Κάθε κανονικό κόμμα της φιλελεύθερης δημοκρατίας μετά τη χθεσινή απόφαση κόλαφο θα είχε κάνει την αυτοκριτική του και θα είχε αποπέμψει το καταδικασμένο στέλεχός του. Κάποια θα τον είχαν κρατήσει σε μια απόσταση ήδη από την παραπομπή του σε δίκη από το ανώτατο δικαστικό συμβούλιο -που αποτελείται από δικαστές και όχι βουλευτές. Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως ποτέ. Διότι ο ΣΥΡΙΖΑ, ως δήθεν αποκλειστικός φορέας της λαϊκής βούλησης, δεν κάνει ούτε αναγνωρίζει ποτέ κανένα λάθος. Πιστεύει βαθιά στα λαϊκά δικαστήρια και την οχλοκρατία και ασπάζεται τις δικαστικές αποφάσεις μόνο όταν συμφωνούν με τις απόψεις και τις ιδέες του....

Κυρίως διότι 4 χρόνια μετά την ήττα του το 2019, αποδεικνύει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει ένα αμετανόητο κόμμα καταγγελίας και διαμαρτυρίας που αρνείται να συμφιλιωθεί με τους θεσμούς και τις ανεξάρτητες λειτουργίες του δημοκρατικού πολιτεύματος. Ένα κόμμα που ακόμη δεν έχει καταλάβει ούτε γιατί έχασε το 2019 ούτε, βεβαίως, τι πρέπει να αλλάξει για να αποτελέσει μια αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση εξουσίας. Ένα κόμμα που παραμένει αδιόρθωτο και γι’αυτό απολύτως ακατάλληλο για να κυβερνήσει ξανά (όσο έχει τα ίδια μυαλά και τα ίδια στελέχη).

 
Η υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών είναι βγαλμένη, άλλωστε, από την εργαλειοθήκη του πιο απροκάλυπτου και ωμού λαϊκισμού. Τα έχει όλα μέσα, από την αρχή έως το τέλος: συστηματική προσπάθεια χειραγώγησης των ΜΜΕ, επίθεση και απαξίωση της δικαιοσύνης, πολλές θεωρίες συνομωσίας περί διεφθαρμένων ελίτ και, φυσικά, περίσσεια αλάνθαστου «αριστερού ηθικού πλεονεκτήματος».

 
Με αυτό το «στόρυ» στήθηκε ο διαγωνισμός των τηλεοπτικών αδειών όσο κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ, για τον οποίο τελικά καταδικάστηκε ο Ν. Παππάς. Με το ίδιο «στόρυ» συνεχίζει να πορεύεται και σήμερα μετά από δυο πολιτικές-εκλογικές ήττες και πλέον και μια αμετάκλητη δικαστική καταδίκη.

 
Κάθε κανονικό κόμμα της φιλελεύθερης δημοκρατίας μετά τη χθεσινή απόφαση κόλαφο θα είχε κάνει την αυτοκριτική του και θα είχε αποπέμψει το καταδικασμένο στέλεχός του. Κάποια θα τον είχαν κρατήσει σε μια απόσταση ήδη από την παραπομπή του σε δίκη από το ανώτατο δικαστικό συμβούλιο -που αποτελείται από δικαστές και όχι βουλευτές.

 
Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως ποτέ. Διότι ο ΣΥΡΙΖΑ, ως δήθεν αποκλειστικός φορέας της λαϊκής βούλησης, δεν κάνει ούτε αναγνωρίζει ποτέ κανένα λάθος. Πιστεύει βαθιά στα λαϊκά δικαστήρια και την οχλοκρατία και ασπάζεται τις δικαστικές αποφάσεις μόνο όταν συμφωνούν με τις απόψεις και τις ιδέες του.

Το 2019 ο ΣΥΡΙΖΑ «εμετρήθη, εζυγίσθη και ευρέθη ελλιπής». Σήμερα, 4 χρόνια μετά, συνεχίζει με τον τρόπο που πολιτεύεται να παραμένει ελλιπής και να αποτελεί έναν επικίνδυνο πολιτικό και ιστορικό αναχρονισμό... 

Αυτό που δεν έχει κατανοήσει ακόμη ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι έχοντας κυβερνήσει επί 4,5 χρόνια, δεν είναι ούτε άφθαρτος ούτε αλάνθαστος. Έχει δε απωλέσει προ πολλού το «ηθικό πλεονέκτημα». Καταψηφίστηκε το 2019 για τρεις, κυρίως, λόγους:

 
-Ο πρώτος ήταν η αλλοπρόσαλλη, αντιαναπτυξιακή, ταξικά μεροληπτική και άδικη φορολόγηση που επέβαλε στην οικονομία και τη μεσαία τάξη, βυθίζοντας τη χώρα αρχικά σε ύφεση και μετά σε μια αναιμική ανάπτυξη.

 
-Ο δεύτερος, η ανικανότητα του να φυλάξει τα σύνορα και να προστατεύσει τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα γηγενών και μεταναστών στις περιοχές που επλήγησαν από τη μεταναστευτική κρίση. Αλλά και την ίδια την ανθρώπινη ζωή από την απειλή φυσικών καταστροφών, όπως η φωτιά στο Μάτι.

 
-Και ο τρίτος, και ίσως πιο σημαντικός, είναι η αποστροφή του για τους δημοκρατικούς θεσμούς και τα κόμματα της φιλελεύθερης δημοκρατίας, που τον οδήγησε σχεδόν στην έξοδο της χώρας από την Ευρωζώνη, σε μια σκευωρία εναντίον 2 πρώην πρωθυπουργών και 8 πρώην υπουργών με την ψήφο και της χρυσής αυγής ή στην ανερμάτιστη επιλογή ως κυβερνητικού εταίρου ενός ακροδεξιού λαϊκίστικου μορφώματος σαν τους ΑΝΕΛ.

 
Το 2019 ο ΣΥΡΙΖΑ «εμετρήθη, εζυγίσθη και ευρέθη ελλιπής». Σήμερα, 4 χρόνια μετά, συνεχίζει με τον τρόπο που πολιτεύεται να παραμένει ελλιπής και να αποτελεί έναν επικίνδυνο πολιτικό και ιστορικό αναχρονισμό.