Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"
αντάξιο του τιτάνιου Εγώ του. Πηγαινοερχόταν κάθε µέρα στις Βρυξέλλες, σαν να κοιτάζεται στον καθρέφτη του, και εντέλει κατάφερε να κλείσει τις τράπεζες. Μετά από ένα δηµοψήφισµα, έναν έρπη και ακόµη ένα µνηµόνιο ξανάκανε εκλογές µε την ενισχυµένη. Τις κέρδισε και πάλι, όµως για να κυβερνήσει είχε ανάγκη από τον Καµµένο, και πάλι. Κι αφού είχε µπροστά του τρία χρόνια για να κυβερνήσει ψήφισε την απλή αναλογική.
Πολλοί τον υποτιµούν, όµως όπως λέει ο σοφός συνταγµατολόγος –ένας είναι– ο Τσίπρας πιάνει πουλιά στον αέρα. Σαν να είχε προβλέψει την αδυναµία του να ξανακερδίσει εκλογές, µε ή χωρίς Καµµένο, έριξε στα πόδια του εκλογικού σώµατος την απλή αναλογική για να το µπερδέψει. Σαν τον βασιλιά Υµπύ του Ζαρύ που οργανώνοντας το σχέδιο µάχης λέει ότι το πυροβολικό του θα βοµβαρδίζει τους δικούς του για να µπερδέψει τον αντίπαλο. Οι λεγόµενες προοδευτικές δυνάµεις δεν συµµετέχουν σε αυτές τις εκλογές παρά µόνο για να εµποδίσουν τον αντίπαλό τους να σχηµατίσει κυβέρνηση.
∆εν θα σας ρίξω στην παγίδα να αναζητήσετε τη σηµασία της λέξης «προοδευτικός». Η απάντηση έχει δοθεί προ πολλού. Απλώς, φίλε αναγνώστη, να µε βοηθήσεις να καταλάβω τη λέξη συνεννόηση. Σήµερα ξεκινά επισήµως η προεκλογική εκστρατεία και οι πολιτικές δυνάµεις που υποτίθεται θα συνεννοηθούν για να σχηµατίσουν κυβέρνηση συνεργασίας συµπεριφέρονται σαν παρέες στις πρώτες ώρες µετά το µεσονύχτιο που, βοηθούσης και της ευφορίας του αλκοόλ, αρπάζονται µε το παραµικρό.
Αλήθεια, πώς περιέγραψε την κυβέρνηση ο Τσίπρας στον Σολτς; Του µίλησε για τον Βαρουφάκη; Ο εκπρόσωπος Τύπου του κόµµατός του την ίδια ηµέρα δεν απέκλεισε να ξανακλείσουν οι τράπεζες. Ή µήπως αναφέρθηκε στις εφεδρείες της προοδευτικής παράταξης; Γιατί δεν υπολογίζουµε τον Λαφαζάνη; Γιατί δεν υπολογίζουµε τον Κουβέλη; Σιωπούν σεµνοπρεπώς, όµως είναι έτοιµοι να χιµήξουν για να σώσουν τη χώρα από τον Μητσοτάκη.το θέµα των εκλογών είναι ο Μητσοτάκης. ∆εν είναι καν η Νέα ∆ηµοκρατία. Σε απλά ελληνικά, όλοι δουλεύουν για τον Μητσοτάκη. Εκόντες άκοντες τον έχουν ανακηρύξει σε πρωταγωνιστή και χωρίς να είµαι εκλογολόγος ή προφήτης τους θυµίζω ότι ο πρωταγωνιστής εισπράττει το χειροκρότηµα στο τέλος.
Η ναρκοθέτηση του πολιτικού τοπίου από τον ΣΥΡΙΖΑ με την καθιέρωση της απλής αναλογικής, αφού έκανε χρήση της ενισχυμένης, δεν ήταν μια τυχαία επιλογή ούτε μια πράξη ιδεολογικής συνέπειας. Αντιθέτως, υπήρξε μια συνειδητή πράξη η βραδυφλεγής βόμβα στα θεμέλια του πολιτικού συστήματος. Η διαλυτική αυτή ενέργεια είχε ξεκάθαρο στόχο την αποσταθεροποίηση, ώστε να μπορεί να επηρεάζει τις πολιτικές εξελίξεις ακόμη και από τη θέση του ηττημένου. Το 2015 δεν ενδιαφερόταν ούτε για «προοδευτική διακυβέρνηση» ούτε για συναινετικές διαδικασίες, καθώς είχε προσυμφωνήσει τη συμμαχία με την ψεκασμένη Ακροδεξιά για να εξασφαλίσει την αριθμητική υπεροχή που απαιτείτο. Το τι έγινε στην πορεία είναι γνωστό και πώς σώθηκε η χώρα από την απόλυτη καταστροφή ένας θεός το ξέρει. Εντυπωσιακή, αλλά όχι και απρόβλεπτη υπήρξε η συμπεριφορά του ΣΥΡΙΖΑ έναντι του κυβερνητικού του εταίρου, τον οποίο ξεπουπούλιασε μεθοδικά, άλλοτε εν αγνοία του και άλλοτε ενδεχομένως και με τη συγκατάθεσή του.
Αυτή η αναδρομή στην πρόσφατη Ιστορία είναι χρήσιμη μόνο και μόνο για να μην υπάρχουν αυταπάτες ως προς τις προθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και της ηγεσίας του. Οι δήθεν ρητές ή άλλες δεσμεύσεις τους δεν έχουν καμιά απολύτως αξία, καθώς έχουν αποδείξει πολλές φορές ότι είναι απολύτως κυνικοί, ενίοτε και τυχοδιώκτες, όπως φρόντισαν τόσες φορές να μας το αποδείξουν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η πολιτική απάτη του δημοψηφίσματος και όσων ακολούθησαν, ακόμη και η ψήφιση του μνημονίου από την τότε αντιπολίτευση. Οι διακηρύξεις του Αλέξη Τσίπρα ότι δεν θέλει κυβέρνηση ηττημένων δεν έχουν καμιά σημασία. Αλλωστε φρόντισαν να μας επαναφέρουν στην πραγματικότητα τόσο ο Γιάννης Δραγασάκης όσο και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος. Είπαν και οι δύο πως αν βγαίνουν τα «κουκιά», θα κάνουν κυβέρνηση ως ηττημένοι και θα το πανηγυρίσουν κιόλας. Ο κ. Δραγασάκης μάλιστα φρόντισε να το εξηγήσει αναλυτικά, λέγοντας ότι για το θέμα θα συνεδριάσουν τα... όργανα του κόμματος και θα αποφανθούν αναλόγως. Αν χρειαστεί μάλιστα θα τους βάλουν να ψηφίσουν και να ξαναψηφίσουν, έως ότου προκύψει το «σωστό» αποτέλεσμα, όπως συνηθίζουν στον ΣΥΡΙΖΑ.
Συνεπώς οι διακηρύξεις του Αλέξη Τσίπρα ότι δεν θέλει κυβέρνηση ηττημένων δεν έχουν καμιά σημασία. Αλλωστε φρόντισαν να μας επαναφέρουν στην πραγματικότητα τόσο ο Γιάννης Δραγασάκης όσο και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος. Είπαν και οι δύο πως αν βγαίνουν τα «κουκιά», θα κάνουν κυβέρνηση ως ηττημένοι και θα το πανηγυρίσουν κιόλας. Ο κ. Δραγασάκης μάλιστα φρόντισε να το εξηγήσει αναλυτικά, λέγοντας ότι για το θέμα θα συνεδριάσουν τα... όργανα του κόμματος και θα αποφανθούν αναλόγως. Αν χρειαστεί μάλιστα θα τους βάλουν να ψηφίσουν και να ξαναψηφίσουν, έως ότου προκύψει το «σωστό» αποτέλεσμα, όπως συνηθίζουν στον ΣΥΡΙΖΑ.
Για να συμβεί αυτό, βεβαίως, δεν αρκούν οι προθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και του κ. Τσίπρα, καθώς θα απαιτηθούν πρωτίστως οι ψήφοι του ΠΑΣΟΚ, που δεν είναι καθόλου εύκολο να τις δώσει η ηγεσία του, ακόμη κι αν το θελήσει. Δεν μπορεί να στηρίξει το ΠΑΣΟΚ μια κυβέρνηση ηττημένων και αποτυχημένων. Ο Νίκος Ανδρουλάκης, που κρίνεται για πρώτη φορά ως αρχηγός σε εθνικές εκλογές, γνωρίζει πολύ καλά πως αν τολμήσει να συνεργαστεί με τον ηττημένο ΣΥΡΙΖΑ και να κάνει κυβέρνηση «κουρελού» (όπως θα έλεγε ο κ. Τσίπρας), δύσκολα θα καταφέρει να πείσει την κοινοβουλευτική του ομάδα. Ασφαλώς και οι δεύτερες κάλπες θα είναι μια δοκιμασία για το ΠΑΣΟΚ, αλλά αν η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ είναι φανερή και ξεκάθαρη, τότε μπορεί να ελπίζει στη δική του διάσωση και σταδιακή επαναφορά σε θέση ισχύος. Η βέβαιη επιλογή καταστροφής για το ΠΑΣΟΚ είναι η συμμαχία με τους διώκτες του και τους «γενίτσαρους», που το εγκατέλειψαν και το πετροβολούσαν όταν έδινε τη μάχη για τη σωτηρία της χώρας. |
- Λαλούν και δυο χορεύουν πάλι στον ΣΥΡΙΖΑ, σχετικώς με την επομένη των εκλογών. Ο αρχηγός του μιλάει για «κυβέρνηση νικητών» και τα στελέχη του τον ερμηνεύουν ότι αν τα λοιπά του πρώτου κόμματος αθροίζουν 47%-48% δεν κάνουν «κυβέρνηση ηττημένων».
Πιάσ’ τ’ αυγό και κούρευ’ το, δηλαδή, κάτι που αναδεικνύει τα μεγάλα προβλήματα που έχει η πρόταση του κ. Αλέξη Τσίπρα. Για να πούμε και του ΣΥΡΙΖΑ το δίκιο, έχουν δίκιο να ψάχνονται όλοι, διότι δεν υπάρχει κουλτούρα ούτε μνήμες συνεργασίας των κομμάτων σε ομαλές συνθήκες. Ετσι η Ν.Δ. ξεκινάει με το «συντηρητικό πλεονέκτημα». Αυτό που προτείνει –καλό ή κακό, δεν έχει σημασία– είναι αυτό που ξέρουν οι πολίτες. Οι νέες λύσεις αναγκαστικώς τον πρώτο καιρό θα είναι νεφελώδεις, αλλά, όπως γράψαμε, οι κυβερνήσεις συνεργασίας πρέπει να συζητηθούν διότι έρχονται. Aν όχι τώρα, πιθανότατα στις επόμενες εκλογές. Οι πολιτικοκοινωνικές δυναμικές το απαιτούν.
Το πρόβλημα όμως των συνεργασιών δεν είναι αριθμητικό. Είναι πολιτικό. Μια κυβέρνηση προοδευτικής συνεργασίας πρέπει πρώτα να ορίσει τι είναι προοδευτικό. Η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου είναι πρόοδος ή συντήρηση; Τα συμβούλια διοίκησης των ΑΕΙ; Το ρωτάμε διότι ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ έχουν επί του θέματος αντιδιαμετρικές απόψεις. Το ΠΑΣΟΚ πέρασε τον νόμο Διαμαντοπούλου και ο ΣΥΡΙΖΑ τον κατάργησε· αφού βεβαίως τον κουτσούρεψαν διάφοροι υπουργοί της Ν.Δ., αλλά αυτό είναι άλλο ζήτημα. Με τους μπαχαλάκηδες, που έχουν κάνει σκοπευτήριο τη Χαριλάου Τρικούπη 50, τι θα γίνει; Το ΠΑΣΟΚ θα ζητάει τη σύλληψή τους και ο ΣΥΡΙΖΑ θα τους υμνεί ως «πρότυπο μεταμνημονιακού αγώνα». Κάτι τέτοιο δεν είχε πει για τους χούλιγκαν της Κερατέας ο κ. Αλέξης Τσίπρας το 2012;
Ισως στον ΣΥΡΙΖΑ να θεωρούν τα παραπάνω απλά κι εύκολα. Ετσι κι αλλιώς συνέπηξε κυβέρνηση με το εθνικολαϊκιστικό κόμμα των ΑΝΕΛ, που ήταν στην ακριβώς αντίθετη πλευρά του πολιτικού άξονα. Προσπέρασε δηλαδή ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, Ν.Δ., για να φτάσει στον κ. Πάνο Καμμένο. Εδωσε στον τελευταίο το υπουργείο Εθνικής Αμυνας για να σταυρώνει τα αεροπλάνα κατά την απογείωση και να βάζει κόκκινα χαλιά στην παραλία της Σαλαμίνας και έκανε τον κ. Παύλο Χαϊκάλη υφυπουργό Εργασίας για να γελάσει κάθε πικραμένος στα συμβούλια υπουργών. Στις εκλογές του 2015 η αριθμητική βγήκε, αλλά η πολιτική όχι. Ας μην ξεχνάμε ότι όλες οι προοδευτικές τομές για τις οποίες επαίρεται ο ΣΥΡΙΖΑ βγήκαν ενάντια στην εκλογική αριθμητική. Πέρασαν διότι ψηφίστηκαν από το Ποτάμι, το ΠΑΣΟΚ και ελάχιστους θαρραλέους της Νέας Δημοκρατίας.
Οι κυβερνήσεις συνεργασιών έρχονται και πρέπει να συζητήσουμε γι’ αυτές. Αλλά στα σοβαρά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου