Επρεπε να διαταραχθεί επί ημέρες η λειτουργία του Πανεπιστημίου, να είναι αδύνατη η χρήση της πρυτανείας, να ακυρωθούν σημαντικές εκδηλώσεις ανάμεσα στις οποίες αναγορεύσεις καθηγητών και επίδοση πτυχίων για να αποδειχτεί ότι ήταν τόσο απλό: το κράτος ανέλαβε να κάνει το χρέος του, να επιβάλει τον νόμο. Να πει, δηλαδή, ότι οι καταλήψεις, παράνομες μεν, ωστόσο συνεχιζόμενες επαναστατικώ δικαίω από το 1979, πρέπει να έχουν συνέπειες για όσους τις πραγματοποιούν. Οι συνέπειες προκύπτουν από τον νόμο και συνεπάγονται συγκεκριμένες ποινές. Καλή είναι η επανάσταση αλλά και όσα συμβαίνουν στα πανεπιστήμια - μεταξύ άλλων μηδενιστική βία, ζημιές αλλά και ιδιοποίηση από επιτήδειους περιουσιακών στοιχείων διά λεηλασίας - πρέπει να τιμωρούνται. Πολύ απλό και πολύ καθαρό. Ακόμα λοιπόν κι αν το κράτος άργησε κοντά 45 χρόνια, αξίζει να χαιρετίσουμε τη συνειδητοποίηση ότι μπορεί να παίξει τον ρόλο του - αν βεβαίως είναι συνειδητοποίηση και δεν είναι, απλώς, μια παρένθεση, που αύριο θα έχει ξεχαστεί για να ξαναρχίσουν τα ίδια....

Από "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 31/03/23

 ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΚΑΝΕΛΛΗ

Χθες το πρωί, η αστυνομία περικύκλωσε την κατειλημμένη για βδομάδες πρυτανεία του Πανεπιστημίου Αθηνών, που στεγάζεται στο μεσαίο κτίριο της περίφημης αθηναϊκής Τριλογίας. Κάποιος χτύπησε την πόρτα και ζήτησε από καταληψία που είχε κοιμηθεί στο ίδρυμα να ανοίξει την πόρτα για να μπει η αστυνομία. Εκείνος αρχικά εξεπλάγη που το κράτος εδέησε να δηλώσει την παρουσία του, είπε ότι όσοι βρίσκονταν στο κτίριο έπρεπε πρώτα να κάνουν συνέλευση, ο αστυνομικός θεώρησε αστεία τη δικαιολογία και, λίγο μετά, με συνοπτικές διαδικασίες, η αστυνομία είχε μπει στο κτίριο και προσήγαγε τους καταληψίες που βρήκε μέσα. Εκείνοι φώναξαν μερικά συνθήματα, ένα από τα οποία μιλούσε για το λεγόμενο πανεπιστημιακό άσυλο, το οποίο έχει καταργηθεί. Αργότερα, οι προσαγωγές μετατράπηκαν σε συλλήψεις.

Επρεπε να διαταραχθεί επί ημέρες η λειτουργία του Πανεπιστημίου, να είναι αδύνατη η χρήση της πρυτανείας, να ακυρωθούν σημαντικές εκδηλώσεις ανάμεσα στις οποίες αναγορεύσεις καθηγητών και επίδοση πτυχίων για να αποδειχτεί ότι ήταν τόσο απλό: το κράτος ανέλαβε να κάνει το χρέος του, να επιβάλει τον νόμο. Να πει, δηλαδή, ότι οι καταλήψεις, παράνομες μεν, ωστόσο συνεχιζόμενες επαναστατικώ δικαίω από το 1979, πρέπει να έχουν συνέπειες για όσους τις πραγματοποιούν. Οι συνέπειες προκύπτουν από τον νόμο και συνεπάγονται συγκεκριμένες ποινές. Καλή είναι η επανάσταση αλλά και όσα συμβαίνουν στα πανεπιστήμια - μεταξύ άλλων μηδενιστική βία, ζημιές αλλά και ιδιοποίηση από επιτήδειους περιουσιακών στοιχείων διά λεηλασίας - πρέπει να τιμωρούνται. Πολύ απλό και πολύ καθαρό. Ακόμα λοιπόν κι αν το κράτος άργησε κοντά 45 χρόνια, αξίζει να χαιρετίσουμε τη συνειδητοποίηση ότι μπορεί να παίξει τον ρόλο του - αν βεβαίως είναι συνειδητοποίηση και δεν είναι, απλώς, μια παρένθεση, που αύριο θα έχει ξεχαστεί για να ξαναρχίσουν τα ίδια.

Αλλά χθες έγινε ακόμα ένα περιστατικό στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, που δείχνει ότι επιτέλους κάποιοι αρχίζουν να μην ανέχονται την ομηρεία στην οποία βρίσκονται οι ανώτατες σχολές από διάφορους «ιδεολόγους». Στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, φοιτητές των ΕΑΑΚ, τα γνωστά δηλαδή τάγματα εφόδου, μπήκαν στο μάθημα της Βάνας Νικολαΐδου-Κυριανίδου, που εξελίσσεται στον κακό τους δαίμονα, και επιχείρησαν να το διακόψουν κατηγορώντας την καθηγήτριά (τους;) ότι στοχοποιεί φοιτητές και τους διαδηλωτές για τα Τέμπη (στοχοποιεί: οι λέξεις χάνουν το νόημά τους).

Αλλά αυτή τη φορά, οι τραμπούκοι δεν ήταν μόνοι τους. Ενας φοιτητής που παρακολουθούσε σηκώθηκε αντιδρώντας και μίλησε απέναντί τους επικαλούμενος την ελευθερία της έκφρασης. Οι τραμπούκοι κατάλαβαν ότι, επιτέλους, δεν μπορούν να αλωνίζουν ασύδοτα στις σχολές. Κι είναι πολύ απλό να πάψει αυτή η ασυδοσία. Αρκεί η σιωπηλή πλειοψηφία να κατανοήσει ότι έχει φωνή και θέληση να σπάσει τη μονοκρατορία τους στο όνομα της ανελεύθερης ιδεολογίας τους. Την πράξη του φοιτητή χαιρέτισε η ΔΑΠ, η φοιτητική παράταξη που πρόσκειται στη ΝΔ. Καλώς τηνε κι ας άργησε.



Η ουσία είναι ότι, επιτέλους, και φοιτητές συνειδητοποιούν ότι αξίζει να πασχίσουν για την ελευθερία του λόγου μέσα στις σχολές, ότι αξίζει να βρεθούν απέναντι στην προσπάθεια να φιμωθεί η δημοκρατία από ακραίους στο όνομα της Αριστεράς και του αναρχισμού. Φτάνει πια.

Η μάχη για τον νόμο και την ελευθερία στο Πανεπιστήμιο, έστω και αργά, επιτέλους άρχισε. Κι έχει έρθει η ώρα να δοθεί απ' όλους - τους καθηγητές, τους φοιτητές, το κράτος, την κοινωνία. Η Ελλάδα δεν είναι προκεχωρημένο φυλάκιο ολοκληρωτισμών.