SerMichiotis: "...Η ιστορία της, όσο τραγουδισμένη είναι, άλλο τόσο και θλιβερή. Εκεί συναντιούνται η αποθέωση των προθέσεων και η συντριβή της ήττας, η πελατειακή πολιτική προθυμία και η πραγματική καθολική αδιαφορία, η ελληνική δυσανεξία στον δημόσιο χώρο και η ευκολία της αρπαχτής, ώς τη στιγμή που η κρίση από το 2009-10, περίπου, και μετά, μεταμόρφωσε συνολικά την περιοχή σε εμπόλεμη ζώνη, με ανθρώπινα ράκη, εγκαταλελειμμένα κτίρια, συμμορίες, διακίνηση ναρκωτικών και ανθρώπων. Η Ομόνοια και οι «γύρω δρόμοι» έγιναν μέρη που καλό είναι να αποφεύγει κανείς. Η πόλη τεμαχίστηκε, έσπασε σε πολλά κομμάτια. Από τη Σταδίου με την αξιοθρήνητη εμπλοκή ιδρυμάτων που κρατάει όμηρο το «Αττικόν-Απόλλων» (8 χρόνια μετά τη μεγάλη πυρκαγιά που κατέστρεψε, όμως, μόνο την πρόσοψη) έως την Πατησίων και την άλλη διακεκαυμένη ζώνη γύρω από το Πολυτεχνείο, το Οικονομικό Πανεπιστήμιο, με το «Ακροπόλ Παλλάς» να στέκει εντυπωσιακά ανακαινισμένο και αποκαρδιωτικά ανεκμετάλλευτο, ένα άδειο κέλυφος...."