Η εξασθενημένη αντιπολίτευση, η αντιπολίτευση της καρπαζιάς και του εσείς μη μιλάτε ρε, διότι φάγατε 20 και 22 μονάδες στο κεφάλι, δεν είναι και τόσο καλό πράγμα. Διότι άλλο πράγμα η κυβέρνηση, άλλο η αντιπολίτευση. Η πρώτη διαχειρίζεται τις τύχες της χώρας, η δεύτερη την ελέγχει ως προς την ορθή, τίμια και ηθική διαχείριση. Καμιά κυβέρνηση, όσο καλή και να ήταν, δεν ευδόκησε να υποδυθεί και τους δύο ρόλους - κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, μαζί. Δεν γίνεται. Είναι τόσο ακραία ανεδαφικό, όσο και αυτό με το οποίο παρότρυνε πρόσφατα τους υπουργούς ο Κυριάκος - «να γίνετε αντιπολίτευση του εαυτού σας»....

Από "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 10/07/23

Όλα καλά

Πάει κι αυτό. Οι προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης, εννοώ. Με την ψήφισή τους στη Βουλή, που ήταν και μια κατ' ουσίαν παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, το βράδυ του Σαββάτου, έκλεισε ένας μεγάλος κύκλος που είχε ανοίξει, εκείνο το μεσημέρι της 28ης Μαρτίου, όταν ο πρόεδρος Κυριάκος προκήρυξε εκλογές για τις 21 Μαΐου.

Να κάνουμε τον σταυρό μας, που αυτοί οι 3½ μήνες πέρασαν χωρίς απώλειες για τη χώρα, δεν συνέβη δηλαδή τίποτε που να μας κάνει να μετράμε προβλήματα και επιπτώσεις. Ο καλός Θεός της Ελλάδας (τι λέω ο άνθρωπος δευτεριάτικα), έβαλε το χεράκι του, και όλα τελείωσαν ομαλά, χωρίς δάκρυα, και χωρίς λυγμούς. Και κυρίως χωρίς να πλακωνόμαστε μεταξύ μας, για το πώς και το γιατί συνέβη ό,τι συνέβη, και ποιος φέρει τις μεγαλύτερες ευθύνες. Κάτι πήγε να γίνει εκεί, με το ναυάγιο στην Πύλο, αλλά ευτυχώς μαζεύτηκε γρήγορα. Ακόμη και ο ΣΥΡΙΖΑ κατάλαβε ότι το έργο δεν μπορούσε να πάει παρακάτω, γιατί έχει πάψει από χρόνια να κόβει εισιτήρια...

Και μπορώ σήμερα να αποκαλύψω ότι πριν ξεκινήσει όλο αυτό, ο μεγάλος φόβος πολλών και διαφόρων παραγόντων της δημόσιας ζωής ήταν το τι θα μπορούσε να συμβεί στη διάρκεια της παρατεταμένης προεκλογικής περιόδου, κατά την οποία η χώρα θα τελούσε υπό τη διακυβέρνηση της υπηρεσιακής κυβέρνησης του κυρίου Ιωάννη Σαρμά. Ειδικά στα ελληνοτουρκικά, και τα γύρω από αυτά εξαρτώμενα, υπόλοιπα θέματα της περιοχής μας. Ολα καλά όμως, δόξα τω Θεώ, Παναγία μου, όλα καλά. Αυτό να λέμε, και να σταυροκοπιόμαστε...

Ενός ανδρός... Βουλή

Κι αυτό το «όλα καλά», αποτυπώθηκε και στην τριήμερη συζήτηση στη Βουλή, που ήταν ίσως η πιο ήρεμη παρόμοια συζήτηση που έχω παρακολουθήσει τα τελευταία χρόνια. Σε σημείο, που πολλές φορές αναρωτήθηκα, αν είναι ελληνική Βουλή αυτή ή αν πρόκειται για Βουλή κάποιου ελβετικού καντονιού, όπου το πρόβλημα είναι αν η καλή μας αγελάδα που βόσκει κάτω στη λιακάδα μικρά χόρτα και μεγάλα, κατεβάζει αρκετό γάλα. Τέτοια υποτονικότητα και τόσο χαλαρό κλίμα, επαναλαμβάνω για προγραμματικές δηλώσεις, δεν είχαμε ποτέ, και δεν ξέρω, πραγματικά το λέω, αν πρέπει να χαιρόμαστε. Βεβαίως θα βρεθούν μερικοί μεταξύ υμών και ημών, που θα πουν α, εσύ δεν πας καλά, τους θέλεις να τρώγονται και να βρίζονται.

Οχι. Αλλά, και χωρίς να διεκδικώ το αλάθητο, βεβαίως, έχω την εντύπωση το κλίμα αυτό δεν άρεσε ιδιαίτερα. Γιατί προοιωνίζεται μια Βουλή, στην οποία θα παίζει μπάλα ένας, και οι υπόλοιποι, το μόνο που θα κάνουν θα είναι να του πετάνε την μπάλα για να ντριμπλάρει τον εαυτό του ή να κάνει εναέρια «τσαλιμάκια», για να γουστάρει το φιλοθέαμον κοινό στην κερκίδα. Πόσο να αρέσει αυτό; Στην αρχή θα χειροκροτήσουν πολλοί, μετά λιγότεροι από πολλοί, εν συνεχεία ακόμη λιγότεροι και στο τέλος κανένας. Ακόμη και αν είναι ο Μέσι, στη... μέση του γηπέδου. Το είδες μια φορά το κόλπο σηκώνω την μπάλα με το πόδι, τη φέρνω στο κεφάλι, την αφήνω να γλιστρήσει στον ώμο, την επαναφέρω στο κεφάλι, τη στρώνω στο άλλο πόδι, και μετά, ξανά από την αρχή. Το είδες δεύτερη φορά, τρίτη, έκτη, όγδοη. Στη δέκατη θα πεις, μεγάλε, άσ' το. Τίποτε άλλο, έχεις να μας δείξεις;

Ζητείται αντιπολίτευση

Ο Κυριάκος, που δεν είναι κανένα κορόιδο, καταλαβαίνει - το κατάλαβε καλά νομίζω και κατά τη διάρκεια του τριημέρου των προγραμματικών στη Βουλή - ότι αυτό που επεδίωξε με επιμονή στην προεκλογική περίοδο, ήτοι να διαλύσει τον ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να αποτελέσει τη μεγάλη απειλή και για τον ίδιο, και την κυβέρνησή του.

Οτι η εξασθενημένη αντιπολίτευση, η αντιπολίτευση της καρπαζιάς και του εσείς μη μιλάτε ρε, διότι φάγατε 20 και 22 μονάδες στο κεφάλι, δεν είναι και τόσο καλό πράγμα. Διότι άλλο πράγμα η κυβέρνηση, άλλο η αντιπολίτευση. Η πρώτη διαχειρίζεται τις τύχες της χώρας, η δεύτερη την ελέγχει ως προς την ορθή, τίμια και ηθική διαχείριση.

Καμιά κυβέρνηση, όσο καλή και να ήταν, δεν ευδόκησε να υποδυθεί και τους δύο ρόλους - κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, μαζί. Δεν γίνεται. Είναι τόσο ακραία ανεδαφικό, όσο και αυτό με το οποίο παρότρυνε πρόσφατα τους υπουργούς ο Κυριάκος - «να γίνετε αντιπολίτευση του εαυτού σας».

Στην αγωνία του, το είπε ο άνθρωπος, είναι προφανές. Και τον καταλαβαίνω. Σου λέει, αυτοί εδώ, είναι και εξήντα τόσοι, ζωή να 'χουν, χωρίς αντιπολίτευση θα μεταβληθούν σε τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας, και δεν (γίνεται να) παίζει κάτι τέτοιο. Εχουμε ένα τσουβάλι εκκρεμότητες από την πρώτη τετραετία. Εκκρεμότητες που φωνάζουν, και επιζητούν διευθέτηση. Ειδικά σε υγεία, παιδεία, οικονομία, δικαιοσύνη.

Τώρα που δεν υπάρχει σοβαρή αντιπολίτευση, ποιος ξέρει τι πάρτι θα στηθούν. Και στο τέλος, και αυτό είναι βέβαιο, θα έρθουν όλα στο κεφάλι μου. Γι' αυτό αγωνιά, είμαι σίγουρος...

Χωρίς Τσίπρα και σασπένς

Τη βλέπω την αναπόφευκτη ερώτηση, τη βλέπω να έρχεται: νοστάλγησες Τσίπρα, κιόλας, Γιωργάκη; Σου έλειψε; Για νοσταλγία δεν μπορώ να μιλήσω, είναι υπερβολικό. Αλλά ότι έλειψε ο λόγος του το τριήμερο, μπορώ να το πω. Τι έλειψε, κυρίως; Το ύφος και ο τόνος του λόγου που άρθρωνε στη Βουλή κάθε φορά που ανέβαινε στο βήμα να αντιπαρατεθεί με τον πρόεδρο Κυριάκο. Ελειψε εκείνο το σασπένς του μέχρι πού μπορεί να το φτάσει, τι άλλο θα εκστομίσει, πόσο και με τι θα ανεβάσει την ένταση κατά τη διάρκεια της ομιλίας του, και ταυτόχρονα και την ένταση στη Βουλή.

Ο Φάμελλος που τον αντικατέστησε το τριήμερο των προγραμματικών, καλό παιδί, Καλά Χριστούγεννα. Προφανέστατα δεν κάνει γι' αυτή τη δουλειά, και ο Κυριάκος τον έχει για πρωινό, φάνηκε αυτό. Κι όχι πλήρες πρωινό, αλλά αυτό το continental, φρυγανιά, βουτυράκι, μαρμελαδίτσα και πλαστικός χυμός πορτοκάλι.

Με Τσίπρα θα ήταν ασφαλώς διαφορετικά τα πράγματα, ακόμη και με τον Τσίπρα του 17%. Και κάτι επίσης: τον λυπήθηκα τον Τσίπρα, το βράδυ του Σαββάτου, έτσι χαμένος (στο Διάστημα) που έδειχνε, πάλι. Απορώ γιατί εμφανίστηκε στη Βουλή, και γιατί το κάνει αυτό στον εαυτό του. Γιατί τον υποβάλλει σε αυτή τη δοκιμασία. Κάτσε σπίτι σου, καλύτερα. Πας στη Βουλή, γιατί ακριβώς; Για να σκέφτεσαι ότι άμα ήμουν εγώ τώρα επάνω, θα σου έλεγα εγώ Κυριάκο; Μείνε σπίτι, και άραξε. Τουλάχιστον θα έχεις την ψυχική σου ηρεμία...

Πολάκης for president

Σήμερα, ας πούμε, υπάρχει νέα δοκιμασία. Συνεδριάζει η Πολιτική Γραμματεία του κόμματος, προκειμένου να αποφασίσει αν θα τηρηθεί το αρχικώς συζητηθέν χρονοδιάγραμμα για την εκλογή προέδρου του κόμματος. Οι «προεδρικοί», η πιο μεγάλη φράξια του κόμματος, πιέζουν για εκλογή προέδρου μετά τις αυτοδιοικητικές εκλογές του Οκτωβρίου, αλλά οι άλλοι που επιδιώκουν (για ευνόητους λόγους) ο καινούργιος πρόεδρος να έχει φάει ήδη μια ήττα, με το που θα ξεκινήσει να κάνει καριέρα, επιμένουν ότι η εκλογή πρέπει να πραγματοποιηθεί στις 3 Σεπτεμβρίου (να υπάρχει και ο συμβολισμός της ημερομηνίας...). Θα δούμε ποια άποψη θα επικρατήσει, όπως και αν θα είναι παρών και ο Αλ. Τσίπρας σήμερα.

Σε κάθε περίπτωση, επειδή οι εξελίξεις στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης μας ενδιαφέρουν όλους, για τους λόγους που ανέλυσα προηγουμένως, αισθάνομαι την υποχρέωση να επαναλάβω και σήμερα τη στήριξή μου στον Πολάκη! Οπως ανέλυσα διεξοδικά την περασμένη εβδομάδα είναι ο πλέον κατάλληλος για αρχηγός, για να οδηγήσει το κόμμα στις ρίζες του, εκεί απ' όπου ξεκίνησε, στο 4%-5%, ώστε να έχει το περιθώριο εν συνεχεία να ανέβει. Ο όποιος άλλος, είναι καταδικασμένος να αποτύχει. Γιατί θα θεωρήσει ότι η βάση του είναι το 17%, που πήρε ο Τσίπρας, θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του να το ανεβάσει, κι επειδή δεν θα μπορέσει, θα θεωρηθεί αποτυχημένος - και σωστά - και το μόνο που θα πετύχει θα είναι να συντηρήσει την εσωστρέφεια του κόμματος. Πολάκης for president λοιπόν και δεν το διαπραγματεύομαι...