Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"
 |
| "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 01/04/23 |
Από τη «μαγκιά», στην άγρια βία
Πληθαίνουν τα σοβαρά αδικήματα από ανηλίκους – Τι λένε οι ειδικοί
Της ΛΙΝΑΣ ΓΙΑΝΝΑΡΟΥ
Οι πρόσφατες ειδήσεις του αστυνομικού δελτίου καταγράφουν παιδιά να εμπλέκονται σε σοβαρά αδικήματα που αφορούν από ληστείες μέχρι και βιασμούς. Το φαινόμενο προκαλεί προβληματισμό στις Αρχές, που έχουν αποδυθεί σε αγώνα συλλογής στοιχείων με σκοπό την ανάλυση και, τελικά, την αντιμετώπισή του. Την ίδια στιγμή, ειδικοί εξηγούν στην «Κ» ότι σήμερα βιώνουμε μια μετάβαση από την κλασική παραβατικότητα των ανηλίκων – τους μικροδιαβόλους, τους ταραξίες, τους τσαμπουκάδες– σε μια πρώιμη εγκληματικότητα ενηλίκων με οργάνωση, βία, όπλα.
Οπως επισημαίνουν, πρέπει να παρακολουθούμε τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των δραστών και όχι μόνο τα ποσοτικά στοιχεία αύξησης των αδικημάτων από παιδιά.
Η 14χρονη βρισκόταν μόνη της σε πιτσαρία της γειτονιάς στον Εύοσμο Θεσσαλονίκης, όταν η ομάδα των κοριτσιών που την παρενοχλούσαν το τελευταίο διάστημα της ζήτησε να βγει για λίγο έξω, που «την ήθελε κάτι». Την οδήγησαν πίσω από το δημαρχείο και άρχισαν να τη χτυπούν, ενώ κάποια βιντεοσκόπησε το περιστατικό και το ανέβασε στο Τikτok. Σε ένα άλλο βίντεο, ένα 12χρονο αγόρι εμφανίζεται να κακοποιείται σεξουαλικά από έναν 13χρονο. Φόντο ένα ανώνυμο χωριό της Βόρειας Ελλάδας. Αυτά που «δεν συμβαίνουν εδώ», συμβαίνουν. Το παραμύθι μιας αμόλυντης αφετηρίας, μιας άσπιλης παιδικότητας, μιας αθώας χώρας γκρεμίζεται με πάταγο. Εχουμε και τα (πολλά) βίντεο που το αποδεικνύουν.
«Ποτέ δεν με ανησυχούσαν τα ποσοτικά στοιχεία αύξησης των αδικημάτων από παιδιά», λέει στην «Κ» ο καθηγητής Εγκληματολογίας ΕΚΠΑ Γιάννης Πανούσης. «Πάντοτε πίστευα ότι τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των δραστών παίζουν τον καθοριστικό ρόλο. Και σήμερα διαπιστώνουμε μια μετάβαση από την κλασική παραβατικότητα των ανηλίκων –τους μικροδιαβόλους, τους ταραξίες, τους τσαμπουκάδες– σε μια πρώιμη εγκληματικότητα ενηλίκων – οργάνωση, βία, όπλα. Το παλιό “παιχνίδι”, το κυνηγητό με τα όργανα της τάξης και η “πρόκληση” κατά του καθωσπρεπισμού έχουν αντικατασταθεί από μια γενικευμένη σκληρότητα έναντι όλων». Οπως λέει, μολονότι το τρίπτυχο που κυριαρχεί ως ιδεολογία στους νέους –περιπέτεια - σεξ - χρήμα– συμπεριλαμβάνει και τη βία σε όλες τις μορφές και τις εκφάνσεις της, είναι γεγονός ότι οι νέοι έχουν αρχίσει να συμπράττουν στην εγκληματικότητα των ενηλίκων, άλλοτε βοηθώντας κι άλλοτε με πρωταγωνιστικό ρόλο. «Οι ανθρωποκτονίες συνήθως αφορούν ενδοοικογενειακή βία ή ξεκαθαρίσματα, οι δε βιασμοί συνιστούν χαρακτηριστικό της υιοθέτησης βίαιων ερωτικών εμπειριών και τον μη σεβασμό του άλλου – ως σώμα και ως ψυχή. Πάντως σε κάθε έγκλημα ανηλίκου θα πρέπει να εξετάζεται και ο συμβολισμός ή το ακραίο παιχνίδι κινδύνου που υποκρύπτει».
Σε κάθε περίπτωση, σύμφωνα με τον πρώην υπουργό, «σήμερα δεν μιλάμε για επαιτεία, αλητεία ή πλάνητα βίο των ανηλίκων, ούτε για “ευπαιδαγώγητους και βελτιώσιμους” νέους ή για “εν ηθικώ κινδύνω ευρισκόμενα” επικίνδυνα άτομα. Σήμερα οι καταστάσεις έχουν πάρει άγρια χαρακτηριστικά».
Και η κοινωνία στέκεται αμήχανη. «Ακόμη κι αν διερευνούμε τη δυσχέρεια κοινωνικής προσαρμογής ορισμένων λόγω της “εγκληματογόνου μόλυνσης”, συνήθως από αρνητικό οικογενειακό περιβάλλον, τούτο δεν ερμηνεύει τη διαρκώς αυξανόμενη συμμετοχή των ανηλίκων στην εγκληματικότητα».
Οπως λέει ο κ. Πανούσης, οφείλουμε να επανεξετάσουμε διάφορα δεδομένα, αρχές και διαδικασίες. «Ο νεαρός που οδηγεί στα 16 και ψηφίζει στα 17 δεν μπορεί να θεωρείται “ανεύθυνος” όταν παραβιάζει τον νόμο. Σε κάθε περίπτωση δεν είναι υπεύθυνη η πανδημία, η όποια κρίση ή η νέα τεχνολογία αυτή καθεαυτήν. Πολύ απλά αλλάζουμε εποχή. Η οικογένεια, η κοινωνία, η συλλογική συνείδηση, ακόμη και η αιδώς και ο σεβασμός έχουν αλλάξει νόημα και περιεχόμενο. Το ίδιο ισχύει για το πλαίσιο της νομιμότητας και της παρανομίας, της ηθικής και της ανηθικότητας, της ανοχής και της συνενοχής. Οι νέοι όλων των κοινωνικών στρωμάτων μπορεί πολλές φορές να τελούν εγκλήματα συμβατά με τις ευκαιρίες που τους δίνονται, αλλά κατά βάση έχουν εμποτισθεί με τις ίδιες “αντι-αξίες” που αφορούν την αδιαφορία για τον πόνο που προκαλούν στο θύμα, μια σκληρότητα απέναντι στην ευαισθησία και την αξιοπρέπεια του άλλου, μια εντελώς στρεβλή αντίληψη των ορίων των δικαιωμάτων». .
Οι πρόσφατες ειδήσεις του αστυνομικού δελτίου καταγράφουν παιδιά να εμπλέκονται σε σοβαρά αδικήματα που αφορούν από ληστείες μέχρι και βιασμούς. Το φαινόμενο προκαλεί προβληματισμό στις Αρχές, που έχουν αποδυθεί σε αγώνα συλλογής στοιχείων με σκοπό την ανάλυση και, τελικά, την αντιμετώπισή του. Την ίδια στιγμή, ειδικοί εξηγούν στην «Κ» ότι σήμερα βιώνουμε μια μετάβαση από την κλασική παραβατικότητα των ανηλίκων – τους μικροδιαβόλους, τους ταραξίες, τους τσαμπουκάδες– σε μια πρώιμη εγκληματικότητα ενηλίκων με οργάνωση, βία, όπλα.
Οπως επισημαίνουν, πρέπει να παρακολουθούμε τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των δραστών και όχι μόνο τα ποσοτικά στοιχεία αύξησης των αδικημάτων από παιδιά.
Η 14χρονη βρισκόταν μόνη της σε πιτσαρία της γειτονιάς στον Εύοσμο Θεσσαλονίκης, όταν η ομάδα των κοριτσιών που την παρενοχλούσαν το τελευταίο διάστημα της ζήτησε να βγει για λίγο έξω, που «την ήθελε κάτι». Την οδήγησαν πίσω από το δημαρχείο και άρχισαν να τη χτυπούν, ενώ κάποια βιντεοσκόπησε το περιστατικό και το ανέβασε στο Τikτok. Σε ένα άλλο βίντεο, ένα 12χρονο αγόρι εμφανίζεται να κακοποιείται σεξουαλικά από έναν 13χρονο. Φόντο ένα ανώνυμο χωριό της Βόρειας Ελλάδας. Αυτά που «δεν συμβαίνουν εδώ», συμβαίνουν. Το παραμύθι μιας αμόλυντης αφετηρίας, μιας άσπιλης παιδικότητας, μιας αθώας χώρας γκρεμίζεται με πάταγο. Εχουμε και τα (πολλά) βίντεο που το αποδεικνύουν.
«Ποτέ δεν με ανησυχούσαν τα ποσοτικά στοιχεία αύξησης των αδικημάτων από παιδιά», λέει στην «Κ» ο καθηγητής Εγκληματολογίας ΕΚΠΑ Γιάννης Πανούσης. «Πάντοτε πίστευα ότι τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των δραστών παίζουν τον καθοριστικό ρόλο. Και σήμερα διαπιστώνουμε μια μετάβαση από την κλασική παραβατικότητα των ανηλίκων –τους μικροδιαβόλους, τους ταραξίες, τους τσαμπουκάδες– σε μια πρώιμη εγκληματικότητα ενηλίκων – οργάνωση, βία, όπλα. Το παλιό “παιχνίδι”, το κυνηγητό με τα όργανα της τάξης και η “πρόκληση” κατά του καθωσπρεπισμού έχουν αντικατασταθεί από μια γενικευμένη σκληρότητα έναντι όλων». Οπως λέει, μολονότι το τρίπτυχο που κυριαρχεί ως ιδεολογία στους νέους –περιπέτεια - σεξ - χρήμα– συμπεριλαμβάνει και τη βία σε όλες τις μορφές και τις εκφάνσεις της, είναι γεγονός ότι οι νέοι έχουν αρχίσει να συμπράττουν στην εγκληματικότητα των ενηλίκων, άλλοτε βοηθώντας κι άλλοτε με πρωταγωνιστικό ρόλο. «Οι ανθρωποκτονίες συνήθως αφορούν ενδοοικογενειακή βία ή ξεκαθαρίσματα, οι δε βιασμοί συνιστούν χαρακτηριστικό της υιοθέτησης βίαιων ερωτικών εμπειριών και τον μη σεβασμό του άλλου – ως σώμα και ως ψυχή. Πάντως σε κάθε έγκλημα ανηλίκου θα πρέπει να εξετάζεται και ο συμβολισμός ή το ακραίο παιχνίδι κινδύνου που υποκρύπτει».
Σε κάθε περίπτωση, σύμφωνα με τον πρώην υπουργό, «σήμερα δεν μιλάμε για επαιτεία, αλητεία ή πλάνητα βίο των ανηλίκων, ούτε για “ευπαιδαγώγητους και βελτιώσιμους” νέους ή για “εν ηθικώ κινδύνω ευρισκόμενα” επικίνδυνα άτομα. Σήμερα οι καταστάσεις έχουν πάρει άγρια χαρακτηριστικά».
Και η κοινωνία στέκεται αμήχανη. «Ακόμη κι αν διερευνούμε τη δυσχέρεια κοινωνικής προσαρμογής ορισμένων λόγω της “εγκληματογόνου μόλυνσης”, συνήθως από αρνητικό οικογενειακό περιβάλλον, τούτο δεν ερμηνεύει τη διαρκώς αυξανόμενη συμμετοχή των ανηλίκων στην εγκληματικότητα».
Οπως λέει ο κ. Πανούσης, οφείλουμε να επανεξετάσουμε διάφορα δεδομένα, αρχές και διαδικασίες. «Ο νεαρός που οδηγεί στα 16 και ψηφίζει στα 17 δεν μπορεί να θεωρείται “ανεύθυνος” όταν παραβιάζει τον νόμο. Σε κάθε περίπτωση δεν είναι υπεύθυνη η πανδημία, η όποια κρίση ή η νέα τεχνολογία αυτή καθεαυτήν. Πολύ απλά αλλάζουμε εποχή. Η οικογένεια, η κοινωνία, η συλλογική συνείδηση, ακόμη και η αιδώς και ο σεβασμός έχουν αλλάξει νόημα και περιεχόμενο. Το ίδιο ισχύει για το πλαίσιο της νομιμότητας και της παρανομίας, της ηθικής και της ανηθικότητας, της ανοχής και της συνενοχής. Οι νέοι όλων των κοινωνικών στρωμάτων μπορεί πολλές φορές να τελούν εγκλήματα συμβατά με τις ευκαιρίες που τους δίνονται, αλλά κατά βάση έχουν εμποτισθεί με τις ίδιες “αντι-αξίες” που αφορούν την αδιαφορία για τον πόνο που προκαλούν στο θύμα, μια σκληρότητα απέναντι στην ευαισθησία και την αξιοπρέπεια του άλλου, μια εντελώς στρεβλή αντίληψη των ορίων των δικαιωμάτων». .
«Εχουν εμποτισθεί με τις ίδιες “αντι-αξίες” που αφορούν την αδιαφορία για τον πόνο που προκαλούν στο θύμα», λέει στην «Κ» ο καθηγητής Εγκληματολογίας ΕΚΠΑ Γιάννης Πανούσης.
Απανωτά «τραύματα»
Αν και η κάθε κρίση μεμονωμένα μπορεί να μην «ευθύνεται» για την αύξηση των εγκλημάτων από νέους, η ψυχολόγος - ψυχοθεραπεύτρια με ειδίκευση στην Εγκληματολογία Ελενα Κουτσοπούλου υποστηρίζει στην «Κ» ότι οι νέοι εκτίθενται σε κάθε νέο τραύμα χωρίς να έχει επουλωθεί το προηγούμενο, ενώ δεν υπάρχουν διαθέσιμα κανάλια, βαλβίδες εκτόνωσης, όπου οι νέοι να μπορούν να διοχετεύουν συναισθήματα όπως ο θυμός, η ένταση, η θλίψη, η οργή.
«Είναι σαν μια πληγή η οποία αιμορραγεί και μετά τις πρώτες βοήθειες αποφασίζουμε να της βάλουμε hansaplast για να αποφύγουμε τη διαδικασία των ραμμάτων. Την επόμενη φορά θα χτυπήσουμε στο ίδιο σημείο, το οποίο θα είναι πιο ευαίσθητο εξαιτίας του πρότερου τραυματισμού του και η πληγή θα ανοίγει ξανά και ξανά και ξανά».
Κοινωνία απομόνωσης
Οπως λέει η κ. Κουτσοπούλου, για το φαινόμενο ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό η «κουλτούρα της απομόνωσης». «Υπάρχει μια δομική απομόνωση αναφορικά με το φαινόμενο της βίας στις απαρχές του, όταν ακόμη υπάρχουν αρχικές ενδείξεις μέσα στην οικογένεια, στο σχολείο, στην κοινότητα. Αυτές οι βίαιες συμπεριφορές τείνουν να παραβλέπονται, να λοιδορούνται, καθώς η διαχείρισή τους συχνά προκαλεί αμηχανία, γεννάει αισθήματα ντροπής και αβοηθησίας». Ετσι το μήνυμα που λαμβάνουν οι νέοι είναι ότι η εξουσιαστική στάση «περνάει».
«Ο Vittorio Alfieri, ένας Ιταλός δραματουργός, είχε πει πως “η κοινωνία προετοιμάζει το έγκλημα. Ο εγκληματίας το διαπράττει”. Στα μάτια των παιδιών και των εφήβων που εγκληματούν αντικρίζω μια ολόκληρη κοινωνία απομόνωσης, διχοτομήσεων, διχογνωμιών, εσωστρέφειας και ευθυνοφοβίας που προτιμά συνειδητά να επενδύει ανεπιτυχώς στην καταστολή, γιατί η πρόληψη προϋποθέτει να έρθει αντιμέτωπη με το τεράστιο δικό της μερίδιο ευθύνης και άρα να βγει από το καβούκι της, να αποτινάξει τον εγωισμό της, να παραδεχθεί πως ίσως να μη γνωρίζει και να επενδύσει στο να μάθει», καταλήγει η κ. Κουτσοπούλου.
Τα εγκλήματα και οι λόγοι για
Κοινωνία απομόνωσης
Οπως λέει η κ. Κουτσοπούλου, για το φαινόμενο ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό η «κουλτούρα της απομόνωσης». «Υπάρχει μια δομική απομόνωση αναφορικά με το φαινόμενο της βίας στις απαρχές του, όταν ακόμη υπάρχουν αρχικές ενδείξεις μέσα στην οικογένεια, στο σχολείο, στην κοινότητα. Αυτές οι βίαιες συμπεριφορές τείνουν να παραβλέπονται, να λοιδορούνται, καθώς η διαχείρισή τους συχνά προκαλεί αμηχανία, γεννάει αισθήματα ντροπής και αβοηθησίας». Ετσι το μήνυμα που λαμβάνουν οι νέοι είναι ότι η εξουσιαστική στάση «περνάει».
«Ο Vittorio Alfieri, ένας Ιταλός δραματουργός, είχε πει πως “η κοινωνία προετοιμάζει το έγκλημα. Ο εγκληματίας το διαπράττει”. Στα μάτια των παιδιών και των εφήβων που εγκληματούν αντικρίζω μια ολόκληρη κοινωνία απομόνωσης, διχοτομήσεων, διχογνωμιών, εσωστρέφειας και ευθυνοφοβίας που προτιμά συνειδητά να επενδύει ανεπιτυχώς στην καταστολή, γιατί η πρόληψη προϋποθέτει να έρθει αντιμέτωπη με το τεράστιο δικό της μερίδιο ευθύνης και άρα να βγει από το καβούκι της, να αποτινάξει τον εγωισμό της, να παραδεχθεί πως ίσως να μη γνωρίζει και να επενδύσει στο να μάθει», καταλήγει η κ. Κουτσοπούλου.
Τα εγκλήματα και οι λόγοι για
την ένταση του φαινομένου
Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΒΛΑΧΟΥΤΣΑΚΟΥ
Οδός Μαυρομιχάλη. Αιγάλεω. Τρία παιδιά, 14 και 13 ετών, πλησιάζουν τρεις συνομηλίκους τους και αρχίζουν να τους βρίζουν άσχημα και να τους απειλούν. Τα παιδιά σαστίζουν και στη συνέχεια σοκάρονται καθώς οι ανήλικοι δράστες «τραβούν» μαχαίρι και ζητούν επιτακτικά τα κινητά τους τηλέφωνα. Τελικά η ληστεία δεν πραγματοποιείται, καθώς τα θύματα το βάζουν στα πόδια έντρομα.
Σέρρες. Η ιστορία επαναλαμβάνεται με διαφορετικούς πρωταγωνιστές. Δύο παιδιά, 15 και 16 ετών, φορώντας κουκούλες full face, πλησιάζουν έναν 15χρονο την ώρα που επιστρέφει από το σχολείο του με σκοπό να τον ληστέψουν. Οι ανήλικοι δράστες, και σε αυτή την περίπτωση, απειλούν το θύμα τους με μαχαίρι. Τελικά ο νεαρός υποκύπτει στις απειλές και τους παραδίδει το πορτοφόλι του.
Ημαθία. Ενας 12χρονος, συνοδεία της μητέρας του, απευθύνεται στις Αρχές και καταγγέλλει πως έπεσε θύμα βιασμού από έναν 13χρονο. Σύμφωνα με την καταγγελία, ο ανήλικος δράστης τον οδηγούσε σε διάφορα σημεία της περιοχής και τον βίαζε, αφού πρώτα τον χτυπούσε και τον απειλούσε.
Αυτές είναι μόνο μερικές από τις πρόσφατες ειδήσεις του αστυνομικού δελτίου στις οποίες εμφανίζονται παιδιά να εμπλέκονται σε σοβαρά αδικήματα που αφορούν από ληστείες μέχρι και βιασμούς. Η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί προκαλεί προβληματισμό, καθώς το φαινόμενο της παραβατικότητας των ανηλίκων συνεχώς αυξάνεται, με τις Αρχές να έχουν τεθεί σε συναγερμό και να έχουν αποδυθεί σε έναν αγώνα συλλογής στοιχείων με σκοπό την ανάλυση και, τελικά, την αντιμετώπισή του.
Τα περιστατικά είναι πολλά, και σε κάποιες περιπτώσεις, όπως αυτή της Ημαθίας, αποτροπιαστικά. Μικρά παιδιά, πριν ακόμη τελειώσουν το σχολείο, πρωταγωνιστούν σε βίαιους ξυλοδαρμούς, ληστείες, απειλές, επιθέσεις με μαχαίρια, ακόμη και ανθρωποκτονίες.
Ποιο είναι όμως το προφίλ αυτών των παιδιών και τι είναι τελικά αυτό που συμβάλλει στην αύξηση του φαινομένου της παιδικής παραβατικότητας; Από τα στοιχεία που έχει συλλέξει η ΕΛ.ΑΣ. προκύπτει ότι συνήθως η παραβατική συμπεριφορά των παιδιών αρχίζει να εμφανίζεται στην προεφηβεία, από το 12ο έως το 14ο έτος της ηλικίας τους, και, σε περίπτωση μη έγκαιρης παρέμβασης ή αποτυχίας αυτής, δύναται να εξελιχθεί σε επαναλαμβανόμενη συμπεριφορά με ακόμη πιο βίαια χαρακτηριστικά.
Τρία στοιχεία
Στην Ελλάδα, όπου η νεανική παραβατικότητα φαίνεται ότι κινείται στο πλαίσιο της χαμηλής και μεσαίας βαρύτητας, τρία στοιχεία προκαλούν έντονο προβληματισμό:
• Η αύξηση των αδικημάτων βίας στους νέους.
• Η μείωση του ορίου ηλικίας κατά το οποίο ξεκινάει η εμπλοκή των ανηλίκων με τον ποινικό νόμο.
• Τα πολλαπλά και πολύ σοβαρά προβλήματα στον πυρήνα των οικογενειών των παραβατικών ανηλίκων και νέων (προβλήματα ψυχικής υγείας, εξαρτήσεις, εμπλοκή των ίδιων των γονέων στο ποινικό σύστημα).
Στελέχη της ΕΛ.ΑΣ. μιλώντας στην «Κ» εξήγησαν πως στις περισσότερες περιπτώσεις βίαιων περιστατικών εμπλέκονται αγόρια τα οποία είναι 14-15 ετών, προσθέτοντας πως τις περισσότερες φορές το πρόβλημα εντοπίζεται στην οικογένεια και δεν είναι θέμα μόρφωσης ή κοινωνικής τάξης. Επίσης, σε αντίθεση με την επαρχία, όπου οι ανήλικοι είναι πιθανό να γνωρίζονται μεταξύ τους καθότι σε μικρούς πληθυσμούς υπάρχει μεγαλύτερη κοινωνική συνοχή, στο περιβάλλον της πρωτεύουσας οι συγκρούσεις μεταξύ ομάδων ανηλίκων αφορούν άγνωστα μεταξύ τους άτομα, οπότε και η αποπροσωποποίηση ευνοεί επιθέσεις με μεγαλύτερη σφοδρότητα. Ο τρόπος μάλιστα με τον οποίο δραστηριοποιούνται είναι ανάλογος του νεαρού της ηλικίας τους, δηλαδή παρορμητικός, γι’ αυτό οι ενέργειές τους γίνονται ως επί το πλείστον δημόσια σε ανοιχτούς χώρους, όπως πλατείες, σχολικά προαύλια ή συνοικιακοί δρόμοι.
Ποια είναι όμως τα εγκλήματα στα οποία εμπλέκονται ανήλικοι και εμφανίζουν αυξητική τάση και, τελικά, ποιοι είναι οι λόγοι για την αύξηση του φαινομένου;
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Αστυνομίας, τα αδικήματα που εμφανίζουν αυξητική τάση είναι αυτά που αφορούν την ιδιοκτησία, τα ναρκωτικά αλλά και παραβάσεις του κοινού Ποινικού Δικαίου (σωματικές βλάβες, αδικήματα κατά της τιμής, της προσωπικής και της γενετήσιας ελευθερίας κ.ά.). Οσον αφορά άλλα αδικήματα, όπως αυτά της ληστείας ή της κλοπής, από το 2018 έως το 2019 γνώρισαν αύξηση, σημειώνοντας μικρή πτώση μέσα στην πανδημία. Τέλος, σχετικά με το αδίκημα της ανθρωποκτονίας, το 2022 υπήρξε μία υπόθεση με θύτη έναν ανήλικο και μία απόπειρα ανθρωποκτονίας με θύτες δύο παιδιά.
Αντιδραστική έκφραση
Αναφορικά με τους λόγους, οι αναλυτές της Αστυνομίας εκτιμούν πως οι δομικές αλλαγές που παρατηρούνται τα τελευταία χρόνια στις κοινωνίες, η τεχνολογική επανάσταση και η ανάδειξη των μέσων κοινωνικής δικτύωσης έχουν διαμορφώσει ένα πλήρως διαφορετικό περιβάλλον, το οποίο σε κάποιες περιπτώσεις ευνοεί τέτοιου είδους συμπεριφορές. Παράλληλα, τα τελευταία χρόνια η βία και η μισαλλόδοξη ρητορική αποτελούν συστατικά στοιχεία μιας αντιδραστικής εναλλακτικής έκφρασης που περιλαμβάνει βίντεο, βιντεοπαιχνίδια, γκράφιτι, κόμικ, αλλά και διάφορα είδη μουσικής. Αυτή η κουλτούρα, σύμφωνα με την ΕΛ.ΑΣ., είναι θελκτική για τους νέους και για κάποιους αποτελεί τρόπο έκφρασης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου