ΑΝΑΠΕΠΤΑΜΕΝΕΣ "ΣΗΜΑΙΕΣ ΑΓΩΝΑ" ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΦΑΝΤΑΖΕΤΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟ Βrexit ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΩΝ ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ Ο ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΣ ΤΟΥ ΚΛΩΝΟΥ ΤΗΣ "Ε", ΚΑΤ' ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΔΟΥΛΟΥΣ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΚΟΜΜΙΣΣΙΟΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ....ΣΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΕΝΟΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥ ΕΥΡΩΣΚΕΠΤΙΚΙΣΜΟΥ, ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΟΣ ΣΤΟΥΣ ΛΟΓΗΣ-ΛΟΓΗΣ ΦΑΡΑΤΖ;

ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΣΗΚΩΣΕΙ ΤΗ ΣΗΜΑΙΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ, ΜΕΤΑ ΤΟ Βrexit...

"Eφ.Συν"- 30/06/16

Εχει δρόμο ακόμα και αγώνα
► Του ΝΙΚΟΥ ΚΙΑΟΥ

ΤΟ ΑΡΝΗΤΙΚΟ για την Ευρωπαϊκή Ενωση αποτέλεσμα του  δημοψηφί­σματος στη Βρετανία χαρακτηρίστηκε από ορισμένους «σεισμός». Δεν απέχει από την πραγματικότητα η εκτίμηση. Και σίγουρα, όπως φαίνεται, θα μείνει στην πρώτη θέση του ενδιαφέροντος όχι μόνο στο πλαίσιο της Ε.Ε. αλλά παγκοσμίως, καθώς οι συνέπειες δεν μπορούν να κλειστούν, ούτε άλλωστε περιορίζονται στα σύνορα της Ε.Ε.

Αυτό δεν μπορεί να αναφέρεται μόνο ή αποκλειστικά στις αντιδράσεις των περίφημων αγορών ή στις κινή­σεις των χρηματοπιστωτικών ιδρυμά­των, που ήδη έσπευσαν να εκδηλώ­σουν την ανησυχία τους ότι η Ε.Ε. δεν είναι πλέον διαχειρίσιμη.

Αφορά το σύνολο των εργαζομέ­νων, το σύνολο των λαών της Ε.Ε. και σχετίζεται με μα­κρά περίοδο θεσμικής, οικονομικής και πολιτι­κής παρακμής. «Άρχι­σε με την οικονομική κρίση, επιταχύνθηκε με το αντιδημοκρατι­κό πραξικόπημα κατά της Ελλάδας και των άλλων λαών και γιγα­ντώθηκε με τη σοκαριστική αδιαφορία της Ε.Ε. για τις προσφυ­γικές ροές», τονίζει ο (και δικός μας συνεργάτης) Κώστας Δουζίνας.

ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΡΑΥΓΕΣ του συντη­ρητικού Μπόρις Τζόνσον και του ακρο­δεξιού Νάιτζελ Φάρατζ με τις ξενοφο­βικές κατά των μεταναστών θέσεις, με τις ρατσιστικές επιθέσεις, ψήφισαν Brexit τα θύματα από την αποβιομηχα­νισμένη Βόρεια Αγγλία και η περιοχή της Ουαλίας. Είναι άνεργοι, εργαζό­μενοι με συμβάσεις για όσες ώρες τους έχει ανάγκη ο εργοδότης, είναι αυτοί που δεν παίρνουν επιδόματα προνοίας.

Ταυτόχρονα η αστική τάξη, το κε­φάλαιο μαζί με την πολιτική «κάστα», όπως την ονομάζουν πετυχημένα οι Podemos, μας λέει πάλι ο Κ. Δουζίνας, που «δοκίμασε τη δύναμη της πειθούς και του εκφοβισμού στην Ελλάδα πρώ­τα, στη Βρετανία μετά».

Είναι όμως λάθος και αστείο να πι­στώνεται η νίκη του Brexit στον  Φά­ρατζ, όταν δούλεψε γι' αυτό το αστικό σύστημα, που συγκρούστηκε τελικά με το αντίστοιχο σε ευρωπαϊκό επίπεδο πέραν της Βρετανίας και πρωτίστως με το γερμανικό. Αμφισβητήθηκε εμπρά­κτως και επιτυχώς το ευρωπαϊκό ηγε­μονικό σχέδιο, που επιβάλλεται χρόνια τώρα από το Βερολίνο. Δύο ημέρες μετά το δημοψήφισμα «έσπευσαν» οι υπουργοί Εξωτερικών των ιδρυτριών χωρών της ΕΟΚ να συναντηθούν.

ΚΑΙ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΝ δηλώσεις. Ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανί­ας Σταϊνμάγερ και η ίδια η Ανγκελα Μέρκελ προφανώς μίλησαν στα γερμανικά. Την ίδια γλώσσα όμως, τα γερμανικά, διάλεξαν(!) και ο υπουργός Εξωτερικών του Λουξεμβούργου, ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ και ο Μ. Σουλτς, οι οποίοι μιλούν εξίσου καλά και συνηθέ­στατα αγγλικά και γαλλικά. Σύμπτωση; Μήπως η επιλογή της γλώσσας υποδη­λώνει προσανατολισμό της σκέψης και αποκαλύπτει πολιτική βούληση;

Άλλωστε, είπαν να φύγει επειγό­ντως η Βρετανία από την Ε.Ε. Αντί­δραση τιμωρίας, προειδοποίηση; Στην πορεία «μαλάκωσε» η Ανγκ. Μέρκελ, αλλά τόσο η ίδια όσο και οι άλλοι μίλη­σαν για την ανάγκη «να δυναμώσουμε την Ευρώπη». Να δράσουμε ώστε να μη φύγουν άλλες χώρες, είπε η καγκε­λάριος και εξήγησε: έλεγχος συνόρων, δημιουργία θέσεων εργασίας, αύξηση του αισθήματος ασφάλειας. Και ο σο­σιαλδημοκράτης Γκάμπριελ τάχθηκε υπέρ μιας Ε.Ε. που να παρέχει στους πολίτες κοινωνική, εσωτερική και εξω­τερική ασφάλεια.

ΔΗΛΑΔΗ να χτιστεί «τείχος» γύρω γύ­ρω; Αλλωστε και στην Αθήνα πέρα από πολιτικούς της Δεξιάς κ.λπ. η «Καθημε­ρινή» τόνισε την ανάγκη «θωράκισης».

Την ανησυχία και τη ζαλάδα στην Αθήνα (Ν.Δ., «Καθημερινή», «Σκάι») από την ήττα του «Μένουμε» διαδέχτη­κε η «ευφορία» από τις εκλογές στην Ισπανία. «Νίκη», «θρίαμβος» του Ραχόι, «πανωλεθρία» των Podemos, πανη­γύρισαν. Μα πώς είναι «πανωλεθρία» ενός κόμματος που ξεκίνησε από το 0 πριν από πέντε χρόνια, στις εκλογές του 2015 ήρθε τρίτο με 20,66% και 69 έδρες και τώρα 21,1% με 71 έδρες, με την Ενωμένη Αριστερά; Κοντόφθαλμη πολιτική εκτίμηση, που είχε αναφορά στις δημοσκοπήσεις, οι οποίες όμως δεν είναι εκλογές. Βεβαίως και δεν είναι ευχάριστο το αποτέλεσμα, όχι όμως και η ανοησία της «πανωλεθρί­ας».

Ο δρόμος μετά το Brexit είναι ίσως μακρύς, θα έχουμε κι άλλες συνόδους του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (μάλλον των «27»), θα έχουμε διαπραγματεύ­σεις. Η κυρίαρχη ιδεολογία ηττήθηκε, δεν θα τα παρατήσει όμως, έπεται σκληρός αγώνας για να επαναθεμελιωθεί η Ευρώπη, να προχωρήσει η Δημοκρατία, να επιδιωχθεί κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη, να τερματι­στεί η λιτότητα. Γίνεται πάλι επίκαιρο το σύνθημα-θέση «Ευρώπη των λαών, των εργαζομένων».

ΕΧΕΙ ΕΙΔΙΚΟ ενδιαφέρον πώς θα ξεκαθαρίσει η υπόθεση της «θωράκι­σης», αν και πώς θα διαμορφωθεί νέα αρχιτεκτονική, μήπως καλλιεργηθούν σενάρια για Ευρώπη δύο ή τριών ταχυ­τήτων και νέο διευθυντήριο. Και είναι αυθαίρετο αν αναλογιστεί κανείς, τη­ρουμένων των αναλογιών, ότι ο «σει­σμός» του Brexit φέρνει στο μυαλό το 1989 και την κατάρρευση του «υπαρ­κτού σοσιαλισμού» με την πτώση του Τείχους του Βερολίνου;