Από τα "ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ"
CASUS BELLI, του Νίκου Σίμου
Την ένωσαν με το «έτσι θέλω»
Είναι ή δεν είναι κυρίαρχο κράτος, μέλος του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με νόμισμα το ευρώ, η Κυπριακή Δημοκρατία; Ή μήπως το κράτος αυτό, που είναι μέλος των δύο παραπάνω οργανισμών, αποτελείται από δύο κοινότητες; Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό, αλλά προκύπτει από τις δηλώσεις εκπροσώπου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Διότι ναι μεν εκφράστηκε από αμερικανικής πλευράς η στήριξη της Κύπρου για τα δικαιώματα της στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της, πλην όμως ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ συμπλήρωσε oτι η πάγια αμερικανική θέση είναι πως «οι φυσικοί πόροι της Κυπριακής Δημοκρατίας θα πρέπει να μοιρασθούν ακριβοδίκαια μεταξύ των δύο κοινοτήτων»! Για ποιες κοινότητες μιλάει; Μήπως έχει εφαρμοστεί το σχέδιο... Ανάν και δεν το έχουμε πάρει χαμπάρι και η Κύπρος είναι ενιαία και χωρίς κατεχόμενο τμήμα; Εκτός και αν πρόκειται για μια «πρόβλεψη» και το τι θα συμβεί τελικώς στην Κύπρο είναι μια αυτοεκ-πληρούμενη προφητεία για τις ΗΠΑ. Ολα αυτά και πολλά άλλα σε ένα συμπέρασμα καταλήγουν: ότι τελικώς η καλύτερη λύση είναι η διχοτόμηση, με την de jure αναγνώριση όσων έχουν συμβεί de facto εδώ και 44 χρόνια...
«Συνεταιριστική Δημοκρατία»!
Κάτι τέτοια ακούν οι Τουρκοκύπριοι των Κατεχομένων και παίρνουν τα μυαλά τους αέρα. Κι έτσι απειλούν ότι θα κάνουν και αυτοί γεωτρήσεις στην ΑΟΖ! Και μάλιστα υποστηρίζουν -θεωρώντας ότι αποτελούν ενιαίο κράτος με την Κυπριακή Δημοκρατία- ότι το θέμα δεν είναι γεωγραφικό, αλλά βασίζεται σε... ιστορικά δικαιώματα. «Δικαιώματα που απορρέουν από τη... συνεταιριστική Δημοκρατία»! Προφανώς η Αγκυρα και το ψευδοκράτος έχουν ήδη λύσει το Κυπριακό ερήμην των Κυπρίων και της διεθνούς κοινότητας. Και φαντασιώνονται ενιαίο κράτος, σύμφωνα βεβαίως με τη δική τους αντίληψη περί συνιδιοκτησίας όλης της νήσου...
Η εύστοχη πρόβλεψη
Το αποτέλεσμα των εκλογών στην Ιταλία δεν εξέπληξε αυτούς που παρακολουθούν τα οικονομικά πράγματα της Ευρώπης την τελευταία οκταετία. Πριν ήδη από πέντε περίπου χρόνια, το έγκυρο αμερικανικό site Stratfor -πίσω από το oποίo βρίσκεται ένα πολύ ισχυρό, think tank Αμερικανών εμπειρογνωμόνων και ειδικών- επεσήμαινε πως η παγκόσμια οικονομική κρίση έχει οδηγήσει και σε παγκόσμια κρίση ανεργίας, με την Ευρώπη να βρίσκεται στο επίκεντρο αυτής. Και παρατηρούσε ότι το επόμενο στάδιο είναι μια πολιτική κρίση, καθώς τα μέτρα λιτότητας ενισχύουν τα ακραία πολιτικά κόμματα, τα οποία αντιτίθενται στο καθεστώς που δημιουργεί η λιτότητα. «Επειδή η ανεργία διαχέεται τόσο, οι άνεργοι και οι απογοητευμένοι κατευθύνονται σε ακραία κόμματα, που ασπάζονται μια ποικιλία ιδεολογιών», έλεγε η ανάλυση του Stratfor. Τα παραδείγματα περιλαμβάνουν λαϊκιστικά κόμματα με ευρω-σκεπτικισμό, όπως το ιταλικό Κίνημα των 5 Αστέρων του Μπέπε Γκρίλο, ακροδεξιά κόμματα όπως η ελληνική Χρυσή Αυγή... (σ.σ: Περιελάμβανε και τον ΣΥΡΙΖΑ, πλην όμως το έγκυρο site δεν μπορούσε να προβλέψει και τις θεαματικές κωλοτούμπες του κόμματος αυτού χάριν της «καρέκλας»). «Επειδή τα κινήματα αναρχισμού είναι τόσο αλληλένδετα, μια στροφή σε βίαιες αντιδράσεις σε χώρες όπως η Ελλάδα και η Ιταλία εύκολα μπορεί να γίνουν πανευρωπαϊκές ή ακόμη και παγκόσμιες τάσεις»!
Εικονική πραγματικότητα
Με όσα ευτράπελα συμβαίνουν στον πολύπαθο χώρο της δημόσιας Υγείας -ευτράπελα διότι και μηχανολόγους μοτοσυκλετών είδαμε σε υπεύθυνες διοικητικές θέσεις, απλώς επειδή είχαν Κρητικό «μπάρμπα στην Κορώνη»- θυμήθηκα μια παλαιότερη ιστορία, την εποχή των «εκσυγχρονιστών», που παραμένει επίκαιρη και απαράλλαχτη σήμερα. Υπουργός Υγείας της εποχής χρειάστηκε να νοσηλευθεί σε δημόσιο νοσοκομείο. Και βεβαίως οι τυχεροί είναι, για όσο καιρό θα νοσηλεύεται, οι... λοιποί ασθενείς. Ο λόγος, απλός: Οι Αρχές του νοσοκομείου έκριναν ότι έπρεπε να αποκρυβεί η πραγματικότητα των ελληνικών δημόσιων νοσοκομείων από τον πολιτικό τους προϊστάμενο και γι' αυτό κινητοποιήθηκαν, έβαλαν τα πράγματα σε τάξη, καθάρισαν και γενικώς ετοίμασαν μια εικόνα πολύ διαφορετική από εκείνη την οποία αντιμετωπίζουν καθημερινώς εκατοντάδες χιλιάδες ταλαίπωροι Ελληνες. Οταν ο υπουργός εξήλθε του νοσοκομείου, εξεθείασε τα πλεονεκτήματα του Εθνικού Συστήματος Υγείας και των ελληνικών δημόσιων νοσοκομείων, έχων υπ' όψιν, βεβαίως, την εικονική πραγματικότητα που του είχαν παρουσιάσει. Η δημόσια Υγεία νοσεί ανεπανόρθωτα και η κατάσταση αυτή είναι που αναδεικνύει την υπεροχή της ιδιωτικής, για όσους βεβαίως έχουν τη δυνατότητα να την απολαύσουν. Ομως η δημόσια Υγεία είναι ένας χώρος όπου δοκιμάζεται κατ' εξοχήν τόσο η ευαισθησία όσο και η αποτελεσματικότητα της κοινωνικής πολιτικής μιας κυβέρνησης. Την έλλειψη της έχουν πληρώσει προηγούμενες κυβερνήσεις και, καθώς φαίνεται, θα την πληρώσει και η σημερινή.
Η εξαργύρωση
Αυτό θα πει προβλεπτικότητα. Διότι ο κ. Φώτης Κουβέλης «μαγείρεψε πριν πεινάσει» και εξαργύρωσε μια παλαιότερη στάση του, η οποία είχε ευνοήσει τον ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτά δεν τα ξεχνάει ο πρόεδρος Τσίπρας. Τι είχε κάνει ο αναπληρωτής υπουργός Αμυνας; Δεν συναίνεσε στη εκλογή Προέδρου από την τότε Βουλή, με το σκεπτικό ότι έπρεπε να γίνουν εκλογές και να τις κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ. «Για να αλλάξει η χώρα σελίδα», όπως είχε πει σε συνέντευξη του, διευκρινίζοντας πως «ξέραμε ότι στη βάση και της κοινωνίας, αλλά και των δημοσκοπήσεων ο ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν η επόμενη επιλογή των Ελλήνων»! Και κάτι άλλο που δεν ξεχνά ο κ. Τσίπρας: ότι ο ευέλικτος κ. Κουβέ-λης τον «αθώωσε» για τη συνεργασία του με τους ΑΝ.ΕΛ. λέγοντας ότι με τη συνεργασία αυτή «δεν έχει εκχωρήσει ούτε την ιδεολογική ούτε την πολιτική του ταυτότητα»! Πώς να μην ανταμειφθεί ο κύριος πρόεδρος;
Οχι άλλες υποχωρήσεις
 |
| "ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ", 17/03/18 |
Την ένωσαν με το «έτσι θέλω»
Είναι ή δεν είναι κυρίαρχο κράτος, μέλος του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με νόμισμα το ευρώ, η Κυπριακή Δημοκρατία; Ή μήπως το κράτος αυτό, που είναι μέλος των δύο παραπάνω οργανισμών, αποτελείται από δύο κοινότητες; Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό, αλλά προκύπτει από τις δηλώσεις εκπροσώπου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Διότι ναι μεν εκφράστηκε από αμερικανικής πλευράς η στήριξη της Κύπρου για τα δικαιώματα της στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της, πλην όμως ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ συμπλήρωσε oτι η πάγια αμερικανική θέση είναι πως «οι φυσικοί πόροι της Κυπριακής Δημοκρατίας θα πρέπει να μοιρασθούν ακριβοδίκαια μεταξύ των δύο κοινοτήτων»! Για ποιες κοινότητες μιλάει; Μήπως έχει εφαρμοστεί το σχέδιο... Ανάν και δεν το έχουμε πάρει χαμπάρι και η Κύπρος είναι ενιαία και χωρίς κατεχόμενο τμήμα; Εκτός και αν πρόκειται για μια «πρόβλεψη» και το τι θα συμβεί τελικώς στην Κύπρο είναι μια αυτοεκ-πληρούμενη προφητεία για τις ΗΠΑ. Ολα αυτά και πολλά άλλα σε ένα συμπέρασμα καταλήγουν: ότι τελικώς η καλύτερη λύση είναι η διχοτόμηση, με την de jure αναγνώριση όσων έχουν συμβεί de facto εδώ και 44 χρόνια...
«Συνεταιριστική Δημοκρατία»!
Κάτι τέτοια ακούν οι Τουρκοκύπριοι των Κατεχομένων και παίρνουν τα μυαλά τους αέρα. Κι έτσι απειλούν ότι θα κάνουν και αυτοί γεωτρήσεις στην ΑΟΖ! Και μάλιστα υποστηρίζουν -θεωρώντας ότι αποτελούν ενιαίο κράτος με την Κυπριακή Δημοκρατία- ότι το θέμα δεν είναι γεωγραφικό, αλλά βασίζεται σε... ιστορικά δικαιώματα. «Δικαιώματα που απορρέουν από τη... συνεταιριστική Δημοκρατία»! Προφανώς η Αγκυρα και το ψευδοκράτος έχουν ήδη λύσει το Κυπριακό ερήμην των Κυπρίων και της διεθνούς κοινότητας. Και φαντασιώνονται ενιαίο κράτος, σύμφωνα βεβαίως με τη δική τους αντίληψη περί συνιδιοκτησίας όλης της νήσου...
Η εύστοχη πρόβλεψη
Το αποτέλεσμα των εκλογών στην Ιταλία δεν εξέπληξε αυτούς που παρακολουθούν τα οικονομικά πράγματα της Ευρώπης την τελευταία οκταετία. Πριν ήδη από πέντε περίπου χρόνια, το έγκυρο αμερικανικό site Stratfor -πίσω από το oποίo βρίσκεται ένα πολύ ισχυρό, think tank Αμερικανών εμπειρογνωμόνων και ειδικών- επεσήμαινε πως η παγκόσμια οικονομική κρίση έχει οδηγήσει και σε παγκόσμια κρίση ανεργίας, με την Ευρώπη να βρίσκεται στο επίκεντρο αυτής. Και παρατηρούσε ότι το επόμενο στάδιο είναι μια πολιτική κρίση, καθώς τα μέτρα λιτότητας ενισχύουν τα ακραία πολιτικά κόμματα, τα οποία αντιτίθενται στο καθεστώς που δημιουργεί η λιτότητα. «Επειδή η ανεργία διαχέεται τόσο, οι άνεργοι και οι απογοητευμένοι κατευθύνονται σε ακραία κόμματα, που ασπάζονται μια ποικιλία ιδεολογιών», έλεγε η ανάλυση του Stratfor. Τα παραδείγματα περιλαμβάνουν λαϊκιστικά κόμματα με ευρω-σκεπτικισμό, όπως το ιταλικό Κίνημα των 5 Αστέρων του Μπέπε Γκρίλο, ακροδεξιά κόμματα όπως η ελληνική Χρυσή Αυγή... (σ.σ: Περιελάμβανε και τον ΣΥΡΙΖΑ, πλην όμως το έγκυρο site δεν μπορούσε να προβλέψει και τις θεαματικές κωλοτούμπες του κόμματος αυτού χάριν της «καρέκλας»). «Επειδή τα κινήματα αναρχισμού είναι τόσο αλληλένδετα, μια στροφή σε βίαιες αντιδράσεις σε χώρες όπως η Ελλάδα και η Ιταλία εύκολα μπορεί να γίνουν πανευρωπαϊκές ή ακόμη και παγκόσμιες τάσεις»!
Εικονική πραγματικότητα
Με όσα ευτράπελα συμβαίνουν στον πολύπαθο χώρο της δημόσιας Υγείας -ευτράπελα διότι και μηχανολόγους μοτοσυκλετών είδαμε σε υπεύθυνες διοικητικές θέσεις, απλώς επειδή είχαν Κρητικό «μπάρμπα στην Κορώνη»- θυμήθηκα μια παλαιότερη ιστορία, την εποχή των «εκσυγχρονιστών», που παραμένει επίκαιρη και απαράλλαχτη σήμερα. Υπουργός Υγείας της εποχής χρειάστηκε να νοσηλευθεί σε δημόσιο νοσοκομείο. Και βεβαίως οι τυχεροί είναι, για όσο καιρό θα νοσηλεύεται, οι... λοιποί ασθενείς. Ο λόγος, απλός: Οι Αρχές του νοσοκομείου έκριναν ότι έπρεπε να αποκρυβεί η πραγματικότητα των ελληνικών δημόσιων νοσοκομείων από τον πολιτικό τους προϊστάμενο και γι' αυτό κινητοποιήθηκαν, έβαλαν τα πράγματα σε τάξη, καθάρισαν και γενικώς ετοίμασαν μια εικόνα πολύ διαφορετική από εκείνη την οποία αντιμετωπίζουν καθημερινώς εκατοντάδες χιλιάδες ταλαίπωροι Ελληνες. Οταν ο υπουργός εξήλθε του νοσοκομείου, εξεθείασε τα πλεονεκτήματα του Εθνικού Συστήματος Υγείας και των ελληνικών δημόσιων νοσοκομείων, έχων υπ' όψιν, βεβαίως, την εικονική πραγματικότητα που του είχαν παρουσιάσει. Η δημόσια Υγεία νοσεί ανεπανόρθωτα και η κατάσταση αυτή είναι που αναδεικνύει την υπεροχή της ιδιωτικής, για όσους βεβαίως έχουν τη δυνατότητα να την απολαύσουν. Ομως η δημόσια Υγεία είναι ένας χώρος όπου δοκιμάζεται κατ' εξοχήν τόσο η ευαισθησία όσο και η αποτελεσματικότητα της κοινωνικής πολιτικής μιας κυβέρνησης. Την έλλειψη της έχουν πληρώσει προηγούμενες κυβερνήσεις και, καθώς φαίνεται, θα την πληρώσει και η σημερινή.
Η εξαργύρωση
Αυτό θα πει προβλεπτικότητα. Διότι ο κ. Φώτης Κουβέλης «μαγείρεψε πριν πεινάσει» και εξαργύρωσε μια παλαιότερη στάση του, η οποία είχε ευνοήσει τον ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτά δεν τα ξεχνάει ο πρόεδρος Τσίπρας. Τι είχε κάνει ο αναπληρωτής υπουργός Αμυνας; Δεν συναίνεσε στη εκλογή Προέδρου από την τότε Βουλή, με το σκεπτικό ότι έπρεπε να γίνουν εκλογές και να τις κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ. «Για να αλλάξει η χώρα σελίδα», όπως είχε πει σε συνέντευξη του, διευκρινίζοντας πως «ξέραμε ότι στη βάση και της κοινωνίας, αλλά και των δημοσκοπήσεων ο ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν η επόμενη επιλογή των Ελλήνων»! Και κάτι άλλο που δεν ξεχνά ο κ. Τσίπρας: ότι ο ευέλικτος κ. Κουβέ-λης τον «αθώωσε» για τη συνεργασία του με τους ΑΝ.ΕΛ. λέγοντας ότι με τη συνεργασία αυτή «δεν έχει εκχωρήσει ούτε την ιδεολογική ούτε την πολιτική του ταυτότητα»! Πώς να μην ανταμειφθεί ο κύριος πρόεδρος;
Οχι άλλες υποχωρήσεις
Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις εμφανίζουν μια μοναδικότητα στην Ευρώπη: Η Τουρκία είναι η μόνη χώρα με εδαφικές βλέψεις, οι οποίες διατυπώνονται μάλιστα και επισήμως. Οι στόχοι της δε αυτοί διαμορφώνονται και από έναν ψυχολογικό παράγοντα, που, καθώς φαίνεται, επιμένει να τον παραγνωρίζει η ελληνική εξωτερική πολιτική. Και ο παράγοντας αυτός δεν είναι άλλος από τη σχέση του παλαιού κατακτητή και του απελευθερωμένου «υπόδουλου». Αυτό σημαίνει ότι, σε αντίθεση με την απελευθέρωση άλλων λαών, η ελληνική λύτρωση προήλθε από μια πανεθνική νίκη, την οποία, ιστορικά, ο αντίπαλος δεν έχει ξεπεράσει, στο μέτρο μάλιστα που εξαιτίας της ελληνικής απελευθέρωσης επήλθε και η διάλυση της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Οταν μάλιστα η θεωρητική αναβίωση της οθωμανικής αυτοκρατορίας αποτελεί, στο πλαίσιο του πανισλαμικού ιδεώδους, την τουρκική Μεγάλη Ιδέα. Λαμβάνοντας υπ' όψιν τα ιστορικά προηγούμενα και με βάση τη μέχρι σήμερα εμπειρία, διαπιστώνουμε ότι η όποια πρόοδος ή ύφεση έχει σημειωθεί στις σχέσεις των δύο χωρών οφείλεται αποκλειστικώς στην ελληνική στάση και σε υποχωρήσεις, αποκλειστικώς, της χώρας μας. Υποχωρήσεις που δημιούργησαν και ένα προηγούμενο, από τη στιγμή που η Ελλάδα είναι συνήθως αυτή που πιέζεται από τους Μεγάλους για να επιτευχθεί οποιαδήποτε πρόοδος στο πρόβλημα των ελληνοτουρκικών σχέσεων, το οποίο ταλανίζει τη νοτιοανατολική αυτή πλευρά της Ευρώπης, αλλά και της Ατλαντικής Συμμαχίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου