Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", ...
 |
| "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 04/07/19
1. Μια σέχτα έξαλλων ακτιβιστών στο Βυζάντιο
Κύριε διευθυντά,
Ενθυμούμαι τον κ. Ευκλείδη Τσακαλώτο να δηλώνει, σχεδόν υπερηφάνως, ότι η κυβέρνηση έλαβε τα δυσμενή μέτρα εις βάρος της μεσαίας τάξης διά να προστατεύσει τις φτωχότερες. Κάπως έτσι. Προφανώς, ως μαρξιστής, ως επαίρεται, αγνοούσε, αφού δεν το είπε ο Μαρξ, ότι αείποτε ο κορμός μιας ελεύθερης κοινωνίας και της κρατικής της υπόστασης ήταν η ύπαρξη εύρωστης μεσαίας τάξης, όπερ είχε ήδη επισημάνει ο Αριστοτέλης (384-322 π.Χ.), «ο οποίος στην πραγματικότητα εμπιστεύεται την εξουσία στη μεσαία τάξη».
Ετσι το μόνο που κατόρθωσε ο κ. Τσακαλώτος ήταν να επεκταθεί η φτωχοποίηση και στη μεσαία τάξη, χωρίς οι φτωχότεροι να ξεφύγουν από την κατάστασή τους. Η πολιτική αυτή του κ. Τσακαλώτου μού θυμίζει ένα χωρίο του ιστορικού Ζώσιμου, που έζησε στην Κωνσταντινούπολη στα χρόνια του αυτοκράτορα Αναστασίου Α΄ (491-518 μ.Χ.), ο οποίος αναφέρεται στον έξαλλο ακτιβισμό μιας φανατικής σέχτας της εποχής, η οποία με πρόσχημα την ενίσχυση των φτωχών αφαιρούσε περιουσιακά στοιχεία από τις ευπορότερες τάξεις με αποτέλεσμα να γενικευθεί η φτωχοποίηση ευρύτερων στρωμάτων της αυτοκρατορίας.
Γράφει επιγραμματικά ο Ζώσιμος: «Προφάσει του μεταδιδόναι πάντων πτωχοίς ως ειπείν πτωχοίς καταστήσαντες».
Αντώνης Ν. Βενέτης, Μοναστηράκι Δωρίδος
2. Το μεγάλο στοίχημα της επόμενης μέρας
Κύριε διευθυντά,
Πριν από όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις, ιδίως όταν επίκειται πολιτική αλλαγή, το στοίχημα της νέας κυβέρνησης και του νέου πρωθυπουργού συνδέεται με την τόλμη στην επιλογή των προσώπων του νέου υπουργικού συμβουλίου, τον συμβολισμό των πρώτων νομοσχεδίων, που δίνουν και τον τόνο της νέας πολιτικής, και, τέλος, την επίδραση που θα έχουν οι αρχικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης στην καθημερινότητα των πολιτών.
Το πρώτο στοίχημα του κ. Κυρ.Μητσοτάκη (όπως περιγράφεται και από τον Νότη Παπαδόπουλο στο φύλλο της 26ης Ιουνίου) είναι –μετά τρία μνημόνια– η επανεκκίνηση της οικονομίας. Παρακολουθώντας όμως το Twitter του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, παρατηρεί κανείς ότι το μοναδικό hashtag που χρησιμοποιεί στις αναρτήσεις του από την έναρξη της προεκλογικής περιόδου –και δεν έχει να κάνει με την οικονομία– είναι το #Ενωμένοι-Μπορούμε. Με τον τρόπο αυτό επιδιώκει να αντιπαρατίθεται μονίμως και επιμόνως με τον πρωθυπουργό, σε αυτό για το οποίο τον κατηγορεί: τον διχαστικό λόγο του.
Επειδή όμως όλοι ξέρουμε ότι την επομένη μέρα των εκλογών δεν θα είμαστε άνευ άλλου τινός ενωμένοι, ούτε προφανώς και διχασμένοι, αλλά οι περισσότεροι επιφυλακτικοί, κουρασμένοι και άλλοι (πολλοί μάλλον) αδιάφοροι («όλοι ίδιοι είναι» κ.λπ.), ποιο είναι το στοίχημα του νέου πρωθυπουργού; #To_stoixima_Kyriakou, λοιπόν, είναι να αγγίξει τις χορδές κάθε πολίτη, να ενεργοποιήσει ακόμη και (κυρίως μάλιστα) αυτούς που κάποτε είχε ονομάσει «αδαή πλειοψηφία». Να αλληλεπιδράσει στον καθένα με τέτοιον τρόπο που θα ξυπνήσει τη δημιουργικότητά του, τόσο προς όφελός του όσο όμως και προς όφελος της χώρας. Οχι βεβαίως για να τον ψηφίσει την επόμενη φορά, αλλά για να καταλάβει ότι κάθε ευκαιρία που χάνεται, δεν ξανάρχεται. Πώς θα γίνει αυτό; Ας ελπίσουμε ότι ο Κυριάκος το έχει σκεφθεί.
Κωνσταντίνος Μ. Λιδωρίκης, Αθήνα
3. Ζητούμενο μια νέα παλιγγενεσία
Κύριε διευθυντά,
Συγχαίρω την εφημερίδα σας, που στις 19.6.2019 αναδημοσίευσε το φύλλο της 19.6.1949 για την τελική στρατιωτική ήττα των κομμουνιστών και τη λήξη του αιματηρού Εμφυλίου της δεκαετίας του ’40. Αποφύγαμε τότε τη μετατροπή, διά των όπλων, της χώρας σε σοβιετικό ολοκληρωτικό καθεστώς, όπως όλες οι γειτονικές. Συνεχίστηκαν αιματοχυσίες και διωγμοί, αλλά δεν τολμήσαμε ποτέ από τότε να διδάξουμε νηφάλια επιστημονικά στις επερχόμενες γενεές στα σχολεία μας την ιστορία του. Παρέμεινε ένα είδος «ταμπού», που μια οξυδερκής καθηγήτρια Ιστορίας, η κ. Μάρω Ευθυμίου (σε συνεργασία με τον κ. Μάκη Προβατά), στο βιβλίο «Μόνο λίγα χιλιόμετρα», (15.000 αντίτυπα!) ανέσυρε από την αφάνεια, πιστοποιώντας ότι ο Εμφύλιος «καθόρισε... κάθε κρίση που η χώρα μας έκτοτε έζησε και ζει... που οδήγησαν την ελληνική κοινωνία στο να απεμπολήσει τις ευκαιρίες ανόρθωσης των τεσσάρων τελευταίων δεκαετιών».
Το 2021 γιορτάζουμε τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821, αρχή της δημιουργίας του εθνικού μας κράτους. Τελικά απέτυχε εν μέρει σαν δημοκρατία σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές, λογω μη αυστηρής διακρίσεως των εξουσιών και έγινε εξόχως πελατειακό λογω του εκλογικού του συστήματος.
Ζήσαμε επίσης επτά πολέμους, επτά πτωχεύσεις και τέσσερις εμφυλίους. Για κακή μας μοίρα, τα τέσσερα τελευταία χρόνια, αναδείχθηκε εκλογικά και μας κυβέρνησε ένας οιηματίας νέος, αλλά ανιστόρητος, ικανός δημαγωγός, πλαισιωμένος από έναν εσμό παρομοίων, πολλών συμπλεγματικών και μοχθηρών ατόμων. Αναβίωσε τον τελευταίο μας Εμφύλιο, με αρχική πρόθεση την επιβολή ολοκληρωτικού καθεστώτος λατινοαμερικανικού τύπου. Ευτυχώς απέτυχε λογω της παραμονής μας στην Ε.Ε. Μας αφήνει όμως μια δύσκολα επανορθώσιμη πολιτικά, οικονομικά και, κυρίως, ηθικά κατάσταση γενικής κατάπτωσης. Αξίζουμε καλύτερα. Μας χρειάζεται μια νέα παλιγγενεσία.
Στρατής Στρατήγης, Επ. δικηγόρος Δ.Ν., τ. βουλευτής Επικρατείας, Αθήνα
4. Είναι επάγγελμα η πολιτική;
Κύριε διευθυντά.
Η Ελλάδα διανύει μία προεκλογική περίοδο εθνικών εκλογών, με χαρακτηριστικά ατελείωτων αντιπαραθέσεων και πολλαπλών αλληλοκατηγοριών μεταξύ φιλόδοξων επαγγελματιών πολιτικών. Οι μεν κυβερνώντες θριαμβολογούν για τα πεπραγμένα τους, οι δε αντιπολιτευόμενοι αυτοπροβάλλονται ως μελλοντικοί θαυματοποιοί που θα σώσουν τη χώρα. Πολιτικές τακτικές που παραπλανούν τους Ελληνες ψηφοφόρους.
Οι επαγγελματίες πολιτικοί, αντί να επιδείξουν υπευθυνότητα και να ασκήσουν αυτοκριτική για τις μακροχρόνιες εφαρμοζόμενες καταστροφικές, λαϊκίστικες και δημαγωγικές πολιτικές που χρεοκόπησαν τη χώρα, και που όλοι είναι συνυπεύθυνοι, και να ενημερώσουν με ειλικρίνεια τους Ελληνες πολίτες παρουσιάζοντας ρεαλιστικά, ορθολογικά και τεκμηριωμένα προγράμματα, για να επανέλθει η χώρα στην κανονικότητα, συνεχίζουν ακάθεκτοι τις λαϊκίστικες και ζημιογόνες τακτικές τους.
Αυτοπροβάλλονται ως επίδοξοι σωτήρες της χώρας με ατελείωτες αερολογίες, χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο, διασπείροντας φρούδες ελπίδες και παραπλανώντας τους πολίτες με στόχο την εξουσία, που είναι αυτοσκοπός των επαγγελματιών πολιτικών.
Γεώργιος Θαλασσινός, Κηφισιά
5. Τα καλά λόγια πρέπει και να διαβάζονται
Κύριε διευθυντά,
Ας μου επιτραπεί να χαρακτηρίσω ως εκθαμβωτικό περιτύλιγμα της «Καθημερινής» 11ης Ιουνίου τα άρθρα της υπό τους πάγιους τίτλους «Διαγωνίως», «Μάσκες» (στο οπισθόφυλλο) και «Σχόλιο» (στην πρώτη σελίδα), γραμμένα αντιστοίχως από τους μόνιμους αρθρογράφους της εφημερίδας, Τάκη Θεοδωρόπουλο, Μιχάλη Τσιντσίνη και Παντελή Μπουκάλα. Σε τούτα τα άρθρα, στην εν λόγω έκδοση της «Καθημερινής», ακούγονται οι ευρηματικοί αρθρογράφοι να προσκαλούν τους αναγνώστες στις πνευματικές πανδαισίες που υπόσχονται οι επικεφαλίδες των κειμένων τους: «Σσστ, το Δημόσιο νυστάζει», «Πριονίδια», «Οχι πάλι θεατές λόγων και ακροατές έργων»...
Θωμάς Φλαμουρτζόγλου, Θεσσαλονίκη
|
 |
| "ΤΑ ΝΕΑ", 04/07/19 |
 |
| "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 04/07/19 |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου