Από "ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ"
 |
| "ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", 24-16/05/19 |
Καταιγίδα γεμάτων
Αυτό ήταν. Μερικές ώρες έμειναν ακόμη μέχρι να πέσει - τα μεσάνυχτα απόψε - η αυλαία του προεκλογικού αγώνα των κομμάτων για τις ευρωεκλογές και έπειτα σιωπή. Σιωπή και αυτοσυγκέντρωση. Για το τι θα ψηφίσουμε και τι είναι αυτό που πρέπει να καθορίσει το είδος και το περιεχόμενο της ψήφου μας. Εχουμε περίπου 25-26 ώρες να φιλτράρουμε όσα ακούσαμε από τα χείλη των πολιτικών αρχηγών, να κρατήσουμε τα θετικά και να διώξουμε τα τοξικά με τα οποία μας πλημμύρισαν προκειμένου να υποκλέψουν την ψήφο μας. Δεν είναι εύκολη δουλειά αυτή, θέλει προσοχή. Γιατί ακούσαμε πολλά, πάρα πολλά, και αν υπήρχε αστυνομία «προεκλογικού λόγου», είναι σίγουρο ότι θα είχε επέμβει αυτεπαγγέλτως!
Ποτέ άλλοτε δεν λέχθηκαν τόσο πολλά ψέματα και δεν έγιναν τόσες απόπειρες να γίνει το μαύρο άσπρο μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Μιλάμε για καταιγίδα εναντίον ανυπεράσπιστων εγκεφάλων. Αληθινά, απίστευτο!
Το αποτέλεσμα μετράει
Μην κάνετε το λάθος να με ρωτήσετε ποιος θα κερδίσει και με πόση διαφορά θα κερδίσει. Αν δεν φοράς κομματικά γυαλιά, στα χρώματα του αγαπημένου σου κόμματος, που έχει αρχηγό τον λατρεμένο σου Τσίπρα ή Μητσοτάκη, γνωρίζεις καλά ποιος θα κερδίσει. Εδώ ζεις κατά βάση, στην ίδια κοινωνία δραστηριοποιείσαι, δεν υπάρχει περίπτωση να μην έχεις αποκομίσει την ίδια εντύπωση με το 70% των πολιτών για το ποιος θα κερδίσει στις εκλογές της Κυριακής.
Πάμε παρακάτω. Πόσο θα κερδίσει αυτός που θα κερδίσει; Πολλά με λίγα; Ισα ίσα; Λίγο πάνω από το λίγο; Λοιπόν όλα δείχνουν ότι το αποτέλεσμα δεν θα είναι τέτοιο που (επί πραγματικού μιλάμε τώρα, όχι για το τι θα κάνει τη Δευτέρα αυτός που θα κερδίσει)
α) θα επιτρέπει στον Τσίπρα να το αγνοήσει ή να επιχειρήσει να το παρακάμψει με τη γνωστή άνεσή τους στις «παπάντζες», του είδους «λάβαμε το μήνυμα, συνεχίζουμε ώς το τέλος της θητείας μας προκειμένου ο ελληνικός λαός να μας κρίνει ολοκληρωμένα για το έργο μας»
β) θα επιτρέπει στον Μητσοτάκη να θεωρήσει ότι έχει ρίξει ήδη στο κανναβάτσο τον αντίπαλό του και απλώς περιμένει να ολοκληρώσει ο διαιτητής το μέτρημα ώς το 10 προκειμένου να του κατακυρώσει τον αγώνα
γ) το αποτέλεσμα θα είναι τέτοιο που θα οδηγήσει τους δύο μονομάχους να περάσουν ένα καυτό καλοκαίρι στα χαρακώματα της σκληρής πολιτικής αντιπαράθεσης, με στόχο ο μεν Τσίπρας να επαναλάβει τον άθλο του Σημίτη το 2000, ο δε Μητσοτάκης να διατηρήσει την πρωτοβουλία των κινήσεων μη επιτρέποντας στον αντίπαλό του να γυρίσει το ματσάκι.
Εγινα σαφής; Τι; Οχι; Να διαβάσετε καλύτερα τα προηγούμενα και θα δείτε ότι είμαι περισσότερο του δέοντος σαφής…
Με «συνταγή» Σημίτη
Γνωρίζω ότι μια ελπίδα σιγοκαίει στις καρδιές των αγνών συριζαίων αυτή την ώρα. Του προέδρου Αλέξη του Κουρασμένου Β΄ πρωτίστως και όλων των υπολοίπων εν συνεχεία. Να κρατηθεί η διαφορά του ΣΥΡΙΖΑ από το πρώτο κόμμα, τη ΝουΔου, στην περιοχή του 4%. Εκτιμούν ότι με μια «άλλη» πολιτική, αν η διαφορά είναι σε αυτό το επίπεδο, θα μπορέσουν να κερδίσουν τις εθνικές εκλογές του Οκτωβρίου. Ποια είναι η «άλλη» πολιτική; Τίποτε το πρωτοφανές ή το εξωπραγματικό. Παροχές, συνδυασμένες με άλλες παροχές, και μια επιπλέον δόση παροχών, ώστε στο τέλος να μην υπάρχει ούτε ένα νοικοκυριό που να μην πάρει κάτι.
Πληροφορούμαι ότι οι πρώτες συζητήσεις στο υπουργείο Οικονομικών έχουν ήδη γίνει, απλώς δεν έχουν καταλήξει κάπου, διότι όλο αυτό θα εξαρτηθεί τι μορφή θα λάβει σε συνδυασμό με τα διαθέσιμα που έως τότε θα συγκεντρωθούν.
Ο Πρωθυπουργός το πιστεύει ότι «μπορεί να γίνει», το δηλώνει στους συνεργάτες του, εκείνοι συμφωνούν (τι άλλο να κάνεις άμα σε λένε Βερναρδάκη, ας πούμε) και το παράδειγμα που χρησιμοποιεί είναι αυτό που συνέβη μία και μοναδική φορά, του Κώστα Σημίτη και του ΠΑΣΟΚ το 2000.
Ο κ. Σημίτης είχε ηττηθεί στις ευρωεκλογές του Ιουνίου του 1999 από τη ΝΔ του Κ. Καραμανλή με διαφορά 3,1%. Και ενώ υποτίθεται ότι η ΝουΔου κάλπαζε και ετοιμαζόταν να σαρώσει με μια πρωτοφανή στα χρονικά καμπάνια σε όλα τα επίπεδα, το ΠΑΣΟΚ μεθοδικά και σιγά σιγά, και με συγκροτημένες πολιτικές, κατάφερε δέκα μήνες μετά, τον Απρίλιο του 2000, όχι μόνο να καλύψει το «χάντικαπ» του 3,1% - handicap ονομάζουμε στην εύανδρο Ηπειρο το αρνητικό διάστημα, αποτέλεσμα κ.λπ. -, αλλά να πάρει και 72.500 ψήφους περισσότερο από το κόμμα του κ. Καραμανλή.
Με τον τρόπο αυτόν κυβέρνησε για μία ακόμη τετραετία, πράγμα που γλυκαίνει τα όνειρα του προέδρου Αλέξη του Κουρασμένου Β' και των ακολούθων του. Το έκανε, σου λέει, ο Σημίτης, γιατί όχι κι εγώ;
Δίκοπο μαχαίρι
Η Ιστορία διδάσκει, η Ιστορία είναι γεμάτη παραδείγματα, αλλά η Ιστορία δεν έχει και κανόνες - ό,τι έγινε κάποτε να επαναλαμβάνεται όποτε εμείς έχουμε πρόβλημα. Παράδειγμα τώρα από την αντίθετη πλευρά, ικανό να γεμίσει χαρά και αισιοδοξία τον πρόεδρο Κυριάκο Μητσοτάκη: τον Ιούνιο του 2009, στις ευρωεκλογές, το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου (Παπανδρέου) κέρδισε καθαρά τη ΝουΔου του Κώστα (Καραμανλή) με 4,3%. Αυτό αντιμετωπίστηκε από τον Κ. Καραμανλή ως ένα αποτέλεσμα που μπορεί να ανατραπεί στον δρόμο για τις εθνικές εκλογές. Οτι το κλασικό μπορούσε να τις κερδίσει, «διότι και ο Σημίτης έκανε το ίδιο και τα κατάφερε». Τις προκήρυξε για τις 4 Οκτωβρίου του 2009 και το αποτέλεσμα ήταν μια σκέτη καταστροφή. Ενα πραγματικό ναυάγιο. Εχασε - ο Καραμανλής - με 10,5% διαφορά, ένα ποσοστό που δεν περίμενε με τίποτε. Δηλαδή, για να το κάνω ακόμη πιο εύληπτο, το ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου κατάφερε όχι μόνο να διατηρήσει τη διαφορά των 4,3 μονάδων, αλλά μέσα στους τέσσερις καλοκαιρινούς μήνες που μεσολάβησαν μετά τις ευρωεκλογές κέρδισε επιπλέον πάνω από 6 μονάδες.
Το οποίο σημαίνει ότι είναι και δίκοπο μαχαίρι να υπολογίζεις ότι κάτι που συνέβη πριν από 20 χρόνια μπορεί να επαναληφθεί στις σημερινές συνθήκες. Γιατί καλά αν τα καταφέρεις σαν τον κ. Σημίτη, αν δεν τα καταφέρεις όμως, υπάρχει ο κίνδυνος να υποστείς την κατά κράτος, βαριά κι ασήκωτη, ήττα που υπέστη ο Κ. Καραμανλής. Μπέρδεμα…\
Παγκόσμια πρωτοτυπία
Επίσης, επειδή μας έχει απορροφήσει η μάχη των ευρωεκλογών, καλό είναι να μην ξεχνάμε ότι παράλληλα διεξάγονται και αυτοδιοικητικές εκλογές. Που είναι πραγματικά μοναδικές. Λογικά πρέπει να είναι οι μοναδικές εκλογές στον κόσμο από τις οποίες θα προκύψουν δύο αποτελέσματα:
Ποτέ άλλοτε δεν λέχθηκαν τόσο πολλά ψέματα και δεν έγιναν τόσες απόπειρες να γίνει το μαύρο άσπρο μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Μιλάμε για καταιγίδα εναντίον ανυπεράσπιστων εγκεφάλων. Αληθινά, απίστευτο!
Το αποτέλεσμα μετράει
Μην κάνετε το λάθος να με ρωτήσετε ποιος θα κερδίσει και με πόση διαφορά θα κερδίσει. Αν δεν φοράς κομματικά γυαλιά, στα χρώματα του αγαπημένου σου κόμματος, που έχει αρχηγό τον λατρεμένο σου Τσίπρα ή Μητσοτάκη, γνωρίζεις καλά ποιος θα κερδίσει. Εδώ ζεις κατά βάση, στην ίδια κοινωνία δραστηριοποιείσαι, δεν υπάρχει περίπτωση να μην έχεις αποκομίσει την ίδια εντύπωση με το 70% των πολιτών για το ποιος θα κερδίσει στις εκλογές της Κυριακής.
Πάμε παρακάτω. Πόσο θα κερδίσει αυτός που θα κερδίσει; Πολλά με λίγα; Ισα ίσα; Λίγο πάνω από το λίγο; Λοιπόν όλα δείχνουν ότι το αποτέλεσμα δεν θα είναι τέτοιο που (επί πραγματικού μιλάμε τώρα, όχι για το τι θα κάνει τη Δευτέρα αυτός που θα κερδίσει)
α) θα επιτρέπει στον Τσίπρα να το αγνοήσει ή να επιχειρήσει να το παρακάμψει με τη γνωστή άνεσή τους στις «παπάντζες», του είδους «λάβαμε το μήνυμα, συνεχίζουμε ώς το τέλος της θητείας μας προκειμένου ο ελληνικός λαός να μας κρίνει ολοκληρωμένα για το έργο μας»
β) θα επιτρέπει στον Μητσοτάκη να θεωρήσει ότι έχει ρίξει ήδη στο κανναβάτσο τον αντίπαλό του και απλώς περιμένει να ολοκληρώσει ο διαιτητής το μέτρημα ώς το 10 προκειμένου να του κατακυρώσει τον αγώνα
γ) το αποτέλεσμα θα είναι τέτοιο που θα οδηγήσει τους δύο μονομάχους να περάσουν ένα καυτό καλοκαίρι στα χαρακώματα της σκληρής πολιτικής αντιπαράθεσης, με στόχο ο μεν Τσίπρας να επαναλάβει τον άθλο του Σημίτη το 2000, ο δε Μητσοτάκης να διατηρήσει την πρωτοβουλία των κινήσεων μη επιτρέποντας στον αντίπαλό του να γυρίσει το ματσάκι.
Εγινα σαφής; Τι; Οχι; Να διαβάσετε καλύτερα τα προηγούμενα και θα δείτε ότι είμαι περισσότερο του δέοντος σαφής…
Με «συνταγή» Σημίτη
Γνωρίζω ότι μια ελπίδα σιγοκαίει στις καρδιές των αγνών συριζαίων αυτή την ώρα. Του προέδρου Αλέξη του Κουρασμένου Β΄ πρωτίστως και όλων των υπολοίπων εν συνεχεία. Να κρατηθεί η διαφορά του ΣΥΡΙΖΑ από το πρώτο κόμμα, τη ΝουΔου, στην περιοχή του 4%. Εκτιμούν ότι με μια «άλλη» πολιτική, αν η διαφορά είναι σε αυτό το επίπεδο, θα μπορέσουν να κερδίσουν τις εθνικές εκλογές του Οκτωβρίου. Ποια είναι η «άλλη» πολιτική; Τίποτε το πρωτοφανές ή το εξωπραγματικό. Παροχές, συνδυασμένες με άλλες παροχές, και μια επιπλέον δόση παροχών, ώστε στο τέλος να μην υπάρχει ούτε ένα νοικοκυριό που να μην πάρει κάτι.
Πληροφορούμαι ότι οι πρώτες συζητήσεις στο υπουργείο Οικονομικών έχουν ήδη γίνει, απλώς δεν έχουν καταλήξει κάπου, διότι όλο αυτό θα εξαρτηθεί τι μορφή θα λάβει σε συνδυασμό με τα διαθέσιμα που έως τότε θα συγκεντρωθούν.
Ο Πρωθυπουργός το πιστεύει ότι «μπορεί να γίνει», το δηλώνει στους συνεργάτες του, εκείνοι συμφωνούν (τι άλλο να κάνεις άμα σε λένε Βερναρδάκη, ας πούμε) και το παράδειγμα που χρησιμοποιεί είναι αυτό που συνέβη μία και μοναδική φορά, του Κώστα Σημίτη και του ΠΑΣΟΚ το 2000.
Ο κ. Σημίτης είχε ηττηθεί στις ευρωεκλογές του Ιουνίου του 1999 από τη ΝΔ του Κ. Καραμανλή με διαφορά 3,1%. Και ενώ υποτίθεται ότι η ΝουΔου κάλπαζε και ετοιμαζόταν να σαρώσει με μια πρωτοφανή στα χρονικά καμπάνια σε όλα τα επίπεδα, το ΠΑΣΟΚ μεθοδικά και σιγά σιγά, και με συγκροτημένες πολιτικές, κατάφερε δέκα μήνες μετά, τον Απρίλιο του 2000, όχι μόνο να καλύψει το «χάντικαπ» του 3,1% - handicap ονομάζουμε στην εύανδρο Ηπειρο το αρνητικό διάστημα, αποτέλεσμα κ.λπ. -, αλλά να πάρει και 72.500 ψήφους περισσότερο από το κόμμα του κ. Καραμανλή.
Με τον τρόπο αυτόν κυβέρνησε για μία ακόμη τετραετία, πράγμα που γλυκαίνει τα όνειρα του προέδρου Αλέξη του Κουρασμένου Β' και των ακολούθων του. Το έκανε, σου λέει, ο Σημίτης, γιατί όχι κι εγώ;
Δίκοπο μαχαίρι
Η Ιστορία διδάσκει, η Ιστορία είναι γεμάτη παραδείγματα, αλλά η Ιστορία δεν έχει και κανόνες - ό,τι έγινε κάποτε να επαναλαμβάνεται όποτε εμείς έχουμε πρόβλημα. Παράδειγμα τώρα από την αντίθετη πλευρά, ικανό να γεμίσει χαρά και αισιοδοξία τον πρόεδρο Κυριάκο Μητσοτάκη: τον Ιούνιο του 2009, στις ευρωεκλογές, το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου (Παπανδρέου) κέρδισε καθαρά τη ΝουΔου του Κώστα (Καραμανλή) με 4,3%. Αυτό αντιμετωπίστηκε από τον Κ. Καραμανλή ως ένα αποτέλεσμα που μπορεί να ανατραπεί στον δρόμο για τις εθνικές εκλογές. Οτι το κλασικό μπορούσε να τις κερδίσει, «διότι και ο Σημίτης έκανε το ίδιο και τα κατάφερε». Τις προκήρυξε για τις 4 Οκτωβρίου του 2009 και το αποτέλεσμα ήταν μια σκέτη καταστροφή. Ενα πραγματικό ναυάγιο. Εχασε - ο Καραμανλής - με 10,5% διαφορά, ένα ποσοστό που δεν περίμενε με τίποτε. Δηλαδή, για να το κάνω ακόμη πιο εύληπτο, το ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου κατάφερε όχι μόνο να διατηρήσει τη διαφορά των 4,3 μονάδων, αλλά μέσα στους τέσσερις καλοκαιρινούς μήνες που μεσολάβησαν μετά τις ευρωεκλογές κέρδισε επιπλέον πάνω από 6 μονάδες.
Το οποίο σημαίνει ότι είναι και δίκοπο μαχαίρι να υπολογίζεις ότι κάτι που συνέβη πριν από 20 χρόνια μπορεί να επαναληφθεί στις σημερινές συνθήκες. Γιατί καλά αν τα καταφέρεις σαν τον κ. Σημίτη, αν δεν τα καταφέρεις όμως, υπάρχει ο κίνδυνος να υποστείς την κατά κράτος, βαριά κι ασήκωτη, ήττα που υπέστη ο Κ. Καραμανλής. Μπέρδεμα…\
Παγκόσμια πρωτοτυπία
Επίσης, επειδή μας έχει απορροφήσει η μάχη των ευρωεκλογών, καλό είναι να μην ξεχνάμε ότι παράλληλα διεξάγονται και αυτοδιοικητικές εκλογές. Που είναι πραγματικά μοναδικές. Λογικά πρέπει να είναι οι μοναδικές εκλογές στον κόσμο από τις οποίες θα προκύψουν δύο αποτελέσματα:
-κανένας νικητής
-καμία πλειοψηφία
Αυτή την παγκόσμια πρωτοτυπία την οφείλουμε αποκλειστικά στον νόμο που κατασκεύασε (περί κανονικής κατασκευής πρόκειται) αυτή η μορφή Σκουρλέτης, ενόσω υποδυόταν τον υπουργό Εσωτερικών. Ο... οραματικός αυτός πολιτικός δημιούργησε ένα εκλογικό σύστημα το οποίο είναι ο ορισμός της ακυβερνησίας στους δήμους και στις περιφέρειες, καθώς όποιος και να κερδίσει, θα του είναι αδύνατον να εξασφαλίσει μια ελάχιστη πλειοψηφία προκειμένου να διοικήσει την περιφέρεια ή τον δήμο του. Ετσι θα είναι εκ των πραγμάτων υποχρεωμένος να συνδιαλλαγεί με κάθε καρυδιάς καρύδι για να μπορέσει να υλοποιήσει ένα μίνιμουμ πρόγραμμα.
Το «έργο Σκουρλέτη» οφείλεται αποκλειστικά στην απόλυτη ένδεια του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτοδιοικητικά στελέχη. Ο τύπος λοιπόν προτίμησε να διαλύσει για μία πενταετία την Τοπική Αυτοδιοίκηση για να καλύψει την ανυπαρξία ΣΥΡΙΖΑ σε περιφέρειες και δήμους.
-καμία πλειοψηφία
Αυτή την παγκόσμια πρωτοτυπία την οφείλουμε αποκλειστικά στον νόμο που κατασκεύασε (περί κανονικής κατασκευής πρόκειται) αυτή η μορφή Σκουρλέτης, ενόσω υποδυόταν τον υπουργό Εσωτερικών. Ο... οραματικός αυτός πολιτικός δημιούργησε ένα εκλογικό σύστημα το οποίο είναι ο ορισμός της ακυβερνησίας στους δήμους και στις περιφέρειες, καθώς όποιος και να κερδίσει, θα του είναι αδύνατον να εξασφαλίσει μια ελάχιστη πλειοψηφία προκειμένου να διοικήσει την περιφέρεια ή τον δήμο του. Ετσι θα είναι εκ των πραγμάτων υποχρεωμένος να συνδιαλλαγεί με κάθε καρυδιάς καρύδι για να μπορέσει να υλοποιήσει ένα μίνιμουμ πρόγραμμα.
Το «έργο Σκουρλέτη» οφείλεται αποκλειστικά στην απόλυτη ένδεια του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτοδιοικητικά στελέχη. Ο τύπος λοιπόν προτίμησε να διαλύσει για μία πενταετία την Τοπική Αυτοδιοίκηση για να καλύψει την ανυπαρξία ΣΥΡΙΖΑ σε περιφέρειες και δήμους.
Δεν υπάρχουν λόγια, αλήθεια!..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου