Πώς όμως φτάσαμε, παρά την επιμήκυνση του χρόνου ζωής, από τις τόσες πολλές γεννήσεις, να αποτελούμε πρωταγωνιστές της υπογεννητικότητας; Είναι η ανεργία, η περικοπή των επιδομάτων και των κοινωνικών υπηρεσιών, η έλλειψη βρεφονηπιακών σταθμών και η ανασφάλεια, που αποτρέπουν όλο και περισσότερα ζευγάρια να κάνουν παιδιά. Και αν τελικά αποφασίσουν κάποιοι να τεκνοποιήσουν, το καθυστερούν σημαντικά (στις προηγούμενες δεκαετίες, οι γυναίκες που γεννούσαν ανήκαν στην πληθυσμιακή ομάδα των 20-30 ετών, ενώ σήμερα είναι 10 χρόνια μεγαλύτερες, δηλαδή 30-40 ετών).

Τρεις επιστολές από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

(φύλλο 08/04/23)

χήν αρμόδιο όργανο διά τη διατήρηση της διεθνούς ειρήνης και ασφαλείας. Προς τον σκοπό αυτό δύναται να χρησιμοποιήσει μέσα διά την ειρηνική διευθέτηση των διαφορών όπως π.χ. τις διαπραγματεύσεις, την έρευνα, τη μεσολάβηση, τη συνδιαλλαγή, τη διαιτησία, τον δικαστικό διακανονισμό κ.λπ.

Σε περίπτωση απειλής της ειρήνης, διαταράξεως αυτής ή επιθετικών πράξεων, το Σ.Α. δύναται να αποφασίσει ποια μέτρα μη συνεπαγόμενα τη χρήση ενόπλου βίας δέον να χρησιμοποιηθούν. Τοιαύτα μέτρα δύνανται να περιλαμβάνουν διακοπή, πλήρη ή μερική των οικονομικών σχέσεων, των σιδηροδρομικών, θαλασσίων, εναερίων, ταχυδρομικών, ραδιοφωνικών και λοιπών μέσων συγκοινωνίας, τη διακοπή των διπλωματικών σχέσεων κ.λπ. Εάν τα ανωτέρω μέτρα αποδειχθούν μη τελεσφόρα, τότε, το Σ.Α. δύναται να αναλάβει από αέρος, θαλάσσης ή και ξηράς στρατιωτικά μέσα, αναγκαία διά την αποκατάσταση της διεθνούς ειρήνης και ασφαλείας.

Ουδέν εκ των μέτρων αυτών θα παρεμποδίζει το φυσικό ή ατομικό δικαίωμα της νομίμου αμύνης, εις περίπτωση καθ’ ην μέλος-κράτος των Ηνωμένων Εθνών υποστεί ένοπλο επίθεση (άρθρο 51 ΚΧ/ ΟΗΕ) κ.λπ.

Τα μέλη του Σ.Α./ΟΗΕ αποτελούνται από δέκα μη μόνιμα μέλη, εκλεγόμενα ανά διετία και πέντε μόνιμα (ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Ην. Βασίλειο και Γαλλία). Οι αποφάσεις στο Σ.Α./ΟΗΕ λαμβάνονται με πλειοψηφία εννέα εκ των 15 ψήφων, κατ’ ελάχιστον όριο.

Αξιοσημείωτον τυγχάνει το γεγονός ότι αποφάσεις λαμβανόμενες με 14 ψήφους δεν είναι έγκυρες ούτε, συνεπώς, εκτελεστές, εάν ένα εκ των πέντε μονίμων μελών/οηε ασκήσει το δικαίωμα της αρνησικυρίας, το γνωστόν ως βέτο (veto). Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα του Σ.Α./ΟΗΕ, ένεκα του οποίου δημιουργείται αδιέξοδος παρ’ αυτώ.

Αποτελεί οδυνηράν ανάγκην η υπόμνηση ότι παρά τις θετικές διά την Κύπρο αποφάσεις τόσον της Γενικής Συνελεύσεως, όσον και του Σ.Α./ΟΗΕ, το κυπριακό πρόβλημα παραμένει άλυτο, καίτοι παρήλθαν 49 έτη, από την ένοπλο τουρκική εισβολή στο ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας, εν έτει 1974.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΚΑΛΤΣΑΣ, 

Καθηγητής Διεθνούς Δικαίου ε.τ.

Προ του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οι άνθρωποι αποδεκατίζονταν σε νεαρές κυρίως ηλικίες, στη βρεφονηπιακή ηλικία ή στην πρώτη ωριμότητα. Τα αίτια αυτής της μαζικής, πρόωρης θνησιμότητας των νέων δεν ήταν άλλα από τις δύσκολες βιοτικές συνθήκες και τα λοιμώδη νοσήματα. Οι γέροντες ήταν σπάνιοι και τύγχαναν καθολικού σεβασμού και υπακοής στις σοφές συμβουλές τους. Αντιθέτως, τώρα αποτελούν μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού.

Η χρυσή, για τη χώρα μας, περίοδος φαίνεται ότι ήταν η 30ετία 1930-1960, οπότε ο προσδοκώμενος χρόνος ζωής των Ελλήνων ανήλθε από τα 45 στα περίπου 70 χρόνια. Βασικό ρόλο σε αυτό διαδραμάτισε η ανακάλυψη, την εποχή εκείνη, περισσότερων αντιβιοτικών και, κυρίως, η στροφή του κράτους και της κοινωνίας προς την προληπτική ιατρική.

Πώς όμως φτάσαμε, παρά την επιμήκυνση του χρόνου ζωής, από τις τόσες πολλές γεννήσεις, να αποτελούμε πρωταγωνιστές της υπογεννητικότητας; Είναι η ανεργία, η περικοπή των επιδομάτων και των κοινωνικών υπηρεσιών, η έλλειψη βρεφονηπιακών σταθμών και η ανασφάλεια, που αποτρέπουν όλο και περισσότερα ζευγάρια να κάνουν παιδιά. Και αν τελικά αποφασίσουν κάποιοι να τεκνοποιήσουν, το καθυστερούν σημαντικά (στις προηγούμενες δεκαετίες, οι γυναίκες που γεννούσαν ανήκαν στην πληθυσμιακή ομάδα των 20-30 ετών, ενώ σήμερα είναι 10 χρόνια μεγαλύτερες, δηλαδή 30-40 ετών).

Αποτέλεσμα όλων των παραπάνω είναι η ερήμωση της περιφέρειας και η σημαντική μείωση του πληθυσμού της χώρας, σε συνδυασμό και με τη μετανάστευση των νέων μας στο εξωτερικό για λόγους επαγγελματικής ανέλιξης.

Οπως φαίνεται, ο πληθυσμός μας θα συνεχίσει να γηράσκει και οι γεννήσεις θα είναι δραματικά λιγότερες από τους θανάτους.

Τα στοιχεία αυτά πρέπει να συνταράξουν τους πάντες και κυρίως τους πολιτικούς μας. Ομως, δυστυχώς, ουδείς ασχολείται!

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Β. ΧΙΩΛΟΣ
Ιατρός Διδάκτωρ Ιατρικής Πανεπιστημίου Αθηνών