Aπό την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" (ηλεκτρονική έκδοση)
και "ΤΑ ΝΕΑ"
Αμεση ανάλυση: Τέλος εποχής
Του Αλέξη Παπαχελά
Ηταν μία θυμωμένη ομιλία που απευθυνόταν σε θυμωμένους πολίτες. Ηταν και μία προεκλογική ομιλία που θα μπορούσε άνετα να είχε εκφωνηθεί τον περασμένο Νοέμβριο. Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν προσπάθησε να ενώσει την βαθιά διχασμένη Αμερική. Το μήνυμα ήταν πολύ σαφές, θα έλεγε κανείς πως ήταν το κήρυγμα ενός πατριωτικού λαϊκισμού που ακούσαμε πριν από λίγο.
«Η Αμερική πρώτα», ήταν η φράση που ακούστηκε περισσότερο. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι ο υπόλοιπος πλανήτης θα έχει απέναντί του μία εσωστρεφή, προστατευτική Αμερική. Οι επιπτώσεις θα είναι μεγάλες και ραγδαίες.
Την ίδια στιγμή δόθηκε το σύνθημα για έναν ανοικτό πόλεμο στο ακραίο Ισλάμ. Και χωρίς αμφιβολία η προειδοποίηση σε παραδοσιακούς συμμάχους ότι τα πράγματα θα αλλάξουν.
Εντυπωσιακή ήταν όμως και η απουσία κάθε προσπάθειας να ενώσει τον αμερικανικό λαό και να τείνει το χέρι στην άλλη πλευρά του πολιτικού συστήματος. Ακόμη και ο Τζωρτζ Μπους ο νεότερος είχε απευθυνθεί στο Αλ Γκορ, τον άνθρωπο με τον οποίο είχε μία εξαιρετικά σκληρή αντιπαράθεση.
Ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ δεν φαίνεται να μοιάζει με κανέναν προκάτοχό του, ούτε με τον Ρόναλντ Ρέηγκαν με τον οποίο πολλοί τον παρομοιάζουν. Ζούμε σε έναν απρόβλεπτο και σκοτεινό κόσμο.
Ζούμε όμως και ένα τέλος εποχής, του κόσμου όπως τον γνωρίζαμε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η ομιλία του Τραμπ δεν άφησε καμία αμφιβολία γι' αυτό.
και "ΤΑ ΝΕΑ"
Αμεση ανάλυση: Τέλος εποχής
Του Αλέξη Παπαχελά
Ηταν μία θυμωμένη ομιλία που απευθυνόταν σε θυμωμένους πολίτες. Ηταν και μία προεκλογική ομιλία που θα μπορούσε άνετα να είχε εκφωνηθεί τον περασμένο Νοέμβριο. Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν προσπάθησε να ενώσει την βαθιά διχασμένη Αμερική. Το μήνυμα ήταν πολύ σαφές, θα έλεγε κανείς πως ήταν το κήρυγμα ενός πατριωτικού λαϊκισμού που ακούσαμε πριν από λίγο.
«Η Αμερική πρώτα», ήταν η φράση που ακούστηκε περισσότερο. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι ο υπόλοιπος πλανήτης θα έχει απέναντί του μία εσωστρεφή, προστατευτική Αμερική. Οι επιπτώσεις θα είναι μεγάλες και ραγδαίες.
Την ίδια στιγμή δόθηκε το σύνθημα για έναν ανοικτό πόλεμο στο ακραίο Ισλάμ. Και χωρίς αμφιβολία η προειδοποίηση σε παραδοσιακούς συμμάχους ότι τα πράγματα θα αλλάξουν.
Εντυπωσιακή ήταν όμως και η απουσία κάθε προσπάθειας να ενώσει τον αμερικανικό λαό και να τείνει το χέρι στην άλλη πλευρά του πολιτικού συστήματος. Ακόμη και ο Τζωρτζ Μπους ο νεότερος είχε απευθυνθεί στο Αλ Γκορ, τον άνθρωπο με τον οποίο είχε μία εξαιρετικά σκληρή αντιπαράθεση.
Ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ δεν φαίνεται να μοιάζει με κανέναν προκάτοχό του, ούτε με τον Ρόναλντ Ρέηγκαν με τον οποίο πολλοί τον παρομοιάζουν. Ζούμε σε έναν απρόβλεπτο και σκοτεινό κόσμο.
Ζούμε όμως και ένα τέλος εποχής, του κόσμου όπως τον γνωρίζαμε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η ομιλία του Τραμπ δεν άφησε καμία αμφιβολία γι' αυτό.
Ο Θεός της σφαγής
Της Ξένιας Κουναλάκη
Η «σφαγή» ήταν η λέξη - κλειδί στην ομιλία μετά την ορκωμοσία του Ντόναλντ Τραμπ ως 45ου προέδρου των ΗΠΑ. Και ο «Θεός» που θα προστατεύσει τη χώρα και τους Αμερικανούς από έναν αόριστο, εξωτερικό εχθρό που μεταξύ άλλων απειλεί τα αμερικανικά σύνορα, αρπάζει δουλειές από τα χέρια Αμερικανών και μετατρέπει τα κλειστά εργοστάσια σε ταφόπλακες.
Η εικόνα που έδωσε για τη χώρα που παραλαμβάνει από τον προκάτοχό του ήταν άλλωστε αυτή μίας απόλυτης βιβλικής καταστροφής. Σε μια ακόμη διαστρέβλωση των αριθμών, που λένε ότι η ανεργία μειώθηκε κατά τις δύο θητείες Ομπάμα, όπως και η εγκληματικότητα και η τρομοκρατία, ο Τραμπ περιέγραψε τις ΗΠΑ σαν ένα πεδίο μάχης, μια κατεστραμμένη χώρα σε πλήρη αποσύνθεση. «Η σφαγή σταματάει εδώ και τώρα», δεσμεύτηκε. Σε μια ομιλία-case study εθνικισμού, λαϊκισμού, απομονωτισμού, οικονομικού προστατευτισμού και πόλωσης, που θα διδάσκεται μελλοντικά στα Πανεπιστήμια, ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ έδωσε μια πρόγευση για όσα σκοπεύει να κάνει. Το συμπέρασμα είναι ένα: Θα κυβερνήσει με την ίδια πολιτική και ρητορική με την οποία εξελέγη.
Οσοι θεωρούσαν ότι η εξουσία θα στρογγυλέψει και θα λειάνει τον διχαστικό του λόγο θα πρέπει να αισθάνονται πολύ απογοητευμένοι απόψε. Αναμεσά τους φυσικά και οι ομοϊδεάτες του Ρεπουμπλικανοί, τους οποίους τοποθέτησε απέναντί του, στο κατεστημένο της Ουάσιγκτον, από το οποίο θα πάρει την εξουσία για να τη δώσει πίσω στον λαό. «Η Ουάσιγκτον άνθιζε αλλά οι άνθρωποι δεν μοιράζονταν τον πλούτο της. Οι πολιτικοί ευημερούσαν, αλλά οι θέσεις απασχόλησης έφευγαν και τα εργοστάσια έκλειναν», είπε.
Τη στιγμή που ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ βάδιζε στο πλευρό της πρώτης Κυρίας των ΗΠΑ, Μελάνια Τραμπ, υπέροχα κέρινης μέσα στο κασμίρ Ραλφ Λόρεν σύνολό της, («λογοκλεμμένο» κι αυτό, από την Τζάκι Κένεντι αυτήν τη φορά) προς το ελικόπτερο για να συνοδεύσει και να αποχαιρετίσει τον προκάτοχό του Μπαράκ Ομπάμα και την Μισέλ, θα ήταν ωραίο τέλος γι αυτό το θέατρο του παραλόγου να τον σπρώξει κάποιος μέσα, να κλείσει την πόρτα ερμητικά και να εγκαταστήσει εκ νέου τον Ομπάμα, για τρίτη φορά, στον Λευκό Οίκο. Νομίζω ότι ήταν η σκέψη που πέρασε από τον μισό αμερικανικό λαό και την πλειοψηφία του υπόλοιπου πλανήτη.
Δυστυχώς όμως ο Ομπάμα σέβεται πάνω από όλα το Σύνταγμα των ΗΠΑ.
Της Ξένιας Κουναλάκη
Η «σφαγή» ήταν η λέξη - κλειδί στην ομιλία μετά την ορκωμοσία του Ντόναλντ Τραμπ ως 45ου προέδρου των ΗΠΑ. Και ο «Θεός» που θα προστατεύσει τη χώρα και τους Αμερικανούς από έναν αόριστο, εξωτερικό εχθρό που μεταξύ άλλων απειλεί τα αμερικανικά σύνορα, αρπάζει δουλειές από τα χέρια Αμερικανών και μετατρέπει τα κλειστά εργοστάσια σε ταφόπλακες.
Η εικόνα που έδωσε για τη χώρα που παραλαμβάνει από τον προκάτοχό του ήταν άλλωστε αυτή μίας απόλυτης βιβλικής καταστροφής. Σε μια ακόμη διαστρέβλωση των αριθμών, που λένε ότι η ανεργία μειώθηκε κατά τις δύο θητείες Ομπάμα, όπως και η εγκληματικότητα και η τρομοκρατία, ο Τραμπ περιέγραψε τις ΗΠΑ σαν ένα πεδίο μάχης, μια κατεστραμμένη χώρα σε πλήρη αποσύνθεση. «Η σφαγή σταματάει εδώ και τώρα», δεσμεύτηκε. Σε μια ομιλία-case study εθνικισμού, λαϊκισμού, απομονωτισμού, οικονομικού προστατευτισμού και πόλωσης, που θα διδάσκεται μελλοντικά στα Πανεπιστήμια, ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ έδωσε μια πρόγευση για όσα σκοπεύει να κάνει. Το συμπέρασμα είναι ένα: Θα κυβερνήσει με την ίδια πολιτική και ρητορική με την οποία εξελέγη.
Οσοι θεωρούσαν ότι η εξουσία θα στρογγυλέψει και θα λειάνει τον διχαστικό του λόγο θα πρέπει να αισθάνονται πολύ απογοητευμένοι απόψε. Αναμεσά τους φυσικά και οι ομοϊδεάτες του Ρεπουμπλικανοί, τους οποίους τοποθέτησε απέναντί του, στο κατεστημένο της Ουάσιγκτον, από το οποίο θα πάρει την εξουσία για να τη δώσει πίσω στον λαό. «Η Ουάσιγκτον άνθιζε αλλά οι άνθρωποι δεν μοιράζονταν τον πλούτο της. Οι πολιτικοί ευημερούσαν, αλλά οι θέσεις απασχόλησης έφευγαν και τα εργοστάσια έκλειναν», είπε.
Τη στιγμή που ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ βάδιζε στο πλευρό της πρώτης Κυρίας των ΗΠΑ, Μελάνια Τραμπ, υπέροχα κέρινης μέσα στο κασμίρ Ραλφ Λόρεν σύνολό της, («λογοκλεμμένο» κι αυτό, από την Τζάκι Κένεντι αυτήν τη φορά) προς το ελικόπτερο για να συνοδεύσει και να αποχαιρετίσει τον προκάτοχό του Μπαράκ Ομπάμα και την Μισέλ, θα ήταν ωραίο τέλος γι αυτό το θέατρο του παραλόγου να τον σπρώξει κάποιος μέσα, να κλείσει την πόρτα ερμητικά και να εγκαταστήσει εκ νέου τον Ομπάμα, για τρίτη φορά, στον Λευκό Οίκο. Νομίζω ότι ήταν η σκέψη που πέρασε από τον μισό αμερικανικό λαό και την πλειοψηφία του υπόλοιπου πλανήτη.
Δυστυχώς όμως ο Ομπάμα σέβεται πάνω από όλα το Σύνταγμα των ΗΠΑ.
 |
| "ΤΑ ΝΕΑ", 20/01/17 |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου