Αυτό που κάνει η κυβέρνηση σήμερα είναι πισωγύρισμα, λάθος, προεκλογική φανφάρα που θα κοστίσει στη λειτουργικότητα του στρατεύματος και δεν θα έχει καλό αποτέλεσμα. Αν η κυβέρνηση θεωρούσε ότι το τρέχον σύστημα είχε κάποια προβλήματα θα μπορούσε να κάνει κάποιες διορθωτικές κινήσεις. Οχι να το καταργήσει. Δεν είναι αργά, ακόμη και τώρα για την κυβέρνηση και τη στρατιωτική ηγεσία να επεξεργαστούν ένα νέο σχέδιο που δεν θα μετατρέψει για ακόμη μια φορά τις μονάδες της παραμεθορίου σε «δυσμενή» μετάθεση....

 Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 25-26/02/23

ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗ

Το πρόβλημα της στελέχωσης των στρατοπέδων στις παραμεθόριες περιοχές δεν είναι καινούργιο. Η αιτία γι’ αυτό ήταν ο υδροκεφαλισμός του συστήματος κλήσης και εκπαίδευσης των νεοσυλλέκτων με τρόπο που εξυπηρετούσε τα τοπικά συμφέροντα, κόντρα σε κάθε επιχειρησιακή λογική. Η εκπαίδευση των νεοσυλλέκτων γινόταν στα κέντρα εκπαίδευσης και δεν ήταν στοχευμένη πάνω στην ειδικότητα που θα έπρεπε να αναλάβουν στη συνέχεια στις μονάδες που θα υπηρετούσαν. Οπότε, μετά έπρεπε να μετατεθούν στις μονάδες και να εκπαιδευτούν εκεί στην ειδικότητά τους, σπαταλώντας πολύτιμο χρόνο.

Τα κέντρα προπαίδευσης ήταν διεσπαρμένα σε όλη την Ελλάδα και λειτουργούσαν εις βάρος των μάχιμων σχηματισμών. Γι’ αυτό και το 2018 αποφασίστηκε να γίνουν κάποιες αλλαγές. Με τον τρόπο που συγκροτήθηκε το νέο σύστημα, οι στρατευμένοι πήγαιναν στα κέντρα συγκέντρωσης κοντά στον τόπο καταγωγής/διαμονής (Σημεία Υποδοχής Οπλιτών, ΣΥΠΟ), που τους προωθούσαν στις μονάδες που τους εκπαίδευαν. Το προσωπικό που αποδεσμευόταν από τα κέντρα εκπαίδευσης μετατίθετο στις μάχιμες μονάδες που είναι σε χαμηλή στελέχωση.

Τα κέρδη ήταν οφθαλμοφανή. Το πρώτο και κύριο κέρδος ήταν ότι οι στρατιώτες μετατίθεντο κατευθείαν στις μονάδες που θα υπηρετήσουν τη θητεία τους. Δεν χανόταν χρόνος διότι η εκπαίδευση γινόταν στοχευμένη, πάνω στο αντικείμενό τους. Ούτε χανόταν χρόνος από άδειες και μετακινήσεις άσκοπες μετά το κέντρο εκπαίδευσης. Υπενθυμίζεται ότι με βάση το παλαιό, προ του 2018, σύστημα χάνονταν έως και τρεις μήνες που στοίχιζε στη στελέχωση και στο επίπεδο εκπαίδευσης των στρατιωτών που υπηρετούσαν τη θητεία τους. Τότε οι τοπικές κοινωνίες αντέδρασαν, συναντήσαμε γκρίνιες, διότι τα στρατόπεδα είναι παράγοντες ενίσχυσης της τοπικής αγοράς. Ηταν δύσκολο, είχε πολιτικό κόστος, αλλά το κάναμε. Και εφαρμόζεται μέχρι σήμερα.

Είναι πραγματικά αδιανόητο για ποιο λόγο η κυβέρνηση προχωράει σε μια κίνηση επιστροφής στο προηγούμενο σύστημα, κόντρα με κάθε έννοια λογικής, αλλά και διεθνούς πρακτικής. Η λογική με την οποία λειτουργούν τα ΣΥΠΟ ανταποκρίνεται σε διεθνείς δοκιμασμένες συνταγές. Είναι σαφές ότι η κυβέρνηση προχωράει στην κατάργηση των ΣΥΠΟ και επιστρέφει στο παλαιό, αποτυχημένο μοντέλο διότι υπάρχουν πιέσεις από τις τοπικές κοινωνίες. Ηδη βουλευτές και πολιτευτές χαίρονται για την «επιστροφή» των στρατοπέδων στις τοπικές κοινωνίες. Ουσιαστικά η κυβέρνηση δημιουργεί τις προϋποθέσεις ώστε να μην πηγαίνουν οι στρατεύσιμοι στις μάχιμες μονάδες και μετά να συγκεντρώνονται στην Αττική ή να καλύπτουν τις ανάγκες τοπικής κοινωνίας, που δεν είναι ό,τι καλύτερο για την επιχειρησιακή λειτουργικότητα του στρατεύματος.

Αυτό χαρακτηρίζεται ως βήμα προς τα πίσω και όχι ως βήμα βελτίωσης. Το μεγαλύτερο μέρος των αλλαγών που κάναμε το 2018 αφορούσε τον Στρατό Ξηράς. Το Πολεμικό Ναυτικό και η Πολεμική Αεροπορία, με πολύ μικρότερο αριθμό στρατευσίμων, διατηρούσαν τα γνωστά κέντρα εκπαίδευσης (Π.Ν. «Κανελλόπουλος» και Πόρος και Π.Α. στην Τρίπολη).

Αποτέλεσμα ήταν στις μάχιμες μονάδες να ασχολούνται με την εκπαίδευση μόνο όλοι όσοι είχαν σχέση με το αντικείμενο της εκπαίδευσης. Κανένας άλλος. Οι υπόλοιποι κάλυπταν απαιτήσεις επιχειρησιακές.

Αυτό που κάνει η κυβέρνηση σήμερα είναι πισωγύρισμα, λάθος, προεκλογική φανφάρα που θα κοστίσει στη λειτουργικότητα του στρατεύματος και δεν θα έχει καλό αποτέλεσμα. Αν η κυβέρνηση θεωρούσε ότι το τρέχον σύστημα είχε κάποια προβλήματα θα μπορούσε να κάνει κάποιες διορθωτικές κινήσεις. Οχι να το καταργήσει. Δεν είναι αργά, ακόμη και τώρα για την κυβέρνηση και τη στρατιωτική ηγεσία να επεξεργαστούν ένα νέο σχέδιο που δεν θα μετατρέψει για ακόμη μια φορά τις μονάδες της παραμεθορίου σε «δυσμενή» μετάθεση. Εκεί χτυπάει η καρδιά της πατρίδας και της αμυντικής διάταξης της χώρας.