"...Πώς να μη θυμηθώ τη «Διορία του Νέρωνος». Δεν έδωσε σημασία στον χρησμό που τον προειδοποιούσε για τα εβδομήντα τρία. «Τριάντα χρονώ είναι. Πολύ αρκετή είν’ η διορία που ο θεός τον δίδει για να φροντίσει για τους μέλλοντας κινδύνους». Και καταλήγει ο Καβάφης: «Και στην Ισπανία ο Γάλβας κρυφά το στράτευμά του συναθροίζει και το ασκεί. Ο γέροντας ο εβδομήντα τριώ χρονών». Και μην αρχίσετε να με ρωτάτε ποιος είναι ο Γάλβας. Εκείνο που ξέρω είναι ότι όταν η εξουσία συμπεριφέρεται με την άνεση και τη χαλαρότητα της σημερινής, χωρίς αιδώ απέναντι στην πραγματικότητα, κάπου στο βάθος του ορίζοντα κινείται ένας Γάλβας...."

Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 16/03/18

"ΔΙΑΓΩΝΙΩΣ"

Του Τάκη Θεοδωρόπουλου

Τ​​ον Δεκέμβριο ο Ερντογάν επισκέφθηκε την Αθήνα. Συζήτηση επί διμερών, λύσις ουδεμία, πλην όμως ατμόσφαιρα συνεννοήσεως μεταξύ πολιτισμένων ανδρών. Ο Πρόεδρος της δικής μας δημοκρατίας, μαζεμένος στον καναπέ με ύφος «εντέλει δεν είναι και τόσο άγριος όσο λένε». Ο πρωθυπουργός της δικής μας δημοκρατίας δεν χάνει τη χαλαρότητά του, ούτε την ενδυματολογική ούτε τη σωματική. Οταν ο Ερντογάν τον ρώτησε τι θα γίνει μ’ εκείνο που του υποσχέθηκε με τους οκτώ, ο δικός μας, πάντα άνετος και χαλαρός, τον καθησυχάζει. «Θα λύσω το Σκοπιανό και αμέσως μετά βλέπουμε. Είναι κι αυτοί οι δικαστές στη μέση. Μέγας μπελάς, το ξέρεις δα».

Η Ελλάς προωθεί λύση στη διένεξη περί την βάπτισιν της ασθενούς γείτονος. Ο πρωθυπουργός δεν χάνει τη χαλαρότητά του διότι προσδοκά μέσω Μακεδονικού να λύσει το Νεοδημοκρατικό. Τον Ιανουάριο γίνεται το πρώτο συλλαλητήριο στη Θεσσαλονίκη, δύο εβδομάδες μετά γίνεται το δεύτερο στην Αθήνα και το Νεοδημοκρατικό δεν λέει να λυθεί. Παρ’ όλ’ αυτά, ο πρωθυπουργός παραμένει άνετος και χαλαρός. Δεν τους διέλυσε μεν, θα τους διασύρει δε. Και πετάει στην αγορά την υπόθεση Novartis. Ας τολμήσουν να κατεβούν σε εκλογές. Θα ζητιανεύουν την αθωότητά τους. Οι προστατευόμενοι μάρτυρες φορτίζουν με μυστήριο την υπόθεση του έργου, πλην όμως το θρίλερ παίρνει κακές κριτικές και δεν πάει καλά στις αίθουσες. Ο πρωθυπουργός παραμένει άνετος και χαλαρός. Δεν χάνει τη χαλαρότητά του ακόμη κι όταν εμβολίζεται το «Νήσος Γαύδος». Δεν τη χάνει ούτε όταν δύο Ελληνες αξιωματικοί συλλαμβάνονται στα σύνορα, ούτε όταν το πιστόλι του κ. Σαββίδη ταξιδεύει στην οικουμένη ως σήμα κατατεθέν της ελληνικής πολιτείας. Γιατί να τη χάσει; Εκαμνε ό,τι έπρεπε. Εδωσε κυβερνητική θέση στον Φώτιο Φανούριο Κουβέλη. Αμάν πια, με τίποτε δεν μπορεί να σας ικανοποιήσει ο άνθρωπος;

Αιτούμαι εξαίρεσιν της απαγορεύσεως αναφοράς καβαφικών στίχων που εγώ ο ίδιος είχα επιβάλει πριν από κάτι χρόνια στη στήλη μου. Πώς να μη θυμηθώ τη «Διορία του Νέρωνος». Δεν έδωσε σημασία στον χρησμό που τον προειδοποιούσε για τα εβδομήντα τρία. «Τριάντα χρονώ είναι. Πολύ αρκετή είν’ η διορία που ο θεός τον δίδει για να φροντίσει για τους μέλλοντας κινδύνους». Και καταλήγει ο Καβάφης: «Και στην Ισπανία ο Γάλβας κρυφά το στράτευμά του συναθροίζει και το ασκεί. Ο γέροντας ο εβδομήντα τριώ χρονών».

Και μην αρχίσετε να με ρωτάτε ποιος είναι ο Γάλβας. Εκείνο που ξέρω είναι ότι όταν η εξουσία συμπεριφέρεται με την άνεση και τη χαλαρότητα της σημερινής, χωρίς αιδώ απέναντι στην πραγματικότητα, κάπου στο βάθος του ορίζοντα κινείται ένας Γάλβας.