Επτά κείμενα παρέμβασης
από "ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ"
"ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ",10/07/16
1. Το καλοκαίρι των μαζικών καταρρεύσεων:
Toυ Αντώνη Καρακούση
H ολοκλήρωση της αξιολόγησης τον περασμένο Ιούνιο καλλιέργησε κάποιες προσδοκίες σταθερότητας και ανάκαμψης για την ελληνική οικονομία και τη χώρα.
Το Λονδίνο ήδη υποφέρει από το κλίμα φυγής των επιχειρήσεων, από την υποτίμηση της στερλίνας και από τα φαινόμενα ακυβερνησίας που επικράτησαν μετά την απόφαση αποσύνδεσης του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ευρωπαϊκή Ενωση.
Σχεδόν αυτόματα ηγέρθησαν αμφισβητήσεις για τη σταθερότητα του ευρωπαϊκού οικοδομήματος με πρώτο θύμα τις τράπεζες της Γηραιάς Ηπείρου. Οι αξίες των περισσοτέρων υποχώρησαν και μαζί ανεδείχθη η προβληματικότητα των ιταλικών πιστωτικών ιδρυμάτων, αλλά και τα ελλείμματα εποπτείας του γερμανικού χρηματοπιστωτικού τομέα. Τα αιτήματα των Ιταλών για λύσεις έξω από τους κανόνες της ευρωπαϊκής τραπεζικής ένωσης προκάλεσαν νέα κύματα αμφισβήτησης και την έντονη αντίδραση του Μάριο Ντράγκι, ο οποίος δεν μπορεί να αφήσει εκτεθειμένη την ευρωπαϊκή τραπεζική ένωση στα πρώτα της βήματα.
Αντιθέτως μάλιστα θα κάνει ό,τι περνά από το χέρι του για την εφαρμογή των νέων κανόνων. Πράγμα που επιβεβαιώθηκε στην περίπτωση των ελληνικών τραπεζών, οι διοικήσεις των οποίων θα κριθούν από την προσήλωσή τους στις αρχές αυτές και βεβαίως από την προθυμία διαχείρισης των «κόκκινων» δανείων και τις προσπάθειες αναδιάρθρωσης των προβληματικών ιδιωτικών επιχειρήσεων. Και εδώ αρχίζει η ελληνική περιπλοκή.
Ο κίνδυνος μαζικών καταρρεύσεων είναι υπαρκτός, όπως φανερώθηκε από την προσφυγή της αλυσίδας Μαρινόπουλου στο καθεστώς προστασίας έναντι των πιστωτών και την αντίστοιχη πράξη της πετρελαϊκής Jetοil, η οποία δυστυχώς συνοδεύτηκε από το τραγικό συμβάν της αυτοκτονίας του Κυριάκου Μαμιδάκη.
Το «σφίξιμο» των πιστωτικών κανόνων, σε συνδυασμό με τις επικρατήσασες από πέρυσι το καλοκαίρι συνθήκες χρηματοπιστωτικής ασφυξίας, αλλά και με το πολιτικό κλίμα, που η ίδια η κυβέρνηση δημιουργεί με τη ρητορική μίσους εναντίον τραπεζιτών και επιχειρηματιών, επιτείνουν την ατμόσφαιρα αβεβαιότητας και διαμορφώνουν περιβάλλον τέλειας καταιγίδας.
Ενδεχόμενη κατάρρευση π.χ. του ομίλου Μαρινόπουλου θα παρασύρει πλήθος μεσαίων και μικρότερων επιχειρήσεων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την απασχόληση και συνολικά για την οικονομία.
Πολύ περισσότερο μάλιστα αν στο άμεσο μέλλον εκδηλωθούν και άλλες τέτοιες καταρρεύσεις, όπως θρυλείται τελευταίως.
Θα μπορούσαν πιθανώς κάποιες να αποφευχθούν, αν το γενικότερο κλίμα στη χώρα ήταν συναινετικό, θετικό και ευνοϊκό για εξαγορές, συγχωνεύσεις και αναδιαρθρώσεις. Κάτι τέτοιο όμως προϋποθέτει ηγεσία με πνεύμα δημιουργίας.
Η δική μας δυστυχώς είναι εκπαιδευμένη μόνο στης πολιτικής τα κόλπα. Εξαντλείται σε εκλογικούς νόμους, δημοψηφίσματα και αγώνες άγονους, που μόνο την καταστροφή μπορούν να εγγυηθούν και τίποτε άλλο...
 |
| "ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ"-10/07/16 |
Του Γιάννη Μαρίνου
Εξέπληξαν και ενόχλησαν κάποιους αναγνώστες μου τα όσα έγραψα για τον αρνητικό ή και ολέθριο ρόλο που διαδραματίζει η κοινοτική γραφειοκρατία, όπως άλλωστε και κάθε γραφειοκρατία, στην αποξένωση των ευρωπαϊκών λαών από το ανολοκλήρωτο και συνεπώς επισφαλές εγχείρημα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Πέλαγος αγνοίας συνεπάγονται η πολυπλοκότητα και οι σκοτεινές πτυχές των εσωτερικών ανταγωνισμών και των ηγεμονικών διεκδικήσεων σε ένα υποτίθεται ισότιμο σύστημα. Ανεπαισθήτως αυτοϋπονομεύθηκε με τον εσκεμμένο παραμερισμό των θεμελιωδών όρων συνύπαρξης που θέσπισαν οι ιδρυτές της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας, την κωλυσιεργία στην εμβάθυνση και ολοκλήρωση της ενώσεως και την αναπόφευκτη αναβολή ή και ματαίωσή της εξαιτίας της βεβιασμένης διεύρυνσης προς Ανατολάς. Αυτή η τελευταία, που εξυπηρετούσε ηγεμονικούς στόχους της Δύσεως απέναντι στην τέως ρωσική υπερδύναμη με υποδαύλιση, αν όχι εντολή των Ηνωμένων Πολιτειών, υπήρξε η αφετηρία για τη διαλυτική διαδικασία στην οποία έχει περιέλθει η Ευρωπαϊκή Ενωση. Προσθέστε και την παραπληροφόρηση πολλών ΜΜΕ, τη διαπλοκή διαφόρων λόμπι και τα ψέματα των δημαγωγών στη Βρετανία, που ανταγωνίζονται εκείνα του ΣΥΡΙΖΑ, και έχετε μια πληρέστερη εικόνα για το πώς προέκυψε το Brexit, όπως και το παρ' ολίγον Grexit, που ευτυχώς τρόμαξε την τελευταία στιγμή τον κ. Τσίπρα και συνεμορφώθη προς τας υποδείξεις των δανειστών μετατρέποντας το «Οχι» σε «Ναι».
Η αναπόφευκτη κατάργηση της ομοφωνίας μικρών και μεγάλων κρατών-μελών λόγω της συνεχούς διεύρυνσης, χωρίς προηγούμενη εμβάθυνση και ολοκλήρωση του αρχικού σχεδίου, ενθάρρυνε τους ενδοκοινοτικούς ανταγωνισμούς, τις ομαδοποιήσεις, τις ηγεμονικές τάσεις και τις συνέπειές τους. Ακόμη και το ευρώ δεν θεσπίστηκε ως νόμισμα όλων των κρατών-μελών, με έντονη αμφισβήτησή του από τη Βρετανία και την προστάτιδά της υπερδύναμη, τις ΗΠΑ, που εξαρχής προέβλεπαν την αποτυχία του υπερασπίζοντας έμμεσα την παγκόσμια κυριαρχία του δολαρίου.
Το γυαλί ράγισε για πρώτη φορά εμφανώς όταν, κατά την εφαρμογή του συμφώνου σταθερότητας, Γαλλία και Γερμανία παρεξέκλιναν σοβαρά από το όριο 3% του επιτρεπόμενου δημοσιονομικού ελλείμματος που επιβάλλει η Συνθήκη του Μάαστριχτ. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή τότε (περίοδος 2002-2003), ως είχε υποχρέωση, ζήτησε από το Συμβούλιο των πρωθυπουργών να συμφωνήσει στην εφαρμογή των προβλεπόμενων επώδυνων οικονομικών κυρώσεων. Το Συμβούλιο παρανομώντας αρνήθηκε. Ετσι η Επιτροπή προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για να διαπιστώσει, ως είχε υποχρέωση, την παραβίαση των νομοθετημένων κανόνων. Ωστόσο αυτό, το οποίο υποτίθεται λειτουργεί χωρίς να δέχεται εθνικές επιρροές και πιέσεις, εξέδωσε τη μοιραία απόφαση, όπου με δύο λόγια αποφαινόταν ότι ναι μεν Γερμανία και Γαλλία παραβίασαν τις συνθήκες, αλλά δεν εγκρίνει την επιβολή κυρώσεων επειδή οι κυβερνήσεις τους το διαβεβαίωσαν πως έχουν προγραμματίσει να μειώσουν τα ελλείμματά τους! Ετσι πια και επισήμως (και με βουβαμάρα των περισσότερων κρατών-μελών και ΜΜΕ) αναγνωρίστηκε ότι μεταξύ ίσων υπάρχουν και κάποιοι πιο ίσοι. Ο άξονας Γαλλίας-Γερμανίας, ο οποίος βαθμιαία έγινε Γερμανίας-Γαλλίας, παγιώθηκε και οι μικροί άρχισαν να αντιλαμβάνονται ότι η ισοτιμία μικρών και μεγάλων ήταν ένα όνειρο απατηλό. Αλλωστε από αυτή την ισοτιμία είχε εξαιρεθεί εξαρχής η Βρετανία, η οποία τελικά με το Brexit έθεσε εαυτήν εκτός (δεν είναι βέβαιο).
"ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ"-10/07/16
3. Το κουβάρι της αστάθειας:
Του Γιάννη Καρτάλη
Μπορεί το Βrexit να ήλθε να κλονίσει συθέμελα το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, αλλά, όπως τώρα δείχνουν τα πράγματα, είναι πολύ πιθανό να αποτελέσει απλώς την αφετηρία μιας μακράς περιόδου αβεβαιότητας, όπου οι επόμενες κρίσεις θα καθορίσουν και τη μελλοντική πορεία της Ενωμένης Ευρώπης. Και ενώ στη Βρετανία ετοιμάζεται να αναλάβει τον ερχόμενο Σεπτέμβριο η νέα πρωθυπουργός, η οποία παρότι υπήρξε υποστηρίκτρια της παραμονής της χώρας της στην ΕΕ θα ηγηθεί των διαπραγματεύσεων για την αποχώρηση, στην Ιταλία κρίνεται το μέλλον του Ματέο Ρέντσι, όχι μόνον από την τεράστια τραπεζική κρίση που συγκλονίζει τη χώρα του, αλλά και από το δημοψήφισμα του Οκτωβρίου για τη μείωση των μελών της Γερουσίας. Ο ίδιος έχει δηλώσει ότι αν το χάσει θα παραιτηθεί και η Ιταλία θα οδηγηθεί σε νέες εκλογές, τη στιγμή που οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δίνουν σαφές προβάδισμα στον λαϊκιστή ηγέτη του Κινήματος των Πέντε Αστέρων Μπέπε Γκρίλο.
Την άνοδο του λαϊκισμού και του ευρωσκεπτικισμού επισείει ως απειλή και ο πρωθυπουργός της Πορτογαλίας - μιας χώρας που πέρασε σοβαρή οικονομική ύφεση λόγω των μέτρων λιτότητας - ως δικαιολογημένη αντίδραση του λαού της στις κυρώσεις που αποφάσισαν οι Βρυξέλλες κατά της Πορτογαλίας και της Ισπανίας για τα υπερβάλλοντα δημοσιονομικά τους ελλείμματα του 2015. Πλήγμα για τις Βρυξέλλες θα αποτελέσει επίσης το δημοψήφισμα στην Ουγγαρία τον Οκτώβριο για την υποχρεωτική ή μη αποδοχή προσφύγων, όπου αναμένεται ότι θα θριαμβεύσουν οι γνωστές ακραίες θέσεις του πρωθυπουργού της χώρας. Ενώ τίθεται το ερώτημα αν στις επαναληπτικές προεδρικές εκλογές, τον Οκτώβριο επίσης, στην Αυστρία θα επικρατήσει ο ακροδεξιός Χόφερ, ο οποίος, όπως και ο Μπέπε Γκρίλο, έχει ζητήσει δημοψήφισμα για την έξοδο από την ΕΕ, ενισχύοντας έτσι τις ανάλογες θέσεις της Μαρίν Λεπέν στη Γαλλία.
Ολα αυτά δείχνουν ότι ξετυλίγεται ένα απίστευτο κουβάρι αστάθειας στον ευρωπαϊκό χώρο, καθώς μάλιστα μέσα στο 2017 θα διεξαχθούν και οι βουλευτικές εκλογές στη Γαλλία και στη Γερμανία, γεγονός που δεν επιτρέπει στις δύο αυτές χώρες-κλειδιά να επηρεάσουν τις εξελίξεις την περίοδο αυτή. Σε μια στιγμή που δεν γνωρίζουμε τι θα συμβεί τελικά με τη Βρετανία, όπου επικρατεί τώρα η εντύπωση ότι μάλλον θα αποφευχθεί η πλήρης έξοδος. Οπως μάλιστα σχολίασε ευρωπαίος διπλωμάτης στις Βρυξέλλες: «Η Βρετανία ήταν πάντα με το ένα πόδι στην Ευρώπη και το άλλο έξω, τώρα είναι πολύ πιθανό να βρεθεί με το ένα πόδι έξω και το άλλο μέσα». Μια Ευρώπη η οποία, ούτως ή άλλως, χάνει βαθμιαία το κύρος της, όπως έδειξε και η προχθεσινή συμφωνία με το ΝΑΤΟ, όπου ουσιαστικά παραδίδει στη Συμμαχία τη διαχείριση της εξωτερικής και αμυντικής της πολιτικής. «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο»!
"ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ",10/07/16
4. Η προδοσία των διανοουμένων:
Του Σήφη Πολυμίλη
Πού χάθηκαν όλοι αυτοί οι διανοούμενοι της Αριστεράς που «σκοτώνονταν» στο παρελθόν για μια παράγραφο του Μπαλιμπάρ, για μια υποσημείωση του Ντεριντά, για το αν ο ύστερος ή ο νεανικός Μαρξ είχε δίκιο; Που κατακεραύνωναν κάθε παραβίαση του κράτους δικαίου, που έδιναν μάχες για τον σεβασμό και την προστασία των θεσμών, που πάθαιναν αναφυλαξία με τον λαϊκισμό του Ανδρέα Παπανδρέου;
Ζούμε εδώ και ενάμιση χρόνο, εν ονόματι της Αριστεράς, το απόλυτο θέατρο του παραλόγου, βομβαρδιζόμαστε από απίστευτους τύπους που παριστάνουν τους παγκόσμιους προφήτες, παρακολουθούμε μια συστηματική προσπάθεια υπονόμευσης δημοκρατικών θεσμών, αλλά οι πάλαι ποτέ ανήσυχοι διανοητές μας περί άλλα τυρβάζουν. Οταν βέβαια δεν έχουν κάνει εγκαίρως τις κωλοτούμπες τους και αυτοί για να μη μείνουν έξω από τον χορό της πρώτη φορά Αριστεράς... Πάνε και οι εκσυγχρονιστικές τους υπερωρίες, πάνε και οι μάχες κατά του λαϊκισμού, τώρα έχουν να υπηρετήσουν νέους εξουσιαστές, να συμπαρασταθούν στον λαοπρόβλητο ηγέτη που έφερε την Αριστερά της καρδιάς τους στο προσκήνιο...
Δεν αναφέρομαι φυσικά σε αυτούς που μονίμως το κόμμα τους τραβούσε από το μανίκι. Αλλά σε αυτούς που υπέγραφαν κατά δεκάδες κείμενα συμπόρευσης με την ανανεωτική Αριστερά, σε αυτούς που έσπευδαν να ενταχθούν σε ομίλους για τον εκσυγχρονισμό και πάει λέγοντας... Πού χάθηκαν οι ευαισθησίες τους, πού πήγε η παρεμβατική τους ικανότητα, πού ξέχασαν την ανεξαρτησία της κριτικής τους, την ελευθερία της σκέψης τους, την ηθική τους ακεραιότητα;
Η παρωδία, για να χρησιμοποιήσουμε τον πιο επιεική όρο, αριστερής πολιτικής που ζούμε δεν αφορά πλέον τους πάλαι ποτέ διανοητές της αμφισβήτησης. Εχουν απεριόριστα όρια ανοχής για λόγους και πράξεις που σε άλλες εποχές θα είχαν ξεσηκώσει από τους ίδιους θύελλες παρεμβάσεων. Τώρα έχουν παραδώσει τη σκυτάλη σε κορυφαίους επιγόνους του σταλινισμού, να καθαρίζουν διά της γνωστής μεθόδου «όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω». Που μπορούν με την ηθική ακεραιότητα που τους διακρίνει να γα... τα παιδιά του Χάρβαρντ μέσα από μια εφημερίδα που κάποτε τιμούσαν με τη γραφή τους ο Αναγνωστάκης ή ο Ραυτόπουλος... Ω καιροί, ω ήθη...
"ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ"-18/07/16
5. Η εγχείρηση πέτυχε, ο ασθενής...: Του Ζώη Τσώλη
Τα τελευταία νέα από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, τη μοναδική ίσως αξιόπιστη πηγή στον καιρό της κρίσης, λένε ότι το πρώτο εξάμηνο του έτους παρά την ύφεση ο προϋπολογισμός παρουσιάζει πρωτογενές πλεόνασμα πάνω από 2,5 δισ. ευρώ, που αντιστοιχεί στο 1,5% του ΑΕΠ.
Μάλιστα οι προβολές των τεχνοκρατών δείχνουν ότι στο τέλος του 2016 όχι μόνο θα έχει επιτευχθεί ο στόχος του προγράμματος αλλά και ότι η χώρα για τρίτη συνεχή χρονιά - και παρά την «πολιτική τρέλα» που ξεκίνησε το 2014 με τις αλλεπάλληλες εκλογές και κορυφώθηκε πέρυσι τέτοιον καιρό με το δημοψήφισμα - θα έχει υπερκαλύψει τους στόχους της και το πλεόνασμα θα έχει αγγίξει τον στόχο του 2017. Πρόκειται για θαύμα, πρόκειται για έναν μύθο που τον έχει πιστέψει ακόμη και ο επικεφαλής του ESM Κλάους Ρέγκλινγκ, ο οποίος προχθές δήλωσε ότι «το ζήτημα της Ελλάδας δεν είναι πλέον δημοσιονομικό»;
Ασφαλώς όχι. Οι περικοπές δαπανών που έχουν γίνει στους μισθούς και στις συντάξεις του Δημοσίου τα τελευταία έξι χρόνια και η μείωση κατά 200.000 του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων, η μείωση των δαπανών υγείας και φαρμάκου κατά δύο τρίτα και η αύξηση των φορολογικών βαρών (έστω κι αν στο Δημόσιο αποδίδονται τα 3 από τα 4 ευρώ των εσόδων που δημιουργεί η δραστηριότητα) έφεραν αυτό το αποτέλεσμα. Και αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά όλοι, καθώς πλέον γίνονται ορατά τα σημάδια εξαθλίωσης στα περισσότερα νοσοκομεία, στον πληθυσμό που υπερφορολογείται και ειδικά στους 1.150.000 ανέργους, οι οποίοι όχι μόνο χρωστούν στο Δημόσιο και στις τράπεζες, αλλά δεν έχουν να ζήσουν.
Το ίδιο συνέβη και σε χιλιάδες επιχειρήσεις. Στη διάρκεια αυτών των χρόνων έκλεισαν 244.714 μικρομεσαίοι και μαζί τους χάθηκαν 842.670 θέσεις.
Η καταστροφή συνεχίζεται, αφού τώρα «σκάνε» μεγάλα κανόνια. Χιλιάδες εργαζόμενοι στον Πυρσό, στην Ηλεκτρονική, στο Athens Ledra Hotel, στον Μαρινόπουλο, στην Jetοil, στη Softex, αλλά και οι προμηθευτές και οι συνδεδεμένες εταιρείες, αγωνιούν για την τύχη τους και περιμένουν άμεσες πρωτοβουλίες για τη στήριξη των επιχειρήσεων.
Για όλους αυτούς τους λόγους κανένας δεν πρέπει να ξεγελαστεί από την «επιτυχία» ότι «γλιτώσαμε τον κόφτη» και μπορούμε να σχεδιάζουμε το μέλλον. Αυτή πλέον είναι η κατάσταση· η εγχείρηση πέτυχε, ο ασθενής όμως... Και αυτό χρειάζεται άλλες πολιτικές.
"ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ"-18/07/16
6. Πρωτοβουλίες: Του Γιώργου Παπαϊωάννου
Η συζήτηση που κυριαρχεί σήμερα στη αγορά δεν είναι άλλη από τη διαχείριση των «κόκκινων» δανείων και ιδιαίτερα των επιχειρηματικών. Πρόκειται για ένα ζωτικής σημασίας ζήτημα, όχι μόνο για την ευρωστία του τραπεζικού συστήματος αλλά και για την ανάκαμψη της χώρας.
Διότι απαραίτητη προϋπόθεση για να πάρει μπροστά η οικονομία και να βγει από την ύφεση είναι να πέσει «φρέσκο» χρήμα στην αγορά. Οσο τα προβληματικά δάνεια αγγίζουν το 60% των δανειακών χαρτοφυλακίων των τραπεζών, οι τράπεζες δεν είναι χρηματοδοτήσιμες. Και όσο δεν μπορούν να «σηκώσουν» λεφτά, δεν μπορούν να χρηματοδοτήσουν την οικονομία. Και χωρίς πιστωτική επέκταση, δεν μπορεί να έλθει η ανάκαμψη.
Επιπλέον, διαχείριση των «κόκκινων» επιχειρηματικών δανείων σημαίνει αναδιάρθρωση επιχειρήσεων. Δηλαδή, επιχειρήσεις που είναι βιώσιμες, διότι παράγουν προϊόντα, διαθέτουν παρουσία στην αγορά αλλά είναι υπερχρεωμένες, δυσκολεύονται να αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους και ως εκ τούτου υπολειτουργούν, μπορούν, αν εξυγιανθούν, να πάρουν και πάλι μπροστά αυξάνοντας την παραγωγή, τις πωλήσεις και τις θέσεις εργασίας.
Ας πάρουμε για παράδειγμα τον Μαρινόπουλο. Διαθέτει δίκτυο, όνομα και τεχνογνωσία. Ομως τα προβλήματα ρευστότητας που αντιμετωπίζει εξαιτίας των υπέρογκων δανειακών υποχρεώσεων που ανέλαβαν οι ιδιοκτήτες του προς ίδιον όφελος δεν του επιτρέπουν να έχει προϊόντα στα ράφια. Με μια αναδιάρθρωση που θα περιλαμβάνει κεφαλαιοποίηση χρεών, κούρεμα δανείων, αλλαγή διοίκησης και «φρέσκα» κεφάλαια από τους νέους μετόχους η επιχείρηση θα πάρει και πάλι μπροστά.
Η συνταγή είναι γνωστή. Εχει εφαρμοστεί με επιτυχία αλλού. Και υπάρχουν δεκάδες επενδυτικά κεφάλαια και εταιρείες που έχουν δημιουργηθεί, οργανωθεί, στελεχωθεί, διαθέτουν κεφάλαια και είναι πρόθυμα να αναλάβουν και να εξυγιάνουν τέτοιου είδους προβληματικές επιχειρήσεις. Δηλαδή, να έλθουν σε συμφωνία με τις τράπεζες για «κούρεμα», να πάρουν τον έλεγχο, να βάλουν λεφτά και ικανό μάνατζμεντ στην επιχείρηση για να ανακάμψει.
Μόνο στον κλάδο του τουρισμού, για τον οποίον υπάρχει σημαντικό ενδιαφέρον, υπολογίζεται ότι τα «κόκκινα» δάνεια των ξενοδοχειακών επιχειρήσεων ξεπερνούν τα 2 δισ. ευρώ! Και μιλάμε για έναν κερδοφόρο κλάδο, με άκρως ανταγωνιστικό προϊόν και προοπτικές, στοιχεία που δεν δικαιολογούν τόσο πολλές και χρόνια προβληματικές επιχειρήσεις. Οι πιστωτές με τα μνημόνια έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν το νομικό πλαίσιο που διευκολύνει τη διαχείριση των «κόκκινων» επιχειρηματικών δανείων. Ομως λίγα πράγματα έχουν γίνει. Ορισμένοι θεωρούν ότι ως την τελευταία ανακεφαλαιοποίηση οι τράπεζες δεν διέθεταν τα απαραίτητα κεφάλαια για να προχωρήσουν σε «κούρεμα» δανείων. Αλλοι ότι οι διοικήσεις τους δεν έχουν δείξει την απαραίτητη θέληση. Οπως και να έχει το πράγμα, οι πιστωτές πιέζουν και οι πιέσεις αναμένεται να ενταθούν. Και όταν πιέζουν, συμπεριφέρονται άγαρμπα. Το είδαμε πρόσφατα με τη διοίκηση του ΤΧΣ αλλά και παλαιότερα με τη δημοσιονομική προσαρμογή και τις διαρθρωτικές αλλαγές που τα επέβαλαν βίαια και ταυτόχρονα, βυθίζοντας την οικονομία στην ύφεση. Για να μην επαναληφθεί η ιστορία, οι τραπεζίτες θα πρέπει να αναλάβουν πρωτοβουλίες, να πάρουν τις ζημιές τους και να ενθαρρύνουν κινήσεις που θα επιτρέψουν να μπουν φρέσκα κεφάλαια στις επιχειρήσεις και στην οικονομία. Και το συντομότερο, το καλύτερο.
"ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ"-10/07/16
7. Διάσωση του ΣΥΡΙΖΑ με εκλογές:
Του Νότη Παπαδόπουλου
Καμία κυβέρνηση δεν στήνει κάλπες αν πιστεύει ότι θα χάσει. Εκτός και αν θεωρεί ότι ο χρόνος δουλεύει εναντίον της και, αν δεν πάει γρήγορα σε εκλογές, κινδυνεύει με εξαέρωση της εκλογικής της βάσης.
Το παράδειγμα του ΠαΣοΚ, που από 44% στις εκλογές του 2009 έφτασε στο 4,6% στις εκλογές του 2015, στοιχειώνει όλα τα κόμματα εξουσίας. Ιδιαίτερα τον ΣΥΡΙΖΑ που γνωρίζει ότι ο πραγματικός πυρήνας του είναι το 4% που πήρε στις εκλογές του 2009. Και ότι το 36,4% που πήρε τον Ιανουάριο του 2016 είναι δανεικές πασοκικές ψήφοι.
Τώρα - μετά την εφαρμογή του τρίτου Μνημονίου από τον κ. Τσίπρα - όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν τον ΣΥΡΙΖΑ σε ελεύθερη πτώση και τη ΝΔ να προηγείται από 5 έως 11,5 ποσοστιαίες μονάδες. Κι ακόμη δεν έχει αρχίσει ο κόσμος να πληρώνει τους υπέρογκους φόρους εισοδήματος, ούτε τον αυξημένο ΕΝΦΙΑ, και να συνειδητοποιεί ότι η οικονομική του κατάσταση συνεχώς θα επιδεινώνεται ενώ ήλπιζε σε καλύτερες ημέρες επί ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Ετσι, ακόμη και οι πιο αισιόδοξοι του Μαξίμου αντιλαμβάνονται ότι το πολιτικό τοπίο του φθινοπώρου - με την τρόικα να πιέζει για ομαδικές απολύσεις και τα φορολογικά να μέτρα θα έχουν «δαγκώσει» τα λαϊκά στρώματα - προμηνύεται πολύ δυσάρεστο για την κυβέρνηση χωρίς να υπάρχει φως στο τούνελ, αφού και το δεύτερο εξάμηνο του 2016 θα κλείσει με ύφεση 1%!
Πολλοί προτείνουν πλέον στον κ. Τσίπρα να σπεύσει να κάνει εκλογές, όχι για να κερδίσει, αλλά μήπως και καταφέρει να διατηρήσει ένα αξιοπρεπές ποσοστό γύρω στο 20% που θα επιτρέπει στο κόμμα να διεκδικήσει ξανά την εξουσία στις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις.
Για τον λόγο αυτόν η κυβέρνηση κάνει το παν για να περάσει έναν πιο αναλογικό εκλογικό νόμο που να ισχύει από τις επόμενες εκλογές και δίνει δικαίωμα ψήφου στους 17άρηδες, ελπίζοντας έτσι να «ροκανίσει» όσο μπορεί την πρωτιά της ΝΔ. Παράλληλα επιχειρεί να ολοκληρώσει τη διαδικασία αδειοδότησης των καναλιών έτσι ώστε - ελλείψει οικονομικών επιτευγμάτων - να προσπαθήσει να «πουλήσει» προεκλογικά τη σύγκρουση με τους καναλάρχες και την πολυδιαφημισμένη διαπλοκή.
Ο κίνδυνος ωστόσο είναι - και το γνωρίζει ο κ.Τσίπρας -, στην προσπάθειά του να χτυπήσει τη λεγόμενη διαπλοκή και να ενισχύσει τα ερείσματά του, να δώσει χείρα βοηθείας στην ενίσχυση της πειρατικής επιχειρηματικότητας και της... μαφίας!
Κάτι που θα γίνει μπούμερανγκ τόσο για το κόμμα του όσο και για τον τόπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου