"...Σκέφτεται πολύ σοβαρά την επόμενη μέρα. Και τρομάζει στην ιδέα ότι έχει μπροστά του πολύ λίγο διάστημα να καταφέρει να αλλάξει την εικόνα και τους συσχετισμούς. Επειδή δεν είναι κουτός, αντιθέτως, τα μετράει όλα. Πλησιάζει το τέλος και το γνωρίζει. Ο,τι έζησε ώς τώρα, ό,τι μεγαλεία βίωσε, φτάνουν στο τέλος. Κι αν γελάει, κι αν μπολιάζει με αισιοδοξία τους οπαδούς, ότι θα νικήσει, θα σκίσει, θα είναι ο μεγάλος νικητής των εκλογών, θέατρο κάνει. Ολα προσποιητά είναι. Τα νεύρα του είναι σπασμένα, ολοφάνερα, και όσοι είναι κοντά του τρέχουν για να κρυφτούν κάθε φορά που εκρήγνυται. Και εκρήγνυται συνέχεια. Οι κλειστοί τοίχοι του γραφείου του αντιλαλούν από τις φωνές του. Του φταίνε δε όλα. Και νιώθει κουρασμένος. Και αυτό του βγαίνει. (Ισως γιατί δεν κοιμάται καλά τα βράδια. Χθες το πρωί στον Γιώργο Παπαδάκη ήταν δράμα, παρά το μακιγιάζ...). Γιατί αυτός καταλαβαίνει, καλύτερα από τον καθένα, τι θα συμβεί μετά τη Δευτέρα. Οποιος ζήλεψε τον Αλέξη Τσίπρα που τα κατάφερε τόσο νέος να γίνει πρωθυπουργός, να ξέρει ότι τούτες τις ημέρες δεν θα ήθελε να βρίσκεται στη θέση του ούτε ο χειρότερος εχθρός του..."

Από "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 22/05/19

Πικρό τέλος

Μια σιωπηρή αυλαία πέφτει σήμερα, στη Λωζάννη. Στις όχθες της λίμνης γράφεται το πικρό τέλος-αυλαία στην πονεμένη ιστορία της «υποψηφιότητας» της κυρίας Κατερίνας Παναγοπούλου να γίνει μία εκ των περίπου 80 «αθανάτων» μελών της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής (ΔΟΕ). Η παρέμβαση, δι' επιστολής του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, όπως προ 10ημέρου αποκάλυψα, προς τον Τόμας Μπαχ, τον πρόεδρο της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, δεν είχε το επιθυμητό αποτέλεσμα, και αυτό θα πιστοποιηθεί σήμερα, κατά τη συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής, της Executive Board όπως θα λέγαμε και στην εύανδρο Ηπειρο, πάντοτε με εκείνο το οξφορδιανό αξάν το οποίο έχει στείλει για ψυχοφάρμακα Βρετανούς και Βρετανούς.

Σύμφωνα με τις πηγές μου (των οποίων η εγκυρότητα δεν αμφισβητείται) στην πρωτεύουσα του ελβετικού Καντονίου του Βω, ο κ. Μπαχ θα εισηγηθεί κατά τη συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής τη χηρεύουσα θέση της Ελλάδας στο πάνθεον των «αθανάτων» της ΔΟΕ να καταλάβει ο κύριος Σπύρος Καπράλος. Ο οριστικός ορισμός του κ. Καπράλου θα πραγματοποιηθεί, κατά τις ίδιες πηγές, στις 24 Ιουνίου, όταν στη Λωζάννη θα συνεδριάσει η ολομέλεια της ΔΟΕ προκειμένου να εγκρίνει και άλλες προσθαφαιρέσεις «αθανάτων» στην Επιτροπή. Και κάπως έτσι θα ολοκληρωθεί η ιστορία ΔΟΕ για την κυρία Κατερίνα Παναγοπούλου, αλλά τουλάχιστον θα έχει να παρηγορείται από τη θέση της συμβούλου παρά τω Πρωθυπουργώ, και της ιδιότητός της ως πρέσβεως εκ προσωπικοτήτων για την προσέλκυση ξένων επενδύσεων στην Ελλάδα...

Γόρδιος δεσμός

Ο κ. Καπράλος, διεθνής πολίστας το πάλαι, δεν είναι ένα άγνωστο πρόσωπο στον χώρο του διοικητικού αθλητισμού. Ούτε και της πολιτικής θα προσθέσω. Το 2017 εξελέγη πρόεδρος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής μετά την αμέριστη υποστήριξη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, παρότι ο άνθρωπος ουδεμία σχέση είχε κατά το παρελθόν με την Αριστερά, ακόμη και την πρώτη φορά Αριστερά. Είδε το φως το αληθινό, με τη βοήθεια γνωστού επιχειρηματία φίλα προσκείμενου στο σύστημα Μαξίμου, αλλά εκείνοι που γνωρίζουν τα πράγματα ισχυρίζονται επιμόνως ότι και ο κ. Καπράλος ήταν «μια ευγενική χορηγία» του άρχοντα της Ραφήνας Κώστα Καραμανλή στον Αλέξη Τσίπρα (όπως και διάφοροι άλλοι, του φίλου μου Μίμη Παπαγγελόπουλου, πρώτου και καλύτερου)...

Ομως παρ' όλα αυτά, και παρά την αρχική στήριξη της κυβέρνησης στο πρόσωπό του να γίνει αυτός «αθάνατος» στη ΔΟΕ (αρχική, πριν δηλαδή ο πρόεδρος Αλέξης «ανακαλύψει» τις αρετές της κυρίας Παναγοπούλου), τη λύση στον γόρδιο δεσμό που είχε δημιουργηθεί με την κάλυψη της «ελληνικής» θέσης στη ΔΟΕ την έδωσε ο ανθυποψήφιος για τη θέση αυτή, Ισίδωρος Κούβελος. Ο κ. Κούβελος δι' επιστολής του προ ολίγου χρόνου ενημέρωσε τον πρόεδρο της ΔΟΕ κ. Μπαχ ότι δεν ενδιαφέρεται πλέον για τη θέση του «αθανάτου», ανοίγοντας με τον τρόπο αυτό τον δρόμο στον κ. Καπράλο.

(Πληροφοριακά, και μόνο για τον πρόεδρο Αλέξη τον Κουρασμένο Β' αναφέρω, ως ειδικός «κοτερολόγος», ότι ο κ. Καπράλος δεν διαθέτει σκάφος - άρα να κάνει αλλού τα κουμάντα του για τον φετινό Αύγουστο...)

Φτάνει το τέλος

Εχει νεύρα. Πολλά νεύρα. Και μη σας ξεγελάνε τα χαμόγελα και οι δημόσιες αγκαλιές. Ούτε το χιουμοράκι της κακιάς ώρας, που χρησιμοποιεί σε κάθε ευκαιρία προκειμένου να αποδείξει ότι είναι άνετος. Δεν είναι. Ούτε άνετος είναι, ούτε ανέμελος. Ούτε πολύ περισσότερο, σίγουρος. Για τον εαυτό του, και για το αποτέλεσμα των εκλογών.

Σκέφτεται πολύ σοβαρά την επόμενη μέρα. Και τρομάζει στην ιδέα ότι έχει μπροστά του πολύ λίγο διάστημα να καταφέρει να αλλάξει την εικόνα και τους συσχετισμούς. Επειδή δεν είναι κουτός, αντιθέτως, τα μετράει όλα. Πλησιάζει το τέλος και το γνωρίζει. Ο,τι έζησε ώς τώρα, ό,τι μεγαλεία βίωσε, φτάνουν στο τέλος. Κι αν γελάει, κι αν μπολιάζει με αισιοδοξία τους οπαδούς, ότι θα νικήσει, θα σκίσει, θα είναι ο μεγάλος νικητής των εκλογών, θέατρο κάνει. Ολα προσποιητά είναι. Τα νεύρα του είναι σπασμένα, ολοφάνερα, και όσοι είναι κοντά του τρέχουν για να κρυφτούν κάθε φορά που εκρήγνυται. Και εκρήγνυται συνέχεια. Οι κλειστοί τοίχοι του γραφείου του αντιλαλούν από τις φωνές του. Του φταίνε δε όλα. Και νιώθει κουρασμένος. Και αυτό του βγαίνει. (Ισως γιατί δεν κοιμάται καλά τα βράδια. Χθες το πρωί στον Γιώργο Παπαδάκη ήταν δράμα, παρά το μακιγιάζ...). Γιατί αυτός καταλαβαίνει, καλύτερα από τον καθένα, τι θα συμβεί μετά τη Δευτέρα. Οποιος ζήλεψε τον Αλέξη Τσίπρα που τα κατάφερε τόσο νέος να γίνει πρωθυπουργός, να ξέρει ότι τούτες τις ημέρες δεν θα ήθελε να βρίσκεται στη θέση του ούτε ο χειρότερος εχθρός του...

Παραμύθια τέλος
Και δεν έχει και στρατηγική. Την αλλάζει συνεχώς. Μάζεψε ό,τι μάζεψε από την παροχολογία πριν από 10 ημέρες, και την εβδομάδα που μας πέρασε, αλλά το ρεύμα έσβησε. Στέρεψε, και στέρεψε απελπιστικά. Δεν μαζεύει πια. Μένει κολλημένος στη δεύτερη θέση, με μια διαφορά που δεν μπορείς και να την πεις ευκαταφρόνητη. Γι' αυτό και αλλάζει τροπάριο. Από εκεί που τον είχε πιάσει ο ενθουσιασμός και προσπαθούσε να εμψυχώσει και τους γύρω του ότι όπου να 'ναι τελειώνει με τη ΝουΔου του Μητσοτάκη, τα νούμερα (τα πραγματικά, όχι αυτά που του φέρνει κάθε πρωί ο επιστήμων Βερναρδάκης μαζί με τον καφέ) δείχνουν ότι η παγιωμένη διαφορά των 6-7 μονάδων υπάρχει, και δεν μειώνεται. Ενα κρίσιμο πλήθος που αντιστοιχεί στο 12% με 15% των ψηφοφόρων του 2015, αποδεικνύεται από τις μετρήσεις ότι έχει μετακινηθεί οριστικά και αμετάκλητα στη ΝουΔου και δεν επέστρεψε πίσω, παρά τις παροχές. Από την άλλη πλευρά, η συσπείρωση του ΣΥΡΙΖΑ που βελτιώθηκε κάπως σε σχέση με τις προηγούμενες εβδομάδες και «καβαντζάρισε» το ψυχολογικό όριο του 60%, δεν φαίνεται να «ξεφεύγει» προς τα πάνω. Κόλλησε εκεί, και αυτή. Κι αυτό δεν είναι καλή ένδειξη για το αποτέλεσμα της Κυριακής, κάτι που το γνωρίζουν πολύ καλά και στο Μαξίμου και στην Κουμουνδούρου...

Για να μη σας λένε παραμύθια, και κυρίως για να μην τα καταπίνετε αμάσητα αυτά τα παραμύθια - με το συμπάθιο κιόλας...

Η Ευρώπη

Στη Σταματίνα Τσιμτσιλή ο Κυριάκος Μητσοτάκης χθες, στον Γιώργο Παπαδάκη ο Τσίπρας. Στον Sport fm ο Κυριάκος, στο «αθλητικογενές» 24/7 News ο Τσίπρας. Τι απομένει; Μια Ελένη Μενεγάκη και ένας Νίκος Μουτσινάς από τηλεόραση, και ο Λάμψη με τον Ρυθμό από ραδιόφωνα. Πλέρια ενημέρωση που λέγαμε παλιά, για μια αναμέτρηση που έχει τα πάντα, εκτός από το διακύβευμα της Κυριακής των εκλογών. Ποια Ευρώπη θέλουμε και τι θα μπορέσουμε να διεκδικήσουμε από αυτή τη νέα Ευρώπη που θα προκύψει από τις κάλπες της Κυριακής, μήπως και πάρουμε μια ανάσα από τα βαρίδια της τρομερής κρίσης που φορτωθήκαμε, και εμείς και τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας...