"...Ο πέμπτος έλληνας πρωθυπουργός που επισκέπτεται επίσημα την καγκελάριο Μέρκελ στα χρόνια της πτώχευσης δεν ζητάει από τους Γερμανούς να αλλάξουν κάτι. Λέει ότι εκείνος θα αλλάξει κάτι στην Ελλάδα. Και ότι σε δύο χρόνια θα έχει δείξει τι μπορεί να κάνει και τότε θα τους ζητήσει να αλλάξουν και εκείνοι κάτι, αναφερόμενος στα πλεονάσματα και στο χρέος. Το μόνο που ζητάει τώρα είναι να συνδράμει η γερμανική κυβέρνηση σε προγράμματα έλευσης επενδύσεων στην Ελλάδα από τη Γερμανία, ιδίως στην πράσινη ενέργεια. Αυτό είναι το νέο πλαίσιο που έθεσε με τα καλά γερμανικά του και την εμφανή άνεση του ανθρώπου που νιώθει μεγαλύτερη συνολική εξοικείωση από τους προκατόχους του με το γερμανικό περιβάλλον...."

Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", "ΤΑ ΝΕΑ", και...

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 30/08/19

"ΤΑ ΝΕΑ", 30/08/19

"ΤΑ ΝΕΑ"¨, 30/08/19

ΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΛΗ

Ενα πρόγραμμα - μαμούθ, ύψους πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ, βασισμένο στην «πράσινη» ατζέντα, συμφωνήθηκε στη συνάντηση του Κυριάκου Μητσοτάκη με την Ανγκελα Μερκελ στο Βερολίνο. Πρόκειται κατ΄ αναλογία για ένα «πράσινο» πρόγραμμα Μάρσαλ για την Ελλάδα, το οποίο θα υλοποιηθεί σε βάθος δεκαετίας (2020 - 2030) και εφόσον τηρηθεί ο σχεδιασμός θα αποτελέσει τον μοχλό για τον αναπτυξιακό μετασχηματισμό της ελληνικής οικονομίας, φέρνοντας κοντά τις ελληνικές με τις μεγάλες ευρωπαϊκές επιχειρήσεις και τις μεγάλες επενδυτικές τράπεζες που ασχολούνται με την «πράσινη» ανάπτυξη.

Το πρώτο βήμα για την εφαρμογή του σχεδίου αυτού θα γίνει το πρώτο τρίμηνο του 2020 στη διάρκεια ενός αναπτυξιακό φόρουμ, το οποίο, όπως προανήγγειλαν στις κοινές δηλώσεις τους ο έλληνας Πρωθυπουργός και η γερμανίδα καγκελάριος, θα πραγματοποιηθεί στο Βερολίνο. Σε αυτό θα συμμετάσχουν όλοι οι μεγάλοι επιχειρηματίες από την Ελλάδα που δραστηριοποιούνται σε διάφορους τομείς της «πράσινης» ατζέντας με ομοειδείς επιχειρήσεις από όλη την Ευρώπη. Δεν θα πρόκειται, δηλαδή, για ένα ελληνογερμανικό φόρουμ αλλά για μια συνάντηση, η οποία με τη στήριξη της γερμανικής πλευράς, ελπίζεται ότι θα αποτελέσει τον καταλύτη για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας.

Στη συνάντησή τους οι δύο ηγέτες συζήτησαν για τη δυνατότητα να υπάρξει κύμα επενδύσεων στους τομείς των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, της διαχείρισης απορριμμάτων, των δράσεων που είναι φιλικές προς το περιβάλλον, της ηλεκτροκίνησης. Μάλιστα, ανατέθηκε στους υπουργούς Οικονομικών των δύο χωρών Χρήστο Σταϊκούρα και Ολαφ Σολτς να συντονίσουν το εγχείρημα, και τους συναδέλφους τους που εμπλέκονται σε αυτό.

Η ΔΕΗ. Επιπλέον, να σημειωθεί ότι στη συζήτηση Μέρκελ - Μητσοτάκη συζητήθηκε και το θέμα της ΔΕΗ, για το οποίο η γερμανίδα καγκελάριος έδειξε ότι ήταν πλήρως ενημερωμένη και εξέφρασε την ικανοποίησή της στον Πρωθυπουργό για τα άμεσης προτεραιότητας βήματα σταθεροποίησης της δημόσιας επιχείρησης ηλεκτρισμού. Για τη ΔΕΗ υπάρχει ήδη πολύ μεγάλο ενδιαφέρον από μεγάλες ξένες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον τομέα της ενέργειας και εκπρόσωποί τους έχουν έρθει στην Αθήνα για συζητήσεις.

Η σημασία του σχεδίου που συμφωνήθηκε στο Βερολίνο γίνεται περισσότερο κατανοητή αν συνεκτιμηθεί το γεγονός ότι από την Ελλάδα λείπουν επενδύσεις ύψους 100 δισεκατομμυρίων ευρώ. Και ο μόνος τρόπος να βρεθούν επενδύσεις πολλών εκατομμυρίων δεν είναι, όπως πιστεύουν στην κυβέρνηση, η πώληση των περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου, αλλά ο μετασχηματισμός της οικονομίας πάνω στην ατζέντα της πράσινης ανάπτυξης για την οποία υπάρχουν διαθέσιμα σημαντικά κεφάλαια διεθνώς και αυτή η χρηματοδοτική βάση δεν αποκλείεται να διευρυνθεί όσο αυξάνεται η ευαισθησία για την κλιματική αλλαγή.

Το σχέδιο που παρουσίασε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, και το κυβερνητικό επιτελείο που τον συνόδευε, στην Καγκελαρία, είναι δομημένο σε άλλη λογική και ετοιμάστηκε εξ αρχής από τον υφυπουργό Ενέργειας Γεράσιμο Θωμά, ο οποίος έχει μεγάλη εμπειρία στα θέματα Ενέργειας έχοντας διατελέσει αναπληρωτής γενικός διευθυντής της Γενικής Διεύθυνσης Ενέργειας της Κομισιόν. Το σκεπτικό είναι να συνδεθεί η Ελλάδα με την αναπτυξιακή ατζέντα του 21ου αιώνα, όπως διαμορφώνεται διεθνώς. Στο πλαίσιο αυτό, τοποθετείται και η δήλωση Μητσοτάκη κατά τη συζήτηση που είχε με έλληνες δημοσιογράφους στο Βερολίνο, ότι η κυβέρνηση δεν περιορίζει τους ορίζοντές της στη Γερμανία και στην Ευρώπη και ότι στις αρχές Νοεμβρίου θα βρίσκεται στη Σαγκάη στο πλαίσιο της EXPO 2019, όπου η Ελλάδα είναι τιμώμενη χώρα και εκεί θα συναντηθεί με τον πρόεδρο της Κίνας Σι Τζινπίνγκ.

ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ Π.ΜΑΛΟΥΧΟΥ

Η παρουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη στο Βερολίνο είχε όλα τα εξωτερικά γνωρίσματα μιας Realpolitik, που στην ίδια πόλη έφτασε στο απόγειό της στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου, αλλά, προσοχή: αυτό, μόνον γιατί το ήθελαν οι Μεγάλες Δυνάμεις. Η ουσία της ελληνικής εκδοχής της Realpolitik συνοψίζεται στη φράση του «Πρώτα θα κερδίσουμε την αξιοπιστία ως μεταρρυθμιστική κυβέρνηση και την κατάλληλη στιγμή θα συζητηθεί το χρέος». Ο πέμπτος έλληνας πρωθυπουργός που επισκέπτεται επίσημα την καγκελάριο Μέρκελ στα χρόνια της πτώχευσης δεν ζητάει από τους Γερμανούς να αλλάξουν κάτι. Λέει ότι εκείνος θα αλλάξει κάτι στην Ελλάδα. Και ότι σε δύο χρόνια θα έχει δείξει τι μπορεί να κάνει και τότε θα τους ζητήσει να αλλάξουν και εκείνοι κάτι, αναφερόμενος στα πλεονάσματα και στο χρέος. Το μόνο που ζητάει τώρα είναι να συνδράμει η γερμανική κυβέρνηση σε προγράμματα έλευσης επενδύσεων στην Ελλάδα από τη Γερμανία, ιδίως στην πράσινη ενέργεια. Αυτό είναι το νέο πλαίσιο που έθεσε με τα καλά γερμανικά του και την εμφανή άνεση του ανθρώπου που νιώθει μεγαλύτερη συνολική εξοικείωση από τους προκατόχους του με το γερμανικό περιβάλλον.

Φυσικά, η Μέρκελ δεν εξεπλάγη. Ηξερε λεπτομερώς τι θα ακούσει πριν το ακούσει: αυτό είναι πάγιο ουσιώδες τμήμα της προετοιμασίας των επισκέψεων. Και ασφαλώς της ήταν ευχάριστο να βλέπει τον τελευταίο έλληνα πρωθυπουργό της εποχής της να προσέρχεται αντιστρέφοντας την πολικότητα της εποχής της πτώχευσης: να μη ζητάει αλλαγές, αλλά να λέει ότι θα τις κάνει ο ίδιος. Ομως, κάτι σε όλα αυτά, πρέπει να την εξέπληξε: εδώ και πολύ καιρό, ούτε η Μέρκελ, ούτε κάποιος άλλος στη Γερμανία ή στις Βρυξέλλες θέτει ζήτημα «αξιοπιστίας» για την ελληνική πλευρά. Από την ώρα που ο Τσίπρας παρέδωσε γην και ύδωρ και υπέγραψε και εφάρμοσε τυφλά ό,τι του ζήτησαν, ζήτημα «αξιοπιστίας» δεν ανέκυψε έκτοτε ξανά. Οι Γερμανοί θεωρούν από πολύ καιρό δεδομένη την ελληνική «αξιοπιστία», που είναι ο ανώδυνος τρόπος για να αναφερθεί κανείς σε μία πολύ επώδυνη, αδιέξοδη πραγματικότητα. Ζήτημα αξιοπιστίας δεν τίθεται. Αρα, γιατί το ανέβασε εκ νέου ο Πρωθυπουργός; Προφανώς, αυτός είναι ένας τρόπος για να φύγει εξ αρχής η συζήτηση από αυτά που δεν μπορεί να κάνει και δεν πρόκειται να πάρει.

Ουσιαστικά, είναι μία «πονηρή» ντρίμπλα. Αλλά ντρίμπλα. Στο επόμενο δε σκέλος, εκείνο των επενδύσεων, ο Μητσοτάκης ασφαλώς γνωρίζει δύο πράγματα. Πρώτον, ότι τις μείζονες στρατηγικές επενδύσεις που ήθελαν να κάνουν οι Γερμανοί στην Ελλάδα τις έχουν ήδη κάνει, όπως λ.χ. με τα αεροδρόμια. Και, δεύτερον, ότι με εν ισχύι τους όρους που επιβάλλουν οι δεσμεύσεις του διεθνούς οικονομικού ελέγχου, ειδικά στο φορολογικό πλαίσιο μα και στο χρέος, άλλες επενδύσεις που δεν εξαρτώνται από «ειδικούς» παράγοντες όπως τη θέση της η Ελλάδα θα δυσκολευτεί πολύ να δει. Αυτές δεν «αργούν» επειδή οι προηγούμενοι είχαν (που ασφαλώς είχαν) τα τραγικά τους χάλια όσο δεν πήγαινε άλλο. «Αργούν» επειδή ουδείς τρελός επενδύει σε τέτοιο καθεστώς χωρίς ειδικό λόγο. Είτε του το πει (που δεν θα του το πει) μία απερχόμενη καγκελάριος είτε όχι. Γι' αυτό και όλα τα παραπάνω, στην πραγματικότητα, δεν είναι Realpolitik. Πρέπει να θέλουν οι Μεγάλες Δυνάμεις...

...από τα ΣΥΡΙΖΑίϊκα φύλλα

"Η ΑΥΓΗ", 30/08/19

"Εφ.Συν", 30/08/19