οι κηπουροι τησ αυγησ

Σάββατο 2 Ιουλίου 2016

"...Οι Άγγλοι, λόγω το νησιωτικού πλέγματος, έχουν μιά ψυχολογία πληρώματος. Μεταξύ τους συνεννοούνται άριστα. Είναι δύσκολο, όμως, να κατανοήσουν τους λοιπούς Ευρωπαίους ή οι Ευρωπαίοι να κατανοήσουν τους Βρεταννούς. Ούτε η πνιγηρή σήραγγα τής Μάγχης συνέβα­λε στην προσέγγιση. Ακόμη και σήμερα, γιά τους Βρεταννούς ισχύει το πάλαι λεγόμενο: «Θύελλα στη Μάγχη, η Ευρώπη απομονωμένη»! Ποτέ δέν πίστεψα στην ολοκληρωτική ενσωμάτωση των Βρεταννών στην ΕύρωπαϊκήΈνωση. Θα έμπαιναν γιά να επωφεληθούν. Τώρα που ακούν τους τριγμούς, με χίλιους τρόπους απο­χωρούν. Κι αν μπήκαν, ουσιαστικά δεν μπήκαν. Μήπως άλλαξαν νόμισμα; Μήπως άλλαξαν τρόπο οδηγήσεως;..."

Aπό την "ΕΣΤΙΑ"



                                         "ΕΣΤΙΑ"-01/07/16


Αγγλία καί Ευρώπη:
του Σαράντου Ι. Καργάκου *

ΟΥΔΕΠΟΤΕ κατανόησα το άσμάτιον που εκυκλείτο στα πρώτα μετακατοχικά χρόνια:

«ΟΙ Εγγλέζοι μέ τά λόγια

μάς σούφρωσαν τά ρολόγια»!

Μπορεί βέβαια το άσμα να είχε σχέση μέ τίς κομπίνες Άγγλων και μαυραγοριτών εκείνης της εποχής, πιθανώς να είχε σχέση και με τίς μεγά­λες υποσχέσεις.

«Μαζί θα μοιραστούμε τή νίκη», μάς έλεγε ό «Πατέρας της νίκης», όταν οι πατέρες μας πότι­ζαν με αίμα τα ηπειρωτικά βουνά. Είναι δύσκο­λο να κατανοήσει κάποιος το πώς θά ενεργήσει ο Άγγλος.

Καί συχνά οι ενέργειες του φαίνονται λογικές, έστω κι αν είναι τραγικές. Ας θυμηθούμε τον Τσάμπερλεν, πού υπέγραψε τήν «αιώνια ειρήνη» στο Μόναχο μέ τόν Χίτλερ. Και που έσωσε την ηθική της πολιτικής!Έτσι έλεγε.

Αλλά ο σπουδαίος Άγγλος ιστορικός, ο Μακώλευ, τά έλεγε αλλιώς: «Δεν υπάρχει τίποτε πιο γε­λοίο από τους "Αγγλους, όταν τούς πιάνει κρίση ηθικότητας».

Οι Άγγλοι, λόγω το νησιωτικού πλέγματος, έχουν μιά ψυχολογία πληρώματος. Μεταξύ τους συνεννοούνται άριστα. Είναι δύσκολο, όμως, να κατανοήσουν τους λοιπούς Ευρωπαίους ή οι Ευρωπαίοι να κατανοήσουν τους Βρεταννούς. Ούτε η πνιγηρή σήραγγα τής Μάγχης συνέβα­λε στην προσέγγιση. Ακόμη και σήμερα, γιά τους Βρεταννούς ισχύει το πάλαι λεγόμενο: «Θύελλα στη Μάγχη, η Ευρώπη απομονωμένη»! Ποτέ δέν πίστεψα στην ολοκληρωτική ενσωμάτωση των Βρεταννών στην ΕύρωπαϊκήΈνωση.

Θα έμπαιναν γιά να επωφεληθούν. Τώρα που ακούν τους τριγμούς, με χίλιους τρόπους απο­χωρούν. Κι αν μπήκαν, ουσιαστικά δεν μπήκαν. Μήπως άλλαξαν νόμισμα; Μήπως άλλαξαν τρόπο οδηγήσεως;

Όταν όλοι οι Ευρωπαίοι έχουν το τιμόνι αρι­στερά, αυτοί το έχουν δεξιά. Πώς, λοιπόν, ήταν δυνατή μιά σύμπλευση; Ο Μπέρναρντ Σώ, σάν Ιρλανδός, μαστίγωσε τους Βρεταννούς σκληρό­τερα κι άπό τον Όσκαρ Ουάϊλντ.

Γράφει: «Οι Άγγλοι δρουν πάντα βάσει άρχων. Σε πολεμούν στηριζόμενοι στις αρχές του πατρι­ωτισμού, σε κλέβουν βασιζόμενοι στις αρχές του εμπορίου, σέ κάνουν σκλάβο, στηριγμένοι πάνω στις αυτοκρατορικές αρχές». Προσωπικά, παρ' ότι έχω κάποιες δυσάρεστες αναμνήσεις από τη μετακατοχική συμπεριφορά τους και την εν γένει πολιτική τους στο θέμα της Κύπρου, ένα δεν τους συγχωρώ: Κατέστρεψαν το μουσικό πολιτισμό της Ευρώπης, διότι καθιέρωσαν ώς μουσική το θόρυ­βο! Ό,τι πιό ηχηρό απέσπασαν από τους πρωτό­γονους λαούς πού υπέταξαν, αυτό και διέδωσαν ανά την γη σαν μοντέρνα μουσική.

Απ' ό,τι μπόρεσα να καταλάβω από τηλεοπτι­κή «ραβδομαχία» (ελληνιστί ντιμπαίητ), οι υπέρ του ΒREXIT, έστω και αν δεν το λέγουν ανοικτά, θέ­λουν να απαλλαγούν από τις δεσμεύσεις που τούς εμποδίζουν να συμπράξουν οικονομικά με την Ρωσία και την Κίνα. Έχουν πάντα ένα φόβο ένα­ντι της άλλης Εύρώπης. Όλοι οι πόλεμοι της ήταν κατά της Γαλλίας, Γερμανίας, Ολλανδίας. Εναντί­ον της Ρωσίας ποτέ.

Κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο προτίμησαν να συμμαχήσουν με τον Στάλιν καί όχι μέ τόν Χίτλερ, παρά το «δώρο» της Δουνκέρκης και τις δελεαστι­κές προτάσεις που τούς είχε κάνει ο δεύτερος. Καί στην τωρινή περίπτωση οι Άγγλοι -παρά τη δο­λοφονία της βουλευτίνας Κοξ- προτίμησαν -πα­ρά το όποιο κόστος- ελευθερία κινήσεων χωρίς να κόψουν τις όποιες σχέσεις τους με την Ευρώπη. Προέκριναν όμως ότι τούς συμφέρει ελευθερία κινήσεων στις σχέσεις τους με την απέραντη Ρω­σία, την Κίνα και τις παλαιές αποικίες τους.

Οι «Ανίδεοι Αντιοχείς» κοιτούσαν Καίημπριτζ καί Οξφόρδη και κάποιες βεντέτες του θεάματος, αλλά δεν έβλεπαν τημέση Αγγλία που βούλιαξε βιομηχανικά.

Ασφαλώς, οι επιπτώσεις θα είναι σοβαρές και γιά την «Ενωμένη» Ευρώπη και γιά το «Ηνωμένο» Βασίλειο. Φυσικά καο γιά μάς. Μπορούμε όμως να επωφεληθούμε.

Γι’ αυτό φρονώ ότι ήταν κουτοπονηριά μικρο­κομματικής εμβέλειας το κάλεσμα των πολιτικών από τον πρωθυπουργό γιά νά συζητήσουν γιά τον εκλογικό νόμο. Έπρεπε προ πολλού να τούς κα­λέσει και να τούς συμβουλευθεί γιά τή χάραξη κοινής πολιτικής ενόψει του «"Οχι». Αλλ' «ού φροντίς Ίπποκλείδη».

*Ιστορικός, συγγραφέας
www.sarantoskargakos.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου