ΚΕΑ-ΕτΤ(138+)
Από την "Κυριακάτικη ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ του Τύπου"
Η κατασκευή των εχθρών τηs κατά ΣΥΡΙΖΑ προόδου
Από τον Κ.Ι.ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟ
Ασχέτως με την ποιότητα των επί μέρους ζητημάτων που θα παράγουν στο εξής την «τρέχουσα επικαιρότητα», σίγουρα οι επόμενοι μήνες θα είναι δύσκολοι για την κυβέρνηση του κ. Αλέξη Τσίπρα. Και αυτές οι δυσκολίες δεν θα οφείλονται στα πυρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης και των εχθρών της «προόδου» την οποίαν υπερασπίζεται η κυβέρνηση με εχθρούς της τους σκοτα-διστές της «βαθύτατα συντηρητικής Ελλάδας», που καταγγέλλουν σημαίνοντα στελέχη της και ορισμένοι αρθρογράφοι σε φιλικά προς αυτήν έντυπα. Οι πραγματικές δυσκολίες είναι ήδη εδώ και αφορούν το πώς Θα διαχειρισθεί ο κ. πρωθυπουργός τις συμφωνημένες υποχρεώσεις του προς τους δανειστές και ειδικότερα τις «απαραίτητες μεταρρυθμίσεις» που του ζητούν οι «θεσμοί» με τον πιο κατηγορηματικό και αυστηρό τρόπο.
Αυτή τη διαχείριση, που περιλαμβάνει και δραστικές αλλαγές των εργασιακών σχέσεων με καθαρά φιλελεύθερη λογική, η κυβέρνηση και το κόμμα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς θα πρέπει να τη συνδυάσουν με τον στόχο τους για «την προστασία και τα συμφέροντα της μισθωτής εργασίας» και της «κοινωνικής πλειοψηφίας» (όπως ανέφερε σε πρόσφατη συνέντευξη του ο κ. Τζανακόπουλος).
Ο κ. πρωθυπουργός και το επιτελείο των στενών συνεργατών του θα κυνηγούν το 2017-18 αυτόν τον στόχο, με ήδη δεδομένη την πολύ κακή εισοδηματική κατάσταση των εργαζομένων όλων των κατηγοριών και τη φορολογική ασφυξία που έχει επιβληθεί σε μισθωτούς και συνταξιούχους. Και ως κόμμα της Αριστεράς θα επιδιώκει ο ΣΥΡΙΖΑ τη διασφάλιση «ισοελευθερί-ας» στους πολίτες, κατά τη διατύπωση του εκπροσώπου της κυβέρνησης, κ. Δ. Τζανακόπουλου.
Στο πεδίο αυτών των αντιφάσεων, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα έχει να υπερασπισθεί απέναντι στους εργαζομένους ένα «αριστερό», ή έστω ένα «κεντροαριστερό» πρόσωπο και να διαψεύσει αυτούς που την κατηγορούν εκ δεξιών και εξ αριστερών για «πάση θυσία παραμονή στην εξουσία». Το χειρότερο είναι ότι οι στόχοι του κ. πρωθυπουργού και οι έμπλεες αισιοδοξίας ρητορείες του έχουν
απέναντι τους μία αδυσώπητη πραγματικότητα, την οποία διαμορφώνουν η απουσία πολιτικού σχεδίου εθνικής ανασυγκρότησης, η απουσία νέων παραγωγικών γραμμών, η ακόμα τεραστίων διαστάσεων ανεργία (που δεν «διορθώνεται» με εποχιακές part time κακοπληρωμένες δουλειές στον τουρισμό), η φυγή των νέων στο εξωτερικό και το διαρκώς αυξανόμενο δημογραφικό πρόβλημα - και μάλιστα όλα τούτα την ώρα που η ευρωπαϊκή οικονομία φαίνεται να ανακάμπτει.
Πολύ δύσκολη, λοιπόν, η δουλειά για μία κυβέρνηση της Αριστεράς που προσπαθεί απελπισμένα να πείσει τα, όχι πυκνά πλέον, ακροατήρια της πως είναι σε θέση να παραμένει Αριστερά, ασχέτως του ότι είναι δέσμια μιας σκληρής «μνημονιακής» πραγματικότητας, που κάποτε πεισματικά αρνήθηκε να αναγνωρίσει και την οποίαν υποχρεώθηκε να αποδεχθεί και να υπηρετήσει από το 2015. Το έργο της εν λόγω Αριστεράς δυσκολεύεται ακόμα περισσότερο από τον αταίριαστο «γάμο» της με το δεξιό κόμμα των ΑΝΕΛ, που δεν υπόσχεται μια άνευ προβλημάτων και αναταράξεων συμβίωση προσεχώς. Ηδη, άλλωστε, μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ κάποια πρόσωπα και κάποιες «συνιστώσες» δυσφορούν, ως γνωστόν, με τη διατήρηση αυτού του «γάμου», που αποτέλεσε το 2015 κορυφαία στιγμή ύψιστου ρεαλισμού του κ. Αλέξη Τσίπρα. Δεν είναι, λοιπόν, ούτε η επιθετική ΝΔ, ούτε οι εκπρόσωποι της «βαθύτατα συντηρητικής Ελλάδας» αυτοί που δυσκολεύουν τόσο τη δουλειά του κ. Αλέξη Τσίπρα, αλλά η ακροβασία του μεταξύ φιλελεύθερης διακυβέρνησης και αριστερής ρητορικής
απέναντι σε μια ρημαγμένη από τρία «μνημόνια» κοινωνία, η οποία από το 2015 έως σήμερα δεν έχει δει κανένα «καλό» από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Ρεαλιστής και εραστής των πολιτικών τακτικισμών, ο κ. πρωθυπουργός, γνωρίζει καλά βεβαίως ποια είναι τα αληθινά προβλήματα του, καθώς και ποιες τεχνικές πρέπει να ακολουθήσει για να αποφύγει, κατά το δυνατόν, τη μεγάλη πίεση. Ετσι περνά σε ένα άλλο πεδίο δράσης, φτιάχνοντας μία δική του «ατζέντα», και αξιοποιεί μια γκάμα θεμάτων που μπορούν να καταφέρουν πλήγματα στο «παλαιό καθεστώς». Την ίδια ώρα, προκειμένου να υπερασπίζεται «ριζοσπαστικές» και «προοδευτικές» αποφάσεις ως γνησίως αριστερός σε κοινωνικά και εκπαιδευτικά ζητήματα, επιχειρεί με τα κατάλληλα πολιτικά πρόσωπα και με φανατισμένες πένες ορισμένων γηραιών αριστεριστών στον Τύπο, την κατασκευή εχθρών του χειρίστου εθνικο-δεξιο-χουντικού είδους, οι οποίοι απεχθάνονται τον κατά ΣΥΡΙΖΑ «εκσυγχρονισμό» τηςχώρας.Το άσχημο αυτό «παιχνίδι» μόλις άρχισε...
Επικίνδυνη σύμπλευση ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ στο Αιγαίο
Από την ΚΥΡΑ ΑΔΑΜ
Καθώς η Άγκυρα προσπαθεί να εκτοπίσει την Ελλάδα από το Αιγαίο με συνεχείς αεροναυτικές ασκήσεις σε όλο το εύρος του, με κατάληψη και κατοχή και τμημάτων ελληνικής κυριαρχίας, ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας κ Τσαβούσογλου επιχείρησε να «αιτιολογήσει» νομικά την παράνομη στάση της τουρκικής κυβέρνησης και να υπονοήσει σαφώς ότι η λύση των προβλημάτων μπορεί να γίνει με διμερή συμφωνία, με «ερμηνεία» των Συνθηκών, που θα λάβουν υπόψη τους «τα βασικά δικαιώματα και συμφέροντα της Τουρκίας».
Ο κ. Τσαβούσογλου ανέφερε ότι «δεν υπάρχουν θαλάσσια σύνορα, καθορισμένα από διεθνή Συμφωνία, η οποία να είναι σε ισχύ ανάμεσα στην Τουρκία και στην Ελλάδα» και επανέφερε «το καθεστώς κυριαρχίας ορισμένων νησιών και βραχονησίδων», απειλώντας ότι η Τουρκία «δεν θα δεχθεί ντε φάκτο καταστάσεις που θα επιχειρήσει να δημιουργήσει η Ελλάδα πάνω σε γεωγραφικούς σχηματισμούς με αμφισβητούμενο καθεστώς»,(σ.σ. δικαιολογώντας έτσι την παράνομη κατάληψη και κατοχή μέρος τη ελληνικής κυριαρχίας και τις παραβιάσεις στο Αιγαίο με τις ασκήσεις της.)
Η Τουρκία επείγεται να παγιώσει στρατιωτικές και διπλωματικές ασφυκτικές συνθήκες στο Αιγαίο, έτσι ώστε να καταστεί απαραίτητη μια διμερής Σύνοδος Κορυφής (Τσίπρα -Ερντογάν) μέσα στο φθινόπωρο, (όπως το έχει ήδη εισηγηθεί ο πρωθυπουργός Γιλντιρίμ στην Αθήνα και το επικροτεί η αμερικανική πλευρά, βλέπε «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ του Τύπου» 22 Ιουλίου). Εμφανής και ο τουρκικός στόχος, σε αυτή την πιθανή ελληνοτουρκική συνάντηση Κορυφής να κλείσει «η μοιρασιά» του Αιγαίου , επ’ ωφελεία της Τουρκίας, ει δυνατόν, πριν την πιθανή οριστικοποίηση του Κουρδικού (που επιθυμούν οι ΗΠΑ και αντιστέκεται ο Ερντογάν).
Αν οι προθέσεις και οι στόχοι τα Τουρκίας γίνονται όλο και περισσότερο εμφανείς και σαφείς, δεν συμβαίνει το ίδιο με τη ελληνική πλευρά. Κυβέρνηση (Τζανακόπουλος) και Αξιωματική Αντιπολίτευση (Κουμουτσάκος) συμπλέουν αρμονικά στις -αμυντικού χαρακτήρα-ανακοινώσεις τους, επικεντρώνοντας τα πυρά τους σε λάθος στόχο, ανακατεύοντας Διεθνείς Συνθήκες και ελληνοτουρκικά θαλάσσια σύνορα, χωρικά ύδατα και casus belli για να καταλήξουν με μια φωνή ότι «..Και θαλάσσια σύνορα υπάρχουν κι διεθνείς Συνθήκες, οι οποίες οργίζουν και νομικά και τελεσίδικα όλα αυτά τα ζητήματα» ( Δ. Τζανακόπουλος) και «υπενθυμίζουμε ότι στο Αιγαίο υπάρχουν θαλάσσια σύνορα και δεν υπάρχουν γκρίζες ζώνες..» (Γ Κουμουτσάκος)
ΟΙ εντελώς πρόχειρες ανακοινώσεις ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ στέλνουν λανθασμένο μήνυμα στην Άγκυρα, που θα χρησιμοποιήσει κατά το δοκούν την λανθασμένη ελληνική βεβαιότητα ότι «υπάρχουν θαλάσσια σύνορα» για να καρπωθεί, πέραν των ελληνικών χωρικών υδάτων, το υπόλοιπο ελεύθερο θαλάσσιο χώρο του Αιγαίου και κυρίως να στηρίξει τον προκλητικό ισχυρισμό της ότι...η Ελλάδα είναι αυτή που παραβιάζει τις Διεθνείς Συνθήκες.
Και τούτο διότι:
*Η Συνθήκη της Λωζάννης ΔΕΝ αναφέρεται σε θαλάσσια ελληνοτουρκικά σύνορα. Αναφέρεται ΜΟΝΟΝ σε χερσαία ελληνοτουρκικά σύνορα στον Έβρο.
*Αντιθέτως η Συνθήκη Παρισίων 1947 καθορίζει μεγάλο τμήμα θαλασσίων συνόρων στα Δωδεκάνησα, (αφού διαδέχθηκε την ιταλοτουρκική Συμφωνία 1932)
* Τα θαλάσσια σύνορα- μέση γραμμή στη Σάμο, Χίο, Λέσβο και Καστελόριζο, όπου η μέση γραμμή είναι μικρότερη των 12 ν.μ.( άθροισμα των χωρικών υδάτων 6ν.μ. Ελλάδας και Τουρκίας), ΔΕΝ έχουν συμφωνηθεί μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Ομοίως ΔΕΝ έχουν συμφωνηθεί θαλάσσια σύνορα μεταξύ Λήμνου και Σαμοθράκης, όπου η μέση γραμμή είναι μεγαλύτερη των 6νμ χωρικών υδάτων και για αυτό οι δύο χώρες πρέπει προηγουμένως να καθορίσουν το εύρος των χωρικών τους υδάτων μέχρι τα 12 ν.μ. ( πράγμα απαγορευτικό όσο ισχύει το casus belli της Τουρκίας).
Κυβέρνηση και Αξιωματική Αντιπολίτευση οφείλουν να εξηγήσουν από πού αντλούν την βεβαιότητα ότι «υπάρχουν θαλάσσια ελληνοτουρκικά σύνορα» και ποια και πού είναι αυτά. Εκτός αν θεωρούν ότι η μονομερής και έωλη Προεδρική ανακοίνωση, τον Νοέμβριο του 2015, υπό την ασφυκτική πίεση του προσφυγικού, ότι τα σύνορα της Ελλάδας και σύνορα της ΕΕ «καθορίζονται κυριάρχως και φυλάσσονται κυριάρχως από την Ελλάδα» είναι αρκετή.
Μόνον που κυριαρχία υπάρχει μόνον στα 6 ν.μ. των χωρικών υδάτων, που σε μια στιγμή μετατράπηκαν σε «θαλάσσια σύνορα» με αποτέλεσμα όλη η διεθνής θάλασσα να γίνεται δώρο στην Τουρκία..
Από την "Κυριακάτικη ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ του Τύπου"
 |
| "Κυριακάτικη ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ του Τύπου", 20/08/17 |
Η κατασκευή των εχθρών τηs κατά ΣΥΡΙΖΑ προόδου
Από τον Κ.Ι.ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟ
Ασχέτως με την ποιότητα των επί μέρους ζητημάτων που θα παράγουν στο εξής την «τρέχουσα επικαιρότητα», σίγουρα οι επόμενοι μήνες θα είναι δύσκολοι για την κυβέρνηση του κ. Αλέξη Τσίπρα. Και αυτές οι δυσκολίες δεν θα οφείλονται στα πυρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης και των εχθρών της «προόδου» την οποίαν υπερασπίζεται η κυβέρνηση με εχθρούς της τους σκοτα-διστές της «βαθύτατα συντηρητικής Ελλάδας», που καταγγέλλουν σημαίνοντα στελέχη της και ορισμένοι αρθρογράφοι σε φιλικά προς αυτήν έντυπα. Οι πραγματικές δυσκολίες είναι ήδη εδώ και αφορούν το πώς Θα διαχειρισθεί ο κ. πρωθυπουργός τις συμφωνημένες υποχρεώσεις του προς τους δανειστές και ειδικότερα τις «απαραίτητες μεταρρυθμίσεις» που του ζητούν οι «θεσμοί» με τον πιο κατηγορηματικό και αυστηρό τρόπο.
Αυτή τη διαχείριση, που περιλαμβάνει και δραστικές αλλαγές των εργασιακών σχέσεων με καθαρά φιλελεύθερη λογική, η κυβέρνηση και το κόμμα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς θα πρέπει να τη συνδυάσουν με τον στόχο τους για «την προστασία και τα συμφέροντα της μισθωτής εργασίας» και της «κοινωνικής πλειοψηφίας» (όπως ανέφερε σε πρόσφατη συνέντευξη του ο κ. Τζανακόπουλος).
Ο κ. πρωθυπουργός και το επιτελείο των στενών συνεργατών του θα κυνηγούν το 2017-18 αυτόν τον στόχο, με ήδη δεδομένη την πολύ κακή εισοδηματική κατάσταση των εργαζομένων όλων των κατηγοριών και τη φορολογική ασφυξία που έχει επιβληθεί σε μισθωτούς και συνταξιούχους. Και ως κόμμα της Αριστεράς θα επιδιώκει ο ΣΥΡΙΖΑ τη διασφάλιση «ισοελευθερί-ας» στους πολίτες, κατά τη διατύπωση του εκπροσώπου της κυβέρνησης, κ. Δ. Τζανακόπουλου.
Στο πεδίο αυτών των αντιφάσεων, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα έχει να υπερασπισθεί απέναντι στους εργαζομένους ένα «αριστερό», ή έστω ένα «κεντροαριστερό» πρόσωπο και να διαψεύσει αυτούς που την κατηγορούν εκ δεξιών και εξ αριστερών για «πάση θυσία παραμονή στην εξουσία». Το χειρότερο είναι ότι οι στόχοι του κ. πρωθυπουργού και οι έμπλεες αισιοδοξίας ρητορείες του έχουν
απέναντι τους μία αδυσώπητη πραγματικότητα, την οποία διαμορφώνουν η απουσία πολιτικού σχεδίου εθνικής ανασυγκρότησης, η απουσία νέων παραγωγικών γραμμών, η ακόμα τεραστίων διαστάσεων ανεργία (που δεν «διορθώνεται» με εποχιακές part time κακοπληρωμένες δουλειές στον τουρισμό), η φυγή των νέων στο εξωτερικό και το διαρκώς αυξανόμενο δημογραφικό πρόβλημα - και μάλιστα όλα τούτα την ώρα που η ευρωπαϊκή οικονομία φαίνεται να ανακάμπτει.
Πολύ δύσκολη, λοιπόν, η δουλειά για μία κυβέρνηση της Αριστεράς που προσπαθεί απελπισμένα να πείσει τα, όχι πυκνά πλέον, ακροατήρια της πως είναι σε θέση να παραμένει Αριστερά, ασχέτως του ότι είναι δέσμια μιας σκληρής «μνημονιακής» πραγματικότητας, που κάποτε πεισματικά αρνήθηκε να αναγνωρίσει και την οποίαν υποχρεώθηκε να αποδεχθεί και να υπηρετήσει από το 2015. Το έργο της εν λόγω Αριστεράς δυσκολεύεται ακόμα περισσότερο από τον αταίριαστο «γάμο» της με το δεξιό κόμμα των ΑΝΕΛ, που δεν υπόσχεται μια άνευ προβλημάτων και αναταράξεων συμβίωση προσεχώς. Ηδη, άλλωστε, μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ κάποια πρόσωπα και κάποιες «συνιστώσες» δυσφορούν, ως γνωστόν, με τη διατήρηση αυτού του «γάμου», που αποτέλεσε το 2015 κορυφαία στιγμή ύψιστου ρεαλισμού του κ. Αλέξη Τσίπρα. Δεν είναι, λοιπόν, ούτε η επιθετική ΝΔ, ούτε οι εκπρόσωποι της «βαθύτατα συντηρητικής Ελλάδας» αυτοί που δυσκολεύουν τόσο τη δουλειά του κ. Αλέξη Τσίπρα, αλλά η ακροβασία του μεταξύ φιλελεύθερης διακυβέρνησης και αριστερής ρητορικής
απέναντι σε μια ρημαγμένη από τρία «μνημόνια» κοινωνία, η οποία από το 2015 έως σήμερα δεν έχει δει κανένα «καλό» από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Ρεαλιστής και εραστής των πολιτικών τακτικισμών, ο κ. πρωθυπουργός, γνωρίζει καλά βεβαίως ποια είναι τα αληθινά προβλήματα του, καθώς και ποιες τεχνικές πρέπει να ακολουθήσει για να αποφύγει, κατά το δυνατόν, τη μεγάλη πίεση. Ετσι περνά σε ένα άλλο πεδίο δράσης, φτιάχνοντας μία δική του «ατζέντα», και αξιοποιεί μια γκάμα θεμάτων που μπορούν να καταφέρουν πλήγματα στο «παλαιό καθεστώς». Την ίδια ώρα, προκειμένου να υπερασπίζεται «ριζοσπαστικές» και «προοδευτικές» αποφάσεις ως γνησίως αριστερός σε κοινωνικά και εκπαιδευτικά ζητήματα, επιχειρεί με τα κατάλληλα πολιτικά πρόσωπα και με φανατισμένες πένες ορισμένων γηραιών αριστεριστών στον Τύπο, την κατασκευή εχθρών του χειρίστου εθνικο-δεξιο-χουντικού είδους, οι οποίοι απεχθάνονται τον κατά ΣΥΡΙΖΑ «εκσυγχρονισμό» τηςχώρας.Το άσχημο αυτό «παιχνίδι» μόλις άρχισε...
Επικίνδυνη σύμπλευση ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ στο Αιγαίο
Από την ΚΥΡΑ ΑΔΑΜ
Καθώς η Άγκυρα προσπαθεί να εκτοπίσει την Ελλάδα από το Αιγαίο με συνεχείς αεροναυτικές ασκήσεις σε όλο το εύρος του, με κατάληψη και κατοχή και τμημάτων ελληνικής κυριαρχίας, ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας κ Τσαβούσογλου επιχείρησε να «αιτιολογήσει» νομικά την παράνομη στάση της τουρκικής κυβέρνησης και να υπονοήσει σαφώς ότι η λύση των προβλημάτων μπορεί να γίνει με διμερή συμφωνία, με «ερμηνεία» των Συνθηκών, που θα λάβουν υπόψη τους «τα βασικά δικαιώματα και συμφέροντα της Τουρκίας».
Ο κ. Τσαβούσογλου ανέφερε ότι «δεν υπάρχουν θαλάσσια σύνορα, καθορισμένα από διεθνή Συμφωνία, η οποία να είναι σε ισχύ ανάμεσα στην Τουρκία και στην Ελλάδα» και επανέφερε «το καθεστώς κυριαρχίας ορισμένων νησιών και βραχονησίδων», απειλώντας ότι η Τουρκία «δεν θα δεχθεί ντε φάκτο καταστάσεις που θα επιχειρήσει να δημιουργήσει η Ελλάδα πάνω σε γεωγραφικούς σχηματισμούς με αμφισβητούμενο καθεστώς»,(σ.σ. δικαιολογώντας έτσι την παράνομη κατάληψη και κατοχή μέρος τη ελληνικής κυριαρχίας και τις παραβιάσεις στο Αιγαίο με τις ασκήσεις της.)
Η Τουρκία επείγεται να παγιώσει στρατιωτικές και διπλωματικές ασφυκτικές συνθήκες στο Αιγαίο, έτσι ώστε να καταστεί απαραίτητη μια διμερής Σύνοδος Κορυφής (Τσίπρα -Ερντογάν) μέσα στο φθινόπωρο, (όπως το έχει ήδη εισηγηθεί ο πρωθυπουργός Γιλντιρίμ στην Αθήνα και το επικροτεί η αμερικανική πλευρά, βλέπε «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ του Τύπου» 22 Ιουλίου). Εμφανής και ο τουρκικός στόχος, σε αυτή την πιθανή ελληνοτουρκική συνάντηση Κορυφής να κλείσει «η μοιρασιά» του Αιγαίου , επ’ ωφελεία της Τουρκίας, ει δυνατόν, πριν την πιθανή οριστικοποίηση του Κουρδικού (που επιθυμούν οι ΗΠΑ και αντιστέκεται ο Ερντογάν).
Αν οι προθέσεις και οι στόχοι τα Τουρκίας γίνονται όλο και περισσότερο εμφανείς και σαφείς, δεν συμβαίνει το ίδιο με τη ελληνική πλευρά. Κυβέρνηση (Τζανακόπουλος) και Αξιωματική Αντιπολίτευση (Κουμουτσάκος) συμπλέουν αρμονικά στις -αμυντικού χαρακτήρα-ανακοινώσεις τους, επικεντρώνοντας τα πυρά τους σε λάθος στόχο, ανακατεύοντας Διεθνείς Συνθήκες και ελληνοτουρκικά θαλάσσια σύνορα, χωρικά ύδατα και casus belli για να καταλήξουν με μια φωνή ότι «..Και θαλάσσια σύνορα υπάρχουν κι διεθνείς Συνθήκες, οι οποίες οργίζουν και νομικά και τελεσίδικα όλα αυτά τα ζητήματα» ( Δ. Τζανακόπουλος) και «υπενθυμίζουμε ότι στο Αιγαίο υπάρχουν θαλάσσια σύνορα και δεν υπάρχουν γκρίζες ζώνες..» (Γ Κουμουτσάκος)
ΟΙ εντελώς πρόχειρες ανακοινώσεις ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ στέλνουν λανθασμένο μήνυμα στην Άγκυρα, που θα χρησιμοποιήσει κατά το δοκούν την λανθασμένη ελληνική βεβαιότητα ότι «υπάρχουν θαλάσσια σύνορα» για να καρπωθεί, πέραν των ελληνικών χωρικών υδάτων, το υπόλοιπο ελεύθερο θαλάσσιο χώρο του Αιγαίου και κυρίως να στηρίξει τον προκλητικό ισχυρισμό της ότι...η Ελλάδα είναι αυτή που παραβιάζει τις Διεθνείς Συνθήκες.
Και τούτο διότι:
*Η Συνθήκη της Λωζάννης ΔΕΝ αναφέρεται σε θαλάσσια ελληνοτουρκικά σύνορα. Αναφέρεται ΜΟΝΟΝ σε χερσαία ελληνοτουρκικά σύνορα στον Έβρο.
*Αντιθέτως η Συνθήκη Παρισίων 1947 καθορίζει μεγάλο τμήμα θαλασσίων συνόρων στα Δωδεκάνησα, (αφού διαδέχθηκε την ιταλοτουρκική Συμφωνία 1932)
* Τα θαλάσσια σύνορα- μέση γραμμή στη Σάμο, Χίο, Λέσβο και Καστελόριζο, όπου η μέση γραμμή είναι μικρότερη των 12 ν.μ.( άθροισμα των χωρικών υδάτων 6ν.μ. Ελλάδας και Τουρκίας), ΔΕΝ έχουν συμφωνηθεί μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Ομοίως ΔΕΝ έχουν συμφωνηθεί θαλάσσια σύνορα μεταξύ Λήμνου και Σαμοθράκης, όπου η μέση γραμμή είναι μεγαλύτερη των 6νμ χωρικών υδάτων και για αυτό οι δύο χώρες πρέπει προηγουμένως να καθορίσουν το εύρος των χωρικών τους υδάτων μέχρι τα 12 ν.μ. ( πράγμα απαγορευτικό όσο ισχύει το casus belli της Τουρκίας).
Κυβέρνηση και Αξιωματική Αντιπολίτευση οφείλουν να εξηγήσουν από πού αντλούν την βεβαιότητα ότι «υπάρχουν θαλάσσια ελληνοτουρκικά σύνορα» και ποια και πού είναι αυτά. Εκτός αν θεωρούν ότι η μονομερής και έωλη Προεδρική ανακοίνωση, τον Νοέμβριο του 2015, υπό την ασφυκτική πίεση του προσφυγικού, ότι τα σύνορα της Ελλάδας και σύνορα της ΕΕ «καθορίζονται κυριάρχως και φυλάσσονται κυριάρχως από την Ελλάδα» είναι αρκετή.
Μόνον που κυριαρχία υπάρχει μόνον στα 6 ν.μ. των χωρικών υδάτων, που σε μια στιγμή μετατράπηκαν σε «θαλάσσια σύνορα» με αποτέλεσμα όλη η διεθνής θάλασσα να γίνεται δώρο στην Τουρκία..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου