Η διαφαινόµενη περιτοίχιση του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αποτέλεσµα κάποιας νεοδηµοκρατικής επιδεξιότητας. Είναι µάλλον συνέπεια της συριζαϊκής ακινησίας. Σε πολλά θέµατα αξιακής περιωπής –όπως η εκπαίδευση, η άµυνα και το προσφυγικό– το κόµµα λέει τα ίδια που έλεγε και το 2012, ή το 2015. Ο αριστερός συντηρητισµός θα αρχίσει τώρα να ξαναφαίνεται. Και να ξανακοστίζει....

Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ",

TOY MIXAΛΗ ΤΣΙΝΤΣΙΝΗ

Οκτακόσιες χιλιάδες ευρώ ανά γονέα, ανά παιδί, είναι πολλά λεφτά. Σε µια τετραµελή οικογένεια, µπορεί να µεταβιβαστεί αφορολόγητα περιουσία 3,2 εκατοµµυρίων ευρώ, γεγονός που σίγουρα διαιωνίζει την ανισότητα. Ο άκληρος τριαντάρης, που κοιτάει αποσβολωµένος τις αγγελίες µε τα ενοίκια, δεν θα µπορέσει ποτέ να ανταγωνιστεί τους κληρονόµους, όσο κι αν καταφέρει να αµειφθεί για την εργασία του.

Η πρόθεση αλλαγής αυτού του αφορολόγητου δεν είναι κάτι απροσδόκητο από ένα αριστερό κόµµα. Αυτό που είπε ο Γιάννης ∆ραγασάκης –«∆εν είναι δυνατόν σήµερα να φορολογούµε µε 5% τα µερίσµατα», «∆εν είναι δυνατόν να απαλλάσσουµε από τον φόρο τη µεταβίβαση µε γονικές παροχές µεγάλων περιουσιών»– είναι µάλλον αναµενόµενο. Κι ωστόσο, στα εκλογικά συµφραζόµενα, τα νούµερα δύσκολα ακούγονται. Ακούγεται µόνο «φορολόγηση», «ΣΥΡΙΖΑ» και –το ταµπού των ταµπού– «γονικές παροχές». Τη «γονική παροχή» τη θέλει αφορολόγητη ακόµη κι ο γονέας που δεν έχει περιουσία να µεταβιβάσει – αλλά ζει µε την προσδοκία ότι θα καταφέρει «να αφήσει κάτι στο παιδί».

Αυτό που πολιτικά όλο τον υπόλοιπο καιρό είναι µπανάλ, στην εκλογική ψυχολογία µπορεί να προκαλέσει ασύµµετρο αποτύπωµα. Το ίδιο και στο προσφυγικό. Ζωντανή απειλή δεν υπάρχει. ∆εν είµαστε σε κατάσταση 2020, ούτε στον Εβρο ούτε στη Λέσβο. Κι όµως, µια τροπολογία στην επιτροπή προϋπολογισµού του Ευρωκοινοβουλίου µπορεί να προκαλέσει εκλογική αναζωπύρωση του θέµατος. Ιδίως αν τη συσσώρευση του προσανάµµατος (για τη ανάσχεση της ευρωπαϊκής χρηµατοδότησης στην επέκταση του φράχτη στον Εβρο) έχει προκαλέσει ένας ευρωβουλευτής που είχε διαπρέψει στο real estate του προσφυγικού.

Αµφότερα τα µέτωπα –φορολόγηση και προσφυγικό– δείχνουν τι µορφή επιχειρεί να δώσει η Νέα ∆ηµοκρατία στην προεκλογική αντιπαράθεση. Απέναντι στον σκανδαλοθηρικό και καταγγελτικό λόγο του ΣΥΡΙΖΑ, η Ν.∆. θα (επαν)εγείρει την ατζέντα που κατέστησε αρχικά το κόµµα της αξιωµατικής αντιπολίτευσης µειοψηφικό: Θα επεκτείνετε τον φράχτη στον Εβρο, ναι ή όχι; Θα επαναφέρετε τους φόρους που καταργήσαµε, ναι ή όχι; Θα αφήνετε την αστυνοµία να µπαίνει στα πανεπιστήµια και να καθαρίζει τις καταλήψεις;

Η γλώσσα µπορεί να ακούγεται πολυφορεµένη. Είναι όµως αποτελεσµατική, γιατί σε όλα αυτά τα µέτωπα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καταφέρει να συνδεθεί µε την κοινωνική πλειοψηφία – ακόµη κι όταν, όπως στο αφορολόγητο των παροχών, αυτό που λέει είναι προς το συµφέρον των πολλών.

Η διαφαινόµενη περιτοίχιση του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αποτέλεσµα κάποιας νεοδηµοκρατικής επιδεξιότητας. Είναι µάλλον συνέπεια της συριζαϊκής ακινησίας. Σε πολλά θέµατα αξιακής περιωπής –όπως η εκπαίδευση, η άµυνα και το προσφυγικό– το κόµµα λέει τα ίδια που έλεγε και το 2012, ή το 2015. Ο αριστερός συντηρητισµός θα αρχίσει τώρα να ξαναφαίνεται. Και να ξανακοστίζει.

....από "ΤΑ ΝΕΑ", και...

ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΜΗΤΣΟΥ

Eνα από τα πιο ισχυρά όπλα της Νέας Δημοκρατίας σε αυτή την προεκλογική περίοδο θα είναι χωρίς αμφιβολία το Μεταναστευτικό. Κι αυτό, επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ είναι στο πεδίο αυτό χαμένος από χέρι. Πρώτον, επειδή στην περίοδο που κυβέρνησε τη χώρα δεν μπόρεσε να βρει λύσεις σε ένα ούτως ή άλλως πολύ σύνθετο πρόβλημα. Δεύτερον, επειδή η κοινωνία κρατάει μια πολύ συντηρητική στάση, τόσο για πραγματικούς όσο και για κατασκευασμένους λόγους. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι κατηγορίες που εκτοξεύονται απ' όλες τις πλευρές (ακόμη και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ!) για παράνομες επαναπροωθήσεις πέφτουν στο κενό. Οι μισοί λένε ότι δεν το πιστεύουν και οι άλλοι μισοί ότι καλώς γίνεται.

Ηταν έτσι δεδομένο ότι η εισήγηση του Δημήτρη Παπαδημούλη προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να σταματήσει η χρηματοδότηση φρακτών στα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ θα αποτελούσε βούτυρο στο κυβερνητικό ψωμί. Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη ζήτησε μάλιστα την αποπομπή του ευρωβουλευτή από τον ΣΥΡΙΖΑ, παρόλο που την αντίθεσή τους στους φράχτες έχουν εκφράσει τόσο το συγκεκριμένο κόμμα (όχι πάντα με τη μεγαλύτερη σαφήνεια) όσο και τα κόμματα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, οι Πράσινοι και η Κομισιόν. «Το φρούριο Ευρώπη δεν αποτελεί την απάντηση στη μεταναστευτική κρίση», επανέλαβε τον περασμένο μήνα ο Ζοζέπ Μπορέλ, προσθέτοντας το αυτονόητο: ότι δηλαδή «οι άνθρωποι φεύγουν από τις χώρες τους επειδή δεν υπάρχει μέλλον, δεν υπάρχει ειρήνη, δεν υπάρχει σταθερότητα».

Ηταν έτσι δεδομένο ότι η εισήγηση του Δημήτρη Παπαδημούλη προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να σταματήσει η χρηματοδότηση φρακτών στα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ θα αποτελούσε βούτυρο στο κυβερνητικό ψωμί. Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη ζήτησε μάλιστα την αποπομπή του ευρωβουλευτή από τον ΣΥΡΙΖΑ, παρόλο που την αντίθεσή τους στους φράχτες έχουν εκφράσει τόσο το συγκεκριμένο κόμμα (όχι πάντα με τη μεγαλύτερη σαφήνεια) όσο και τα κόμματα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, οι Πράσινοι και η Κομισιόν.

Είναι αλήθεια όμως ότι η υποκρισία ξεχειλίζει από παντού. Η Ευρώπη δεν έχει μπορέσει να υιοθετήσει μια κοινή γραμμή για το Μεταναστευτικό, συμφωνώντας για παράδειγμα σε ποσοστώσεις, ενώ αρνείται να τροποποιήσει και τη Συνθήκη Σένγκεν που ρίχνει όλο το βάρος στις χώρες πρώτης υποδοχής. Μόνιμη λύση δεν αποτελούν ούτε οι συμφωνίες με χώρες όπως η Τουρκία, η Λιβύη ή η Ρουάντα, οι οποίες είτε εκβιάζουν είτε συναγωνίζονται στις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δεν είναι έτσι περίεργο που την τελευταία δεκαετία το μήκος των φραχτών κατά μήκος της ΕΕ έχει αυξηθεί από 300 σε πάνω από 2.000 χιλιόμετρα.

«Εμείς πάντως δεν χρηματοδοτούμε την κατασκευή τους», βροντοφώναξε η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν στην τελευταία σύνοδο κορυφής. Η Ευρώπη δίνει χρήματα μόνο για οχήματα, κάμερες και παρατηρητήρια. «Αχ, τι καλά», απάντησε ο αυστριακός καγκελάριος Καρλ Νεχάμερ, «κι έτσι τα χρήματα που θα δίναμε εμείς για οχήματα, κάμερες και παρατηρητήρια θα τα διαθέσουμε για να χτίσουμε φράχτες». Το ίδιο είπε ουσιαστικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης χθες στον Γέρακα και θα επαναλάβει σήμερα στον Εβρο.

Η πρωτοβουλία λοιπόν των ευρωπαϊκών κομμάτων κατά των φραχτών έχει περισσότερο ηθικό παρά πρακτικό χαρακτήρα. Και ο καβγάς του Παπαδημούλη με τον Θεοδωρικάκο έχει περισσότερο να κάνει με τις εκλογές παρά με την υπεράσπιση των μεταναστών και των προσφύγων. Οι τελευταίοι είναι έτσι κι αλλιώς χαμένοι.

....από το "Political"