Aπό "ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ"
 |
| "ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ", 19/05/19
Χορεύοντας με τον Εγκέλαδο
Χορεύουμε εδώ στον πρώην Δήμο Μυρτουντίων, νυν Ανδραβίδας-Κυλλήνης με πρωτεύουσα τα Λεχαινά, ιστορική πρωτεύουσα τη Βάρδα, κοσμοϊστορική πρωτεύουσα το Νιοχώρι – χορεύουμε όχι στον ρυθμό των πολλαπλών εκλογικών αναμετρήσεων αλλά του Εγκέλαδου, που κάθε τόσο ταρακουνάει συθέμελα όλη την περιοχή ανάμεσα στο Κάστρο Χλεμούτσι και το Φράγμα του Πηνειού· του σωστού Πηνειού, του Ηλειακού, όχι της απομίμησής του που περνάει από τη Λάρισα.
Είμαστε στη σεισμογενή ζώνη του Ιονίου, ημερολόγιό μου. Είναι μέρος της ζωής μας οι σεισμοί, με αυτούς γεννιόμαστε, με αυτούς μεγαλώνουμε, με αυτούς πεθαίνουμε – μερικές φορές, εξαιτίας τους. Οπως σε εκείνους τους μεγάλους του 1953 που κατέστρεψαν Ζάκυνθο και Κεφαλλονιά, μετά το 1966, μετά το 1989, μετά περί το 2000.
Οι σεισμοί τούτων των ημερών είναι περίεργοι: μας κουνάνε πάνω-κάτω, δεν γκρεμίζεται τίποτα, δεν αιωρούνται τα κρεμασμένα φώτα, δεν σπάνε ποτήρια. Τους συνοδεύει μεγάλο βουητό – κάπως σαν να ανακλαδίζεται ο Εγκέλαδος μετά από ύπνο και βγαίνει βαθιά φωνή από το στόμα του, λένε οι απαισιόδοξοι· ή σαν να χασμουριέται, λένε οι αισιόδοξοι, που ελπίζουν πως σε λίγο θα πέσει για ύπνο.
Πολύ κοντινοί σεισμοί, πιο κοντινοί δεν γίνεται: διάβασα νύχτα, της Τρίτης προς Τετάρτη, αμέσως μετά τον χορό και το βουητό, πως αυτός που μόλις είχε γίνει, ένας από τους δυνατότερους, είχε επίκεντρο το Νιοχώρι – τέτοιες ένδοξες στιγμές ζούμε. Την άλλη ημέρα έγραφαν πως ήταν στην Ανδραβίδα το επίκεντρο· τα 15 λεπτά της διασημότητας τα ζήσαμε αλλά ήταν νυχτερινή, λίγοι το έμαθαν.
Η Λαμία
και ο Παίδαρος
Τρίτη και Τετάρτη, μεσοβδόμαδα, ήταν στο φόρτε του ο χορός· από Πέμπτη πήγε μάλλον για ύπνο ο Εγκέλαδος – ελπίζω να μη ροχαλίζει. Αλλά εμείς «πρέπει να κοιμάστε πάνω σε αναμμένα κάρβουνα», μας προειδοποίησε κάποιος καταστροφολόγος σεισμολόγος Ακης Τσελέντης, υποψήφιος ευρωβουλευτής της ΝΔ, όταν ρωτήθηκε αν πρέπει να κοιμόμαστε ήσυχοι·
Να σιγοψηθούμε, να είμαστε έτοιμοι να μας καταβροχθίσει ανήμερα τις εκλογές – δεν θα του κάνουμε τη χάρη.
Από τον Βελουχιώτη ως τον περίφημο Λυμπερόπουλο, μία ταρίφα δρόμος. Ολοι οι καλοί χωράνε στο κόμμα του Αλέξη Τσίπρα: ανελίτες, ελασίτες, εαμίτες, πασόκοι, αριστεροί, ριζοσπάστες, χριστιανοί, ράπερ, μπετοβενικοί: οι υποτακτικοί δεν έχουν οσμή και οι ψήφοι δεν έχουν χρώμα.
Ανατριχιαστικές
επικαιρότητες
Γιατί πρέπει να τιμάται ο Βελουχιώτης που τον καταδίκασε το ίδιο του το κόμμα σε θάνατο, δεν καταλαβαίνω, ημερολόγιό μου. Η ηγεσία του ΚΚΕ εκείνη την εποχή ήξερε πως αν ο Βελουχιώτης έμπαινε στην Αθήνα με τον ΕΛΑΣ, οι ημέρες της θα ήσαν μετρημένες: ή θα υποτάσσονταν ή θα τους περνούσε μαχαίρι όπως είχε κάνει με τον Ψαρρό, όπως προσπάθησε να κάνει με τον Ζέρβα, όπως έκανε στην Πελοπόννησο – αυτός και ο Μπελογιάννης ήσαν στον Μελιγαλά όταν ξεκίνησε η σφαγή.
Αργά ή γρήγορα, τα κεφάλια του Σιάντου, του Ιωαννίδη και των λοιπών «πολιτικών» θα κρέμονταν στην πλατεία Συντάγματος – τέτοια ήσαν τα ήθη της εποχής. «Ο θάνατός σου, η ζωή μου» ήταν ο βασικός κανόνας πολιτικής συμπεριφοράς – και όχι μόνο πολιτικής.
Του απαγόρευσαν λοιπόν να πατήσει το πόδι του στην Αττική, τον κράτησαν μακριά ακόμα και όταν «ξεμπέρδεψε» με τον Ζέρβα στην Ηπειρο, δεν του έδωσαν χαρτιά να περάσει στην Αλβανία να σωθεί μετά τη Βάρκιζα: τον φοβόντουσαν. Τον παρέδωσαν στις δυνάμεις των αντιπάλων τους, να τον εξοντώσουν αυτοί. Η Αριστερά διατήρησε την ηθική της ανωτερότητα.
Αν κάτι είναι ανατριχιαστικό, είναι να θεωρείς επίκαιρες τέτοιες φρικαλέες ανοησίες, ότι «η απάτη και η ρεμούλα» (ποιων;) μας κράτησαν «μακριά από την ευτυχία», που προετοίμαζαν τον εμφύλιο πόλεμο.
Θυματοποίηση
και μανιχαϊσμός
Πριν από έναν χρόνο ακριβώς, στις 25.5.2018, ο Ανδρέας Παππάς είχε αναλύσει στις «Νέες Εποχές» του «Βήματος» τον περίφημο «Λόγο της Λαμίας» και το συμπέρασμά του ήταν ότι «πρόκειται για μνημείο θυματοποίησης και μανιχαϊσμού, ιδεολογικής χρήσης της Ιστορίας αλλά και στρεψόδικου, σχεδόν κουτοπόνηρου «φιλολαϊσμού»». Και εγώ συμφωνώ μαζί του, ημερολόγιό μου.
Πόσο αντιηρωικά τα θεωρεί αυτά ο Πρωθυπουργός μας… άλλα ζητεί η ψυχή του, για άλλα κλαίει: «μπαρούτι θέλω, βόλια. Να», όπως έλεγε και το ελληνόπουλο με το «γαλάζιο μάτι» του Βίκτωρα Ουγκώ μετά την Καταστροφή της Χίου.
Γεννήθηκε σε λάθος εποχή – τώρα, το πολύ-πολύ να καταστραφεί η ΔΕΗ ή να καεί η Αθήνα από μολότοφ. Κάτι έγινε…
Αυτά λοιπόν, ημερολόγιό μου – κατά τα άλλα είμαστε μια χαρά: χορεύουμε με τον Εγκέλαδο, μας χαιρετούν όλοι οι υποψήφιοι ευγενικά, μας χαμογελούν, τους χαμογελάμε. Και κανείς δεν ενδιαφέρεται για τα ψυχολογικά προβλήματα και τα παραληρήματα του Αλέξη Τσίπρα.
Διόδωρος Κυψελιώτης
γραμματοκιβώτιο
Τι είναι η πατρίδα μας; Είναι οι κάμποι και τ’ άσπαρτα ψηλά βουνά· αλλά και οι ανενδοίαστοι ψηφοθηρικοί εναγκαλισμοί αριστερών ιδεολόγων πρωθυπουργών ακόμη και με τον Χριστό, αλλά και με τον σατανικό αρχηγό της αγοραίας «κίτρινης φυλής».
ΣΤΑΥΡΟΣ, ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΗΣ
Κατά τον Ανατόλ Φρανς, «από όλες τις σεξουαλικές διαστροφές, η αγνότητα είναι η πιο διεστραμμένη». Παράφραση: «Από όλες τις διαστροφές της Αριστεράς, η ΔΗΜΑΡ είναι η πιο διεστραμμένη».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΗΤΑΚΟΣ, ΛΑΡΙΣΑ
…στην ελληνική κοινωνία του οπισθοδρομικού μικροαστικού πελατειασμού, της αποθέωσης της ήσσονος προσπάθειας, της επιδοματικής παραληρηματικής εξάρτησης και του τεμπελχανάδικου ωχαδερφισμού, του παλαιοσυνδικαλιστικού χαϊδέματος των ευήθων και του ανήθικου εξοστρακισμού κάθε άβολης αλήθειας, της ισοπεδωτικής ημιμάθειας και της χυδαίας διαστρέβλωσης, ένας Τσίπρας δεν μπορούσε παρά να συμπεθεριάσει με έναν Λυμπερόπουλο.
ΠΕΤΡΟΣ ΤΣ., ΑΝΤΙΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΤΙΚΟΣ
Σε όλον τον κόσμο, τον ντουνιά / δεν υπάρχουν ηγέτες πια / τους πάτησε το τρένο. Μήπως πρέπει να δανείσει μερικούς η Ευρωκώσταινα;
ΑΒΑΔΑΙΟΣ, ΣΚΕΠΤΙΚΙΣΤΗΣ
Λαγάνες μοιράζουν, άζυμο άρτο. Να ζυμώσουν ψωμί στάθηκαν ανίκανοι.
Γ. Κ., ΚΥΜΗ
Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, η κυρία Παναγοπούλου μετονόμασε το σκάφος της από «Odyssey» σε «Βελουχιώτης Αρης» για να μπορούν χωρίς προβλήματα ο Τσίπρας και οι υπουργοί του, όποτε επιθυμούν ξεκούραση, να φιλοξενούνται. Ηταν δίκαιο και έγινε πράξη.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΕΞ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
Ὥστε εἴμαστε τρελοί, ἀξιότιμε κύριε Διόδωρε, ὅσοι χριστιανοὶ γιορτάζουμε τὴν ἀνάσταση τοῦ Θεοῦ «μας» πρὶν ἀπὸ 2000 χρόνια («Το Βήμα», 21.4.2019) καὶ ἐσεῖς ποὺ μᾶς εἰρωνεύεστε γι’ αὐτὸ τί εἶστε; Ἀνεκτικοὶ στὸ διαφορετικὸ; «ἐκσυγχρονισμένοι» διανοούμενοι; μήπως «προοδευτικοί Δημοκράτες» καὶ δὲν τὸ καταλάβαμε ἀκόμα;
ΠΑΥΛΟΣ ΧΑΤΖΗΠΑΠΑΣ, @YAHOO.GR
Σιγά-σιγά γίνονται τα θαύματα, Διόδωρε. Τώρα είδε κοντά του τον Χριστό, στις εκλογές θα δει τον Χριστό φαντάρο…
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΕΧΙΑΣ
|
 |
| "ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ", 19/05/19 |
Η Μεγάλη Ανατριχίλα
Ο Πρωθυπουργός μιας δημοκρατικής χώρας της Ευρωπαϊκής Ενωσης πήγε να μιλήσει στη Λαμία. Το περιεχόμενο της ομιλίας δεν έχει σημασία, είναι οι συνηθισμένες προεκλογικές κορόνες.
Ξαφνικά όμως θυμήθηκε ότι το 1944 ο Αρης Βελουχιώτης εκφώνησε στο ίδιο μέρος «την πιο συναρπαστική πολιτική ομιλία», η οποία είναι «ανατριχιαστικά επίκαιρη».
Για να μας πείσει μάλιστα για την ανατριχίλα που αισθάνθηκε διάβασε ένα απόσπασμα όπου ο Βελουχιώτης έλεγε ότι «χρόνια και χρόνια απάτης και ρεμούλας μας κράτησαν μακριά από την ευτυχία και τον πολιτισμό και μας έριξαν μέσα στην εξαθλίωση, την πείνα, την κακομοιριά και τη δυστυχία».
Πραγματικά ανατριχιαστικό. Ποιο;
Οχι η αναφορά στον Βελουχιώτη, τον οποίο ο καθένας μπορεί να αποτιμά ως ιστορικό πρόσωπο θετικά ή αρνητικά.
Αλλά ότι το έτος 2019 ένας νέος πολιτικός που υποτίθεται ανήκει στον σύγχρονο κόσμο θεωρεί «επίκαιρο» τον Βελουχιώτη.
Αυτό μπορεί να σημαίνει πολλά πράγματα.
Είτε στερείται άλλων πηγών έμπνευσης και ερμηνείας της δικής του εποχής η οποία απέχει έτη φωτός από τον κόσμο του Βελουχιώτη.
Είτε νομίζει ότι ζει σε μια χώρα που μαστίζεται από «εξαθλίωση, πείνα, κακομοιριά και δυστυχία» – εννοείται εξαιρουμένου του σκάφους Παναγοπούλου…
Είτε (ακόμη χειρότερα) πιστεύει ότι η μοίρα των λαών και των εθνών δεν προσδιορίζεται από τις ιστορικές συνθήκες και το επίπεδο ανάπτυξής τους αλλά από «τη ρεμούλα και την απάτη». Πράγμα που αν μη τι άλλο σημαίνει πως βλέπει πολύ «Miami Vice» στο Netflix.
Ο,τι κι αν ισχύει από τα τρία είναι ανατριχιαστικό ένας σημερινός Πρωθυπουργός πιστεύει τέτοια πράγματα.
Φυσικά υπάρχει και η αισιόδοξη εξήγηση. Οτι ο εν λόγω Πρωθυπουργός είναι ο Αλέξης Τσίπρας.
Και επειδή μιλάμε για τον Τσίπρα το πιθανότερο είναι ότι δεν πιστεύει λέξη από όσα λέει. Απλώς προσπαθεί να μαζέψει κανένα ψηφαλάκι και κάποιος που του γράφει τους λόγους θυμήθηκε τον Αρη, όπως θα μπορούσε να είχε θυμηθεί τον Αθανάσιο Διάκο ή τον καπετάν Γιαγκούλα.
Ως εκ τούτου ο Βελουχιώτης δεν ήταν παρά η ατραξιόν της συγκέντρωσης στη Λαμία, όπως ο Θύμιος Λυμπερόπουλος ήταν η ατραξιόν στο Αιγάλεω και ο Πέτρος Κόκκαλης στην παρουσίαση των υποψηφίων ευρωβουλευτών.
Διότι άντε μετά να πουλάμε τα σκάφη για να ταΐσουμε τους πεινασμένους και να μην μπορούμε να κάνουμε διακοπές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου