"...Προσφάτως, κατά τη συνεδρίαση της Βουλής με θέμα την άρση ασυλίας του κ. Πολάκη, αυτός για ολόκληρα 45 λεπτά συνέχιζε τον επιθετικό του λόγο, σφυροκοπώντας τους πάντες. Κάποια στιγμή όμως υπήρξε και μια οικογενειακή παρένθεση, όταν ο ίδιος έδειξε τα θεωρεία όπου βρισκόταν η κόρη του, επιδιώκοντας να του συμπαρασταθεί με την παρουσία της. Αθελά μου θυμήθηκα την περίπτωση της δίκης του Σωκράτη. Την παλιά εκείνη εποχή, στην κλασική Αθήνα, ο κατηγορούμενος είχε την ευχέρεια, κατά τη διάρκεια της δίκης του, να πάρει κοντά του, στο εδώλιο του κατηγορουμένου, τη γυναίκα του και τα παιδιά του, με την ελπίδα ότι η παρουσία τους θα προκαλούσε τον οίκτο των δικαστών, που θα τον καταδίκαζαν σε μια ελαφρότερη ποινή. Οι φίλοι του Σωκράτη, κατά τη γνωστή δίκη του, τον παρότρυναν να πάρει και αυτός την οικογένειά του στο εδώλιο. Ο Σωκράτης όμως δεν δέχτηκε και τους απάντησε αγέρωχα ότι δεν χρειαζόταν την επιείκεια των δικαστών για να επιτύχει την αθώωσή του. Και τελικά, όπως είναι γνωστό, ο Σωκράτης δεν τους πήρε κοντά του, και καταδικάστηκε σε θάνατο (να πιει το κώνειο)...."

Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", από

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 28/08/19

1. Tο φράγμα στη Μεσοχώρα

Κύριε διευθυντά,

Επιτρέψτε μου να θίξω ένα θέμα για το οποίο είχα απασχολήσει (και άλλοι ακόμη) τις στήλες της «Καθημερινής» πριν από πέντε χρόνια, και στο οποίο δεν έχει, έκτοτε, σημειωθεί καμία ουσιαστική πρόοδος.

Πρόκειται για το φράγμα της ΔΕΗ στη Μεσοχώρα, επί του Αχελώου. Ενα σύγχρονο υδροηλεκτρικό εργοστάσιο 161 MW, σχεδόν έτοιμο, στο οποίο επενδύσαμε πάνω από 400 εκατ. ευρώ και το αφήσαμε επί δεκαετίες να απαξιώνεται και να σκουριάζει ο εξοπλισμός του, αδιαφορώντας για την ενέργεια 384 GWh που θα μπορούσε να έχει παραγάγει και να μας έχει προσφέρει ετησίως.

Οι αντιδράσεις που είχαν εγερθεί ξεπερνιούνται με τόσο βραδύ ρυθμό, που δίνει την εντύπωση ότι υποκρύπτεται σκοπιμότητα. Τα εκατομμύρια παραμένουν «θαμμένα» και αναξιοποίητα, και το έργο περιμένει να ανοίξουν κάποιων τα μάτια (και τα μυαλά) για να αποδώσει αυτό που μπορεί. Θα επαναλάβω ότι τα υδροηλεκτρικά έργα θεωρούνται η καλύτερη πηγή καθαρής ανανεώσιμης ενέργειας, με το πρόσθετο πλεονέκτημα να μπορούν να συνδυασθούν και με άλλες μορφές (όπως την αιολική) σε υβριδικό έργο αποταμιεύσεως της ενέργειας και ρυθμίσεως της καταναλώσεώς της.

Είναι βέβαιον ότι ανάπτυξη χωρίς ενέργεια δεν είναι δυνατόν να επιτευχθεί. Και επειδή σήμερα η ανάπτυξη είναι για τη χώρα μας, κυριολεκτικώς, υπόθεση επιβίωσης, ίσως είναι η καλύτερη περίοδος για να δοθεί τέλος στη χρονίζουσα εκκρεμότητα.

Αναρωτιέμαι μήπως η λύση θα μπορούσε να συνδυασθεί και με την προσπάθεια σωτηρίας της ΔΕΗ, υπέρ της οποίας και τάσσομαι ανεπιφύλακτα. Σε παρεμφερή (ακόμα χειρότερη) κατάσταση, μισοέτοιμο, βρίσκεται και το φράγμα στη Συκιά, το οποίο πρέπει να κοιταχτεί σαν πολύτιμο υδροηλεκτρικό έργο, απαγκιστρωμένο από την υπόθεση εκτροπής του Αχελώου.

Θ.Γ. Βουδικλάρης
Πολιτικός μηχανικός

2. Η δίκη του Σωκράτη και ο κ. Π. Πολάκης
Κύριε διευθυντά

Προσφάτως, κατά τη συνεδρίαση της Βουλής με θέμα την άρση ασυλίας του κ. Πολάκη, αυτός για ολόκληρα 45 λεπτά συνέχιζε τον επιθετικό του λόγο, σφυροκοπώντας τους πάντες. Κάποια στιγμή όμως υπήρξε και μια οικογενειακή παρένθεση, όταν ο ίδιος έδειξε τα θεωρεία όπου βρισκόταν η κόρη του, επιδιώκοντας να του συμπαρασταθεί με την παρουσία της.

Αθελά μου θυμήθηκα την περίπτωση της δίκης του Σωκράτη. Την παλιά εκείνη εποχή, στην κλασική Αθήνα, ο κατηγορούμενος είχε την ευχέρεια, κατά τη διάρκεια της δίκης του, να πάρει κοντά του, στο εδώλιο του κατηγορουμένου, τη γυναίκα του και τα παιδιά του, με την ελπίδα ότι η παρουσία τους θα προκαλούσε τον οίκτο των δικαστών, που θα τον καταδίκαζαν σε μια ελαφρότερη ποινή. Οι φίλοι του Σωκράτη, κατά τη γνωστή δίκη του, τον παρότρυναν να πάρει και αυτός την οικογένειά του στο εδώλιο. Ο Σωκράτης όμως δεν δέχτηκε και τους απάντησε αγέρωχα ότι δεν χρειαζόταν την επιείκεια των δικαστών για να επιτύχει την αθώωσή του. Και τελικά, όπως είναι γνωστό, ο Σωκράτης δεν τους πήρε κοντά του, και καταδικάστηκε σε θάνατο (να πιει το κώνειο).

Αυτά για την ιστορία.

Νίκος Δυοβουνιώτης
Πολιτικός μηχανικός
Κηφισιά

3. Δείγμα θετικόν και βλέπουμε
Κύριε διευθυντά,

Είμαι τακτικός αναγνώστης της κυριακάτικης «Καθημερινής» και παρακολουθώ την επιφυλλίδα του κ. Χρήστου Γιανναρά πολλά χρόνια. Με εμφανή τον ενθουσιασμό του τότε, ο κ. Γιανναράς δεν καθυστέρησε να εγκωμιάσει τη νεοεκλεγείσα κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ τότε, με ιδιαίτερη έμφαση στον μεγάλο αριθμό των εξωκοινοβουλευτικών που ο κ. Τσίπρας επιστράτευσε για τη νέα κυβέρνησή του...

Αξιολογώντας δε τον ίδιο τον πρωθυπουργό, ως μεγάλη έκπληξη του ελληνικού πολιτικού βίου, σκαρί ηγέτη, πειστικού, ρεαλιστή και ευφυούς πολιτικού, μέχρι που έβαλε σε σκέψεις τον τότε πρωθυπουργό, που παραλίγο να το πιστέψει και ο ίδιος...

Δεν βρήκε όμως ούτε μία λέξη (εκτός από την κεκαλυμμένη ειρωνεία) να πει για τη νεοεκλεγείσα κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη, που, εκτός του ότι τα εξωκοινοβουλευτικά άτομα που συμπεριλαμβάνει η κυβέρνησή του σαφώς είναι περισσότερα από αυτά του κ. Τσίπρα τότε, κανένας δεν είναι με τα πουκάμισα έξω, αλλά ούτε και άσχετος... Σήμερα η πλειονότητα των Ελλήνων, ιδιαίτερα αυτών που μόχθησαν για να χτιστεί το κρατίδιο Ελλάδα (όπως ο κ. Γιανναράς αρέσκεται να το αποκαλεί), είναι θετική, τουλάχιστον για το ξεκίνημα της κυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη, που ιδιαιτέρα η προετοιμασία της, από λίγο ώς πολύ, μας εξέπληξε όλους.

Γιώργος και Γωγώ Λυραράκη
Καμένα Βούρλα

4. Αεί διδασκόμενοι από το 1821

Κύριε διευθυντά

Σοφά και εμπεριστατωμένα όσα έγραψε την Κυριακή ο προς ον απευθύνεται η παρούσα, στην 18η σελίδα της «Κ», υπό τον τίτλο «Εορτασμός καταλύτης». Διότι, πράγματι, απαιτείται να μάθει ο λαός όλη την αλήθεια για το ’21 – τα μεγάλα, αλλά και τις μικρότητες που παρά λίγο να το χαντακώσουν. Ομως: το κύρος της υπογραφής σας μπορεί να δώσει αέρα στα πανιά όσων αγνοούν, υποτιμούν ή υπονομεύουν το αμετακίνητο γεγονός το οποίο περιγράφει ο Σπυρίδων Τρικούπης στον επικήδειο του Ανδρέα Ζαΐμη με τα λόγια: «Ανήκεν εις την γενεάν, η οποία παρέλαβε την πατρίδα δούλην και την παρέδωσεν ελευθέραν». Οσα κι αν της καταλογίζονται, αυτό επέτυχε εκείνη η γενεά και γι’ αυτό δικαιούται τον σεβασμό μας. Να μην παραβλέπουμε δε ότι βρισκόμαστε ως λαός πολύ «στα κάτω μας». Και δεν νομίζω ότι ο τρέχων –ή καλπάζων–αναθεωρητισμός θα έχει τα ηνία αυτοσυγκράτησης, ώστε να προσφέρει με δόσεις μη καταστρεπτικές το φάρμακο της «άλλης όψης των πραγμάτων». Μέτρον άριστον. Η «Καθημερινή» είναι ικανή και κατάλληλη να ηνιοχήσει προς αυτήν την κατεύθυνση, πολύ περισσότερο επειδή η τυχόν υπεροπτική και υπέρογκη αποκαθήλωση του «εθνικού μύθου του ’21» θα είναι πολύ οδυνηρότερη και αποκαρδιωτική για τον ελληνισμό της διασποράς.

Γεράσιμος -Μιχαηλ Δώσσας
Θεσσαλονίκη

5. Μια συστράτευση κατά καπνίσματος
Κύριε διευθυντά

Η Ελληνική Καρδιολογική Εταιρεία με πρόεδρο τον διαπρεπή καθηγητή Καρδιολογίας Παύλο Τούτουζα –υπήρξε ιδρυτής της– έχει αναλάβει επιστημονική εκστρατεία διαφωτίσεως των Ελλήνων για τις επιβλαβείς για την υγεία συνέπειες του καπνίσματος. Η Καρδιολογική Εταιρεία εξέδωσε μηνιαίο ενημερωτικό έντυπο –εκλαϊκευμένη καρδιολογία– όπου άριστοι Ελληνες καρδιολόγοι έγραψαν εκλαϊκευμένα άρθρα γύρω από τις καρδιακές παθήσεις. Στο περιοδικό αυτό έχουν γραφεί επί 25 χρόνια αναρίθμητα άρθρα για το κάπνισμα και τους κινδύνους που έχει για την ανθρώπινη υγεία. Εγώ ως θύμα του καπνίσματος και σωθείς από σοβαρή βλάβη των αρτηριών της καρδιάς από τον διαπρεπή καθηγητή Παύλο Τούτουζα, προσχώρησα σε αυτή την ωραία εκστρατεία υπέρ της υγείας και της ζωής που άρχισε πριν από 30 χρόνια από την Ελληνική Καρδιολογική Εταιρεία με την εμπνευσμένη ηγεσία του καθηγητή Παύλου Τούτουζα. Στην ομάδα Τούτουζα μετείχε και ο επίσης διαπρεπής καρδιολόγος Στεφανάδης, βουλευτής τώρα της Νέας Δημοκρατίας. Είναι παράλειψη να μην αναφέρεται το σοβαρό και σημαντικό έργο της Καρδιολογικής Εταιρείας και της επιστημονικής ομάδας υπό τον Παύλο Τούτουζα.

Γιωργος Κ. Σταραντζης
Δικηγόρος στον Αρειο Πάγο και στο Συμβούλιο της Επικρατείας, πρώην επιστημονικός συνεργάτης «Αρχείου Νομολογίας»Νομικός συγγραφέας..."ΤΑ ΝΕΑ", και

...από την "ΕΣΤΙΑ"

"ΕΣΤΙΑ", 28/08/19