"...Τα πρώτα έργα, με έντονα χρώματα. Το τελευταίο, λίγο πριν πέσει σε κώμα, με κατάμαυρη μπογιά: Δύο άγγελοι που σήκωναν στον ουρανό ένα κοριτσάκι. Κρατήστε και μερικά από τα χαρακτηριστικά-προφητικά λόγια: Ονομάζομαι Ηλιάννα... Πάσχω από ινοβλάστωμα. Και να θυμάστε πάντα ότι οι άνθρωποι δεν γίνονται χειρότεροι όταν αρρωσταίνουν. Σας αγαπώ όλους· ιδίως τον παππού και θα τον αγαπώ μέχρι να πάω στον ουρανό..."

Τρεις επιστολές από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 23/08/17

1. Αβάσταχτη απώλεια, συγκλονισμός

Κύριε διευθυντά
Πηγαίνοντας στη Δροσιά, για να συναντήσω μια καλή μου φίλη από τα παλιά και να συμπαρασταθώ στον ατέλειωτο πόνο της από τον χαμό της εγγονούλας της οκτώ χρόνων, με περίμενε η έκπληξη: Το πλάσμα αυτό, το έκδηλα χαρισματικό, έφτιαχνε έργα ζωγραφικής στο νοσοκομείο του πολύχρονου μαρτυρίου και αποτύπωνε τα σοφά λόγια που άκουγε στο χαρτί.

Τα πρώτα έργα, με έντονα χρώματα. Το τελευταίο, λίγο πριν πέσει σε κώμα, με κατάμαυρη μπογιά: Δύο άγγελοι που σήκωναν στον ουρανό ένα κοριτσάκι.

Κρατήστε και μερικά από τα χαρακτηριστικά-προφητικά λόγια: Ονομάζομαι Ηλιάννα... Πάσχω από ινοβλάστωμα. Και να θυμάστε πάντα ότι οι άνθρωποι δεν γίνονται χειρότεροι όταν αρρωσταίνουν. Σας αγαπώ όλους· ιδίως τον παππού και θα τον αγαπώ μέχρι να πάω στον ουρανό...

Το πλάσμα αυτό εδραίωσε την πίστη μου στον Θεό. Οχι στον Θεό όπως εμείς τον θέλουμε, αλλά στον Θεό της Αλήθειας που πρέπει να ανακαλύψουμε. Στον Θεό, που το μεγαλύτερο θαύμα της ύπαρξής Του είναι η συνύπαρξή Του με τον πόνο, την αδικία, τον θάνατο. Στον Θεό που –με όλα αυτά– μας προετοιμάζει για το μεγάλο ταξίδι. Στον Θεό, που σίγουρα ήταν πίσω από αυτό το υπέροχο πλάσμα και του υπαγόρευε τη σοφία Του. Αυτό το πλάσμα ήταν ο Πρόχορος της Αποκάλυψης του Ιωάννη.

Δανάη Πανοπούλου, Εκπαιδευτικός

2. Αλέξης 2014, Τσίπρας 2017

Κύριε διευθυντά,

Συχνά, τον τελευταίο ιδίως καιρό, διαβάζουμε ή ακούμε δηλώσεις του κ. πρωθυπουργού. Εκφράζει σ’ αυτές, σε κάθε ευκαιρία, την αισιοδοξία του για «καθαρή» έξοδο της χώρας από τα μνημόνια, χωρίς πιστωτική γραμμή στήριξης κ.λπ. κ.λπ. Ερωτώ: Το θεωρεί επίτευγμα αυτό; Εάν βεβαίως επαληθευθεί;

Δεν ζούσε στην Ελλάδα τον Δεκέμβριο του 2014 όταν η χώρα βρισκόταν ήδη σε πάρα πολύ καλύτερη θέση απ’ ό,τι σήμερα; Ηταν και είναι γνωστό στους πάντες ότι η Ελλάδα ήταν έτοιμη να βγει στις αγορές και να διεκδικήσει την έξοδό της οριστικά και αμετάκλητα από την ύφεση και τα μνημόνια. Γιατί λοιπόν έκανε το βαρύ ατόπημα τον Δεκέμβριο του 2014 να τορπιλίσει αυτήν την εξέλιξη; Γιατί έριξε την τότε κυβέρνηση και με άφθονα ψέματα και υποσχέσεις παρέσυρε τους Ελληνες υποσχόμενος τα πάντα και υφαρπάζοντας την εξουσία; Γιατί καταδίκασε την Ελλάδα και τους Ελληνες στις μετέπειτα τραγικές περιπέτειες και καταστροφές;

Αναρωτιέμαι συχνά αν αυτός ο νέος άνθρωπος, το κρίσιμο τελευταίο εξάμηνο του 2014, πίστευε στις υποσχέσεις που μοίραζε αφειδώς σε άφρονες ψηφοφόρους, ή ψυχρά και ανελέητα προκειμένου να ικανοποιήσουν αυτός και η παρέα του τα προσωπικά τους συμφέροντα και επιδιώξεις μοίραζαν υποσχέσεις και χονδροειδή ψέματα στοχεύοντας απλά, όπως ανέφερα πιο πάνω, στη νομή της εξουσίας. Αναρωτιέμαι επίσης, τον απασχολούν σήμερα, όπως ομολογεί, μόνο οι αυταπάτες του; Ή αχνά στο μυαλό του αρχίζουν να σχηματοποιούνται οι επερχόμενες Ερινύες;

Είναι δυνατόν να μη συνειδητοποιεί το πισωγύρισμα της χώρας; Τα χαμένα χρόνια; Το βύθισμα ακόμη περισσότερο στο χρέος; Τους εφιάλτες που ζήσαμε με τους, δικής του επιλογής, Βαρουφάκηδες;

Είναι δυνατόν να αγνοεί τις συνέπειες του αλλοπρόσαλλου δημοψηφίσματος, όπου ο θανάσιμος κίνδυνος να βρεθούμε εκτός Ευρωπαϊκής Ενωσης δεν απείχε παρά ελάχιστα;

Είναι δυνατόν να ξεχνά τον μαύρο Ιούλιο του 2015 με τις εικόνες ντροπής και αίσχους γερόντων και γεροντισσών να υπομένουν στις άθλιες ουρές έξω από τις τράπεζες; Ξεχνά τα εφαρμοσθέντα capital controls χωρίς προοπτική, ακόμη και σήμερα, της πιθανής τους άρσης; Τέλος, δεν βλέπει ή δεν μπορεί να δει όλα τα σημερινά αδιέξοδα της έλλειψης νόμου και τάξης και όχι μόνο;

Δυόμισι χρόνια τώρα η χώρα ζει έναν εφιάλτη, μια τραγωδία. Καμία προοπτική σε όλους τους τομείς. Πότε θα έρθει η κάθαρση;

Ανέστης Διακοδημητρης, Κηφισιά

3. «Φύσει oρέγεται του αγαθού...»

Κύριε διευθυντά,

Η εκ μέρους του κ. υπουργού Εθνικής Παιδείας κατάργησις της αριστείας, ως κριτηρίου επιλογής του αρίστου των μαθητών διά να ορισθεί «σημαιοφόρος», αντιβαίνει προς αυτήν ταύτην την οντολογικήν φύσιν και υπόστασιν του ανθρώπου. Κατά την Φιλοσοφικήν Ανθρωπολογίαν, το ανθρώπινο ον, ως εκ της σύστασής του, «μεταβαίνει από το απλούν είναι της υπάρξεώς του εις το πλέον είναι της οντολογικής του τελειώσεως διά της αενάου φοράς του προς το υπέρτατον Αγαθόν (Πλάτωνος - Πολιτεία) και της επιθυμίας του προς το “φύσει τέλειον”» (Αριστοτέλους - Ηθικά Νικομάχεια).

Επομένως, κάθε απόπειρα καταλύσεως του αριστείου ως του υπέρτατου οντολογικού αγαθού συνεπάγεται την οντολογικήν εκμηδένησιν του ανθρωπίνου όντος, καθ’ όσον ο άνθρωπος «φύσει oρέγεται του αγαθού και του τέλειου» (Αριστοτέλης).

Κωνσταντίνος Γ.-Α. Νιάρχος, D. Phil. Oxford, Καθηγητής Φιλοσοφίας Πανεπιστημίου Αθηνών Φιλοσοφική Σχολή