Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"
 |
| "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 19/09/17 |
ΤΟΝ ΥΠΟΔΕΧΘΗΚΕ ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΤΟΥ
Του Στέφανου Κασιμάτη
Ο Μητσοτάκης στη (Δ)ΕΘ έκανε το απλούστερο: παρουσίασε το σχέδιό του. Πολύ απλό, βέβαια, υπό την προϋπόθεση ότι έχεις σχέδιο· και ο Κυριάκος το είχε. Από την ομιλία του, απουσίαζαν τόσο οι αντιπολιτευτικές κορώνες και οι επιθέσεις κατά της κυβέρνησης όσο και οι πατροπαράδοτες κορώνες κομματικού πατριωτισμού. Αν πρόσεξα καλά –δεν είναι σχήμα λόγου αυτό, συχνά δεν προσέχω καλά– πίσω του μπορεί να υπήρχε το σύνθημα της Ν.Δ. (ένα σύνθημα συζητήσιμο, δεδομένου ότι σε μια δημοκρατία αξίζεις την κυβέρνηση που έχεις...), αλλά δεν υπήρχε το σήμα της Ν.Δ. Οπως το λένε μεταξύ τους οι βουλευτές, με την ομιλία του ο Μητσοτάκης «πήρε το παιχνίδι επάνω του»· έστειλε το μήνυμά του, δηλαδή, ότι αυτός έχει το σχέδιο και αυτός το εγγυάται.
Με λίγα λόγια (όσοι θέλουν πολλά ας κοιτάξουν το κείμενο της ομιλίας), το σχέδιο του Κυριάκου βασίζεται σε δύο πυλώνες: Πρώτον, σε αυτό που οι φίλοι μας οι ξένοι το λένε «ownership» των μεταρρυθμίσεων, την ιδιοποίησή τους, δηλαδή, εκ μέρους εκείνου που τις εφαρμόζει και, δεύτερον, την προσέλκυση επενδύσεων. Εφόσον αυτά εξελιχθούν ομαλά, τότε μπορούμε να διαπραγματευθούμε με τους δανειστές μείωση φόρων και εισφορών, με αντάλλαγμα απτή πρόοδο στις μεταρρυθμίσεις.
Στην πραγματικότητα, αυτό που υπόσχεται ο Μητσοτάκης είναι αυτό που υποτίθεται ότι προσπαθεί να κάνει ο Τσίπρας, χωρίς να μπορεί να το πει καθαρά. Διότι, με την έμφαση που έδωσε ο πρωθυπουργός στις επενδύσεις και στις μεταρρυθμίσεις στη δική του ομιλία, ουσιαστικά παγιδεύθηκε στην επιτυχία των μέχρι τώρα προσαρμογών του. Τώρα πρέπει να δείξει έργο στις επενδύσεις. Αλλά πώς γίνεται αυτό; Ο καημένος δεν ξέρει και δεν προλαβαίνει να μάθει – είναι αργά να πάρει τη ζωή από την αρχή. Η ειδοποιός διαφορά είναι ότι ο Τσίπρας προσπαθεί, ας πούμε, να πάει στη Θεσσαλονίκη μέσω Κρήτης, λόγω του ιδεοληπτικού χαρακτήρα της κυβέρνησης και της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας που τη στηρίζει. Αντιθέτως, για τον Μητσοτάκη είναι το απολύτως φυσικό να ακολουθήσει μια τέτοια πολιτική και λόγω της πολιτικής θέσης του κόμματός του, αλλά και της εργασιακής πείρας του, της παιδείας και της συγκρότησής του. Συνεπώς, ο Κυριάκος δεν είχε κανένα λόγο να είναι κακός με τον Αλέξη το Σαββατοκύριακο: τον υποδέχθηκε στο γήπεδό του, βασιζόμενος στην αγωνιστική υπεροχή του. (Είναι αξιοσημείωτο, με την ευκαιρία, πόσο χρήσιμες είναι οι ποδοσφαιρικές μεταφορές, ακόμη και σε ανθρώπους που απεχθάνονται το ποδόσφαιρο...)
Την επομένη της ομιλίας, στη συνέντευξη, είπε ευθέως αυτό που εγώ τουλάχιστον κατάλαβα από την παρουσίαση του σχεδίου του: ότι βασίζεται στην κατανόηση της «μεγάλης εικόνας» από τον κόσμο· πιστεύει, είπε, ότι θα υπάρξουν πολλοί ψηφοφόροι οι οποίοι θα ψηφίσουν Ν.Δ. για πρώτη φορά στις επόμενες εκλογές, επειδή ακριβώς τώρα βλέπουν τη μεγάλη εικόνα. Αυτό είναι ωραία στάση (και χρησιμοποιώ το επίθετο σκοπίμως, όχι από γλωσσική ένδεια), διότι δείχνει την εμπιστοσύνη του προς τους ψηφοφόρους. Ο ίδιος δεν ανέφερε ρητώς τη λέξη εμπιστοσύνη, αλλά αυτό εννοούσε, όταν είπε ότι «οι πολίτες ξέρουν από ποιους και πώς εξαπατήθηκαν», χωρίς καν να ονομάζει την κυβέρνηση.
Και έπραξε άριστα με τη συγκεκριμένη στάση του. Διότι ο ρεαλισμός μαζί με την εμπιστοσύνη στη νοημοσύνη των ψηφοφόρων κάνουν όλη τη διαφορά – τη διαφορά, που τη λένε «ευθύνη» και εκτείνεται προς τις δύο κατευθύνσεις. Αρκετά πια με το γλείψιμο των ψηφοφόρων! Επίσης, η στάση αυτή διευκολύνει και την προσέλκυση μετανιωμένων ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ στη Ν.Δ. Διότι δεν είναι δυνατόν να βρίζεις αυτούς που έρχονται σ’ εσένα· αντιθέτως, πρέπει να τους ενθαρρύνεις και ο καλύτερος τρόπος για να το πετύχεις αυτό είναι η εμπιστοσύνη.
Στη Θεσσαλονίκη, ο Κυριάκος έκανε το απλούστερο και το τιμιότερο που μπορούσε να κάνει. Με τον τρόπο αυτό, γύρισε σελίδα, κατά το αγαπημένο δημοσιογραφικό στερεότυπο, και στην αρχηγία του. Εκανε νέα αρχή.
Σχολαστικό
Αντελήφθην ότι κάποιοι επίδοξοι πολιτευτές, καθώς και κοινά ψώνια, έσπευσαν να διαφημίσουν ότι είχαν λάβει πρόσκληση από τον Μητσοτάκη προσωπικώς για τη (Δ)ΕΘ. Ενας μάλιστα δημοσίευσε στον τοπικό Τύπο της περιοχής του την επίσης προσωπική απάντησή του προς Μητσοτάκη. Να σημειώσω, λοιπόν, ότι οι προσκλήσεις εστάλησαν κεντρικά από τη Ν.Δ. και εστάλησαν μαζικά στο σύνολο των παραληπτών. Δεν ξενυχτούσε ο Μητσοτάκης επί εβδομάδες γράφοντας την πρόσκληση στον καθένα προσωπικά. Ούτε, φυσικά, έλαβε ο ίδιος τις απαντήσεις που του έστειλαν. Ξέρω ότι κάποιοι θα στενοχωρηθούν με την αποκάλυψη, αλλά έτσι είναι η ζωή. (Και, με την ευκαιρία, ας έχουν υπ’ όψιν όλοι αυτοί ότι δεν υπάρχει Αη Βασίλης, ούτε η εικόνα που βλέπουμε στην τηλεόραση οφείλεται στα πολλά και μικροσκοπικά ανθρωπάκια που ζουν μέσα στη συσκευή...)
Καλά νέα
Για τον πολιτισμό. Η αρμοδία υπουργός αναχώρησε για την Κίνα, όπου θα παραμείνει επί δεκαπενθήμερο. Δεδομένου ότι διανύουμε –έτσι μου είπαν– έτος ελληνοκινεζικών σχέσεων ή κάτι τέτοιο, αν θέλει μπορεί να μείνει μέχρι το τέλος του χρόνου. Αν της αρέσει, βέβαια. Τη θαυμάζω, πάντως, για το κουράγιο της, καθώς προσωπικώς ασπάζομαι το ρηθέν υπό του ποιητού (Φίλιππα Λάρκιν): «Ευχαρίστως θα πήγαινα στην Κίνα, αν μπορούσα να επιστρέψω αυθημερόν».Έντυπη
 |
| "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 19/09/17 |
Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΣΤΗΛΗ, ΑΠΟ
ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΙΑ ΠΕΛΩΝΗ
Τέλος η αφίσα
«Αφίσα κολλάς;». Κρίσιμη η ερώτηση από τη δεκαετία του ’80 κι έπειτα για όποιον κομματικό νεολαίο σεβόταν τον εαυτό του. Δηλαδή για όποιον αναζητούσε προσόντα για διορισμό, μια θέση στο κόμμα, ή έστω μια ευνοϊκή θητεία. Βέβαια, παρά τις ένδοξες μέρες των αψιμαχιών των νεολαιών του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. για την αφίσα, οφείλω να ομολογήσω ότι οι κνίτες-κομάντο ήταν αξεπέραστοι. Αυτοί υπήρξαν οι πραγματικοί ΟΫΚάδες της αφισοκόλλησης....
Τη μάχη της αφίσας τη θυμήθηκα με αφορμή τη δήλωση Μητσοτάκη από τη ΔΕΘ ότι δεν θα ξανακολληθεί αφίσα της Ν.Δ. σε ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο και την υπόσχεσή του ότι θα επανιδρύσει τη ΔΑΠ. Η αναγγελία σήκωσε πολλά φρύδια. Τα φρύδια, βέβαια, δεν έχουν μνήμη. Και δεν θυμούνται ότι η πρόταση για Εθνικό Συμβούλιο Φοιτητών που θα «καπελώνει» τις φοιτητικές παρατάξεις είχε γίνει από τη ΔΑΠ/ΝΔΦΚ τον Οκτώβριο του 2011. Για την ακρίβεια, προέβλεπε φοιτητικούς συλλόγους –στο πρότυπο των φοιτητικών λεσχών σε ευρωπαϊκά και αμερικανικά πανεπιστήμια– που θα μπορούν να προτείνουν τις θέσεις τους και τα πρόσωπα για το Εθνικό Συμβούλιο Φοιτητών. Το ενιαίο ψηφοδέλτιο που προανήγγειλε ο Μητσοτάκης είναι ακόμη πιο προωθημένο, καθώς θα απαιτούσε από τους συλλόγους να προτείνουν τα πρόσωπα της επιλογής τους για ενιαία κάθοδο.
Σε κάθε περίπτωση, φαντάζομαι ότι όπως η ανθρωπότητα άντεξε χωρίς ΟΝΝΕΔ για μερικούς μήνες –όσους χρειάστηκε για να επανιδρυθεί– θα αντέξει και χωρίς ΔΑΠ για ένα διάστημα. Οσο για τις αφίσες, τι νόημα έχει πλέον να κανιβαλίζει κανείς τους τοίχους της σχολής του, όταν μπορεί να το κάνει με άνεση στον τοίχο του στο Facebook; Τυχαίο δεν είναι, πάντως, ότι η επόμενη καμπάνια της «γαλάζιας» νεολαίας περιλαμβάνει μόνο 15 αφίσες και ότι η επόμενη αφίσα θα κυκλοφορήσει μόνο διαδικτυακά με σύνθημα το «Τέλος η αφίσα».
Τα σπάει
Μιλώντας για αφίσες, σημειώνω ότι από την εμφάνιση του Κυριάκου Μητσοτάκη στο Βελλίδειο –τόσο στην ομιλία του Σαββάτου, όσο και στη συνέντευξη Τύπου της Κυριακής– απουσίαζε το λογότυπο της Ν.Δ. Η επιλογή δεν ήταν τυχαία, καθώς ο Μητσοτάκης δεν ήθελε η όλη εμφάνιση να θυμίζει παλαιού τύπου κομματική εκδήλωση. Για όσους δεν κατάλαβαν, το είπε και απλά: «Σπάμε τα τείχη της Κεντροδεξιάς»...
Homo Neanderthalensis
Σημειώνω ακόμη το αδιαχώρητο που επικράτησε το βράδυ του Σαββάτου στο Βελλίδειο, απ’ όπου φυσικά δεν έλειψαν τα ευτράπελα. Εξηγούμαι: κάποια στιγμή οι άνδρες ασφαλείας είπαν «φτάνει πια» και διαμήνυσαν ότι δεν γινόταν να μπει κι άλλος κόσμος στην αίθουσα. Πάντως, πληροφορούμαι ότι κάποιοι απ’ αυτούς που μπήκαν, άρχισαν να βγάζουν τα καρτελάκια με τα ονόματα από τις πρώτες σειρές για να εξασφαλίσουν καλύτερες θέσεις. Αν η συμπεριφορά είναι πράγματι ο καθρέφτης πάνω στον οποίο επιδεικνύει ο καθένας την εικόνα του, στην αίθουσα εισέβαλαν και κάποιοι Νεάντερταλ.
Καταστροφή λογισμικού
Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχουν εγγυήσεις... Με αυτή τη λακωνική δήλωση η Φώφη Γεννηματά επισφράγισε τις διαρροές του Σαββατοκύριακου από τη Χαριλάου Τρικούπη για την ηλεκτρονική ψηφοφορία. Ολα τα βλέμματα στρέφονται στη μητέρα των μαχών, τη νέα, αυριανή συνεδρίαση της Επιτροπής Διαδικασιών, καθώς αναμένεται και η απάντηση έτερης εταιρείας για το αν και υπό ποιους όρους προτίθεται να αναλάβει την ηλεκτρονική ψηφοφορία. Σημειώνω ότι η ίδια εταιρεία είχε αναλάβει και την ψηφοφορία της Ν.Δ. Η λεπτομέρεια που σκοτώνει είναι ότι η σύμβασή της με την τότε Συγγρού προέβλεπε την καταστροφή του λογισμικού που χρησιμοποιήθηκε στις εσωκομματικές εκλογές. Μένει να φανεί πόσο χρόνο θα της πάρει να το ξανασχεδιάσει. Και πόσο θα κοστίσει, αφού το υψηλότερο κόστος θα μειώσει τη συμμετοχή. Για παράδειγμα, αν το κόστος είναι στις 500.000 ευρώ, σημαίνει ότι έκαστος ψηφοφόρος πρέπει να δώσει 4 ευρώ για να ψηφίσει και ότι η συμμετοχή πρέπει να ξεπεράσει τις 100.000. Αν είναι υψηλότερο, ακυρώνει την προσδοκία μεγάλης συμμετοχής.
Μαζί στο Ecofin
Υποθέτω ότι τώρα που έχουν αρχίσει τα δύσκολα, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος θα έχει επανεκτιμήσει τη γνωριμία του –δεν λέω φιλία, γιατί δεν έλειψαν κάποια χτυπήματα κάτω απ’ τη μέση από την πλευρά του Ευκλείδη– με τον Γιάννη Στουρνάρα. Το λέω επειδή μαθαίνω ότι πέρασαν αρκετή ώρα μαζί τόσο στο επίσημο όσο και στο ανεπίσημο δείπνο και γεύμα στο Ταλίν της Εσθονίας, όπου έγινε η συνεδρίαση του Ecofin. Τι είναι, άλλωστε, ο φίλος; Αυτός που ξέρει τα πάντα για σένα και ακόμα σε συμπαθεί. Αυτό το αναφέρω για τον Στουρνάρα που ακόμα πιστεύει ότι ο Τσακαλώτος είναι ο καλύτερος υπουργός της κυβέρνησης.
Τέλος η αφίσα
«Αφίσα κολλάς;». Κρίσιμη η ερώτηση από τη δεκαετία του ’80 κι έπειτα για όποιον κομματικό νεολαίο σεβόταν τον εαυτό του. Δηλαδή για όποιον αναζητούσε προσόντα για διορισμό, μια θέση στο κόμμα, ή έστω μια ευνοϊκή θητεία. Βέβαια, παρά τις ένδοξες μέρες των αψιμαχιών των νεολαιών του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. για την αφίσα, οφείλω να ομολογήσω ότι οι κνίτες-κομάντο ήταν αξεπέραστοι. Αυτοί υπήρξαν οι πραγματικοί ΟΫΚάδες της αφισοκόλλησης....
Τη μάχη της αφίσας τη θυμήθηκα με αφορμή τη δήλωση Μητσοτάκη από τη ΔΕΘ ότι δεν θα ξανακολληθεί αφίσα της Ν.Δ. σε ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο και την υπόσχεσή του ότι θα επανιδρύσει τη ΔΑΠ. Η αναγγελία σήκωσε πολλά φρύδια. Τα φρύδια, βέβαια, δεν έχουν μνήμη. Και δεν θυμούνται ότι η πρόταση για Εθνικό Συμβούλιο Φοιτητών που θα «καπελώνει» τις φοιτητικές παρατάξεις είχε γίνει από τη ΔΑΠ/ΝΔΦΚ τον Οκτώβριο του 2011. Για την ακρίβεια, προέβλεπε φοιτητικούς συλλόγους –στο πρότυπο των φοιτητικών λεσχών σε ευρωπαϊκά και αμερικανικά πανεπιστήμια– που θα μπορούν να προτείνουν τις θέσεις τους και τα πρόσωπα για το Εθνικό Συμβούλιο Φοιτητών. Το ενιαίο ψηφοδέλτιο που προανήγγειλε ο Μητσοτάκης είναι ακόμη πιο προωθημένο, καθώς θα απαιτούσε από τους συλλόγους να προτείνουν τα πρόσωπα της επιλογής τους για ενιαία κάθοδο.
Σε κάθε περίπτωση, φαντάζομαι ότι όπως η ανθρωπότητα άντεξε χωρίς ΟΝΝΕΔ για μερικούς μήνες –όσους χρειάστηκε για να επανιδρυθεί– θα αντέξει και χωρίς ΔΑΠ για ένα διάστημα. Οσο για τις αφίσες, τι νόημα έχει πλέον να κανιβαλίζει κανείς τους τοίχους της σχολής του, όταν μπορεί να το κάνει με άνεση στον τοίχο του στο Facebook; Τυχαίο δεν είναι, πάντως, ότι η επόμενη καμπάνια της «γαλάζιας» νεολαίας περιλαμβάνει μόνο 15 αφίσες και ότι η επόμενη αφίσα θα κυκλοφορήσει μόνο διαδικτυακά με σύνθημα το «Τέλος η αφίσα».
Τα σπάει
Μιλώντας για αφίσες, σημειώνω ότι από την εμφάνιση του Κυριάκου Μητσοτάκη στο Βελλίδειο –τόσο στην ομιλία του Σαββάτου, όσο και στη συνέντευξη Τύπου της Κυριακής– απουσίαζε το λογότυπο της Ν.Δ. Η επιλογή δεν ήταν τυχαία, καθώς ο Μητσοτάκης δεν ήθελε η όλη εμφάνιση να θυμίζει παλαιού τύπου κομματική εκδήλωση. Για όσους δεν κατάλαβαν, το είπε και απλά: «Σπάμε τα τείχη της Κεντροδεξιάς»...
Homo Neanderthalensis
Σημειώνω ακόμη το αδιαχώρητο που επικράτησε το βράδυ του Σαββάτου στο Βελλίδειο, απ’ όπου φυσικά δεν έλειψαν τα ευτράπελα. Εξηγούμαι: κάποια στιγμή οι άνδρες ασφαλείας είπαν «φτάνει πια» και διαμήνυσαν ότι δεν γινόταν να μπει κι άλλος κόσμος στην αίθουσα. Πάντως, πληροφορούμαι ότι κάποιοι απ’ αυτούς που μπήκαν, άρχισαν να βγάζουν τα καρτελάκια με τα ονόματα από τις πρώτες σειρές για να εξασφαλίσουν καλύτερες θέσεις. Αν η συμπεριφορά είναι πράγματι ο καθρέφτης πάνω στον οποίο επιδεικνύει ο καθένας την εικόνα του, στην αίθουσα εισέβαλαν και κάποιοι Νεάντερταλ.
Καταστροφή λογισμικού
Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχουν εγγυήσεις... Με αυτή τη λακωνική δήλωση η Φώφη Γεννηματά επισφράγισε τις διαρροές του Σαββατοκύριακου από τη Χαριλάου Τρικούπη για την ηλεκτρονική ψηφοφορία. Ολα τα βλέμματα στρέφονται στη μητέρα των μαχών, τη νέα, αυριανή συνεδρίαση της Επιτροπής Διαδικασιών, καθώς αναμένεται και η απάντηση έτερης εταιρείας για το αν και υπό ποιους όρους προτίθεται να αναλάβει την ηλεκτρονική ψηφοφορία. Σημειώνω ότι η ίδια εταιρεία είχε αναλάβει και την ψηφοφορία της Ν.Δ. Η λεπτομέρεια που σκοτώνει είναι ότι η σύμβασή της με την τότε Συγγρού προέβλεπε την καταστροφή του λογισμικού που χρησιμοποιήθηκε στις εσωκομματικές εκλογές. Μένει να φανεί πόσο χρόνο θα της πάρει να το ξανασχεδιάσει. Και πόσο θα κοστίσει, αφού το υψηλότερο κόστος θα μειώσει τη συμμετοχή. Για παράδειγμα, αν το κόστος είναι στις 500.000 ευρώ, σημαίνει ότι έκαστος ψηφοφόρος πρέπει να δώσει 4 ευρώ για να ψηφίσει και ότι η συμμετοχή πρέπει να ξεπεράσει τις 100.000. Αν είναι υψηλότερο, ακυρώνει την προσδοκία μεγάλης συμμετοχής.
Μαζί στο Ecofin
Υποθέτω ότι τώρα που έχουν αρχίσει τα δύσκολα, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος θα έχει επανεκτιμήσει τη γνωριμία του –δεν λέω φιλία, γιατί δεν έλειψαν κάποια χτυπήματα κάτω απ’ τη μέση από την πλευρά του Ευκλείδη– με τον Γιάννη Στουρνάρα. Το λέω επειδή μαθαίνω ότι πέρασαν αρκετή ώρα μαζί τόσο στο επίσημο όσο και στο ανεπίσημο δείπνο και γεύμα στο Ταλίν της Εσθονίας, όπου έγινε η συνεδρίαση του Ecofin. Τι είναι, άλλωστε, ο φίλος; Αυτός που ξέρει τα πάντα για σένα και ακόμα σε συμπαθεί. Αυτό το αναφέρω για τον Στουρνάρα που ακόμα πιστεύει ότι ο Τσακαλώτος είναι ο καλύτερος υπουργός της κυβέρνησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου