οι κηπουροι τησ αυγησ

Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2020

"....Αναυδη παρακολουθεί η Ελλάδα αυτά που συνέβαιναν πίσω από τις κλειστές πόρτες. Απίστευτα πράγματα, τοξικές καταστάσεις, ένας κανονικός έμπολα της πολιτικής που κυβέρνησε τη χώρα, ανενόχλητος για τεσσεράμισι χρόνια, με τα γνωστά σε όλους αποτελέσματα. Μερικοί εξ ημών τα φωνάζαμε, αλλά ποιος μας άκουγε. Παγιδευμένοι οι περισσότεροι από τη σκέψη ότι «δεν μπορεί αυτοί να είναι σαν τους άλλους», και δέσμιοι της ρητορικής της συμμορίας που κυβερνούσε για το «σάπιο παλιό πολιτικό σύστημα», δεν πίστευαν κανέναν εξ ημών που καταγγέλλαμε κάθε τόσο τα όργιά τους. Και χθες, στην Προανακριτική Επιτροπή, αποκαλύφθηκε ότι έναν όροφο πάνω από το γραφείο του πρωθυπουργού της χώρας, ένας υπουργός του, παρουσία ενός δεύτερου υπουργού του, ζητούσε από έναν επιχειρηματία (εγώ δεν βάζω επίθετα ούτε βγάζω συμπεράσματα περί εκβίασης και εκβιασμών) να του καταβάλει 350.000 ευρώ για λογαριασμό ενός εκδότη. Γι' αυτό, το πιο μεγάλο, ιστορικά, έγκλημα του Κυριάκου Μητσοτάκη θα είναι να αφήσει έστω μια χαραμάδα ανοιχτή για να επανέλθει στην εξουσία αυτή η συμμορία που παραπέμπει ευθέως σε πρακτικές του Μεντεγίν της Κολομβίας..."

Από "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 27/02/20
Εμπολα της πολιτικής

Βρώμα και δυσωδία. Μπόχα. Βόθρος ανοιχτός. Η ΠΦΑ, η περίφημη Πρώτη Φορά Αριστερά, βουτηγμένη ως τον λαιμό στα σκατά, και πού και πού να βγάζει το χέρι και να μας κουνάει το δάχτυλο απειλητικά. Μέσα στο Μέγαρο Μαξίμου, άνθρωποί της διαπραγματεύονταν διευθετήσεις, διαμεσολαβήσεις και τακτοποιήσεις (με το αζημίωτο να υποθέσω;), την ώρα που χιλιάδες άνθρωποι ζούσαν κάτω από το καθεστώς του φόβου από ένα προ-δικτατορικό καθεστώς το οποίο κυβερνούσε χρησιμοποιώντας τους θεσμούς και τα όργανα της πολιτείας, προκειμένου να διαιωνίσει την παραμονή του στην εξουσία.

Αναυδη παρακολουθεί η Ελλάδα αυτά που συνέβαιναν πίσω από τις κλειστές πόρτες. Απίστευτα πράγματα, τοξικές καταστάσεις, ένας κανονικός έμπολα της πολιτικής που κυβέρνησε τη χώρα, ανενόχλητος για τεσσεράμισι χρόνια, με τα γνωστά σε όλους αποτελέσματα.

Μερικοί εξ ημών τα φωνάζαμε, αλλά ποιος μας άκουγε. Παγιδευμένοι οι περισσότεροι από τη σκέψη ότι «δεν μπορεί αυτοί να είναι σαν τους άλλους», και δέσμιοι της ρητορικής της συμμορίας που κυβερνούσε για το «σάπιο παλιό πολιτικό σύστημα», δεν πίστευαν κανέναν εξ ημών που καταγγέλλαμε κάθε τόσο τα όργιά τους. Και χθες, στην Προανακριτική Επιτροπή, αποκαλύφθηκε ότι έναν όροφο πάνω από το γραφείο του πρωθυπουργού της χώρας, ένας υπουργός του, παρουσία ενός δεύτερου υπουργού του, ζητούσε από έναν επιχειρηματία (εγώ δεν βάζω επίθετα ούτε βγάζω συμπεράσματα περί εκβίασης και εκβιασμών) να του καταβάλει 350.000 ευρώ για λογαριασμό ενός εκδότη.

Γι' αυτό, το πιο μεγάλο, ιστορικά, έγκλημα του Κυριάκου Μητσοτάκη θα είναι να αφήσει έστω μια χαραμάδα ανοιχτή για να επανέλθει στην εξουσία αυτή η συμμορία που παραπέμπει ευθέως σε πρακτικές του Μεντεγίν της Κολομβίας...

Υποπτη σιωπή

Ο επιχειρηματίας, που δεινοπάθησε στα χέρια τους από τις πρακτικές αυτές, έσπευσε βέβαια να αφαιρέσει από το κάδρο των ευθυνών τόσο τον Τσίπρα που είναι όλος ο ΣΥΡΙΖΑ (κατά τον Καρτερό, φίλο μου) όσο και τον κοσμοναύτη το πάλαι, υπουργό Παππά. Δεν έχουν λέει καμία ευθύνη. Δεν ξέρω γιατί το έκανε αυτό ο επιχειρηματίας Μιωνή. Προς τι δηλαδή αυτή η άφεση αμαρτιών που παρείχε απλόχερα, χωρίς να αφήσει ένα περιθώριο να αναζητηθούν αυτές, αν υπάρχουν φυσικά, από τη Βουλή ή τη Δικαιοσύνη. Μπορώ να υποθέσω διάφορα, αλλά δεν είναι της παρούσης. Θα ρωτήσω όμως το εξής, αναφορικά με την εμπλοκή του Νίκου Παππά: μπροστά του - ΜΠΡΟΣΤΑ του, όχι πίσω ούτε δίπλα - ο Παπαγγελόπουλος ζητάει για λογαριασμό του εκδότη φίλου του 350.000 ευρώ από τον Μιωνή ως... «δικαστικά έξοδα». Και δεν λέει - ο Παππάς - τι κάνετε ρε εδώ; Τι είναι αυτά; Πώς τολμάτε να παζαρεύετε ενώπιόν μου, μπροστά στα μάτια μου; Εξω γρήγορα, δεν θέλω να ξέρω, ούτε να ακούω οτιδήποτε σχετικό. Πάρτε δρόμο. Εξω είπα. Και θα ενημερώσω και τον πρωθυπουργό...

(Ο Μιωνή, συνεχίζοντας την ακατανόητη στάση του, προς υπεράσπιση του Παππά, δήλωσε στην Προανακριτική Επιτροπή ότι ο Παππάς ένιωσε λέει... ντροπιασμένος ακούγοντας τον Παπαγγελόπουλο να ζητάει τα 350 χιλιάρικα για λογαριασμό του εκδότη. Αχου μωρέ το καημένο, πρώτη φορά θα έβλεπε τέτοια πράγματα να γίνονται...)

Ολα... φυσιολογικά

Πάμε τώρα στον Τσίπρα που είναι όλος ο ΣΥΡΙΖΑ (κατά τον Καρτερό) ή αλλιώς πως χωρίς αυτόν δεν θα υπήρχε ΣΥΡΙΖΑ (πάλι κατά τον Θανάση τον φίλο μου): έμαθε ποτέ για το νταλαβέρι που έγινε, επαναλαμβάνω, στον επάνω όροφο από το δικό του γραφείο; Και αν έμαθε, τι ακριβώς έπραξε και με τον Παπαγγελόπουλο και με τον Παππά; Απάντηση (δική μου): τίποτε δεν έπραξε. Τον μεν ένα τον έκανε υπουργό... Διαστήματος, τον δε άλλον τον άφησε στο υπουργείο Δικαιοσύνης να συνεχίζει το θεάρεστο έργο του, όπως να στήνει τη σκευωρία με αφορμή το σκάνδαλο της Novartis ή να ζητάει από τους εισαγγελείς να «φτιάξουν κάτι» για τους αντιπάλους της κυβέρνησης - όπως η αφεντιά μου. Δεν τους πέταξε έξω από την κυβέρνηση, δεν τους κατήγγειλε στον ελληνικό λαό, δεν τους έστειλε ως όφειλε στη Δικαιοσύνη.

Και μην ισχυριστεί κανείς ότι ο Τσίπρας δεν ήξερε τίποτε, γιατί θα είναι απατεώνας ολκής, εκτός από ψεύτης! Είναι δυνατόν το δεξί του χέρι εκείνη την εποχή, ο Παππάς, να μην τον είχε ενημερώσει για το πώς είχε εξελιχθεί η συνάντηση «Παπαγγελόπουλου - Μιωνή», και ποιο ακριβώς ήταν το αντικείμενό της; Εγώ λέω πως όχι. Και ας με διαψεύσει κάποιος, αν μπορεί.

Το θέμα είναι ότι δεν έκανε απολύτως τίποτε. Το αντιμετώπισε ως κάτι φυσιολογικό. Γιατί άραγε; Διότι φοβούμαι πως είχαν συμβεί και άλλα τέτοια στο Μέγαρο Μαξίμου, άρα για ένα επιπλέον «σιγά μη στάξει η ουρά του γαϊδάρου»...

Βέρτιγκο στην υπεράσπιση

Απέναντι σε όλα αυτά ποια ήταν η αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ λέγε με απλώς Τσίπρα να συνεννοούμαστε; Επιθετική. Ακραία επιθετική. Διέκοπταν συνεχώς τον μάρτυρα, μου ανέφεραν οι πηγές μου στην Προανακριτική, με στόχο εκείνος να χάσει τον ειρμό του, ώστε να τον πιάσουν κάπου και να αντιστρέψουν όσα τρομακτικά αποκάλυπτε. Αλλά εκείνος, τέρας ψυχραιμίας, σου λέει, συνέχιζε να τους κοπανάει τόσο άγρια που πολλές φορές έκανε τους συριζαίους (Λάππα και Ραγκούση - α ρε Γιάννη, πού κατάντησες, να υπερασπίζεσαι τον Παπαγγελόπουλο...) να ωρύονται κατά κυριολεξία.

Κακώς κατά την άποψή μου. Υπερασπίζονταν τι ακριβώς; Τον Παπαγγελόπουλο που δεν μπορεί να τον υπερασπιστεί τίποτε και κανείς πια; Τον Παππά; Τον Τσίπρα; Τη χαμένη τιμιότητα του ΣΥΡΙΖΑ, που έχει καταντήσει σαν την παρθενιά εκείνης της Αγνής του λιμανιού; Τι ακριβώς; Αγνωστο. Νομίζω ζαλισμένοι ήταν και οι δυο τους, εξού και οι αντιδράσεις τους. Και όμως δεν θα έπρεπε. Διότι ο Μιωνή είπε καθαρά ενώπιον της Προανακριτικής Επιτροπής, απαντώντας σε σχετικές ερωτήσεις, ότι διαθέτει όλα τα αποδεικτικά στοιχεία εφόσον του ζητηθούν, για όσα ανέφερε περί της συμμορίας και της δράσης της. Το οποίον σε απλά ελληνικά σημαίνει ότι όσο να πεις, κάτι κασέτες τις έχει ο άνθρωπος. Αρα, γιατί χτυπιούνται οι άνθρωποι δεν έχω καταλάβει...

Παραμύθι

Ολα αυτά χθες. Αλλά οι υπόλοιποι, το παραμύθι, παραμύθι. Αρμόδιος τομεάρχης ψηφιακής πολιτικής ΣΥΡΙΖΑ ή Τσίπρα, ονόματι Μάριος Κάτσης, κάνει δηλώσεις. Για τα ΕΛΤΑ. Βάζει την κασέτα μπροστά, και λέει: Μπούρου μπούρου, μπούρου μπούρου «η ΝΔ, το κόμμα των θαλασσοδανείων, των σκανδάλων της Siemens, της Novartis και του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου των ΕΛΤΑ, που στοίχισε πάνω από 221 εκατ. ευρώ, πάει πολύ να αφήνει υπόνοιες για την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ που έχει δώσει μάχες ενάντια στη διαφθορά».

Ο κύριος Κάτσης ούτε άκουσε τι έγινε στην Προανακριτική Επιτροπή, ούτε πληροφορήθηκε τι συνέβη στα ΕΛΤΑ, όπου υπάλληλος της κατηγορίας λύκος φυλάει τα πρόβατα, τοποθετημένος από τον ΣΥΡΙΖΑ επί ημερών υπουργίας Νίκου Παππά, πιάστηκε με τη γίδα στην πλάτη - 660.000 ευρώπουλα ζεστά έφαγε, και ακόμη μετράνε!

Αντιπολίτευση για τα μπάζα, που λένε...
"ΤΑ ΝΕΑ", 27/02/20

Η αυταπάτη της πίσω αυλής


Σκάνδαλο διαφθοράς; Δεν φαίνεται να προκύπτει. Υπόθεση; Ο όρος φαντάζει πια υπερβολικά λάιτ. Novartis; Μα η Novartis είναι μια φαρμακευτική εταιρεία και αυτά που ακούγονται στην Προανακριτική Επιτροπή δεν δείχνουν να έχουν και πολλή σχέση με φαρμακευτικές εταιρείες ούτε με γιατρούς που δωροδοκούνταν για να προωθούν τα προϊόντα της, αλλά και ούτε και με πολιτικούς που χρηματίζονταν για να αυξάνουν τις τιμές τους. Σκάνδαλο, ναι. Αλλά σκάνδαλο δημοκρατίας. Υπόθεση, ναι, αν θέλει να επιμείνει κανείς σε πιο ήπιες διατυπώσεις. Αλλά μια τοξική υπόθεση. Πρωτοφανής. Σοκαριστική και δυσώδης - ή όπως αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί μια υπόθεση, βασικός πρωταγωνιστής της οποίας μοιάζει να είναι ο υπόκοσμος στην πιο πούρα μορφή του.

Ακόμη χειρότερα, αυτός δεν είναι ένας υπόκοσμος του περιθωρίου. Δεν κυκλοφορεί τη νύχτα, αλλά την ημέρα. Δεν λύνει τους λογαριασμούς του στην πίσω αυλή του κλαμπ και λίγο πριν ξημερώσει, αλλά μέρα μεσημέρι στο Μέγαρο Μαξίμου. Είναι ο υπόκοσμος που δεν μετέτρεψε την παρανομία σε εξουσία, αλλά που παρανομεί ως εκπρόσωπος κάθε αρμού της εξουσίας. Της πολιτικής εξουσίας. Της δικαστικής. Του Τύπου. Παραδικαστικό κύκλωμα; Οχι μόνο. Και παραπολιτικό και παραδημοσιογραφικό. Ο υπόκοσμος παντού; Οχι, ο υπόκοσμος στην κορυφή της κοινωνικής πυραμίδας.

Είναι ένας κόσμος που άθελά του είχε περιγράψει ο πρώην αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης στη συζήτηση στη Βουλή για τη σύσταση της Προανακριτικής Επιτροπής, η οποία ερευνά σήμερα το ενδεχόμενο να είχε καταχραστεί την εξουσία του. Μου είπε, του είπα, μου ζήτησε, του έκανα τη χάρη. Ενα πάρε - δώσε εξυπηρετήσεων, κομβικό πρόσωπο των οποίων ήταν, σύμφωνα με τα δικά του λόγια, ο ίδιος ο Δημήτρης Παπαγγελόπουλος. Οσα ισχυρίστηκε χθες στην Προανακριτική Επιτροπή ο επιχειρηματίας Σάμπυ Μιωνή διευρύνουν την εικόνα. Δεν είναι μόνο το πάρε - δώσε που αποκάλυψε ο Παπαγγελόπουλος. Ούτε μόνο οι πιέσεις που, όπως κατέθεσαν οι ίδιοι στην επιτροπή, δέχονταν από τον Παπαγγελόπουλο τέσσερις πέντε εισαγγελικοί λειτουργοί. Ηταν και εκβιασμοί και απειλές. Και ήταν και «κάτι έξοδα».

Η υπόθεση απέκτησε χθες την οικονομική διάσταση που της έλειπε. Αλλά δεν είναι αυτό που την κάνει σοκαριστική και δυσώδη - σε όλες τις υποθέσεις του είδους, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει κανείς για να ξετυλίξει το κουβάρι είναι να ακολουθήσει το χρήμα. Σοκαριστικά δυσώδη την κάνει το γεγονός πως όλη αυτή η δυσωδία των «εξόδων» αναδύθηκε στην έδρα της ελληνικής κυβέρνησης. «Δώσε τα χρήματα που ξόδεψαν τα παιδιά» στην καρδιά της εκτελεστικής εξουσίας; Και αν ο επιχειρηματίας έλεγε όχι; Θα τον «τσιμέντωναν τα παιδιά» στο υπόγεια του Μαξίμου; Ή θα τον «σιδέρωναν» στον κήπο και θα τον πέταγαν από την πόρτα με τις κλωτσιές;

Είναι από τις περιπτώσεις όπου ο τόπος έχει μεγαλύτερη σημασία από την πράξη. Το «πού» σε αυτήν την ιστορία είναι υπερκείμενο του «πώς», του «πότε» και - στο μέτρο που ο πρωταγωνιστής είναι αυτός και μόνο αυτός που υποδεικνύουν οι πέντε εισαγγελείς και ο επιχειρηματίας - και του «ποιος». Είναι υπερκείμενο επειδή σε αυτόν τον τόπο αποτυπώνεται ανάγλυφα ο τρόπος που δρα κάθε υπόκοσμος. Και ο τρόπος είναι πάντα ανεξέλεγκτος. Οπως θα 'λεγαν και στην πίσω αυλή μετά το ξεκαθάρισμα των λογαριασμών, κάνει λάθος όποιος νομίζει πως μπορεί να ελέγξει. Ζει με αυταπάτες. Γιατί στο τέλος το πράγμα φεύγει πάντα εκτός ελέγχου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου