριστεράς οφείλει να καταδείξει αυτή τη θεμελιώδη αλήθεια και να διαμορφώσει το νέο μοντέλο μιας βιώσιμης, στις σημερινές συνθήκες, και δίκαιης ανάπτυξης.

Η ολοκλήρωση λοιπόν της αξιολόγησης θα κλείσει τον κύκλο του συναγερμού για τη σωτηρία της χώρας. Ταυτόχρονα όμως πρέπει να ανοίξει τον κύκλο για τη ριζική αναδιοργάνωση των δομών της οικονομίας μας.

Και θέλω με μεγάλη ειλικρίνεια να πω ότι ως Ελληνας αισθάνομαι ντροπή να αποτελεί μνημονιακή υποχρέωση η επεξεργασία αναπτυξιακής στρατηγικής. Αυτό είναι το τελευταίο σκαλί μιας πορείας της χώρας, που πρέπει να αντιστραφεί. Και μπορεί να αντιστραφεί μόνο από έναν συνασπισμό δυνάμεων με κορμό όλους όσοι δεν είχαν ευθύνη για την προηγούμενη πορεία.

Ησασταν επικεφαλής του ΤΑΙΠΕΔ. Οι ιδιωτικοποιήσεις για τις οποίες έχετε μπει στο στόχαστρο και από κυβερνητικά στελέχη προχωρούν ή εξακολουθεί να υπάρχει αμφιθυμία, την οποία εσείς πολλές φορές είχατε καταγγείλει;
Η υλοποίηση του προγράμματος των ιδιωτικοποιήσεων αποτελεί, κατά τη γνώμη μου, βασικό μοχλό αλλαγής των δομών της ελληνικής οικονομίας.

Διατυπώνοντας αυτή την άποψη ξέρω ότι θίγω ένα από τα βασικά στερεότυπα του χρεοκοπημένου κρατικοδίαιτου μοντέλου ανάπτυξης, το οποίο επιβλήθηκε από δεκαετίες στη χώρα και παγίωσε αντιλήψεις που διαπερνούν οριζόντια όλο το πολιτικό σύστημα.

Αυτές ακριβώς τις αντιλήψεις, όμως, πρέπει να αλλάξουμε και αν δεν τις αλλάξει η Αριστερά, η οποία ήταν ο φορέας αμφισβήτησης όσων γίνονταν επί δεκαετίες στη χώρα, τότε ποιος θα τις αλλάξει;

Ομως το τίμημα των 45 εκατ. ευρώ για την πώληση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ δεν είναι μια μορφή ξεπουλήματος;

Τα 45 εκατ. ευρώ είναι εξαιρετικό τίμημα για την αξία της συγκεκριμένης εταιρείας σήμερα, όταν μάλιστα συνοδεύεται από τη διαγραφή ενός χρέους που υπερβαίνει τα 700 εκατ.

Ομως το κύριο θέμα δεν είναι το τίμημα, που επαναλαμβάνω είναι πολύ καλό.

Είναι το γεγονός ότι αυτή η εξέλιξη ανοίγει τον δρόμο για να έχουμε έναν διαφορετικό σιδηρόδρομο στην Ελλάδα. Και ταυτόχρονα με τις εξελίξεις στα λιμάνια του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης, ανοίγει τον δρόμο για να μπει η Ελλάδα στον παγκόσμιο χάρτη των συνδυασμένων μεταφορών και να εξασφαλίσει τεράστια ώθηση στην οικονομική της ανάπτυξη.

Θέλουμε λοιπόν να κοιτάμε το μέλλον ή θέλουμε να μείνουμε σε μια κατάσταση όπου θα υπερασπιζόμαστε έναν σιδηρόδρομο τον οποίο δεν χρησιμοποιούμε γιατί όλοι θεωρούμε ότι είναι σε τραγική κατάσταση;

Υπάρχουν αποτελέσματα από το πρόγραμμα συνεργιών Δημοσίου και ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ) και σε ποιους τομείς;

Η Σύμπραξη Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα είναι η μέθοδος για να μεγιστοποιήσει άμεσα τις δυνατότητες χρηματοδότησης πολλών έργων στην Ελλάδα και ταυτόχρονα να βελτιώσει τις διαδικασίες υλοποίησης έργων σε όλα τα στάδια κατασκευής, λειτουργίας και συντήρησης.

Κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης με όποιο τίμημα ή εκλογές;

Η κυβέρνηση θα εξαντλήσει την τετραετία. Τα διάφορα εκλογικά σενάρια που διαδίδονται, είναι τελείως παράλογα.

Ακούω τελευταία μια θεωρία που λέει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα πάει σε εκλογές άμεσα για να κρατήσει ένα ποσοστό σημαντικό ώστε να διατηρήσει την εικόνα του κόμματος εξουσίας.

Δηλαδή, ένα κόμμα που έχει την εξουσία θα τη διακινδυνεύσει σε εκλογές με στόχο να κρατήσει την εικόνα κόμματος εξουσίας.

Νομίζω ότι είναι σενάρια ανάξια σχολιασμού. Απλή ανοησία.

Να μη σας ρωτήσω για δημοψήφισμα...

Προφανώς.

Το τελευταίο διάστημα συντελούνται έντονες διεργασίες στον χώρο της Κεντροαριστεράς. Τι σημαίνει αυτό για τον ΣΥΡΙΖΑ και πώς θα πρέπει να αντιδράσει;

Αναφέρθηκα προηγουμένως στο κλείσιμο ενός κύκλου και στο άνοιγμα ενός νέου. Ο νέος κύκλος που θα ανοίξει με την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης, θα σφραγιστεί από την προσπάθεια να αποκτήσει η χώρα νέο μοντέλο ανάπτυξης, να αλλάξει ριζικά τις δομές του πολιτικού συστήματος, να επιλύσει μεγάλα χρόνια προβλήματα της εξωτερικής της πολιτικής και να εδραιώσει ισχυρή παρουσία στο διεθνές γίγνεσθαι.

Είναι φανερό ότι σε αυτή την προοπτική, η σύγκρουση θα είναι μεταξύ των δυνάμεων που υπερασπίζουν τις αντιλήψεις που συνδέονται με ό,τι συνέβαινε στην Ελλάδα πριν από την κρίση και αυτών που επιδιώκουν τη ριζική αλλαγή, τη νέα στρατηγική.

Στη βάση αυτής της σύγκρουσης, είναι λογικό να διαμορφωθούν και οι νέες δυνατότητες των κοινωνικών και πολιτικών συμμαχιών.

Αρα, θεωρώ ότι οι όποιες διεργασίες θα κριθούν από τον τρόπο με τον οποίο οι διάφορες δυνάμεις θα συμβάλουν στη διαμόρφωση απαντήσεων στο κεντρικό διακύβευμα, ως προς το μοντέλο ανάπτυξης της χώρας

Οι απλοί γεωγραφικοί προσδιορισμοί δεν βοηθούν πια σε τίποτα.

Το θέμα δεν είναι πού τοποθετούνταν ο καθένας τα προηγούμενα χρόνια στο πολιτικό στερέωμα.«Το θέμα είναι τώρα τι λες;» όπως είπε κάποτε ο Μανόλης Αναγνωστάκης.

Στο Κυπριακό, βλέπετε λύση και μάλιστα βιώσιμη;
Η επίλυση του Κυπριακού είναι δύσκολη και δεν χρειάζονται πολλές αναλύσεις.

Δυνατότητα επίλυσης θα υπάρξει μονάχα αν διαφανεί πραγματικό έδαφος σύμπτωσης συμφερόντων μεταξύ ελληνοκυπριακής και τουρκοκυπριακής πλευράς, μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας γενικότερα.

Το ερώτημα λοιπόν είναι αν η σημερινή διεθνής συγκυρία διαμορφώνει τέτοιο έδαφος. Σε αυτό το ερώτημα θα απαντήσουν οι πολιτικές ηγεσίες των δύο πλευρών και τελικός κριτής θα είναι μονάχα η Ιστορία.

Εγώ αυτό που μπορώ να πω είναι ότι έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στην ικανότητα του έλληνα Πρωθυπουργού να διακρίνει αν υπάρχει ή όχι αυτό το έδαφος και στην τόλμη του να κινηθεί ανάλογα με την εκτίμηση που θα κάνει και την αίσθηση ιστορικής ευθύνης που διαθέτει.

Πιστεύετε ότι μπορεί να πετύχει κάποιο σχέδιο σωτηρίας του ΔΟΛ έως ότου βρεθεί επενδυτής;
Προηγουμένως μίλησα αναλυτικά για την κατάρρευση ενός ολόκληρου μοντέλου και την ανάγκη διαμόρφωσης μιας συνολικής νέας στρατηγικής για τη χώρα. Τα μεγάλα εκδοτικά συγκροτήματα υπήρξαν κεντρικά σημεία του συστήματος εξουσίας που οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία. Και ως προς αυτό δεν πρέπει να μασάμε τα λόγια μας. Ομως το ζητούμενο είναι η αλλαγή του πλαισίου και ο μετασχηματισμός όλων των δομών. Επομένως, και αυτών που αναφέρονται στη λειτουργία των ΜΜΕ. Η αλλαγή, ο μετασχηματισμός και όχι η καταστροφή. Εδώ ακριβώς βρίσκεται η διαφορά ανάμεσα σε όσους λειτουργούν τυφλά και ανεύθυνα και σε όσους θέλουν να λειτουργήσουν ως ηγεμονική δύναμη που έχει σχέδιο στη βάση του οποίου οικοδομεί την κοινωνική συναίνεση.

Διότι το τελικό θύμα της λογικής που ευαγγελίζεται την καταστροφή είναι ο λαός. Προφανώς λοιπόν πρέπει να σωθεί ο ΔΟΛ και οι θέσεις εργασίας. Ομως κανένας ΔΟΛ δεν θα πρέπει από εδώ και πέρα να έχει τη δυνατότητα να μετατρέπεται από οργανισμό που οφείλει να υπηρετεί την ενημέρωση και τον έλεγχο της εξουσίας σε αυτόνομο κέντρο εξουσίας που υπαγορεύει πολιτικές και οικονομικές επιλογές. Η κυβέρνηση λοιπόν άμεσα πρέπει να κάνει ό,τι μπορεί για να σωθεί η συγκεκριμένη επιχείρηση, όπως και κάθε επιχείρηση. Προοπτικά όμως πρέπει να διαμορφώσει αυτό το νέο πλαίσιο. Και βεβαίως θα κριθεί από τον ελληνικό λαό στη βάση και των δύο κριτηρίων.