"....Αυτό αποτελεί τη σημαντικότερη συμβολή των 64, διότι ο όρος «προοδευτικός» χρησιμοποιείται α λα «Στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις». Αξίζει λοιπόν να υποστηρίζεται η ουσιαστική σημασία του «προοδευτικού» με όσα επιγραμματικά αναφέρονται στο κείμενο των 64 αρχίζοντας από τα αρνητικά: οι τριτοκοσμικές αντιλήψεις, η αριστερίστικη ιδεοληψία, ο ψευδής ευρωπαϊσμός, η εξάρτηση των λαϊκών στρωμάτων από επιδόματα και διορισμούς, η χειραγώγηση των ΜΜΕ και το κυριότερο οι οπισθοδρομικές παρεμβάσεις στην εκπαίδευση, η ημιμάθεια και η λιγότερη προσπάθεια και η απαξίωση της αριστείας που είναι απαραίτητη για την ανταγωνιστική πρόοδο της χώρας. Αντιθέτως, η πραγματική πρόοδος συνίσταται στην προώθηση της ανάπτυξης με τρόπο ρεαλιστικό, ποιοτική εργασία και δίκαια κατανομή των καρπών της. Ο προοδευτικός εφαρμόζει τη διαφάνεια και την αξιολόγηση σε όλα και σε όλους, αποθαρρύνει τη διαφθορά και προστατεύει τους αδύναμους. Θεωρεί την Ελλάδα αναπόσπαστο μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης και εργάζεται για την προστασία των συνόρων της. Με αυτό το πλαίσιο των παρατηρήσεων και των προτάσεων το κείμενο των 64 αποτελεί υπόμνημα πραγματικής προόδου...."

Aπό την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" και "ΤΑ ΝΕΑ"

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 28/05/19

1. Στην άκρη της νύχτας βασιλεύει το θράσος
Η υπέρτατη πολιτική «αρετή» του δημαγωγού είναι το απεριόριστο θράσος. Ουδέποτε απολογούμενος και πάντοτε επιτιθέμενος. Μια συνταγή που αποδεικνύεται συνήθως αποτελεσματική για την κατάληψη της εξουσίας.

Τον περιγράφει, με το «πληβείο ιδίωμά του», και το «εκτυφλωτικό ταλέντο του» ο Γάλλος γιατρός και συγγραφέας Λουί Φερντινάν Ογκίστ Νετούς (1894-1961), γνωστός με το ψευδώνυμο Σελίν, στο αριστουργηματικό του έργο «Ταξίδι στην άκρη της νύχτας»: «Αμα έχεις θράσος αρκεί, τα πάντα σχεδόν σου επιτρέπονται, απολύτως τα πάντα, έχεις την πλειοψηφία με το μέρος σου...».

Ποιον, διερωτώμαι, εκ των δύο επικρατεστέρων υποψηφίων θα επιλέξει και στις προσεχείς εθνικές εκλογές ο Ελληνας ψηφοφόρος;

Είναι βεβαίως εμφανές εις ποίον συνάδει το στυλ και ο χαρακτηρισμός του δημαγωγού. Αντιθέτως τον Κυρ. Μητσοτάκη διακρίνει η προσήλωση εις τον ορθόν λόγον, η μετριοπάθεια και η αστική ευγένεια. Η πολιτική του αντίληψη είναι η μόνη προσήκουσα για την ουσιαστική και οριστική έξοδο της χώρας από την κατ’ επίφαση «κανονικότητα» εις την οποίαν μας καθήλωσε μία, ούτως ειπείν, «Σοβιετικής» υφής αντίληψη περί οικονομίας και κοινωνίας, την οποίαν, ως φαίνεται, ασμένως ασπάζεται ο κ. Τσίπρας, ο οποίος, επιπλέον, ρέπει εις «κενόσπουδα τεχνάσματα» κατά την έκφραση του Αλέξανδρου Βυζάντιου, της πάλαι ποτέ Τεργεσταίας εφημερίδος «Νέα Ημέρα».

Αντωνης Ν. Βενέτης, Μοναστηράκι Δωρίδος

2. Ο Χαρίλαος Φλωράκης για τους «Κουφοντίνες»

Κύριε διευθυντά,

Με αφορμή την επικαιρότητα των ημερών και το άρθρο του κ. Πάσχου Μανδραβέλη σχετικά με την άδεια Κουφοντίνα («τον συνεχιστή του Εμφυλίου»!), θυμήθηκα ένα γεγονός από το 1999. Είχα ρωτήσει τον Χαρίλαο Φλωράκη:

–Καλά, Χαρίλαε, αυτοί της «17 Νοέμβρη» λένε ότι είναι επαναστάτες και συνεχίζουν τον αγώνα σας. Τι λες;

–Ακουσε: Ενα πράγμα είναι να μακελεύεσαι με Γερμανούς και Λοκατζήδες στα βουνά και άλλο να πυροβολάς πισώπλατα άοπλους ανθρώπους...

Αυτά από έναν πραγματικό επαναστάτη που δεν είχε ζητήσει ποτέ άδεια κατά τη 12χρονη φυλάκισή του ή από τις εξορίες του…

Κωνσταντίνος Λύκας

3. Ψυχομάχημα της Πόλης, η άλωση, οι ιστορικοί

Κύριε διευθυντά,

Αύριο, 29 Μαΐου συμπληρώνονται 566 χρόνια από την αποφράδα ημέρα της άλωσης της Κωνσταντινουπόλεως, «της βασιλίδος των πόλεων», προπύργιου του Χριστιανισμού και μεγάλης κοιτίδας του Ελληνισμού. Ενα ιστορικό γεγονός παγκόσμιας σημασίας, που επισφραγίσθηκε με την τραγική θυσία του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, περιώνυμου υπερασπιστή της Βασιλεύουσας, και των χιλιάδων αθανάτων μαρτύρων και ομολογητών της Πίστεως και του Εθνους. Η είσοδος των Οθωμανών στην Κωνσταντινούπολη και η μεγάλη σφαγή που ακολούθησε, οι ανδραποδισμοί, οι λεηλασίες και οι συλήσεις περιγράφονται αναλυτικά και με τα ζοφερότερα χρώματα από τέσσερις σύγχρονους ιστορικούς της Αλώσεως, τους Μιχαήλ Δούκα, Γεώργιο (Σ) Φραντζή, Μιχαήλ Κριτόβουλο και Λαόνικο Χαλκοκονδύλη.

Με βάση και κείμενα των ιστοριογράφων, αλλά και τις παραδόσεις του ελληνικού λαού, ο ποιητής Γεώργιος Δροσίνης γράφει το πολύστιχο σύνθεμα Της Αγίας Θεοδοσίας (Πύρινη Ρομφαία), που αναφέρεται στη διανυκτέρευση των πιστών στον ναό της οσιομάρτυρος, εορτάζοντας τη μνήμη της, όπου, το πρωί, ενώ είχε αρχίσει η λιτανεία και χωρίς να έχουν πληροφορηθεί την πτώση της Πόλης, κατεσφάγησαν από τους Οθωμανούς.

Ο ποιητής, αξιοποιώντας τη μαρτυρία του Δούκα, με λυρικούς τόνους, ιδιαίτερα συγκινησιακούς, κάνει λόγο για τα δρώμενα στην ολονύκτια ακολουθία. Ενώ η Πόλη ψυχομαχούσε, με τους πολεμιστές να αγωνίζονται στις επάλξεις απελπισμένα, οι γυναίκες, αγνοώντας την είδηση «της συντελείας της πόλεως», στολίζουν το λείψανο της παρθενομάρτυρος, με φρεσκοκομμένα ρόδα, που θα μεταβληθούν, με την εισβολή των φονιάδων, σε μαρτυρικά στεφάνια της φοβερής και ανελέητης σφαγής.

Το ποίημα είχε ανθολογηθεί σε παλαιότερα Νεοελληνικά Αναγνώσματα (1924 και 1931) του Γυμνασίου, στην κατηγορία των επικολυρικών ποιημάτων.

Αναστάσιος Αγγ. Στέφος, δ.φ., Ειδικός Γραμματέας 

της Πανελλήνιας Ενωσης Φιλολόγων

4. Η Μακεδονία από τη σκοπιά του Πάπα

Κύριε διευθυντά,

 
Κατά την επιστροφή του από την πρόσφατη επίσκεψή του στα Σκόπια και τη Βουλγαρία ο Πάπας Φραγκίσκος, απευθυνόμενος σε Σκοπιανό δημοσιογράφο, είπε και τα εξής:

«Though Bulgaria has a longer history as a country, for us Christians, Macedonia is a symbol of the entry of Christianity into the West. Christianity entered the West through you».

Ο Πάπας αναφέρεται προδήλως στο χωρίον των Πράξεων των Αποστόλων 16, 9-12: «Και όραμα διά της νυκτός τω Παύλω ώφθη, ανήρ Μακεδών τις ην εστώς και παρακαλών αυτόν και λέγων: διαβάς εις Μακεδονίαν βοήθησον ημίν. Ως δε το όραμα είδεν, ευθέως εζητήσαμεν εξελθείν εις Μακεδονίαν, συμβιβάζοντες ότι προσκαλείται ημάς ο Θεός ευαγγελίσασθαι αυτοίς. Αναχθέντες δε από Τρωάδος ευθυδρομήσαμεν εις Σαμοθράκην, τη δε επιούση εις Νέαν πόλιν κακείθεν εις Φιλίππους, ήτις εστίν πρώτη(ς) μερίδος της Μακεδονίας πόλις».

Είναι ως εκ τούτου σαφής η ταύτισις εκ μέρους του Πάπα της «Β. Μακεδονίας» με την αρχαία Μακεδονία, αποτελούμενη από τη σημερινή ελληνική Μακεδονία, και των κατοίκων της με τους αρχαίους Μακεδόνες. Επιβεβαιώνεται έτσι κατά τον επισημότερο τρόπο ότι με την καθιέρωση από τη συμφωνία των Πρεσπών της ονομασίας «Βόρεια Μακεδονία» ταυτίσθηκε στη συνείδηση του κόσμου η αρχαία Μακεδονία με το κράτος των Σκοπίων, κάτι που θα μπορούσε ευχερώς να είχε αποφευχθή αν είχε γίνει δεκτή η επανειλημμένη πρότασίς μου προς την πολιτική ηγεσία να ονομασθεί το κράτος των Σκοπίων Μακεδοσλαβία.

Εμμανουηλ Γκίκας, Πρέσβυς ε.τ.

5. Το κείμενο των 64 και οι ενοχληθέντες
Κύριε διευθυντά,

Την 11η Μαΐου η «Καθημερινή» δημοσίευσε το κείμενο 64 προσωπικοτήτων από όλο το φάσμα του δημόσιου βίου, το οποίο είναι μια σοβαρή και επιμελής καταγραφή, με ήρεμο ύφος, της κατάστασης που επικρατεί στην Ελλάδα. Ενοχλημένοι από την απήχηση αυτού του κειμένου οι κ. Τσακαλώτος και Σταθάκης δημοσίευσαν στην «Καθημερινή» της 19ης Μαΐου έντονη κριτική ότι παραμορφώνει την πραγματικότητα. Συμβαίνει όμως ακριβώς το αντίθετο. Επισημαίνει τη συρρίκνωση της μεσαίας τάξης, η οποία είναι η ραχοκοκαλιά της Ελληνικής Δημοκρατίας και περιγράφει με λεπτομέρεια τι πραγματικά σημαίνει «προοδευτικός».

Αυτό αποτελεί τη σημαντικότερη συμβολή των 64, διότι ο όρος «προοδευτικός» χρησιμοποιείται α λα «Στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις». Αξίζει λοιπόν να υποστηρίζεται η ουσιαστική σημασία του «προοδευτικού» με όσα επιγραμματικά αναφέρονται στο κείμενο των 64 αρχίζοντας από τα αρνητικά: οι τριτοκοσμικές αντιλήψεις, η αριστερίστικη ιδεοληψία, ο ψευδής ευρωπαϊσμός, η εξάρτηση των λαϊκών στρωμάτων από επιδόματα και διορισμούς, η χειραγώγηση των ΜΜΕ και το κυριότερο οι οπισθοδρομικές παρεμβάσεις στην εκπαίδευση, η ημιμάθεια και η λιγότερη προσπάθεια και η απαξίωση της αριστείας που είναι απαραίτητη για την ανταγωνιστική πρόοδο της χώρας.

Αντιθέτως, η πραγματική πρόοδος συνίσταται στην προώθηση της ανάπτυξης με τρόπο ρεαλιστικό, ποιοτική εργασία και δίκαια κατανομή των καρπών της. Ο προοδευτικός εφαρμόζει τη διαφάνεια και την αξιολόγηση σε όλα και σε όλους, αποθαρρύνει τη διαφθορά και προστατεύει τους αδύναμους. Θεωρεί την Ελλάδα αναπόσπαστο μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης και εργάζεται για την προστασία των συνόρων της. Με αυτό το πλαίσιο των παρατηρήσεων και των προτάσεων το κείμενο των 64 αποτελεί υπόμνημα πραγματικής προόδου.

Μενέλαος Μπατρινός, Ομ. Καθηγητής Ενδοκρινολογίας Παν/μίου Αθηνών

"ΤΑ ΝΕΑ", 28/05/19