Από "ΤΑ ΝΕΑ"
 |
| "ΤΑ ΝΕΑ, 30/05/19 |
Το βράδυ της 26ης Μαΐου 2019 και μετά την παταγώδη ήττα του ο Πρωθυπουργός δεν ήθελε αυταρχικά να κατανοήσει ένα θεμελιώδες αξίωμα της δυτικής δημοκρατίας . Δηλαδή ότι «η δημοκρατία είναι ένα σύστημα στο οποίο γνωρίζεις ότι μπορείς να χάσεις, αλλά γνωρίζεις, επίσης, και ότι δεν θα χάνεις για πάντα» (Mueller).
Ωστόσο ο Αλέξης Τσίπρας είτε από αυταρχικότητα είτε από μορφωτική ανεπάρκεια δεν ήθελε να κατανοήσει ότι είχε «χάσει» και με τις αμήχανες δηλώσεις του το παραπάνω βράδυ «έδειχνε» καθαρά, ότι δεν διαθέτει αυτό το περίφημο μέγεθος το οποίο ο Πασκάλ Μπρίκνερ χαρακτηρίζει ως «τυραννία της μεταμέλειας»!
Ας θυμίσουμε, λοιπόν, στον «αμετανόητο» Πρωθυπουργό για ποιους (ενδεικτικούς) λόγους καταδικάστηκε από μία μεγάλη μάζα της ελληνικής κοινωνίας!
1. Ο ακρωτηριασμός των εισοδημάτων των πιο φτωχών! Ετσι ενδεικτικά σήμερα, σύμφωνα με τα στοιχεία του ίδιου του υπουργείου Οικονομικών, 1,2 εκατομμύρια συνταξιούχοι επιβιώνουν (ή λιμοκτονούν μάλλον) με μια μεικτή σύνταξη κάτω των 500 ευρώ!
Επιπλέον, ας μην ξεχνούμε αυτό που έλεγε ο αμερικανός πρόεδρος Φραγκλίνος Ρούζβελτ. Δηλαδή ότι δεν είναι ελεύθερο εκείνο το ανθρώπινο ον το οποίο στερείται της δυνατότητας να αγοράζει ψωμί, γάλα κ.λπ.
Υπό αυτή την έννοια οι έλληνες πολίτες καταδίκασαν με την ψήφο τους μία άκρως συντηρητική κυβέρνηση, η οποία τους στέρησε την υπαρξιακή δυνατότητα να είναι ελεύθεροι (με την παραπάνω έννοια)!
2. «Η εργαλειοποίηση» της Δικαιοσύνης. Η κυβέρνηση αποδοκιμάστηκε επίσης, γιατί προσπάθησε με κάθε μέσο να επηρεάσει την ηγετική ομάδα της Δικαιοσύνης. Η τελευταία χυδαία έκφανση αυτής της φιλοσοφίας ήταν η προσπάθεια να δοθεί άδεια στον αμετανόητο τρομοκράτη Κουφοντίνα (με την ελπίδα ότι η κυβερνητική ελίτ θα «αρμέξει» κάποιους ψήφους από τους εραστές της «δημιουργικής καταστροφής», δηλαδή από τους αναρχικούς).
Ετσι ασκήθηκε μια εντελώς εσφαλμένη αναίρεση από την εισαγγελέα του ΑΠ κατά της αρχικής απόφασης που είχε αρνηθεί τη χορήγηση άδειας στον «πιστολά» της 17 Νοέμβρη (γεγονός που κυοφόρησε την ολέθρια εντύπωση ότι η Δικαιοσύνη δεν είναι ανεξάρτητη)!
Και όταν δίνεται η εντύπωση ότι χειραγωγείται και το τελευταίο καταφύγιο ενός πολίτη (η Δικαιοσύνη), τότε βυθιζόμαστε στο λυκόφως της διαφθοράς.
3. Η ανηθικότητα. Η κυβέρνηση αποδοκιμάστηκε επιπρόσθετα για την απύθμενη ανηθικότητα και τη λούμπεν πολιτισμική λογική κάποιων προσωπικών φίλων του Πρωθυπουργού. Ποιος μπορεί να ξεχάσει άραγε την απάνθρωπη επίθεση του υπουργού Πολάκη εναντίον ενός αναπήρου ατόμου (Κυμπουρόπουλου);
4. Ο νεποτισμός. Τέλος, η «πρώτη φορά Αριστερά» καταδικάστηκε στη συνείδηση των πολιτών, αφού ο κρατικός μηχανισμός γέμισε απαράδεκτα από συγγενείς υπουργών, βουλευτών κ.λπ. Ακόμη και η σύζυγος του Πρωθυπουργού μπήκε στο Πανεπιστήμιο με ειδική νομοθετική ρύθμιση!
Συμπέρασμα; Οι έλληνες πολίτες είπαν ένα μεγάλο όχι σε μια διεφθαρμένη δήθεν Αριστερά!
*Καθηγητής της Νομικής Σχολής στο ΑΠΘ
 |
| "ΤΑ ΝΕΑ", 30/05/19 |
ΟΙ ΔΙΑΨΕΥΣΕΙΣ!
Από τη μια, το «ρεύμα του νικητή» που διαμόρφωσε το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών θα συμπαρασύρει πολλούς ψηφοφόρους προς τη ΝΔ· από την άλλη η προοπτική της ήττας θα ωθήσει αριστερούς ψηφοφόρους προς την ιδεολογική ψήφο, ήτοι προς αριστερότερα σχήματα: ο ΣΥΡΙΖΑ, όσα ηρωικά και αν εκφωνεί η ηγεσία του, θα βρεθεί χαμηλότερα από το 24% στις επερχόμενες εκλογές - θα είναι επιτυχία αν καταφέρει να κρατηθεί πάνω από το 20%. Η κατάρρευση του κ. Τσίπρα θα είναι πιο επώδυνη από την αντίστοιχη του κ. Καραμανλή το 2009.
Η αυτοδυναμία λοιπόν της ΝΔ είναι εφικτή και το μόνο που ίσως μπορεί να την εμποδίσει -κάτι που κατά τη γνώμη μου είναι επιθυμητό- είναι η ενδυνάμωση του ΚΙΝΑΛ. Που δεν θα πάρει ψήφους από αυτούς που τώρα εγκαταλείπουν την κυβέρνηση αλλά (ίσως) από τους αριστερούς και κεντροαριστερούς που ψήφισαν ΝΔ με αποκλειστικό κριτήριο «να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ». Τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ φεύγει, ίσως αυτοί επαναπατριστούν στο ΚΙΝΑΛ αν πειστούν για το σοβαρότητα των σχεδίων της ηγεσίας του.
Και δεν συνιστά σοβαρότητα να ισχυρίζεσαι ότι με την «τρίτη εντολή» στο χέρι η κυρία Γεννηματά θα υποχρεώσει Μητσοτάκη-Τσίπρα να «υιοθετήσουν για τη διακυβέρνηση της χώρας το 'Σχέδιο Ελλάδα'», όπως δήλωσε η ίδια χθες. Σοβαρότητα συνιστά να διακηρύξεις ότι επιδιώκεις να μην υπάρξει αυτοδυναμία για να συνεργαστείς με το πρώτο κόμμα, όπως ήταν αναγκαίο να γίνει και έγινε το κρίσιμο 2012. Να συνεργαστείς ως δεύτερος, που θα επεμβαίνει διορθωτικά για να στηρίξει στο πλαίσιο της κυβέρνησης αξίες που υπερασπίζεται η Κεντροαριστερά - αυτές τις αξίες λοιπόν πρέπει να αναδείξει προεκλογικά το ΚΙΝΑΛ, για να πείσει ότι αξίζει να συγκυβερνήσει.
Έχει βέβαια μεγάλη γκάμα αξιακών επιλογών: από τον εθνικισμό και τον λαϊκισμό του τσοχατζοπουλικού ΠαΣοΚ ως το εκσυγχρονιστικό σημιτικό πρόταγμα, περνώντας από τον αμήχανο προοδευτισμό του Γιώργου Παπανδρέου. Η κυρία Γεννηματά με τις πράξεις της και τον λόγο της απέναντι στη Συνθήκη των Πρεσπών και σε κρίσιμα θέματα όπως το σύμφωνο συμβίωσης ή οι σχέσεις εκκλησίας-κράτους, έχει ως τώρα δυστυχώς υπηρετήσει την πρώτη παράδοση - και αυτό ίσως εξηγεί τη στασιμότητα του κόμματος, κατά την τετραετία της ηγεσίας της, στα ελάχιστα που το είχε οδηγήσει η κρίση.
Το ΚΙΝΑΛ (με μόλις 3,1%) ήρθε τελευταίο μεταξύ των νέων ψηφοφόρων, ακόμα και το παλαιολιθικό ΚΚΕ το πέρασε. Αντιθέτως, μεταξύ των συνταξιούχων (με 11%) ξεπέρασε τον εθνικό του μέσο όρο περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο κόμμα. Οι οιωνοί δεν είναι καλοί για την Κεντροαριστερά, αλλά κάποιες ελπίδες διάψευσής τους υπάρχουν.
Από τη μια, το «ρεύμα του νικητή» που διαμόρφωσε το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών θα συμπαρασύρει πολλούς ψηφοφόρους προς τη ΝΔ· από την άλλη η προοπτική της ήττας θα ωθήσει αριστερούς ψηφοφόρους προς την ιδεολογική ψήφο, ήτοι προς αριστερότερα σχήματα: ο ΣΥΡΙΖΑ, όσα ηρωικά και αν εκφωνεί η ηγεσία του, θα βρεθεί χαμηλότερα από το 24% στις επερχόμενες εκλογές - θα είναι επιτυχία αν καταφέρει να κρατηθεί πάνω από το 20%. Η κατάρρευση του κ. Τσίπρα θα είναι πιο επώδυνη από την αντίστοιχη του κ. Καραμανλή το 2009.
Η αυτοδυναμία λοιπόν της ΝΔ είναι εφικτή και το μόνο που ίσως μπορεί να την εμποδίσει -κάτι που κατά τη γνώμη μου είναι επιθυμητό- είναι η ενδυνάμωση του ΚΙΝΑΛ. Που δεν θα πάρει ψήφους από αυτούς που τώρα εγκαταλείπουν την κυβέρνηση αλλά (ίσως) από τους αριστερούς και κεντροαριστερούς που ψήφισαν ΝΔ με αποκλειστικό κριτήριο «να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ». Τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ φεύγει, ίσως αυτοί επαναπατριστούν στο ΚΙΝΑΛ αν πειστούν για το σοβαρότητα των σχεδίων της ηγεσίας του.
Και δεν συνιστά σοβαρότητα να ισχυρίζεσαι ότι με την «τρίτη εντολή» στο χέρι η κυρία Γεννηματά θα υποχρεώσει Μητσοτάκη-Τσίπρα να «υιοθετήσουν για τη διακυβέρνηση της χώρας το 'Σχέδιο Ελλάδα'», όπως δήλωσε η ίδια χθες. Σοβαρότητα συνιστά να διακηρύξεις ότι επιδιώκεις να μην υπάρξει αυτοδυναμία για να συνεργαστείς με το πρώτο κόμμα, όπως ήταν αναγκαίο να γίνει και έγινε το κρίσιμο 2012. Να συνεργαστείς ως δεύτερος, που θα επεμβαίνει διορθωτικά για να στηρίξει στο πλαίσιο της κυβέρνησης αξίες που υπερασπίζεται η Κεντροαριστερά - αυτές τις αξίες λοιπόν πρέπει να αναδείξει προεκλογικά το ΚΙΝΑΛ, για να πείσει ότι αξίζει να συγκυβερνήσει.
Έχει βέβαια μεγάλη γκάμα αξιακών επιλογών: από τον εθνικισμό και τον λαϊκισμό του τσοχατζοπουλικού ΠαΣοΚ ως το εκσυγχρονιστικό σημιτικό πρόταγμα, περνώντας από τον αμήχανο προοδευτισμό του Γιώργου Παπανδρέου. Η κυρία Γεννηματά με τις πράξεις της και τον λόγο της απέναντι στη Συνθήκη των Πρεσπών και σε κρίσιμα θέματα όπως το σύμφωνο συμβίωσης ή οι σχέσεις εκκλησίας-κράτους, έχει ως τώρα δυστυχώς υπηρετήσει την πρώτη παράδοση - και αυτό ίσως εξηγεί τη στασιμότητα του κόμματος, κατά την τετραετία της ηγεσίας της, στα ελάχιστα που το είχε οδηγήσει η κρίση.
Το ΚΙΝΑΛ (με μόλις 3,1%) ήρθε τελευταίο μεταξύ των νέων ψηφοφόρων, ακόμα και το παλαιολιθικό ΚΚΕ το πέρασε. Αντιθέτως, μεταξύ των συνταξιούχων (με 11%) ξεπέρασε τον εθνικό του μέσο όρο περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο κόμμα. Οι οιωνοί δεν είναι καλοί για την Κεντροαριστερά, αλλά κάποιες ελπίδες διάψευσής τους υπάρχουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου