Aπό την "Επένδυση"
"Επένδυση"- 02/07/16
Στη σκιά του "νέου" ΝΑΤΟ οι επιλογές της Αθήνας:
Του Κ.Ι. Αγγελόπουλου
Καλοκαίρι 2016 και η ελληνική κυβέρνηση, πέρα από τον οικονομικό εφιάλτη που βασανίζει τη χώρα, δεν μπορεί να αγνοήσει τα σοβαρά προβλήματα εξωτερικής πολιτικής που την περικυκλώνουν. Το «νέο» NATO στην Ευρώπη προβληματίζει. Ομως, οι σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας παραμένουν στο επίκεντρο της διπλωματίας μας, καθώς συνδέονται με όλα τα κρίσιμα ζητήματα εθνικής ασφάλειας της Ελλάδας. Σ' αυτό το μέτωπο το περιβάλλον παραμένει σκοτεινό, και μάλιστα σε περιβάλλον διεθνών εξελίξεων και «ανατροπών».
Παραλογισμός
Η Αγκυρα επιμένει να διατηρεί «ζεστό» το ζήτημα της «τουρκικής μειονότητας» στη Δυτ. Θράκη, εμπλουτίζει τις «αναθεωρητικές» θέσεις της για το Αιγαίο και εμπλέκει τις δραστηριότητες του NATO σε αυτήν τη θάλασσα και στην Κεντρική Μεσόγειο με διεκδικήσεις της που αγγίζουν τον πολιτικό παραλογισμό, όπως είναι η αμφισβήτηση της Γαύδου, την οποία δεν θεωρεί νησί που ανήκει στην ελληνική επικράτεια!
Η συμπεριφορά της Αγκυρας απέναντι στην Αθήνα αυτή την περίοδο μπορεί να αποδίδεται τώρα από ορισμένους αναλυτές στη γενικότερα αυξημένη «νευρικότητα» της τουρκικής ηγεσίας, εξαιτίας των περίπλοκων προβλημάτων της με τους Κούρδους, τον πόλεμο στη Συρία και τη Ρωσία. Η «αναθεωρητική» πολιτική της Τουρκίας στις ελληνικές θάλασσες και στη Θράκη έχει τη δική της αυτοτελή στρατηγική γραμμή και ασκείται συστηματικά εδώ και τρεις δεκαετίες, με αξιοποίηση κάθε προσφερόμενης «ευκαιρίας» σε πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο, εντός και εκτός NATO.
Επιχειρήσεις
Σήμερα, το καθεστώς Ερντογάν ενισχύει το «ενδιαφέρον» του για την Ελλάδα και την Κύπρο τόσο εξαιτίας του ζητήματος της οριοθέτησης ζωνών ΑΟΖ στη Μεσόγειο όσο και εξαιτίας ενός νέου δεδομένου: του σχεδιασμού αντι-προσφυγικών (και «άλλων») επιχειρήσεων στη Μεσόγειο από το NATO.
Η Αγκυρα, μέλος της Συμμαχίας και συμμέτοχος (με βέτο) στην ανάπτυξη νατοϊκών δυνάμεων στη Μεσόγειο, αμφισβητεί κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας ανατολικά της Κρήτης, σε μια περιοχή έως και στο Καστελόριζο, και φθάνει να θέλει «γκρίζα ζώνη» τη Γαύδο.
Η Αθήνα, κατά την άποψη Ελλήνων διπλωματών, έχει μόνο μία οδό να ακολουθήσει στο πλαίσιο της Συμμαχίας και εν όψει της Συνόδου Κορφής του NATO στη Βαρσοβία, 6-8 Ιουλίου: τη δήλωση ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να δεχθεί απ' την πλευρά της κανέναν σχεδιασμό νατοϊκών επιχειρήσεων που θα περιλάμβανε τουρκικές αμφισβητήσεις» σε πλαίσιο NATO-ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, πόσω μάλλον εθνικής κυριαρχίας, νότια της Κρήτης.
Εντυπωσίασε στη σύνοδο της Συμμαχίας ο Σταϊνμάγιερ
"Επένδυση"- 02/07/16
Στη σκιά του "νέου" ΝΑΤΟ οι επιλογές της Αθήνας:
Του Κ.Ι. Αγγελόπουλου
Καλοκαίρι 2016 και η ελληνική κυβέρνηση, πέρα από τον οικονομικό εφιάλτη που βασανίζει τη χώρα, δεν μπορεί να αγνοήσει τα σοβαρά προβλήματα εξωτερικής πολιτικής που την περικυκλώνουν. Το «νέο» NATO στην Ευρώπη προβληματίζει. Ομως, οι σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας παραμένουν στο επίκεντρο της διπλωματίας μας, καθώς συνδέονται με όλα τα κρίσιμα ζητήματα εθνικής ασφάλειας της Ελλάδας. Σ' αυτό το μέτωπο το περιβάλλον παραμένει σκοτεινό, και μάλιστα σε περιβάλλον διεθνών εξελίξεων και «ανατροπών».
Παραλογισμός
Η Αγκυρα επιμένει να διατηρεί «ζεστό» το ζήτημα της «τουρκικής μειονότητας» στη Δυτ. Θράκη, εμπλουτίζει τις «αναθεωρητικές» θέσεις της για το Αιγαίο και εμπλέκει τις δραστηριότητες του NATO σε αυτήν τη θάλασσα και στην Κεντρική Μεσόγειο με διεκδικήσεις της που αγγίζουν τον πολιτικό παραλογισμό, όπως είναι η αμφισβήτηση της Γαύδου, την οποία δεν θεωρεί νησί που ανήκει στην ελληνική επικράτεια!
Η συμπεριφορά της Αγκυρας απέναντι στην Αθήνα αυτή την περίοδο μπορεί να αποδίδεται τώρα από ορισμένους αναλυτές στη γενικότερα αυξημένη «νευρικότητα» της τουρκικής ηγεσίας, εξαιτίας των περίπλοκων προβλημάτων της με τους Κούρδους, τον πόλεμο στη Συρία και τη Ρωσία. Η «αναθεωρητική» πολιτική της Τουρκίας στις ελληνικές θάλασσες και στη Θράκη έχει τη δική της αυτοτελή στρατηγική γραμμή και ασκείται συστηματικά εδώ και τρεις δεκαετίες, με αξιοποίηση κάθε προσφερόμενης «ευκαιρίας» σε πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο, εντός και εκτός NATO.
Επιχειρήσεις
Σήμερα, το καθεστώς Ερντογάν ενισχύει το «ενδιαφέρον» του για την Ελλάδα και την Κύπρο τόσο εξαιτίας του ζητήματος της οριοθέτησης ζωνών ΑΟΖ στη Μεσόγειο όσο και εξαιτίας ενός νέου δεδομένου: του σχεδιασμού αντι-προσφυγικών (και «άλλων») επιχειρήσεων στη Μεσόγειο από το NATO.
Η Αγκυρα, μέλος της Συμμαχίας και συμμέτοχος (με βέτο) στην ανάπτυξη νατοϊκών δυνάμεων στη Μεσόγειο, αμφισβητεί κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας ανατολικά της Κρήτης, σε μια περιοχή έως και στο Καστελόριζο, και φθάνει να θέλει «γκρίζα ζώνη» τη Γαύδο.
Η Αθήνα, κατά την άποψη Ελλήνων διπλωματών, έχει μόνο μία οδό να ακολουθήσει στο πλαίσιο της Συμμαχίας και εν όψει της Συνόδου Κορφής του NATO στη Βαρσοβία, 6-8 Ιουλίου: τη δήλωση ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να δεχθεί απ' την πλευρά της κανέναν σχεδιασμό νατοϊκών επιχειρήσεων που θα περιλάμβανε τουρκικές αμφισβητήσεις» σε πλαίσιο NATO-ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, πόσω μάλλον εθνικής κυριαρχίας, νότια της Κρήτης.
Εντυπωσίασε στη σύνοδο της Συμμαχίας ο Σταϊνμάγιερ
Η «νέα» στρατηγική της Συμμαχίας στην Ευρώπη, που προωθούν Αμερικανοί και Αγγλοι, συνδέεται άμεσα με ένα πρόβλημα που απασχολεί ήδη έντονα την «καρδιά» της Ευρωπαϊκής Ενωσης, τη Γερμανία. Οι κακές ή, έστω, ψυχρές σχέσεις του Βερολίνου με τη Μόσχα, εξαιτίας του Ουκρανικού και των γνωστών κυρώσεων των Δυτικών σε βάρος της Ρωσίας, μπορεί να χαροποιούν τους «ιέρακες» Αμερικανούς επιτελείς στην Ουάσινγκτον, αλλά ενοχλούν πολιτικούς κύκλους στο Βερολίνο.
Πριν από μία εβδομάδα, ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών, κ. Σταϊνμάγιερ, εντυπωσίασε, χαρακτηρίζοντας παρακινδυνευμένες και προκλητικές προς τη Ρωσία ορισμένες στρατιωτικές κινήσεις της Συμμαχίας στην Ανατολική Ευρώπη. Και ανέφερε -τουλάχιστον με «ανοχή» από τη δημοσίως «ορθόδοξη» στο Ουκρανικό κυρία Μέρκελ- πως «δεν πρέπει να πυροδοτήσουμε την κατάσταση με διαπεραστικές πολεμικές ιαχές». Τη βελτίωση των γερμανο-ρωσικών σχέσεων και την
«προσέγγιση» με τη Μόσχα υποστηρίζει και η ηγεσία του SPD και ο πρώην καγκελάριος κ. Σρέντερ και από ένα «δεύτερο πλάνο» η κορυφή της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών. Λέγεται, επίσης, στους ευρωπαϊκούς διαδρόμους ότι η επόμενη προεδρία της Ε.Ε. από τη Σλοβακία (Ιούλιο) θα επιδιώξει αλλαγές στη γραμμή των κυρώσεων κατά της Ρωσίας. Ο κ. Τσίπρας είναι, ως γνωστόν, απολύτως πιστός στις στρατηγικές επιλογές της Συμμαχίας και τώρα υποχρεώνεται να συμπαραταχθεί με τη Ουάσινγκτον, που θέλει να καλύψει νατοϊκά όλο το αμυντικό πλέγμα της «ενοποιημένης» Ευρωπαϊκή Ενωσης, που προέκυψε από τη διεύρυνση της Ε.Ε. με τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. To NATO... δεν αστειεύεται στην Ευρώπη. Εχει ήδη έτοιμα σχέδια νια «προωθημένη» παρουσία του σης βαλτικές χώρες και στην Πολωνία, καθώς και για ενίσχυση του σε Ρουμανία και Βουλγαρία. Η ελληνική κυβέρνηση γνωρίζει, επίσης, ότι νια την ενίσχυση της ανατολικής πτέρυγας του NATO συνεισφέρουν Γάλλοι και Ιταλοί, με μία δύναμη, μαζί με Αλβανία, Κροατία, Σλοβενία, Ουγγαρία και Αυστρία. Και εννοείται, βεβαίως, ότι η Σύνοδος Κορυφής του Ιουλίου θα διεξαχθεί κάτω απ' τη σκιά του Brexit και με τον αγγλο-αμερικανικό «άξονα» πάντα σταθερό στη Συμμαχία
Τον Ιούλιο οι κρίσιμες αποφάσεις Τσίπρα
»» Πέρα από αυτό το εξαιρετικής σημασίας ζήτημα, η Αθήνα ετοιμάζεται να τοποθετηθεί στο NATO απέναντι σε δύο σημαντικά υποθέσει: α) Στο ερώτημα για ισχυρή παρουσία του NATO στη Μαύρη θάλασσα και β) στην επέκταση στρατιωτικής παρουσίας της Συμμαχίας πpos την Ανατολική Ευρώπη. Στο πρώτο είναι ανοικτά θετική η Τουρκία, που θέλει να «εμπλέξει» εκεί (αν της «χρειαστεί») το NATO σε προβλήματα με τη Μόσχα. Στο σημείο αυτό, η Αθήνα δεν μπορεί να μην έχει λόγο και να μείνει «ουδέτερη». Μια «ένταση», ενδεχομένως, στη Μαύρη θάλασσα σε ένα τρίγωνο Tουρκίας -NATO-Pωσίας θα προκαλούσε«καραμπόλες» απρόβλεπτης ισχύος και στις ελληνικές Θάλασσες. Στο δεύτερο, το «άπλωμα» του NATO προς την Ανατολική Ευρώπη, η ελληνική πλευρά έχει κάποια πράγματα να σκεφθεί σε πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο. Και οι ελληνικές θέσεις στη Σύνοδο του NATO τον Ιούλιο αναπόφευκτα θα έχουν ιη σφραγίδα του πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα.
Πριν από μία εβδομάδα, ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών, κ. Σταϊνμάγιερ, εντυπωσίασε, χαρακτηρίζοντας παρακινδυνευμένες και προκλητικές προς τη Ρωσία ορισμένες στρατιωτικές κινήσεις της Συμμαχίας στην Ανατολική Ευρώπη. Και ανέφερε -τουλάχιστον με «ανοχή» από τη δημοσίως «ορθόδοξη» στο Ουκρανικό κυρία Μέρκελ- πως «δεν πρέπει να πυροδοτήσουμε την κατάσταση με διαπεραστικές πολεμικές ιαχές». Τη βελτίωση των γερμανο-ρωσικών σχέσεων και την
«προσέγγιση» με τη Μόσχα υποστηρίζει και η ηγεσία του SPD και ο πρώην καγκελάριος κ. Σρέντερ και από ένα «δεύτερο πλάνο» η κορυφή της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών. Λέγεται, επίσης, στους ευρωπαϊκούς διαδρόμους ότι η επόμενη προεδρία της Ε.Ε. από τη Σλοβακία (Ιούλιο) θα επιδιώξει αλλαγές στη γραμμή των κυρώσεων κατά της Ρωσίας. Ο κ. Τσίπρας είναι, ως γνωστόν, απολύτως πιστός στις στρατηγικές επιλογές της Συμμαχίας και τώρα υποχρεώνεται να συμπαραταχθεί με τη Ουάσινγκτον, που θέλει να καλύψει νατοϊκά όλο το αμυντικό πλέγμα της «ενοποιημένης» Ευρωπαϊκή Ενωσης, που προέκυψε από τη διεύρυνση της Ε.Ε. με τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. To NATO... δεν αστειεύεται στην Ευρώπη. Εχει ήδη έτοιμα σχέδια νια «προωθημένη» παρουσία του σης βαλτικές χώρες και στην Πολωνία, καθώς και για ενίσχυση του σε Ρουμανία και Βουλγαρία. Η ελληνική κυβέρνηση γνωρίζει, επίσης, ότι νια την ενίσχυση της ανατολικής πτέρυγας του NATO συνεισφέρουν Γάλλοι και Ιταλοί, με μία δύναμη, μαζί με Αλβανία, Κροατία, Σλοβενία, Ουγγαρία και Αυστρία. Και εννοείται, βεβαίως, ότι η Σύνοδος Κορυφής του Ιουλίου θα διεξαχθεί κάτω απ' τη σκιά του Brexit και με τον αγγλο-αμερικανικό «άξονα» πάντα σταθερό στη Συμμαχία
Τον Ιούλιο οι κρίσιμες αποφάσεις Τσίπρα
»» Πέρα από αυτό το εξαιρετικής σημασίας ζήτημα, η Αθήνα ετοιμάζεται να τοποθετηθεί στο NATO απέναντι σε δύο σημαντικά υποθέσει: α) Στο ερώτημα για ισχυρή παρουσία του NATO στη Μαύρη θάλασσα και β) στην επέκταση στρατιωτικής παρουσίας της Συμμαχίας πpos την Ανατολική Ευρώπη. Στο πρώτο είναι ανοικτά θετική η Τουρκία, που θέλει να «εμπλέξει» εκεί (αν της «χρειαστεί») το NATO σε προβλήματα με τη Μόσχα. Στο σημείο αυτό, η Αθήνα δεν μπορεί να μην έχει λόγο και να μείνει «ουδέτερη». Μια «ένταση», ενδεχομένως, στη Μαύρη θάλασσα σε ένα τρίγωνο Tουρκίας -NATO-Pωσίας θα προκαλούσε«καραμπόλες» απρόβλεπτης ισχύος και στις ελληνικές Θάλασσες. Στο δεύτερο, το «άπλωμα» του NATO προς την Ανατολική Ευρώπη, η ελληνική πλευρά έχει κάποια πράγματα να σκεφθεί σε πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο. Και οι ελληνικές θέσεις στη Σύνοδο του NATO τον Ιούλιο αναπόφευκτα θα έχουν ιη σφραγίδα του πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου