Aπό τα "ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ"
ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ Κ.Ι.ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ
Σε καιρό συγκλονιστικών γεωπολιτικών εξελίξεων στο διεθνές περιβάλλον της Ελλάδας, η χώρα διαθέτει, αντί για δύο Ελευθέριους Βενιζέλους, έναν Τσίπρα. Και στην πολιτική σκηνή, η αντιπολίτευση μετέχει με πάθος στο παιχνίδι του Διχασμού, που ορίζει ο αντίπαλος της. Πρόκειται για τη χειρότερη «συνταγή» αντιμετώπισης των τεράστιων προβλημάτων εξωτερικής πολιτικής και εθνικής ασφάλειας που έχει σήμερα ο τόπος.
Το μεγάλο πρόβλημα της Αθήνας είναι ότι η κυβέρνηση, τα κόμματα και γενικότερα οι πολιτικές «ελίτ» της χώρας (παρ)ακολουθούν ασθμαίνοντας τις μεγάλες γεωπολιτικές μεταβολές που σημειώνονται γύρω τους χωρίς να παράγουν νέες πολιτικές. Και από ό,τι τα πράγματα δείχνουν η Αθήνα θα κληθεί προσεχώς να «κουβεντιάσει» με την Αγκυρα πολλά σοβαρά θέματα, που θα ζητούν μεγάλες αποφάσεις. Στα διπλωματικά παρασκήνια,
 |
| "ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ", 17/03/18 |
ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ Κ.Ι.ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ
Σε καιρό συγκλονιστικών γεωπολιτικών εξελίξεων στο διεθνές περιβάλλον της Ελλάδας, η χώρα διαθέτει, αντί για δύο Ελευθέριους Βενιζέλους, έναν Τσίπρα. Και στην πολιτική σκηνή, η αντιπολίτευση μετέχει με πάθος στο παιχνίδι του Διχασμού, που ορίζει ο αντίπαλος της. Πρόκειται για τη χειρότερη «συνταγή» αντιμετώπισης των τεράστιων προβλημάτων εξωτερικής πολιτικής και εθνικής ασφάλειας που έχει σήμερα ο τόπος.
Το μεγάλο πρόβλημα της Αθήνας είναι ότι η κυβέρνηση, τα κόμματα και γενικότερα οι πολιτικές «ελίτ» της χώρας (παρ)ακολουθούν ασθμαίνοντας τις μεγάλες γεωπολιτικές μεταβολές που σημειώνονται γύρω τους χωρίς να παράγουν νέες πολιτικές. Και από ό,τι τα πράγματα δείχνουν η Αθήνα θα κληθεί προσεχώς να «κουβεντιάσει» με την Αγκυρα πολλά σοβαρά θέματα, που θα ζητούν μεγάλες αποφάσεις. Στα διπλωματικά παρασκήνια,
ελληνικά και ευρωπαϊκά, πάντως, το ζήτημα της Αθήνας είναι πλέον καθαρό: οι ελληνικές «γραμμές» χαράζονται από τρίτες δυνάμεις, που έχουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ορίσει (και θα ορίσουν προσεχώς) και τη «στρατηγική» θέση της Ελλάδας στη στενή και την ευρύτερη περιοχή της. Η ελληνική διπλωματία καλείται τώρα να διαχειριστεί αυτή την πραγματικότητα, που διαμορφώνει η επιθετική Τουρκία και η οποία έχει στο κέντρο της ένα βασικό στοιχείο: τις μεταβολές στην Εγγύς Ανατολή, σε συνδυασμό με το μεγάλο, διεθνές παιχνίδι κατανομών του ενεργειακού πλούτου της Ανατολικής Μεσογείου.
ΤΟ «ΜΗΝΥΜΑ»
Ετσι, η Ελλάδα και η Κυπριακή Δημοκρατία, τοποθετημένες στο αμερικανικής έμπνευσης «καρέ», με Ισραήλ και Αίγυπτο, καλούνται σήμερα να «ευθυγραμμιστούν» με ό,τι μπορεί να παράγεται από αυτό το στρατηγικό σημείο. Την περασμένη εβδομάδα, η Αθήνα . και η Λευκωσία δέχθηκαν ένα «μήνυμα» των ΗΠΑ, μέσω της πρεσβευ-τού στην Κύπρο, Καθλίν Ντόχερτι. Με αυτό καλούνται να εκμεταλλευτούν το χρόνο που υπάρχει ενώπιον όλων, έως ότου προκύψουν έσοδα από τις υποθαλάσσιες γεωτρήσεις, προκειμένου να συμφωνηθεί κατανομή πόρων για όλους τους Κυπρίους. Και αυτό, είπε, θα διευκολυνθεί από μια λύση του Κυπριακού (πρόκειται για θέση που είναι σε αρμονία με την τουρκική για κέρδη 50-50 στο νησί με συμφωνία, παράλληλα με τον χρόνο που θα τρέχει στο Κυπριακό). Η κ. Ντόχερτι έστειλε και ένα άλλο ενδιαφέρον μήνυμα-διαβεβαίωση προς πολλά κέντρα: η αμερικανική Exxon-Mobil δεν θα έχει «προβλήματα» από την Τουρκία στις έρευνες της στο οικόπεδο 10 (προφανώς κάτι συμφωνήθηκε προ ημερών στα παρασκήνια ).
Αυτά συμβαίνουν, με την Κυπριακή Δημοκρατία να εξακολουθεί να είναι εκείνη που υπογράφει κάθε συμφωνία με τρίτους για ενεργειακές έρευνες (τώρα με την Αίγυπτο για το κοίτασμα «Αφροδίτη») και με τη βρετανο-ολλανδική Shell να μπαίνει στο παιχνίδι. Και τώρα, με «ανοικτό» το Κυπριακό, με δεδομένες τις τουρκικές φιλοδοξίες στην Αν. Μεσόγειο, αλλά και με πολλούς παίκτες στον αγώνα των επερχόμενων κατανομών, προκύπτει
εμμέσως πλην σαφώς η προοπτική για το άνοιγμα ενός κύκλου «συνομιλιών» Ελλάδας-Τουρκίας για την «τακτοποίηση» των θαλάσσιων «εκκρεμοτήτων» τους σε Αιγαίο και Μεσόγειο. Το συνιστά αυτό ο «ξένος παράγων» και η Αθήνα έχει πάρει το μήνυμα. Η ελληνική πλευρά γνωρίζει πλέον ότι είναι μεν ισχυρό το στρατηγικό «καρέ» της στην Αν. Μεσόγειο, αλλά δεν τρέφει ψευδαισθήσεις για την υπόθεση των σχέσεων της Δύσης με την Τουρκία. Ευρωπαίοι και Αμερικανοί περιμένουν να διαπιστώσουν πού θα «καθίσει» τελικά η περίπτωση του «ασταθούς συμμάχου» Ερντογάν και του άξονα Αγκυρας-Μόσχας, αλλά στην παρούσα φάση η Δύση θεωρεί φίλη την Τουρκία και μάλιστα της αναγνωρίζει (δηλώσεις της κ. Μέρκελ προ ημερών) έναν «πολύ μεγάλο ρόλο» και στο Κυπριακό και στα Βαλκάνια. Επιπλέον, η Αθήνα έχει αντιληφθεί πως το NATO, ναι μεν, επιθυμεί διακαώς να διατηρηθεί η «ειρήνη» στο Αιγαίο, αλλά παραμένει σταθερά αποφασισμένο να τηρεί στάση «ουδετερότητας» στις ελληνο-τουρκικές υποθέσεις.
«ΠΟΛΥΚΟΣΜΙΑ»
Σύμφωνα με εκτιμήσεις διπλωματικών πηγών, η Τουρκία δεν είναι σήμερα καθόλου ευχαριστημένη από την «πολυκοσμία» που παρατηρείται στα ενεργειακά «οικόπεδα» της Κύπρου και νότια της νήσου. Διότι όλη η δύναμη της είναι στραμμένη στον πόλεμο που διεξάγει στη Συρία και δεν διαθέτει αντοχές για στρατιωτικά «παρατράγουδα» στα νερά της Αν. Μεσογείου και «αναμετρήσεις» με Αμερικανούς και Ευρωπαίους. Ομως, αμφισβητείται σήμερα από έμπειρους διπλωμάτες και κοινοτικούς κύκλους η ικανότητα της αδύναμης κυβέρνησης Τσίπρα να διαχειριστεί τις τόσο μεγάλες υποθέσεις που περιβάλλουν την Ελλάδα. Και αυτό, προσθέτουν οι ίδιοι κύκλοι, αποτελεί και τον λόγο για τον οποίο ο Ταγίπ Ερντογάν πιέζει διαρκώς την Αθήνα, με την προσδοκία ότι όταν έρθει η ώρα του «διαλόγου» μαζί της θα έχει απέναντί του έναν «εύκολο» αντίπαλο.
ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΣΙΜΟΥ
Όσα διαδραματίζονται τελευταία στις ελληνοτουρκικές σχέσεις δεν είναι τυχαία και οι ελληνικές πολιτικές ηγεσίες θα έπρεπε να ήταν προετοιμασμένες για παν ενδεχόμενο. Κι αυτά διότι η επιθετικότητα που εμφανίζει κατά καιρούς η Αγκυρα δεν είναι παρά. η συνεπής εφαρμογή τοι «Αμυντικού Δόγματος» της Τουρκίας, όπως περιγράφεται σε επίσημα τουρκικά έγγραφα - το περιεχόμενο των οποίων επιχειρεί να εφαρμόσει με μεθοδικότητα και συνέπεια κάθε τουρκική κυβέρνηση.
Για παράδειγμα, ο απόλυτος στρατιωτικός έλεγχος του Ανατολικού Αιγαίου και η ένταξη-ύπό την «τουρκική ομπρέλα» της Σαμοθράκης, της Λέσβου, της Χίου και της Σάμου αποτελούν μέρος του «Αμυντικού Δόγματος» της Τουρκίας. Το Δόγμα αυτό αναπτύσσεται με κάθε λεπτομέρεια σε μελέτη του Γενικού Επιτελείου της Τουρκίας, η οποία έχει συνταχθεί από τον στρατηγό Χαμπντί Ερντούνα και από τους συνταγματάρχες Νετζατί Οκσέ και Γκιουζέλ Ακτάρ. Ως επιχείρημα για το Δόγμα αυτό, που αμφισβητεί την κυριαρχία της Ελλάδας, Λ κυρίως στο Ανατολικό Αιγαίο, προβάλλεται ότι θα είναι δύσκολο για την Ελλάδα, αν όχι αδύνατο, να συγκρατήσει μια επίθεση από χώρα μη μέλος του NATO εναντίον των Δωδεκανήσων, συμπεριλαμβανομένων των νήσων Σαμοθράκης, Λέσβου, Χίου και Σάμου.
«ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΜΑΣ»
Αναλυτικά, η τουρκική επιχειρηματολογία, έτσι όπως περιγράφεται στο διαχρονικό Δόγμα της, με το οποίο αμφισβητείται η ελληνική κυριαρχία, είναι η εξής: «Αυτά τα νησιά βρίσκονται μακριά από την Ελλάδα και η αποστολή δυνάμεων αλλά και η προστασία τους
από τη χώρα αυτή είναι πολύ δύσκολη... Μια επέμβαση, από μια χώρα μη μέλος του NATO στη νησιά αυτά, τα οποία βρίσκονται κοντά στην τουρκική ακτή, ή κατάληψη τους από μια ξένη δύναμη μπορεί να είναι κρίσιμη για την Ελλάδα, αλλά δεν δημιουργεί κανέναν κίνδυνο γι' αυτήν. Ομως, από αμυντικής πλευράς θα δημιουργήσει στρατηγικά και τακτικά προβλήματα για την Τουρκία, όσον αφορά στη Προάσπιση της Ανατολίας (...). Εκτός αυτού, το Αιγαίο θα μπορούσε να εξελιχθεί σε περιοχή συγκρούσεως συμφερόντων πολλών κρατών. Σε αυτήν την περίπτωση η Ελλάδα δεν θα ήταν σε θέση να εξασφαλίσει την ειρήνη στο Αιγαίο. Η κατάσταση αυτή δεν είναι συμβατή με τους αμυντικούς στόχους του NATO, σκοπός του οποίου είναι η εξασφάλιση της ηαγκόσμιας .ειρήνης. Αντιθέτως, η Ελλάδα θέτει σε κίνδυνο την ασφάλεια του NATO. Γι' αυτόν τον λόγο το NATO θα έπρεπε προσεκτικά να λάβει υπ' όψιν τα δικαιώματα και τις συστάσεις της Τουρκίας, μιας νομιμόφρονος χώρας και όχι ασταθούς, όπως η Ελλάδα... (σ.σ.: σημειωτέον ότι η Ελλάδα, επί κυβερνήσεως Σημίτη, στη Σύνοδο της Μαδρίτης, αναγνώρισε την ύπαρξη ζωτικών συμφερόντων της Τουρκίας στο Αιγαίο).
Οσον αφορά την ασφάλεια της Τουρκίας, εκτός από τα σημερινά σύνορα, η δημιουργία μιας «ζώνης ασφαλείας» που θα περιλαμβάνει τις προσκείμενες νήσους είναι απαραίτητη. Εκτός αυτού, υπάρχει ένα προηγούμενο. Οταν στα Δωδεκάνησα, υπό ιταλική διοίκηση, κατά τη διάρκεια της επιθετικής πολιτικής του Μουσολίνι εναντίον της Τουρκίας, στη Ρόδο και τη Λέρο, είχαν οργανωθεί μεγάλα στρατόπεδα και στρατιωτικά νοσοκομεία, τα μεγαλύτερα τμήματα των νήσων ήταν εξοπλισμένα και, επομένως, για έναν αριθμό ετών η Τουρκία απειλείτο από κοντινή απόσταση.
ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΣ ΔΑΚΤΥΛΙΟΣ
Η Τουρκία, που σήμερα αριθμεί 50 εκατομμύρια κατοίκους και διαθέτει έναν μεγάλο και πανίσχυρο στρατό, βρίσκεται αντιμέτωπη με έναν στρατηγικό δακτύλιο που εκτείνεται σε όλο το Αιγαίο, μέχρι ΐον Νότο. Επιπλέον, η χώρα που κατέχει την Κύπρο (!) έχει συγχρόνως τον έλεγχο στη Μεσόγειο και μπορεί να διακόψει τις θαλάσσιες γραμμές επικοινωνίας στο Αιγαίο, σε περίπτωση παγκόσμιας σύρραξης. Αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή, ούτε είναι ανεκτή από την Τουρκία ή από οποιαδήποτε άλλη χώρα θα μπορούσε να βρεθεί σε παρόμοια θέση!... Η προώθηση των τουρκικών δικαίων στο Αιγαίο και η τοποθέτηση τους επί συγκεκριμένης βάσεως θα λύσουν τα στρατηγικά προβλήματα του NATO στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο και θα κατοχυρώσουν την παγκόσμια ειρήνη.
«ΑΜΑΘΕΙΣ ΕΧΘΡΟΙ ΜΑΣ»
Να, όμως, και μερικά αποσπάσματα του τουρκικού «Αμυντικού Δόγματος», όπως περιγράφεται στη μελέτη του Τουρκικού Γενικού Επιτελείου Στρατού για την Κύπρο: «... Η πραγματική πατρίδα των Τούρκων, δηλαδή όλη η περιοχή της Μαύρης Θάλασσας και οι ακτές της, η Δυτική Ανατολία, η Ιμβρος, η Τένεδος και η ωραία Κωνσταντινούπολη, είναι πια μέσα στα όρια του Εθνικού μας Ορκου. Δηλαδή προστατεύονται από την τουρκική σημαία, όχι μόνο έναντι των Ελλήνων, αλλά και έναντι όλων των άλλων εχθρών (...). Σήμερα μόνον το ζήτημα της Κύπρου παραμένει εκκρεμές! Οι αμαθείς εχθροί μας οι Ελληνες (!), που έχουν παρεξηγήσει ΐον αγώνα των Τούρκων για τον πολιτισμό και έχουν επιβιώσει χάρη στην ξένη βοήθεια, έχουν εμπλακεί σε μια περιπέτεια για την κατάληψη (ολόκληρης) της Κύπρου».
ΤΟ «ΜΗΝΥΜΑ»
Ετσι, η Ελλάδα και η Κυπριακή Δημοκρατία, τοποθετημένες στο αμερικανικής έμπνευσης «καρέ», με Ισραήλ και Αίγυπτο, καλούνται σήμερα να «ευθυγραμμιστούν» με ό,τι μπορεί να παράγεται από αυτό το στρατηγικό σημείο. Την περασμένη εβδομάδα, η Αθήνα . και η Λευκωσία δέχθηκαν ένα «μήνυμα» των ΗΠΑ, μέσω της πρεσβευ-τού στην Κύπρο, Καθλίν Ντόχερτι. Με αυτό καλούνται να εκμεταλλευτούν το χρόνο που υπάρχει ενώπιον όλων, έως ότου προκύψουν έσοδα από τις υποθαλάσσιες γεωτρήσεις, προκειμένου να συμφωνηθεί κατανομή πόρων για όλους τους Κυπρίους. Και αυτό, είπε, θα διευκολυνθεί από μια λύση του Κυπριακού (πρόκειται για θέση που είναι σε αρμονία με την τουρκική για κέρδη 50-50 στο νησί με συμφωνία, παράλληλα με τον χρόνο που θα τρέχει στο Κυπριακό). Η κ. Ντόχερτι έστειλε και ένα άλλο ενδιαφέρον μήνυμα-διαβεβαίωση προς πολλά κέντρα: η αμερικανική Exxon-Mobil δεν θα έχει «προβλήματα» από την Τουρκία στις έρευνες της στο οικόπεδο 10 (προφανώς κάτι συμφωνήθηκε προ ημερών στα παρασκήνια ).
Αυτά συμβαίνουν, με την Κυπριακή Δημοκρατία να εξακολουθεί να είναι εκείνη που υπογράφει κάθε συμφωνία με τρίτους για ενεργειακές έρευνες (τώρα με την Αίγυπτο για το κοίτασμα «Αφροδίτη») και με τη βρετανο-ολλανδική Shell να μπαίνει στο παιχνίδι. Και τώρα, με «ανοικτό» το Κυπριακό, με δεδομένες τις τουρκικές φιλοδοξίες στην Αν. Μεσόγειο, αλλά και με πολλούς παίκτες στον αγώνα των επερχόμενων κατανομών, προκύπτει
εμμέσως πλην σαφώς η προοπτική για το άνοιγμα ενός κύκλου «συνομιλιών» Ελλάδας-Τουρκίας για την «τακτοποίηση» των θαλάσσιων «εκκρεμοτήτων» τους σε Αιγαίο και Μεσόγειο. Το συνιστά αυτό ο «ξένος παράγων» και η Αθήνα έχει πάρει το μήνυμα. Η ελληνική πλευρά γνωρίζει πλέον ότι είναι μεν ισχυρό το στρατηγικό «καρέ» της στην Αν. Μεσόγειο, αλλά δεν τρέφει ψευδαισθήσεις για την υπόθεση των σχέσεων της Δύσης με την Τουρκία. Ευρωπαίοι και Αμερικανοί περιμένουν να διαπιστώσουν πού θα «καθίσει» τελικά η περίπτωση του «ασταθούς συμμάχου» Ερντογάν και του άξονα Αγκυρας-Μόσχας, αλλά στην παρούσα φάση η Δύση θεωρεί φίλη την Τουρκία και μάλιστα της αναγνωρίζει (δηλώσεις της κ. Μέρκελ προ ημερών) έναν «πολύ μεγάλο ρόλο» και στο Κυπριακό και στα Βαλκάνια. Επιπλέον, η Αθήνα έχει αντιληφθεί πως το NATO, ναι μεν, επιθυμεί διακαώς να διατηρηθεί η «ειρήνη» στο Αιγαίο, αλλά παραμένει σταθερά αποφασισμένο να τηρεί στάση «ουδετερότητας» στις ελληνο-τουρκικές υποθέσεις.
«ΠΟΛΥΚΟΣΜΙΑ»
Σύμφωνα με εκτιμήσεις διπλωματικών πηγών, η Τουρκία δεν είναι σήμερα καθόλου ευχαριστημένη από την «πολυκοσμία» που παρατηρείται στα ενεργειακά «οικόπεδα» της Κύπρου και νότια της νήσου. Διότι όλη η δύναμη της είναι στραμμένη στον πόλεμο που διεξάγει στη Συρία και δεν διαθέτει αντοχές για στρατιωτικά «παρατράγουδα» στα νερά της Αν. Μεσογείου και «αναμετρήσεις» με Αμερικανούς και Ευρωπαίους. Ομως, αμφισβητείται σήμερα από έμπειρους διπλωμάτες και κοινοτικούς κύκλους η ικανότητα της αδύναμης κυβέρνησης Τσίπρα να διαχειριστεί τις τόσο μεγάλες υποθέσεις που περιβάλλουν την Ελλάδα. Και αυτό, προσθέτουν οι ίδιοι κύκλοι, αποτελεί και τον λόγο για τον οποίο ο Ταγίπ Ερντογάν πιέζει διαρκώς την Αθήνα, με την προσδοκία ότι όταν έρθει η ώρα του «διαλόγου» μαζί της θα έχει απέναντί του έναν «εύκολο» αντίπαλο.
 |
| "ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ", 17/03/18 |
ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΣΙΜΟΥ
Όσα διαδραματίζονται τελευταία στις ελληνοτουρκικές σχέσεις δεν είναι τυχαία και οι ελληνικές πολιτικές ηγεσίες θα έπρεπε να ήταν προετοιμασμένες για παν ενδεχόμενο. Κι αυτά διότι η επιθετικότητα που εμφανίζει κατά καιρούς η Αγκυρα δεν είναι παρά. η συνεπής εφαρμογή τοι «Αμυντικού Δόγματος» της Τουρκίας, όπως περιγράφεται σε επίσημα τουρκικά έγγραφα - το περιεχόμενο των οποίων επιχειρεί να εφαρμόσει με μεθοδικότητα και συνέπεια κάθε τουρκική κυβέρνηση.
Για παράδειγμα, ο απόλυτος στρατιωτικός έλεγχος του Ανατολικού Αιγαίου και η ένταξη-ύπό την «τουρκική ομπρέλα» της Σαμοθράκης, της Λέσβου, της Χίου και της Σάμου αποτελούν μέρος του «Αμυντικού Δόγματος» της Τουρκίας. Το Δόγμα αυτό αναπτύσσεται με κάθε λεπτομέρεια σε μελέτη του Γενικού Επιτελείου της Τουρκίας, η οποία έχει συνταχθεί από τον στρατηγό Χαμπντί Ερντούνα και από τους συνταγματάρχες Νετζατί Οκσέ και Γκιουζέλ Ακτάρ. Ως επιχείρημα για το Δόγμα αυτό, που αμφισβητεί την κυριαρχία της Ελλάδας, Λ κυρίως στο Ανατολικό Αιγαίο, προβάλλεται ότι θα είναι δύσκολο για την Ελλάδα, αν όχι αδύνατο, να συγκρατήσει μια επίθεση από χώρα μη μέλος του NATO εναντίον των Δωδεκανήσων, συμπεριλαμβανομένων των νήσων Σαμοθράκης, Λέσβου, Χίου και Σάμου.
«ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΜΑΣ»
Αναλυτικά, η τουρκική επιχειρηματολογία, έτσι όπως περιγράφεται στο διαχρονικό Δόγμα της, με το οποίο αμφισβητείται η ελληνική κυριαρχία, είναι η εξής: «Αυτά τα νησιά βρίσκονται μακριά από την Ελλάδα και η αποστολή δυνάμεων αλλά και η προστασία τους
από τη χώρα αυτή είναι πολύ δύσκολη... Μια επέμβαση, από μια χώρα μη μέλος του NATO στη νησιά αυτά, τα οποία βρίσκονται κοντά στην τουρκική ακτή, ή κατάληψη τους από μια ξένη δύναμη μπορεί να είναι κρίσιμη για την Ελλάδα, αλλά δεν δημιουργεί κανέναν κίνδυνο γι' αυτήν. Ομως, από αμυντικής πλευράς θα δημιουργήσει στρατηγικά και τακτικά προβλήματα για την Τουρκία, όσον αφορά στη Προάσπιση της Ανατολίας (...). Εκτός αυτού, το Αιγαίο θα μπορούσε να εξελιχθεί σε περιοχή συγκρούσεως συμφερόντων πολλών κρατών. Σε αυτήν την περίπτωση η Ελλάδα δεν θα ήταν σε θέση να εξασφαλίσει την ειρήνη στο Αιγαίο. Η κατάσταση αυτή δεν είναι συμβατή με τους αμυντικούς στόχους του NATO, σκοπός του οποίου είναι η εξασφάλιση της ηαγκόσμιας .ειρήνης. Αντιθέτως, η Ελλάδα θέτει σε κίνδυνο την ασφάλεια του NATO. Γι' αυτόν τον λόγο το NATO θα έπρεπε προσεκτικά να λάβει υπ' όψιν τα δικαιώματα και τις συστάσεις της Τουρκίας, μιας νομιμόφρονος χώρας και όχι ασταθούς, όπως η Ελλάδα... (σ.σ.: σημειωτέον ότι η Ελλάδα, επί κυβερνήσεως Σημίτη, στη Σύνοδο της Μαδρίτης, αναγνώρισε την ύπαρξη ζωτικών συμφερόντων της Τουρκίας στο Αιγαίο).
Οσον αφορά την ασφάλεια της Τουρκίας, εκτός από τα σημερινά σύνορα, η δημιουργία μιας «ζώνης ασφαλείας» που θα περιλαμβάνει τις προσκείμενες νήσους είναι απαραίτητη. Εκτός αυτού, υπάρχει ένα προηγούμενο. Οταν στα Δωδεκάνησα, υπό ιταλική διοίκηση, κατά τη διάρκεια της επιθετικής πολιτικής του Μουσολίνι εναντίον της Τουρκίας, στη Ρόδο και τη Λέρο, είχαν οργανωθεί μεγάλα στρατόπεδα και στρατιωτικά νοσοκομεία, τα μεγαλύτερα τμήματα των νήσων ήταν εξοπλισμένα και, επομένως, για έναν αριθμό ετών η Τουρκία απειλείτο από κοντινή απόσταση.
ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΣ ΔΑΚΤΥΛΙΟΣ
Η Τουρκία, που σήμερα αριθμεί 50 εκατομμύρια κατοίκους και διαθέτει έναν μεγάλο και πανίσχυρο στρατό, βρίσκεται αντιμέτωπη με έναν στρατηγικό δακτύλιο που εκτείνεται σε όλο το Αιγαίο, μέχρι ΐον Νότο. Επιπλέον, η χώρα που κατέχει την Κύπρο (!) έχει συγχρόνως τον έλεγχο στη Μεσόγειο και μπορεί να διακόψει τις θαλάσσιες γραμμές επικοινωνίας στο Αιγαίο, σε περίπτωση παγκόσμιας σύρραξης. Αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή, ούτε είναι ανεκτή από την Τουρκία ή από οποιαδήποτε άλλη χώρα θα μπορούσε να βρεθεί σε παρόμοια θέση!... Η προώθηση των τουρκικών δικαίων στο Αιγαίο και η τοποθέτηση τους επί συγκεκριμένης βάσεως θα λύσουν τα στρατηγικά προβλήματα του NATO στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο και θα κατοχυρώσουν την παγκόσμια ειρήνη.
«ΑΜΑΘΕΙΣ ΕΧΘΡΟΙ ΜΑΣ»
Να, όμως, και μερικά αποσπάσματα του τουρκικού «Αμυντικού Δόγματος», όπως περιγράφεται στη μελέτη του Τουρκικού Γενικού Επιτελείου Στρατού για την Κύπρο: «... Η πραγματική πατρίδα των Τούρκων, δηλαδή όλη η περιοχή της Μαύρης Θάλασσας και οι ακτές της, η Δυτική Ανατολία, η Ιμβρος, η Τένεδος και η ωραία Κωνσταντινούπολη, είναι πια μέσα στα όρια του Εθνικού μας Ορκου. Δηλαδή προστατεύονται από την τουρκική σημαία, όχι μόνο έναντι των Ελλήνων, αλλά και έναντι όλων των άλλων εχθρών (...). Σήμερα μόνον το ζήτημα της Κύπρου παραμένει εκκρεμές! Οι αμαθείς εχθροί μας οι Ελληνες (!), που έχουν παρεξηγήσει ΐον αγώνα των Τούρκων για τον πολιτισμό και έχουν επιβιώσει χάρη στην ξένη βοήθεια, έχουν εμπλακεί σε μια περιπέτεια για την κατάληψη (ολόκληρης) της Κύπρου».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου