Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" (ηλεκτρονική έκδοση), και...
Στο διαφημιστικό φυλλάδιο που εκδίδει ο δήμος, το Αγαθονήσι αναφέρεται ως «Ο τελευταίος Ανέγγιχτος Παράδεισος στο Αιγαίο». Αν και το νησί δεν συμπεριλαμβάνεται στους πολύ δημοφιλείς καλοκαιρινούς προορισμούς, οι τουρίστες που το επιλέγουν, ανήκουν σε αυτούς που ονομάζουμε «ενημερωμένους» γιατί ξέρουν τι περιμένουν να βρουν. Ήρεμη ζωή, φιλόξενοι κάτοικοι, υπέροχες παραλίες με κρυστάλλινα νερά, γραφικό λιμανάκι και τρία μικρά όμορφα χωριουδάκια: το Μεγάλο Χωριό, το Μικρό Χωριό και το Καθολικό.
Δύο εναπομείναντες τουρίστες κάνουν ηλιοθεραπεία στην παραλία, δίπλα στο λιμάνι, Τετάρτη 23 Οκτωβρίου 2020
Η ζωή μετά το καλοκαίρι είναι πολύ διαφορετική. Οι ρυθμοί πέφτουν και μαζί μειώνεται και ο Στο διαφημιστικό φυλλάδιο που εκδίδει ο δήμος, το Αγαθονήσι αναφέρεται ως «Ο τελευταίος Ανέγγιχτος Παράδεισος στο Αιγαίο». Αν και το νησί δεν συμπεριλαμβάνεται στους πολύ δημοφιλείς καλοκαιρινούς προορισμούς, οι τουρίστες που το επιλέγουν, ανήκουν σε αυτούς που ονομάζουμε «ενημερωμένους» γιατί ξέρουν τι περιμένουν να βρουν. Ήρεμη ζωή, φιλόξενοι κάτοικοι, υπέροχες παραλίες με κρυστάλλινα νερά, γραφικό λιμανάκι και τρία μικρά όμορφα χωριουδάκια: το Μεγάλο Χωριό, το Μικρό Χωριό και το Καθολικό. πληθυσμός. Τον χειμώνα οι μόνιμοι κάτοικοι δεν ξεπερνούν τον αριθμό των 100 ανθρώπων. Οι ταβέρνες κλείνουν η μία μετά την άλλη και μοναχά μία παραμένει ανοιχτή, λειτουργώντας σαν σημείο συνάντησης.
Τα λίγα δωμάτια που λειτουργούν ως καταλύματα, νοικιάζονται από τους δασκάλους και τον καθηγητή που είναι και οι μοναδικοί «επισκέπτες» που επιμένουν να παραμένουν.
Στο ακριτικό νησί οι συνθήκες ζωής, όταν σβήνουν τα φώτα της τουριστικής περιόδου και οι επισκέπτες εγκαταλείπουν μαζικά αυτόν τον όμορφο προορισμό, είναι διαφορετικές και συχνά σκληρές.
Ο Γιώργος Μιχελής, 84 χρονών, επιστρέφει από το τάισμα των ζώων του, στο Μικρό Χωριό
Στο νησί υπάρχουν ελάχιστα παιδιά και το σχολείο φιλοξενεί δύο μαθητές στο νηπιαγωγείο, τέσσερις στο δημοτικό και έναν στο γυμνάσιο. Ήταν αυτοί που χειροκροτήθηκαν από το σύνολο των κατοίκων κατά τη διάρκεια της 28ης Οκτωβρίου.
Μαθητές του Δημοτικού και του Νηπιαγωγείου παίρνουν μέρος στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου στο Μεγάλο Χωριό.
Ο δάσκαλος Θανάσης Παπαδόπουλος και ο καθηγητής Αλέξανδρος Τσιάκαλος, μια φορά την εβδομάδα ταξιδεύουν στη Σάμο για να προμηθευτούν τρόφιμα, φάρμακα, ή για να αγοράσουν αλλά είδη ανάγκης που δεν βρίσκουν στο νησί, λόγω έλλειψης από τα συνεχιζόμενα απαγορευτικά ή για να αποφύγουν τις υψηλότερες χρεώσεις.
Στο νησί υπάρχει ένας και μοναδικός αγροτικός γιατρός. Ο Γιώργος Μιχελής, 84 χρόνων, ο οποίος πάσχει από κολπική μαρμαρυγή, είναι αναγκασμένος να ταξιδεύει πολύ συχνά για ιατρικές εξετάσεις στη Σάμο. «Ο γιατρός εδώ είναι για μια πρώτη ανάγκη, να με πιάσει ένας πόνος, να έρθει να μου κάνει μια ένεση. Για τις εξετάσεις που χρειάζομαι εγώ για την καρδιά μου... να μου κάνει ένα καρδιογράφημα... τίποτα άλλο δεν μπορεί να μου προσφέρει». Μαζί με τον φίλο του Γιάννη Κόττορο, 86 χρόνων, ταξιδεύουν στη Σάμο με το πλοίο «Νήσος Κάλυμνος» και αν και οι δύο προτιμούν τα χρήματα να μένουν στον τόπο τους, αρκετές φορές προμηθεύονται λαχανικά και άλλα προϊόντα από το γειτονικό νησί, λόγω των χαμηλότερων τιμών.
Ο Γιώργος Μιχελής (Δ), 84 χρονών και ο φίλος του Γιάννης Κόττορος, 86 χρονών, ψωνίζουν σε μανάβικο στο νησί της Σάμου.
Ο πληθυσμός γερνάει και το νησί ολοένα και ερημώνει. Δουλειές δεν υπάρχουν. Το να βρει κάποιος νέος δουλειά είναι δύσκολο. Οι πιο μεγάλοι σε ηλικία ασχολούνται με το ψάρεμα και την κτηνοτροφία, εργασίες που σύμφωνα με αυτούς, δεν εξασφαλίζουν αρκετό εισόδημα για να επιβιώσεις. Ειδικότερα για την κτηνοτροφία, λόγω της πολύ χαμηλής τιμής πώλησης του ντόπιου κρέατος, η ενασχόληση είναι σχεδόν απαγορευτική. «Με τα κατσίκια δεν ζει ο άνθρωπος» αναφέρουν. Την κατάσταση σώζουν οι ιχθυοκαλλιέργειες που υπάρχουν στο νησί.
Οι ιχθυοκαλλιέργειες απασχολούν το μεγαλύτερο αριθμό μόνιμων κατοίκων στο Αγαθονήσι, αποτελώντας ένα "πνεύμονα ζωής" για τον νησί, χωρίς τις οποίες ελάχιστοι κάτοικοι θα είχαν απομείνει σε αυτό,
Όταν ο ήλιος δύει, πάνω από τα δωμάτια και τα μικρά ξενοδοχεία που παραμένουν κλειστά, μια τεράστια ελληνική σημαία κυματίζει, «υπενθυμίζοντας» την ελληνικότητα του νησιού απέναντι στις τούρκικες διεκδικήσεις.
Ενώ όμως οι πτήσεις πάνω από το Αγαθονήσι από τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη, είναι καθημερινό φαινόμενο και οι κάτοικοι έχουν μάθει να ζουν με τους εκκωφαντικούς ήχους των αεροσκαφών, ο ψαράς Λευτέρης Καρύδης, 67 χρόνων, που ζει μόνος του στο Καθολικό, έχει ακόμα έναν λόγο να ανησυχεί. Το πρώην καφενείο του παππού του, που έζησε και μεγάλωσε και τώρα μένει σε αυτό, σύμφωνα με το ελληνικό δημόσιο δεν του ανήκει. Τίτλοι ιδιοκτησίας δεν υπάρχουν. «Τότε εκείνα τα χρόνια, πού υπήρχαν χαρτιά; Αφού ήταν πόλεμοι... Πώς να τα βγάλουνε τα χαρτιά, πώς να βγάλουνε άδειες, με τι; Αλλά εγώ νομίζω πως σε τέτοια νησάκια, πρέπει να υπάρχει μια βοήθεια, πρέπει να τα αναγνωρίσει το κράτος, ότι πράγματι ναι, σας ανήκουν».
Το Μεγάλο Χωριό όπως φαίνεται από το εκκλησάκι του Άγιου Χαράλαμπου
Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ
....από "ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ"
 |
| "ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", 22-23/02/20 |
ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ ΣΚΟΡΔΑ
Ρίτσος, Λουντέμης, Λειβαδίτης, Κορνάρος, Κατράκης, τέσσερις μόνο από τους «κατοίκους» του Αϊ-Στράτη στα σκληρά μετεμφυλιακά χρόνια. Είχαν προηγηθεί - προπολεμικά - ο Βάρναλης, ο Γληνός και άλλοι. Τότε που τα τσαντίρια των εξορίστων στήνονταν κατά εκατοντάδες σε «μια γη που της λείπει το νερό, όμως μόνιμα η ατμόσφαιρά της είναι κορεσμένη από υγρασία» όπως περιέγραφε ο Βαρδής Βαρδινογιάννης. Για το απομονωμένο στην άγονη γραμμή του Βόρειου Αιγαίου νησί, ο 20ός αιώνας υπήρξε ιδιαίτερα σκληρός. Ντόπιοι και πολιτικοί κρατούμενοι αδημονούσαν να το εγκαταλείψουν. Οι πρώτοι για την Αμέρικα, οι δεύτεροι για οπουδήποτε αλλού. Παρά το «ευλογημένο» όνομά του, ο τόπος έμοιαζε καταραμένος. Πλημμύρες και τύφος θέριζαν συχνά πυκνά όσους ζούσαν στον άδεντρο βράχο στα 18 μίλια νότια της Λήμνου. Και όταν το όνειδος του στρατοπέδου τελείωσε οριστικά, το 1962, ήρθε ο σεισμός. Τα 7,1 ρίχτερ του 1968 τον ισοπέδωσαν. Σκότωσαν κι άλλους. Μισό αιώνα μετά ο Αϊ-Στράτης έχει επουλώσει με κόπο τις πληγές του. Οι περίπου 270 ψυχές του ατενίζουν το μέλλον με αισιοδοξία, τιμώντας παράλληλα την ταραγμένη ιστορία του, ενώ έχουν βαλθεί να τον μετατρέψουν από συνώνυμο του εθνικού δράματος τον περασμένο αιώνα σε νησί πρότυπο για τη βιώσιμη ανάπτυξη στη Μεσόγειο.
Εμβληματικό πρότζεκτ. Εχοντας ήδη από το 2010 ενταχθεί σε πρόγραμμα που θα τους εξασφαλίσει ενεργειακή αυτονομία μέσω της αξιοποίησης ανανεώσιμων μορφών ενέργειας, σήμερα επιχειρούν να προχωρήσουν στο επόμενο μικρό (και συνάμα μεγάλο για το περιβάλλον) βήμα, θέτοντας σε πλήρη εφαρμογή το εμβληματικό πρότζεκτ «Πράσινο νησί - Αϊ-Στράτης». Η προσφάτως επανεκλεγείσα με ποσοστό 100% δήμαρχος Μαρία Κακαλή έχει εξαρχής θέσει ως προτεραιότητα της δεύτερης θητείας της τη δόμηση ενός πλαισίου αειφόρου ανάπτυξης, βασιζόμενου στη σύμπλευση τοπικής οικονομίας, περιβαλλοντικής προστασίας, κοινωνικής συνοχής και ευημερίας.
Η δημοτική Αρχή, που πρωτοανέλαβε το 2014, με τη βοήθεια του νέου διοικητικού συμβουλίου του Κέντρου Ανανεώσιμων Πηγών και Εξοικονόμησης Ενέργειας (ΚΑΠΕ) επανεκτίμησε σε επιχειρησιακό επίπεδο το εν λόγω πρόγραμμα (εμπνευσμένο από τον πρώην δήμαρχο Χαράλαμπο Μακρή), λαμβάνοντας υπόψη τις υφιστάμενες και μελλοντικές ανάγκες της τοπικής κοινωνίας και αφού προηγουμένως διασφάλισε την υποστήριξη όλων των εμπλεκόμενων υπηρεσιακών και κυβερνητικών φορέων. Τελικά, η χρηματοδότηση του έργου διασφαλίστηκε πριν από τρία χρόνια, το 2017, και μεταξύ άλλων περιλαμβάνει την κατασκευή του Υβριδικού Σταθμού Παραγωγής Ενέργειας, έργα ενεργειακής αναβάθμισης των δημοτικών κτιρίων (σχολικό συγκρότημα, δημοτικό κατάστημα, δημοτική αγορά, Μαράσλειος Σχολή), κατασκευή δικτύου τηλεθέρμανσης για την κάλυψη των αναγκών των κατοίκων, κατασκευή φωτοβολταϊκού σταθμού φόρτισης ηλεκτρικών οχημάτων και προμήθεια ηλεκτρικών οχημάτων για την εξυπηρέτηση των αναγκών του νησιού.
Συντονισμένες δράσεις. «Η βιώσιμη ανάπτυξη αποτελεί μια συνεχή πρόκληση για τον Δήμο Αγίου Ευστρατίου, καθώς αποτελεί μια δυναμική και συνεχώς εξελισσόμενη διαδικασία που απαιτεί συνεχή προσπάθεια για την ικανοποίηση των αναγκών του παρόντος και τη διασφάλιση του μέλλοντος των επόμενων γενεών. Στο πλαίσιο αυτό ο δήμος μας σχεδιάζει και υλοποιεί συντονισμένες δράσεις για την προστασία των φυσικών πόρων, την ενίσχυση της πράσινης οικονομίας, την ευημερία των πολιτών και την ισόρροπη ανάπτυξη του νησιού με σεβασμό στον άνθρωπο και στο περιβάλλον» περιγράφει στα «ΝΕΑ» η 33χρονη δήμαρχος για να εξηγήσει ποιοι είναι οι άξονες πάνω στους οποίους θα κινηθεί η πολυπόθητη βιώσιμη ανάπτυξη, η οποία θα τοποθετήσει το νησί της άγονης γραμμής στο (ακόμα απογοητευτικά κλειστό) κλαμπ των πράσινων, πρωτοπόρων περιοχών σε διεθνές επίπεδο.
Επίτευξη ενεργειακής αυτονομίας με πράσινες/ήπιες πηγές ενέργειας
Εισαγωγή ηλεκτροκίνησης
Ενεργειακή αποδοτικότητα δημόσιων κτιρίων
Καθορισμός πέντε πράσινων σημείων
Βελτίωση σταθμού μεταφόρτωσης απορριμμάτων
Προώθηση ανακύκλωσης
Ανάπτυξη βιολογικής γεωργίας
Αξιοποίηση φυσικής κληρονομιάς με δημιουργία οικο-μονοπατιών
Βελτίωση λιμενικών υποδομών
«Αξίζει να σημειώσουμε ότι στο πλαίσιο ενίσχυσης της εξωστρέφειας του νησιού, ο δήμος μας επενδύει συνεχώς στην πράσινη ανάπτυξη και στην καινοτομία με χαρακτηριστικότερο ίσως παράδειγμα την πλέον πρόσφατη επιδίωξή μας για την εγκατάσταση στο νησί ενός Κόμβου Καινοτομίας Αγρο-Περιβαλλοντικής Μηχανικής και Κυκλικής Βιοοικονομίας για τα νησιά του Αιγαίου μέσω της δράσης "Επιστήμη και Κοινωνία" του Ελληνικού Κέντρου Ερευνας και Καινοτομίας» προσθέτει η Μαρία Κακαλή.
Οσον αφορά την άντληση των πόρων για τα παραπάνω έργα - βελτιωτικές παρεμβάσεις, η ίδια τονίζει ότι θα αντληθούν από άνω του ενός φορείς: «Η δημοτική Αρχή βρίσκεται διαρκώς σε εγρήγορση για την ανεύρεσή τους και την αξιοποίηση όλων των διαθέσιμων χρηματοδοτικών εργαλείων που θα βοηθήσουν στην υλοποίηση του οράματός μας και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των πολιτών και των επισκεπτών του Αϊ-Στράτη. Στο πλαίσιο αυτό, αξιοποιούμε ήδη πόρους από το Περιφερειακό Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Βόρειου Αιγαίου (ΠΕΠ) και ειδικά της Ολοκληρωμένης Χωρικής Παρέμβασης Μικρών Νησιών, καθώς και από τα Τομεακά Επιχειρησιακά Προγράμματα της Προγραμματικής Περιόδου 2014-2020 (π.χ. το ΕΠ «Υποδομές Μεταφορών, Περιβάλλον και Αειφόρος Ανάπτυξη», το Πρόγραμμα Αγροτικής Ανάπτυξης και το ΕΠ «Ανταγωνιστικότητα, Επιχειρηματικότητα και Καινοτομία»). Σημαντική, επίσης, ήταν η βοήθεια μέσω του Αναπτυξιακού Προγράμματος Ειδικού Σκοπού για την υλοποίηση κρίσιμων παρεμβάσεων στο νησί, αλλά και τα χρηματοδοτικά προγράμματα ΟΤΑ μέσω του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων. Παράλληλα βέβαια προετοιμαζόμαστε εντατικά για τη νέα προγραμματική περίοδο 2021-2027 με τον σχεδιασμό και ωρίμαση έργων από πόρους του ίδιου του δήμου σε συνεργασία με τεχνικούς εμπειρογνώμονες αλλά και επιστημονικούς φορείς της χώρας».
Μελετημένες κινήσεις. Η νεαρή δήμαρχος, πάντως, ξεκαθαρίζει πως δεν ελπίζει σε θαύματα. Η διαδικασία της βελτίωσης της ζωής κατοίκων και επισκεπτών θα είναι χρονοβόρα και απαιτεί υπομονή και μελετημένες κινήσεις, αφού οι πόροι είναι περιορισμένοι και στο τέλος της ημέρας οι λιγοστοί νησιώτες είναι μόνοι εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από τα κέντρα λήψης αποφάσεων. Παρ' όλα αυτά, ήδη η προσπάθεια έχει αρχίσει να αποδίδει καρπούς. «Με σταθερά βήματα βελτιώνουμε μέρα με τη μέρα την καθημερινότητα των πολιτών του νησιού. Σε αυτά περιλαμβάνονται η βελτίωση των μετακινήσεων και της διασύνδεσης με την ενδοχώρα, η δημιουργία προσβάσιμων υποδομών αλλά και χώρων δημιουργικής έκφρασης, άθλησης και πολιτισμού, η περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση, η ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς, η εφαρμογή της τηλεθέρμανσης σε οικιακό επίπεδο, η ολοκληρωμένη διαχείριση απορριμμάτων και η ενίσχυση της απασχόλησης σε τομείς της πράσινης οικονομίας. Οι αλλαγές αυτές δίνουν σταδιακά νέα πνοή στο νησί και μας κάνουν να ατενίζουμε αισιόδοξα το μέλλον» λέει.
Και μπορεί το ακριτικό νησί να έχει κιόλας επιβιβαστεί στο τρένο με προορισμό το μέλλον, ωστόσο οι τυπικές ελληνικές παθογένειες δεν λείπουν. «Ο Αϊ-Στράτης βρίσκεται, ίσως, στην πλέον κρίσιμη καμπή της ιστορίας του και η υποστήριξη της προσπάθειάς μας από τις περιφερειακές Αρχές και τους φορείς της κεντρικής διοίκησης είναι καθοριστικής σημασίας. Το όραμά μας δεν είναι να απλώς να διασφαλίσουμε αυτά που θεωρούνται αυτονόητα για τους πολίτες ενός ευρωπαϊκού κράτους, όπως για παράδειγμα η στοιχειώδης ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για την οποία μαχόμαστε την τελευταία περίοδο. Δυστυχώς, η ανεξήγητη βραδύτητα ανταπόκρισης του κρατικού μηχανισμού στα αιτήματά μας, η υποστελέχωση των υπηρεσιών μας και η εξάρτηση του δήμου από τεχνικές υπηρεσίες άλλων φορέων καθυστερούν δραματικά την υλοποίηση έργων και παρεμβάσεων στο νησί για τις οποίες έχουμε διασφαλίσει εδώ και καιρό την απαιτούμενη έγκριση και χρηματοδότηση» περιγράφει η Μαρία Κακαλή, για να καταλήξει με τη γνωστή ρήση του Ελύτη: «Την άνοιξη αν δεν τη βρεις τη φτιάχνεις».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου