Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"
 |
| "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ",24/05/19 |
του Πάσχου Μανδραβέλη
Την εποχή που στα Εξάρχεια κυκλοφορούσε περισσότερη σκέψη και λιγότεροι χουλιγκάνοι, πολλές ομάδες του αναρχικού κινήματος ήταν κατηγορηματικά αντίθετες με τη δράση της «17 Νοέμβρη». Θεωρούσαν την οργάνωση δημιούργημα «αγριεμένων μικροαστών» (κάτι που πιστοποιήθηκε όταν εξαρθρώθηκε), μιλιταριστική (αυτό είναι προφανές), εθνικιστική (φαίνεται σε πλήθος προκηρύξεων, ειδικώς όταν στόχος ήταν κάποιος Αμερικανός ή Τούρκος διπλωμάτης). Από την άλλη πλευρά, ούτε οι φονιάδες έτρεφαν συμπάθεια για τον αναρχικό χώρο. Σε προκήρυξή τους τον Οκτώβριο του 1983 αναφέρονταν στους «καραγκιόζηδες των Εξαρχείων» και στηλίτευαν την «απραξία τους», το γεγονός δηλαδή ότι δεν έπαιρναν ένα κουμπούρι για να μακελεύουν κόσμο.
Είναι χαρακτηριστική η απόφανση του «Λουκά της 17Ν» όταν το δικαστικό συμβούλιο Βόλου απέρριψε την άδειά του: «Δεν λειτούργησαν ως δικαστές δημοκρατίας, αλλά ως πρωτοδίκες Εμφυλίου» (10.5.2019), είπε. Οπως οι μικροαστοί χτίζουν παρανόμως στο ρέμα και στην πλημμύρα αναρωτιούνται «μα πού είναι το κράτος;», έτσι και ο καταδικασθείς τρομοκράτης θέλει για τη δική του υπόθεση «Δικαστές της Δημοκρατίας», την οποία κατά τα άλλα θέλει να ανατρέψει, και ουχί «πρωτοδίκες του Εμφυλίου» τον οποίο έλεγε ότι συνέχιζε.
Από τότε άλλαξαν πολλά. Πλήθυναν οι χουλιγκάνοι των βορείων προαστίων, που πάνε στα Εξάρχεια να ξεσκάσουν επαναστατικώς, και μειώθηκαν τα βιβλιοπωλεία. Εμφανίστηκαν οι διάδοχοι των «καραγκιόζηδων» για να κάνουν μιλιταριστικές παρελάσεις με τα όπλα σηκωμένα στην πλατεία και άλλοι που έγιναν σωματοφύλακες του περιπατητή Δημήτρη Κουφοντίνα. Η περιοχή, από χώρος ανεκτικότητας, έγινε άβατο για τους περισσότερους. Είναι χαρακτηριστικό αυτό που θυμήθηκε στην εκπομπή «Αυτοψία» (9.5.2019) μιαν εξέχουσα μορφή του αναρχικού χώρου, ο κ. Νώντας Σκυφτούλης. Στις δημοτικές του 1986 μίλησε στην πλατεία χωρίς προβλήματα ο Μιλτιάδης Εβερτ. Τώρα κινδυνεύουν ακόμη και όσοι μοιάζουν με κάποιον πολιτικό ή δημοσιογράφο.
Αυτό που κυριαρχεί στο αποκαλούμενο «κίνημα» είναι ο αγριεμένος μικροαστισμός. Είναι χαρακτηριστική η απόφανση του «Λουκά της 17Ν» όταν το δικαστικό συμβούλιο Βόλου απέρριψε την άδειά του: «Δεν λειτούργησαν ως δικαστές δημοκρατίας, αλλά ως πρωτοδίκες Εμφυλίου» (10.5.2019), είπε. Οπως οι μικροαστοί χτίζουν παρανόμως στο ρέμα και στην πλημμύρα αναρωτιούνται «μα πού είναι το κράτος;», έτσι και ο καταδικασθείς τρομοκράτης θέλει για τη δική του υπόθεση «Δικαστές της Δημοκρατίας», την οποία κατά τα άλλα θέλει να ανατρέψει, και ουχί «πρωτοδίκες του Εμφυλίου» τον οποίο έλεγε ότι συνέχιζε. Ακόμη πιο μικροαστική ήταν η αντίδραση του γιου του, Εκτορα Κουφοντίνα, όταν ο κ. Κώστας Μπακογιάννης –ο οποίος έχασε τον πατέρα του από τα πυρά της 17Ν όταν ήταν 11 χρόνων– δήλωσε ότι «θα ήθελα κάποια μέρα ο γιος μου να μπορέσει να κάτσει στο ίδιο τραπέζι με τον εγγονό του Κουφοντίνα» (AthnesVoice, 19.7.2017): «Κώστα, αν ο γιος μου καθόταν στο ίδιο τραπέζι με τον δικό σου θα τον είχα αποκληρώσει»!
Κάθε κοινωνία έχει την «επανάσταση» που της αξίζει. Η ελληνική παρήγαγε «επαναστάτες» με μεζονέτα στον Βαρνάβα και παραλλήλως αιτηματίες αδειών από τις φυλακές και επιδοτήσεων από κοινοτικά προγράμματα. Παρήγαγε και «αναρχικούς», που το βράδυ το παίζουν σεκιουριτάδες...
"ΔΙΑΓΩΝΙΩΣ",
του Τάκη Θεοδωρόπουλου
«Οι μπογιές δεν είναι ρουκέτες», απεφάνθη υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, για να βάλει στη θέση τους όσους υπερευαίσθητους ανησύχησαν με την καταδρομική επίθεση στα ντουβάρια της Βουλής. Θα μπορούσε να προσθέσει ότι τα ντουβάρια δεν είναι έμψυχα ούτε ένστολα. Ο εστί μεθερμηνευόμενον: «Αν κάνετε έτσι για κάνα δυο κιλά μπογιά, τι θα κάνατε αν είχαν ρίξει ρουκέτες εναντίον ανθρώπινων στόχων; Θα είχατε κατεβάσει τον στρατό;». Χωρίς να θέλω να υποβαθμίσω τις ευθύνες όσων είναι εντεταλμένοι με την «προστασία του πολίτη», χωρίς να παραγνωρίζω την αδιαφορία τους και χωρίς να αγνοώ την πολιτική τους συνενοχή, οφείλω να πω ότι είναι λάθος να νομίζουμε ότι το πρόβλημα θα λυθεί όταν με το καλό ξεκουμπιστούν από το υπουργείο οι δύο γραφικές κυρίες. Οσο κυκλοφορούν ανάμεσά μας κάποιοι οι οποίοι θεωρούν καθήκον τους να συμπαρασταθούν στον αιμοσταγή δολοφόνο εκβιάζοντας δικαστικές και πολιτικές αρχές, το πρόβλημα δεν λύνεται. Το πρόβλημα δεν είναι ούτε αστυνομικό ούτε νομικό. Το πρόβλημα είναι ηθικό. Ξέρω ότι η λέξη είναι φθαρμένη, εξίσου φθαρμένη με τη λέξη «δημοκρατία», ξέρω ότι για τους περισσότερους η σημασία της παραπέμπει είτε στη σεξουαλική συμπεριφορά είτε σε οικονομικό σκάνδαλο. Ομως οι ύβρεις κατά του Παύλου Μπακογιάννη, θύματος του αιμοσταγούς δολοφόνου, δεν δηλώνουν πολιτική στάση. Δηλώνουν ηθική παραλυσία. Κοινώς, ανθρώπους οι οποίοι όταν παρουσιαστούν οι κατάλληλες συνθήκες δεν έχουν φραγμούς.
Αυτό που κυριαρχεί στο αποκαλούμενο «κίνημα» είναι ο αγριεμένος μικροαστισμός. Είναι χαρακτηριστική η απόφανση του «Λουκά της 17Ν» όταν το δικαστικό συμβούλιο Βόλου απέρριψε την άδειά του: «Δεν λειτούργησαν ως δικαστές δημοκρατίας, αλλά ως πρωτοδίκες Εμφυλίου» (10.5.2019), είπε. Οπως οι μικροαστοί χτίζουν παρανόμως στο ρέμα και στην πλημμύρα αναρωτιούνται «μα πού είναι το κράτος;», έτσι και ο καταδικασθείς τρομοκράτης θέλει για τη δική του υπόθεση «Δικαστές της Δημοκρατίας», την οποία κατά τα άλλα θέλει να ανατρέψει, και ουχί «πρωτοδίκες του Εμφυλίου» τον οποίο έλεγε ότι συνέχιζε. Ακόμη πιο μικροαστική ήταν η αντίδραση του γιου του, Εκτορα Κουφοντίνα, όταν ο κ. Κώστας Μπακογιάννης –ο οποίος έχασε τον πατέρα του από τα πυρά της 17Ν όταν ήταν 11 χρόνων– δήλωσε ότι «θα ήθελα κάποια μέρα ο γιος μου να μπορέσει να κάτσει στο ίδιο τραπέζι με τον εγγονό του Κουφοντίνα» (AthnesVoice, 19.7.2017): «Κώστα, αν ο γιος μου καθόταν στο ίδιο τραπέζι με τον δικό σου θα τον είχα αποκληρώσει»!
Κάθε κοινωνία έχει την «επανάσταση» που της αξίζει. Η ελληνική παρήγαγε «επαναστάτες» με μεζονέτα στον Βαρνάβα και παραλλήλως αιτηματίες αδειών από τις φυλακές και επιδοτήσεων από κοινοτικά προγράμματα. Παρήγαγε και «αναρχικούς», που το βράδυ το παίζουν σεκιουριτάδες...
 |
| "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ",24/05/19 |
"ΔΙΑΓΩΝΙΩΣ",
του Τάκη Θεοδωρόπουλου
«Οι μπογιές δεν είναι ρουκέτες», απεφάνθη υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, για να βάλει στη θέση τους όσους υπερευαίσθητους ανησύχησαν με την καταδρομική επίθεση στα ντουβάρια της Βουλής. Θα μπορούσε να προσθέσει ότι τα ντουβάρια δεν είναι έμψυχα ούτε ένστολα. Ο εστί μεθερμηνευόμενον: «Αν κάνετε έτσι για κάνα δυο κιλά μπογιά, τι θα κάνατε αν είχαν ρίξει ρουκέτες εναντίον ανθρώπινων στόχων; Θα είχατε κατεβάσει τον στρατό;». Χωρίς να θέλω να υποβαθμίσω τις ευθύνες όσων είναι εντεταλμένοι με την «προστασία του πολίτη», χωρίς να παραγνωρίζω την αδιαφορία τους και χωρίς να αγνοώ την πολιτική τους συνενοχή, οφείλω να πω ότι είναι λάθος να νομίζουμε ότι το πρόβλημα θα λυθεί όταν με το καλό ξεκουμπιστούν από το υπουργείο οι δύο γραφικές κυρίες. Οσο κυκλοφορούν ανάμεσά μας κάποιοι οι οποίοι θεωρούν καθήκον τους να συμπαρασταθούν στον αιμοσταγή δολοφόνο εκβιάζοντας δικαστικές και πολιτικές αρχές, το πρόβλημα δεν λύνεται. Το πρόβλημα δεν είναι ούτε αστυνομικό ούτε νομικό. Το πρόβλημα είναι ηθικό. Ξέρω ότι η λέξη είναι φθαρμένη, εξίσου φθαρμένη με τη λέξη «δημοκρατία», ξέρω ότι για τους περισσότερους η σημασία της παραπέμπει είτε στη σεξουαλική συμπεριφορά είτε σε οικονομικό σκάνδαλο. Ομως οι ύβρεις κατά του Παύλου Μπακογιάννη, θύματος του αιμοσταγούς δολοφόνου, δεν δηλώνουν πολιτική στάση. Δηλώνουν ηθική παραλυσία. Κοινώς, ανθρώπους οι οποίοι όταν παρουσιαστούν οι κατάλληλες συνθήκες δεν έχουν φραγμούς.
Είναι χαρακτηριστική η απόφανση του «Λουκά της 17Ν» όταν το δικαστικό συμβούλιο Βόλου απέρριψε την άδειά του: «Δεν λειτούργησαν ως δικαστές δημοκρατίας, αλλά ως πρωτοδίκες Εμφυλίου» (10.5.2019), είπε. Οπως οι μικροαστοί χτίζουν παρανόμως στο ρέμα και στην πλημμύρα αναρωτιούνται «μα πού είναι το κράτος;», έτσι και ο καταδικασθείς τρομοκράτης θέλει για τη δική του υπόθεση «Δικαστές της Δημοκρατίας», την οποία κατά τα άλλα θέλει να ανατρέψει, και ουχί «πρωτοδίκες του Εμφυλίου» τον οποίο έλεγε ότι συνέχιζε.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ευθύνεται για τη δημιουργία των κατάλληλων συνθηκών. Δεν αντέδρασε όταν εκβίαζαν γιατρούς, επιχειρηματίες ή εφοριακούς. Τους αναγνώρισε με τον ουδέτερο όρο «συλλογικότητα» και τους υποδέχθηκε με ανοικτές τις αγκάλες στον ιδεολογικό του χώρο. Είναι χαρακτηριστική η απόφανση του «Λουκά της 17Ν» όταν το δικαστικό συμβούλιο Βόλου απέρριψε την άδειά του: «Δεν λειτούργησαν ως δικαστές δημοκρατίας, αλλά ως πρωτοδίκες Εμφυλίου» (10.5.2019), είπε. Οπως οι μικροαστοί χτίζουν παρανόμως στο ρέμα και στην πλημμύρα αναρωτιούνται «μα πού είναι το κράτος;», έτσι και ο καταδικασθείς τρομοκράτης θέλει για τη δική του υπόθεση «Δικαστές της Δημοκρατίας», την οποία κατά τα άλλα θέλει να ανατρέψει, και ουχί «πρωτοδίκες του Εμφυλίου» τον οποίο έλεγε ότι συνέχιζε. ΑΟ ήρωας κάνει απεργία πείνας, ο «Ρουβίκωνας» καθημερινές επιχειρήσεις, και η εισαγγελία του Αρείου Πάγου ασκεί αναίρεση στην απόρριψη της αδείας του. Κάτι σαν τα δωράκια στους συνταξιούχους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου