ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΤΙΣΜΟΣ, ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΣΗ,
ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΕΙ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ...
Αρχίζοντας από το δεδομένο γιά εμένα, δηλαδή πόσο υπολήπτομαι τον Επίτιμο Αρχηγό ΓΕΝ, Ναύαρχο ε.α. Κοσμά Χρηστίδη ΠΝ, θέλω να αναφερθώ στη διατύπωσή του που περιλαμβάνεται, μεταξύ των όσων είπε στη συγκεκριμένη συνέντευξή του από το "Militaire" (παρατίθεται), οτι "οι τοξικοί ηγέτες δεν μπορούν να φέρουν τη νίκη", γνωρίζοντας και κρατώντας ότι συνηθίζει να εκφέρει το δημόσιο λόγο του με προσοχή και περίσκεψη.
Είναι γεγονός, ότι ο εν συνεχεία σχολιασμός από αρχαιότερό του Ναύαρχο και οι σχολιασμοί που ακολούθησαν, σχεδόν αποκλειστικώς από αποστράτους του ΠΝ, με την κριτική γιά "τοξικότητα" περί το ΓΕΕΘΑ, όλως ιδιαιτέρως περί το πρόσωπο του νυν Α/ΓΕΕΘΑ, συνιστούν, με τους τόνους που τους χαρακτηρίζουν, μία αντεστραμμένη τοξικότητα.
Μπορεί να συμβάλλει σε μία θετική διέξοδο, μία τέτοια κατάσταση; Φοβούμαι ότι μάλλον προς το αντίθετο οδηγεί, με μία εχθροπάθεια, αμοιβαία ενδεχομένως, που μάλλον περιπλέκει την κατάσταση και που δεν συνιστά υπέρβαση των πραγμάτων, όπως και απαιτείται.
Υπάρχει, όντως, μία άποψη σε κύκλους του ΠΝ, εμφανής σε στελέχη του ε.α., ενδεχομένως δε και σε στελέχη του ε.ε., ότι δεν αναγνωρίζεται –τουλάχιστον όσο θα έπρεπε- η ιδιαιτερότητα του Όπλου τους στην πορεία του χρόνου, σε συνδυασμό με την αναγνώριση του ιδιαίτερο επιπέδου των στελεχών του, συνεπεία των πολλών διαδοχικών τίτλων σπουδών που αποκτούν στην πορεία, εισπράττοντας, ενδεχομένως, μία αντιμετώπιση που θα μπορούσε να εκληφθεί ως επιχειρούμενη υποβάθμιση του Όπλου. Ίσως και ότι τείνει να αμφισβητηθεί ή να τεθεί-ατύπως, έστω, το ΠΝ υπό τον Στρατό Ξηράς- με την στάση που ακολουθείται από την πλευρά της ηγεσίας του ΓΕΕΘΑ, παρά την μακρά παράδοση συμβολής του ΠΝ στους αγώνες του 'Εθνους, χωρίς ποτέ να έχει υποστείλει τη Σημαία, ακόμη και στην περίοδο της ναζιστικής κατοχής στην Ελλάδα. Γιά το δίκαιο, όμως, της καταγραφής και τα στελέχη του Στρατού Ξηράς αιτιώνται αντιστρόφως τους συναδέλφους του-στελέχη του ΠΝ, ότι αδυνατούν ή δεν το θέλουν και τόσο να αντιλαμβάνονται την ιδιαιτερότητα του ΣΞ.
Και είναι γεγονός, ότι, σε αυτή την αντιπαλότητα, ως συνέπεια αυτής, αποδόθηκε η αποψίλωση της προηγούμενης ηγεσίας του ΠΝ (Α/ΓΕΝ, ΑΣ, Υ/ΓΕΝ) στις έκτακτες κρίσεις της ηγεσίας των ΕΔ του προηγούμενου μηνός, ως νίκη στα σημεία των Ναυάρχων του ΠΝ που κατείχαν προηγουμένως κορυφαίες θέσεις στην ηγεσία του ΓΕΕΘΑ, υπό το νυν Α/ΓΕΕΘΑ, του οποίου η θητεία ανανεώθηκε γιά τέταρτο χρόνο, όπως και παρέχεται ευχέρεια από τις διατάξεις της κειμένης νομοθεσίας. Γι' αυτό και δεν επελέγη ως επόμενος Α/ΓΕΝ, ο απελθών ΑΣ, παρά την τριετή επιτυχή θητεία του, σε μία περίοδο ιδιαίτερα κρίσιμη στις σχέσεις με τη γείτονα, κατά την οποία οι χειρισμοί του άφησαν αποτύπωμα αποφασιστικής αντιμετώπισης στην υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων.
Ο νέος Α/ΓΕΝ θα κριθεί στην σκιά της επιτυχίας της απελθούσης ηγεσίας του ΠΝ, εάν θα βάλει τον πήχη σε υψηλότερο σημείο, θέτοντας προς υλοποίηση αντίστοιχους στόχους, πράγμα γιά το οποίο και θα κριθεί.Γιά το δίκαιον πάντως του πράγματος η προσωπικότητά του τιμάται και η εργατικότητά αναγνωρίζεται από όλους και από τη σημερινή τουθέση στην κορυφή του ΠΝ, αλλά και στην προγενέστερη πορεία του.
Αλλά ας έλθουμε και εις τα του ΓΕΕΘΑ, του οποίου ο νυν Αρχηγός βρίσκεται στο επίκεντρο της κριτικής που αναφέρθηκε.
Γιά να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, είναι γεγονός ότι η πλήρης διοίκηση, την οποία προβλέπεται να ασκεί ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ επί των Ενόπλων Δυνάμεων (Γενικά Επιτελεία Στρατού-Ναυτικού-Αεροπορίας και Διακλαδική Διοίκηση Ειδικού Πολέμου) έρχεται σε υλοποίηση του τελευταίου ισχύοντος Νόμου 3883/2010, ο οποίος ψηφίσθηκε επί των ημερών της Κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ του Γ.Α.Παπανδρέοου, ΥΕΘΑ τότε τον Ευάγ. Βενιζέλο και Α/ΓΕΕΘΑ τότε τον Πτέραρχο(Ι) Ι. Γιάγκο. Eίναι, επίσης, γεγονός, ότι με τις νομοτεχνικές βελτιώσεις που επήλθαν έκτοτε, ενισχύθηκε, ακόμη περισσότερο, η διάσταση για την πλήρη διοίκηση του Α/ΓΕΕΘΑ, με τελευταία επί των ημερών της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, δηλαδή με ΥΕΘΑ τον Παν. Καμμένο.
Με την θέση αυτού του νόμου σε ισχύ, ήλθαν να αντικατατασταθούν οι πρόνοιες του πρότερου Νόμου 2292/1995, βάσει των οποίων ο Α/ΓΕΕΘΑ προήδρευε του ΣΑΓΕ, το οποίο συναπαρτίζετο από τους Αρχηγούς των Γενικών Επιτελείων των τριών Κλάδων των Ενόπλων, ως primus inter pares, και στο οποίο οι αποφάσεις ελαμβάνοντο συλλογικά, όπως και ενεκρίνοντο αντιστοίχως. Είναι όμως γεγονός, ότι, ακόμη και με αυτό τον προγενέστερο Νόμο, είχε προβλεφθεί ότι η μεν επιχειρησιακή διοίκηση των τριών Κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων ασκείται διά του Α/ΓΕΕΘΑ και η διοικητική τους διοίκηση από τους αντίστοιχους Αρχηγούς ΓΕΣ-ΓΕΝ-ΓΕΑ.
Συνεπώς ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ άρχει, βάσει του Νόμου, των ΕΔ από τον καιρό της ειρήνης, σε αντικατάσταση του συντονιστικού ρόλου που απελάμβανε με το προηγούμενο καθεστώς. Η ουσία του θέματος έχει να κάνει με την περίφημη «διακλαδικότητα», της οποίας κυρίαρχη πτυχή πρέπει να αποτελεί ένα κοινό δόγμα επιχειρήσεων μεταξύ των τριών Κλάδων των ΕΔ, εξειδικευόμενο κατά περίπτωση αναλόγως με το Όπλο και αντιστοίχως με τον πόλεμο που κάθε Όπλο καλείται να φέρει εις πέρας, αναλόγως με την ιδιαιτερότητα της αποστολής του, τα μέσα και το προσωπικό με το οποίο θα κληθεί να τη φέρει εις πέρας, όπως βεβαίως και τις παραδόσεις του αντιστοίχως, που έχει κατακτήσει και κατοχυρώσει στην πορεία του χρόνου. Και όλα αυτά σε αντιστοίχιση με θεσμικά κείμενα που διέπουν τη λειτουργία των ΕΔ, όπως η Πολιτική Εθνικής Άμυνας, η Εθνική Στρατιωτική Στρατηγική, η Στρατιωτική Αξιολόγηση της Κατάστασης, οι Κατευθύνσεις Αμυντικής Σχεδίασης που καθορίζουν τα Εθνικά Σχέδια Επιχειρήσεων.
Γιά πολλά χρόνια προηγουμένως, πολλώ δε μάλλον προ της θέσεως σε ισχύ του Νόμου 2292/95 η διακλαδικότητα στη λειτουργία των ΕΔ αποτελούσε ζητούμενο, αποτελώντας ακόμη και περιφρονητέα αντίληψη ως ακολουθητέα πρακτική, με το καθένα από τα Γενικά Επιτελεία Στρατού-Ναυτικού-Αεροπορίας να σχεδιάζει το «δικό του πόλεμο», με κοινό σημείο συνάντησής τους μόνον τις Εθνικές Διακλαδικές Ασκήσεις υπό τη διεύθυνση του ΓΕΕΘΑ, όπως ο «ΠΑΡΜΕΝΙΩΝ». Ήταν φανερό, από τότε, ότι δεν ήταν νοητή και επιτρεπτή, από κάθε άποψη, μία τέτοια τριχοτόμηση δυνάμεων και μέσων που δεν εννοείται παρά να δρούν από κοινού, σε μία αλληλοσυμπλήρωση, υπό το καθεστώς της ιδιαιτερότητας της κάθε αποστολής και όσων αυτή υπαγορεύει, αλλά σε ενιαία κατεύθυνση και σκοπό.
Το καθεστώς της πλήρους διοίκησης των ΕΔ από τον Α/ΓΕΕΘΑ, από τον καιρό της ειρήνης, ισχυρής προσωπικότητας από τη θέση του αυτή, ανεξαρτήτως του εκάστοτε προσώπου και του Όπλου από το οποίο προέρχεται, αποτελεί το επόμενο άναγκαίο και αποφασιστικό βήμα στην κατεύθυνση αυτή: Ωστόσο δεν θα αποδώσει ευργετικά, εάν δεν καλλιεργηθεί και η απαραίτητη κουλτούρα προς τούτο, από το πρόσωπο του ίδιου του ασκούντος την πλήρη διοίκηση.
Από την άλλη πλευρά, εις ό,τι αφορά το πρόσωπο του Α/ΓΕΕΘΑ, δεν θα μπορούσε παρά να ασκήσει πλήρως τις κορυφαίες αρμοδιότητες στην κορυφή της ηγεσίας των ΕΔ, πράγμα το οποίο οφείλει να πράττει και γιά το οποίο θα ελεγχθεί και θα κριθεί και αυτός, όταν έλθει η ώρα. Όπως, βεβαίως, και με αποφυγή του πειρασμού που θέλει τον εκάστοτε Α/ΓΕΕΘΑ, να κινείται και ως υπέρτατη αρχή του Κλάδου των ΕΔ, από τον οποίο προέρχεται. Εάν, δε, είναι από τον Στρατό Ξηράς, να επιδιώκει μεταφορά προτύπων στους άλλους δύο Κλάδους υπό το ΓΕΕΘΑ, ώστε οι τελευταίοι να αισθάνονται "ασφυκτικές" προθέσεις.
Γράφοντας, μάλιστα, τα προηγούμενα, ανατρέχω στον τόσο περιεκτικό όρο γιά την ανάγκη κουλτούρας "συναντίληψης" που δεν έπαυε να υποδεικνύει και να ζητεί από τους Αρχηγούς των Γενικών Επιτελείων ο αείμνηστος Πτέραρχος, Νίκος Κουρής,Βουλευτής Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ, από τη θέση του ως ΥΦΕΘΑ κατά την περίοδο 1993-1996, όπως και προσωπικώς τον είχα ακούσει να μην κουράζεται να επαναλαμβάνει, από τη θέση μου κοντά του, ως στενός συνεργάτης του.
Θα ήταν, υπό αυτό το πρίσμα, επιλογή μόνον υπό έκτακτες και εξαιρετικές συνθήκες, υπονομευτική ακόμη του αναγκαίου σεβασμού που ανεφέρθη προηγουμένως, τυχόν απ’ ευθείας εντολή του Α/ΓΕΕΘΑ π.χ. προς το Διοικητή του Δ’ Σώματος Στρατού, τον Αρχηγό Στόλου ή τον Αρχηγό Τακτικής Αεροπορίας, επί παραδείγματι, η οποία, πέραν των άλλων, δύναται να αποβεί και αντιπαραγωγική, ως αγνοούσα την πραγματική κατάσταση επί του πεδίου, που μόνον οι τελευταίοι δύνανται να γνωρίζουν ασφαλέστερα παντός άλλου, με τις δικαιοδοσίες και ευθύνες που τέτοιες υψηλές θέσεις ευθύνης συνεπάγονται....
Εκτιμώ ότι και ο νυν Α/ΓΕΕΘΑ πρέπει να κινείται επί τη βάσει των προηγουμένων, αναγκαία συνθήκη τελικώς γιά την ασφαλέστερη, ταχύτερη και βεβαίως αποτελεσματική της κορυφαίας αποστολής, την οποία καλείται να επιτελέσει....Ο αγώνας κατά ξηρά, θάλασσα και αέρα, μόνον υπό τέτοιες συνθήκες μπορεί να αποδώσει τα αναμενόμενα.
Η εξουσία του Α/ΓΕΕΘΑ καλείται, τελικώς, να έχει το αποτύπωμα της πειθούς, η οποία προάγει και τη συνειδητή πειθαρχία, γύρω από όσα αξιώνει να εκτελεσθούν. Ο πειθαναγκασμός δεν αποτελεί συνταγή επιτυχίας στην κορυφαία αποστολή που καλείται να επιτελέσει, ως επικεφαλής της Στρατιωτικής Ηγεσίας των ΕΔ. Η υπέρμετρη χρήση του "εγώ" δεν ενδείκνυται, δεν αποδίδει πάντοτε.
Μπροστά σε μία τέτοια κατάσταση, όπως αποτυπώθηκε στην αρχή, με την έντονη φραστική φόρτιση, όπως επισημάνθηκε, αφ' ενός και το κρατούν "αποτύπωμα ηγεσίας" από το ΓΕΕΘΑ αφ᾽ετέρου, είναι φρόνιμο και τελικώς επιβαλλόμενο να πέσουν οι τόνοι, να επέλθει καταλλαγή, όπως αυτό απαιτείται γιά ένα συγκρότημα, όπως οι ΕΔ. Ο συγκεντρωτισμός με αποκέντρωση δείχνει ενδεδειγμένος και ακολουθητέος.
Σκοπίμως αποφεύγω να παραθέσω χρησιμοποιούμενες εκφράσεις, προς τούτο, διότι η πλειοδοσία σε τοξικότητα απο την πλευρά που καταγγέλλει στην άλλη τοξικότητα μάλλον ουδέν αποδίδει. Τέτοια πολυτέλεια δεν αντέχουν οι ΕΔ, ιδιαιτέρως υπό τις παρούσες συνθήκες, όπου η ηρεμία είναι περισσότερο από απαραίτητη, sine qua non προϋπόθεση στην αποστολή που επιτελούν, γιά την προάσπιση της ασφάλειας και της ακεραιότητας της Πατρίδας.
Θα επαναλάβω, μόνον, ότι, στην τελευταία ομιλία στη Βουλή, στη συζήτηση επί της προτάσεως δυσπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ, ο ΥΕΘΑ, Νίκος Παναγιωτόπουλος, είπε λίγα, αλλά εύγλωττα και σαφή, και γιά αυτό το θέμα, τα οποία μπορεί και νομιμοποιείται να αξιώσει άμεσα, όπως τύχουν της απαραίτητης εφαρμογής στην περαιτέρω πορεία. Δεν υπάρχει χρόνος γιά χάσιμο.
Το οφείλει ο ΥΕΘΑ, άλλωστε, εις εαυτόν και
εις την εντολή κυβερνητικής ευθύνης που έχει γιά τον τομέα των ΕΔ ανελλιπώς
στην Κυβέρνηση της ΝΔ, από τον Ιούλιο του 2019.Και πέραν αυτού αποτελεί τον προκαθήμενο
της Πολιτικής και Στρατιωτικής του ΥΠ(ουργείου)ΕΘ(νικής)Α(μυνας), το οποίο δεν
είναι Υπουργείο Στρατιωτικών, όπως ισχύει σε όλες της χώρες της ΕΕ.
Η χρυσή τομή, που είναι τελικώς και το ζητούμενο, υπάρχει. Και αν δεν υπάρχει, πρέπει να αναζητηθεί και να χαραχθεί. Κανείς δεν πρόκειται να βρεθεί χαμένος από κάρτι τέτοιο...
Ο συγκεντρωτισμός με αποκέντρωση μπορεί να δείξει και να δώσει το δέον γενέσθαι στη σημερινή κατάσταση πραγμάτων!
Σεραφείμ Χ. Μηχιώτης
ΥΓ: Για λόγους προφανείς, που σχετίζονται με
την επιδίωξή μου να μην αποτελέσω μέρος του υπάρχοντος-ας μην το
αρνούμεθα...-προβλήματος, απέφυγα σκοπίμως οποιαδήποτε αναφορά ονομάτων, πλην
αυτού του Ναυάρχου Χρηστίδη που προεκάλεσε το δικό μου κείμενο, ως και του
ΥΕΘΑ, Νίκου Παναγιωτόπουλου στον οποίο πρέπει να ανήκει ο τελευταίος λόγος!
Ο τοξικός στρατιωτικός ηγέτης δεν διακρίνεται για την δίκαιη και ορθή διαχείριση και μεταχείριση του προσωπικού και των υφισταμένων του αλλά αντίθετα καταπιέζει, απαξιώνει, περιφρονεί τους υφισταμένους του επιδεικνύοντας εκδικητικές διαθέσεις με αποτέλεσμα ο σεβασμός και η εμπιστοσύνη προς το πρόσωπό του συνεχώς να φθίνει.
Ο αλαζονικός στρατιωτικός ηγέτης είναι ανταγωνιστικός, απαξιώνει τους συναδέλφους του και ιδιαίτερα τους ανταγωνιστές του.
Ο εγωπαθής στρατιωτικός ηγέτης έχει υπέρμετρη ανταγωνιστικότητα, πιστεύει ότι αυτός είναι ο ικανότερος όλων και δεν αναγνωρίζει άλλον ικανότερο από αυτόν.
Ο ναρκισσιστής στρατιωτικός ηγέτης ενδιαφέρεται για την προσωπική του αναγνώριση και προβολή. Είναι φιλόδοξος, ανικανοποίητος, χειραγωγεί και κακομεταχειρίζεται τους υφισταμένους του χάριν της αυτοπροβολής του.
Ο τραμπούκος στρατιωτικός ηγέτης εκφράζεται με στόμφο και απειλές με σκοπό αφενός μεν να δείξει πόσο ισχυρός είναι, αφετέρου δε να ταπεινώσει και να φοβίσει τους άλλους γιατί πιστεύει ότι αυτό του εξασφαλίζει υπεροχή και πλεονεκτήματα.
Ο τοξικός στρατιωτικός ηγέτης προς όφελος των ΕΔ και της πατρίδας πρέπει να εντοπίζεται έγκαιρα από την εκάστοτε πολιτική ηγεσία και να λαμβάνονται όλα τα δυνατά μέτρα ή σωφρονισμού του ή εάν αυτό δεν είναι εφικτό να απαλλάσσεται άμεσα απ’ τα καθήκοντά του.
Οι τοξικός στρατιωτικός ηγέτης είναι σαν την σαπουνόφουσκα, απ' έξω γυαλιστερός και πολύχρωμος που όμως όταν σκάει αποκαλύπτει το κενό που υπάρχει μέσα του.
Στην σύγχρονη Ελληνική ιστορία έχουμε αρκετά παραδείγματα τοξικών στρατιωτικών ηγετών με αρνητικές μέχρι και καταστρεπτικές συνέπειες τόσο για τις ΕΔ όσο και για την πατρίδα. Το παράξενο όμως είναι ότι τα παθήματα δεν μας έχουν γίνει μαθήματα και η πολιτική ηγεσία επιτρέπει για προφανείς λόγους πολιτικής σκοπιμότητας ακόμη και σήμερα την ανέλιξη και παραμονή τοξικών ηγετών στα ανώτατα στρατιωτικά αξιώματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου