Δεν είναι κάποιος από τους δύο Τσίπρες πιο αληθινός από τον άλλον. Δεν κατισχύει ο ένας εαυτός του άλλου του εαυτού. Καμία μνημονιακή κυβέρνηση δεν ανέλαβε την ιδιοκτησία της υποτιθέμενης «νεοφιλελεύθερης ατζέντας» όσο η κυβέρνηση Τσίπρα. Αλλά και καμία μνημονιακή κυβέρνηση δεν επιχείρησε να αναστήσει το προμνημονιακό κράτος με τόσο παλαιοκομματικά υλικά. Ποιες επενδύσεις, ποιες μεταρρυθμίσεις; Ο ανάδελφος εθνικολαϊκισμός του Αρη Βελουχιώτη θα είναι πάντα «συγκλονιστικά επίκαιρος»…

Από "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 21/05/19

ΤΟΥ ΠΕΡΙΚΛΗ ΔΗΜΗΤΡΟΛΟΠΟΛΟΥ

Ποιος Βελουχιώτης, εδώ διψάμε για ξένες επενδύσεις. Εδώ χρειαζόμαστε κι άλλες μεταρρυθμίσεις, γιατί οι μεταρρυθμίσεις «είναι σαν το ποδήλατο, εάν δεν τις κάνεις πέφτεις κάτω».

Οι διαφορές ανάμεσα στις δυο συνεντεύξεις που έδωσε στους «Financial Times» ο Αλέξης Τσίπρας μέσα σε μόλις ένα μήνα είναι ανεπαίσθητες. Ας πούμε ότι η διαβεβαίωση τον περασμένο Απρίλιο πως η συμφωνία για τα πλεονάσματα θα τηρηθεί στο ακέραιο έδωσε τη θέση στον μεταρρυθμιστικό οίστρο. Πως αυτό που περιγράφηκε τότε ως ζωτικής σημασίας ζήτημα, η ανάκτηση της αξιοπιστίας στους δανειστές, αντικαταστάθηκε από την έκκληση προς τους υποψήφιους επενδυτές να κάνουν λίγη υπομονή. Αλλά τι πιστοποιούν αυτές οι ανεπαίσθητες διαφορές, οι μη διαφορές στην ουσία, αν όχι πως ο Αλέξης Τσίπρας που μιλάει στους «Financial Times», την εφημερίδα της ελίτ του Σίτι, μπορεί να είναι ο ίδιος με τον Αλέξη Τσίπρα που σε μια προεκλογική συγκέντρωση καταγγέλλει τους «κονδυλοφόρους της ελίτ»; Τι πιστοποιούν εάν όχι την ικανότητα του Πρωθυπουργού να λέει σε κάθε κοινό αυτό που θέλει να ακούσει;

Η μαντάμ Μέρκελ

Είναι μια ικανότητα, ή μάλλον ένας χαμαιλεοντισμός, ο οποίος αποτυπώνεται και στον διάλογο που είχε ο Αλέξης Τσίπρας με την Ανγκελα Μέρκελ και αποκάλυψε ο ίδιος στη βρετανική εφημερίδα. Δεν υπάρχει κομματικό ακροατήριο, ακροατήριο γαλουχημένο στα «γκόου μπακ μάνταμ Μέρκελ», που να μπορεί να ακούσει πως ο έλληνας Πρωθυπουργός «έψηνε» τη γερμανίδα καγκελάριο για το Μακεδονικό: «Της είπα "θέλω να επιλύσω αυτό το πρόβλημα ακόμη με τον Γκρούεφσκι. Θα τον προκαλέσω ζητώντας του να καθίσει στο τραπέζι. Εάν δεν θέλει θα τον κατηγορήσω ότι δεν θέλει μια λύση". Τότε εκείνη μου απάντησε "δεν σε πιστεύω". Ρώτησα γιατί και μου απάντησε "γιατί όλοι οι προκάτοχοί σου δεν ήθελαν να ανοίξουν την υπόθεση και ειδικά ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς". Της εξήγησα ότι είχα διαφορετική άποψη (…) Δεν νομίζω ότι η Ανγκελα Μέρκελ με πίστεψε αλλά απέδειξα ότι το εννοούσα όταν οι εξελίξεις στα Σκόπια έδειξαν ότι υπήρχε μια ευκαιρία».

Αντιστοίχως, δεν υπάρχει διεθνές ακροατήριο, ακροατήριο γαλουχημένο στην πειθαρχία του κατά Βενιζέλο «ντιλίβερι μπόι», που θα μπορούσε να ακούσει πως ο Τσίπρας θα δώσει και δώρο Χριστουγέννων στους συνταξιούχους αρκεί να μην εκλεγεί ο «ανθέλληνας» Βέμπερ πρόεδρος της Κομισιόν και το κόψει. Δεν χρειάστηκαν οι δυο συνεντεύξεις στους «Financial Times» μέσα σε μόλις ένα μήνα για να αποτυπωθεί ο τρόπος που προσαρμόζει ο Αλέξης Τσίπρας τη ρητορική του σε κάθε ακροατήριο. Χρειάστηκαν όμως για να αποτυπωθεί η προσήλωση του Τσίπρα Εξωτερικού σε αυτό που ο ίδιος καταγγέλλει ως νεοφιλελευθερισμό. Αλλά και η προσήλωση του Τσίπρα Εσωτερικού στον συριζαϊκό λαϊκισμό του.

ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ

Δεν είναι κάποιος από τους δύο Τσίπρες πιο αληθινός από τον άλλον. Δεν κατισχύει ο ένας εαυτός του άλλου του εαυτού. Καμία μνημονιακή κυβέρνηση δεν ανέλαβε την ιδιοκτησία της υποτιθέμενης «νεοφιλελεύθερης ατζέντας» όσο η κυβέρνηση Τσίπρα. Αλλά και καμία μνημονιακή κυβέρνηση δεν επιχείρησε να αναστήσει το προμνημονιακό κράτος με τόσο παλαιοκομματικά υλικά. Ποιες επενδύσεις, ποιες μεταρρυθμίσεις; Ο ανάδελφος εθνικολαϊκισμός του Αρη Βελουχιώτη θα είναι πάντα «συγκλονιστικά επίκαιρος»…

"ΤΑ ΝΕΑ", 21/05/19