Εννέα κύρια άρθρα, από τον Τύπο της Τρίτης
"ΤΑ ΝΕΑ", 20/03/18 |
OI AΠΕΙΛΕΣ ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ
Κάθε μέρα που περνάει ο τούρκος πρόεδρος εκδηλώνει με όλο και πιο σαφή τρόπο την επιθετικότητα του, εντείνοντας το κλίμα ανησυχίας για τις προθέσεις του στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου. Προχθές απειλούσε την Ευρώπη ότι θα την κατακλύσει με ένα νέο κύμα μεταναστών, χθες μετά την κατάληψη του Αφρίν απειλεί ότι θα εισβάλλει και στο Ιράκ, αύριο δεν ξέρει κανείς ποιον και γιατί θα στοχοποιήσει ο απρόβλεπτος τούρκος ηγέτης, για να ικανοποιήσει τη μεγαλομανία του.
Οι δύο έλληνες στρατιωτικοί παραμένουν εγκλωβισμένοι,χωρίς κανείς να ξέρει γιατί κατηγορούνται ακριβώς,αν και πότε θα δικαστούν.Η ελληνική κυβέρνηση παρατηρεί αμήχανη και ανήσυχη την εξελισσόμενη τουρκική επιθετικότητα, ελπίζοντας όπως είπε χθες ο υπουργός των Εξωτερικών ότι θα αποδώσει καρπούς η παρέμβαση της Άνγκελα Μέρκελ.
Αν σκεφτεί κανείς όμως ότι ο κ.Ερντογάν παρά τις συνεχείς γερμανικές πιέσεις κρατούσε επί ένα χρόνο φυλακισμένο, χωρίς κατηγορίες τον γερμανό δημοσιογράφο, θα αντιληφθεί ότι οι ελπίδες να αποδώσει η όποια παρέμβαση Μέρκελ, είναι εξαιρετικά περιορισμένες.
Δεν είναι καθόλου σαφές ποια ακριβώς είναι η τακτική της Αθήνας,μπροστά σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Με τον υπουργό Άμυνας και αναγκαίο κυβερνητικό εταίρο να έχει τη δική του ατζέντα στα εθνικά θέματα,η κυβέρνηση μοιάζει να μην ξέρει ή να μην μπορεί να διαμορφώσει μια ενιαία εθνική στρατηγική.
Η Ελλάδα δεν έχει όμως την πολυτέλεια να βρεθεί διχασμένη απέναντι σε μια νέα - και μάλιστα απρόβλεπτη - κρίση. Είναι επιτακτική ανάγκη να χαραχτεί και να συμφωνηθεί μια ενιαία εθνική γραμμή, που θα υπερβαίνει τις όποιες μικροκομματικές σκοπιμότητες.
Είναι παράλογο σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία να είναι ουσιαστικά κομμένες οι γέφυρες επικοινωνίας μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης. Είναι ευθύνη και υποχρέωση της κυβέρνησης, να επιδιώξει και να αναζητήσει ένα μίνιμουμ έστω συνεννόησης και συναίνεσης. Οι προσωπικοί εγωισμοί και οι καιροσκοπικές σκοπιμότητες δεν έχουν θέση μπροστά στο υπέρτερο εθνικό συμφέρον.
"ΤΟ ΒΗΜΑ", ηλεκτρονική έκδοση
"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 20/03/18 |
"ΕΣΤΙΑ", 20/03/18 |
"Φιλελεύθερος", 20/03/18 |
"ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ", 20/03/18 |
"Η ΑΥΓΗ", 20/03/18 |
"Εφ.Συν", 20/03/18 |
"ΕΘΝΟΣ", 20/03/18 |
τη δίμηνη επίθεση η Τουρκία και οι Σύροι σύμμαχοί της εκπλήρωσαν τον σκοπό τους εκδιώκοντας τις κουρδικές Μονάδες Προστασίας του Λαού (YPG).
Η Άγκυρα θεωρεί, ως γνωστό, την YPG «τρομοκρατική οργάνωση» και απειλή στα σύνορά της. Κατηγορεί άλλους το καθεστώς Ερντογάν για τρομοκρατία όταν το ίδιο ασκεί κρατική τρομοκρατία. Είναι ένα κράτος-τρομοκράτης. Η…νίκη της Τουρκίας θα φανεί στη συνέχεια, κατά πόσο εκπληρώνει τους σχεδιασμούς της. Υπενθυμίζεται συναφώς πως οι Κούρδοι της Συρίας υποσχέθηκαν να πολεμήσουν για την απελευθέρωση ολόκληρης της περιοχής του Αφρίν και έχουν εξαγγείλει πως εφεξής «θα είναι ο εφιάλτης» των τουρκικών δυνάμεων. Αυτό αναμένεται να το βιώσει η Τουρκία στη συνέχεια και πολύ έντονα. Την ίδια ώρα, είναι προφανές πως το θέμα δεν είναι το γεγονός ότι κατάφερε να μπει στο Αφρίν αλλά πώς θα διαχειριστεί την παρουσία της και πρωτίστως πώς θα αποχωρήσει από εκεί η Τουρκία. Εκτός κι εάν θεωρεί πως θα παραμείνει μόνιμα εκεί, ως κατοχική δύναμη. Αυτό, όμως, δεν είναι τόσο εύκολο εγχείρημα.
ΟΠΩΣ μεταδίδεται από διεθνείς πρακτορεία ειδήσεων, η προώθηση των τουρκικών δυνάμεων και των συμμάχων τους προς την πόλη προκάλεσε μαζική έξοδο αμάχων. Η Τουρκία αρνείται ότι ο άμαχος πληθυσμός έγινε στόχος των τουρκικών στρατιωτικών δυνάμεων, όμως το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ανεβάζει στους 280 τον αριθμό των νεκρών πολιτών από την έναρξη της επίθεσης των τουρκικών δυνάμεων κατοχής. Προσπαθώντας να διαφύγουν από την προέλαση των τουρκικών δυνάμεων, περί τις 250.000 άνθρωποι εγκατέλειψαν την πόλη του Αφρίν ακλουθώντας έναν διάδρομο προς νότο που οδηγεί προς τα υπό κουρδικό έλεγχο εδάφη ή προς ζώνες υπό τον έλεγχο της Δαμασκού.
ΟΛΑ αυτά διαδραματίζονται υπό τα αδιάφορα βλέμματα της διεθνούς κοινότητας. Κι όλα αυτά διαδραματίζονται ενώ υπήρξε, στις 24 Φεβρουαρίου, απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, για κατάπαυση του πυρός σε όλη τη Συρία. Κι αυτή η απόφαση του ΟΗΕ δεν λήφθηκε ποσώς υπόψη από την Άγκυρα. Δεν είναι η πρώτη φορά, διαχρονικά και σε διαφορετικές περιπτώσεις, που η Τουρκία δεν λογαριάζει τις αποφάσεις διεθνών Οργανισμών. Η Κύπρος γνωρίζει από πρώτο χέρι τη συμπεριφορά της Τουρκίας έναντι αποφάσεων διεθνών οργανισμών. Γνωρίζει από πρώτο χέρι πώς η Άγκυρα αντιμετωπίζει τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών. Γι' αυτό και δεν μας εκπλήσσει ποσώς αυτή της η συμπεριφορά.
Η ΑΝΟΧΗ της παγκόσμιας διεθνούς κοινότητας ενθαρρύνει, δυστυχώς, τις ακραίες συμπεριφορές του καθεστώτος Ερντογάν. Ανεμπόδιστα και χωρίς να υιοθετούνται παρεμβάσεις αποτρεπτικού χαρακτήρα αφήνεται η Τουρκία να προελαύνει, να σκοτώνει, να καταλαμβάνει εδάφη. Ούτε καν τα προσχήματα δεν κρατούν οι διεθνείς παίκτες. Δυστυχώς. Οι Κούρδοι οργανώνουν εκδηλώσεις σε όλες τις πρωτεύουσες. Η κραυγή αγωνίας τους δεν ευαισθητοποιεί τους μεγάλους του πλανήτη: «Σωπαίνουμε όταν τα παιδιά κοιμούνται. ΟΧΙ όταν σκοτώνουν τα παιδιά», φωνάζουν οι Κούρδοι ζητώντας βοήθεια. Ποιος θα δώσει, όμως, χέρι βοηθείας; Όπως φαίνεται μέχρι σήμερα, κανένας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου