"...Τούτου δοθέντος δεν έχω να προσάψω τι, στον πρόεδρο Αλέξη, τον Κουρασμένο Β', για το γεγονός ότι περιέρχεται πόλεις της χώρας, εκφωνεί λόγους, και μέσα σε αυτούς συμπεριλαμβάνει αναφορές στις λαοθάλασσες που συγκεντρώνονται για να ακούσουν από τα χείλη του τις γνωστές, μεγάλες, «αλήθειες» που εκστομίζει, ως γνωστόν, σε κάθε ευκαιρία. Δεν ξέρω «τι ψάρια πιάνει» αλλού, αλλά στην Κοζάνη το Σάββατο, η συγκέντρωση που πραγματοποίησε στο μικρό κλειστό γηπεδάκι του Μακεδονικού (της ομάδας μπάσκετ) ήταν μια αποτυχημένη συγκέντρωση. Οι εκ 1.000 θέσεων κερκίδες ήταν απελπιστικά άδειες. Ζήτημα δε αν βρέθηκαν με τη γνωστή μέθοδο του ένας εδώ τρεις εκεί και πέντε παραπέρα, στις κερκίδες, περισσότερα από 300 άτομα. Στο δε παρκέ του γηπέδου είχαν τοποθετηθεί 300 πλαστικές καρέκλες οι οποίες δεν έγινε δυνατόν να καλυφθούν όλες, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των οργανωτών. Μιλάμε για ένα ακροατήριο 600 ατόμων, το οποίο οι κάμερες με καταπληκτική πολλαπλασιαστική δεινότητα κατάφεραν να το εμφανίσουν τεράστιο. Δεν ήταν. Ισως γιατί αυτή τη φορά δεν κουβάλησαν, όπως στη Λαμία, πούλμαν από άλλους νομούς της χώρας ή γιατί δεν κινητοποιήθηκαν Ρομά που διαβιούν σε όμορες της Κοζάνης περιοχές...."

Από "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ",  20/05/19

Λαοθάλασσα...600 ατόμων

Κανείς δεν πέθανε - ποτέ, δε! - από υπερβολική αισιοδοξία ή από πολλή ελπίδα. Αντιθέτως. Οποιος διακατείχετο από το ένα ή το άλλο, έζησε ευτυχισμένος, διότι ήταν - κατά κυριολεξία - «στον κόσμο του». Τούτου δοθέντος δεν έχω να προσάψω τι, στον πρόεδρο Αλέξη, τον Κουρασμένο Β', για το γεγονός ότι περιέρχεται πόλεις της χώρας, εκφωνεί λόγους, και μέσα σε αυτούς συμπεριλαμβάνει αναφορές στις λαοθάλασσες που συγκεντρώνονται για να ακούσουν από τα χείλη του τις γνωστές, μεγάλες, «αλήθειες» που εκστομίζει, ως γνωστόν, σε κάθε ευκαιρία.

Δεν ξέρω «τι ψάρια πιάνει» αλλού, αλλά στην Κοζάνη το Σάββατο, η συγκέντρωση που πραγματοποίησε στο μικρό κλειστό γηπεδάκι του Μακεδονικού (της ομάδας μπάσκετ) ήταν μια αποτυχημένη συγκέντρωση. Οι εκ 1.000 θέσεων κερκίδες ήταν απελπιστικά άδειες. Ζήτημα δε αν βρέθηκαν με τη γνωστή μέθοδο του ένας εδώ τρεις εκεί και πέντε παραπέρα, στις κερκίδες, περισσότερα από 300 άτομα. Στο δε παρκέ του γηπέδου είχαν τοποθετηθεί 300 πλαστικές καρέκλες οι οποίες δεν έγινε δυνατόν να καλυφθούν όλες, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των οργανωτών. Μιλάμε για ένα ακροατήριο 600 ατόμων, το οποίο οι κάμερες με καταπληκτική πολλαπλασιαστική δεινότητα κατάφεραν να το εμφανίσουν τεράστιο. Δεν ήταν. Ισως γιατί αυτή τη φορά δεν κουβάλησαν, όπως στη Λαμία, πούλμαν από άλλους νομούς της χώρας ή γιατί δεν κινητοποιήθηκαν Ρομά που διαβιούν σε όμορες της Κοζάνης περιοχές.

Πούλμαν δεν εντοπίστηκαν. Αυτοκίνητα, από Καστοριά και Φλώρινα, αλλά και ορισμένα από Βέροια, υπήρχαν παρκαρισμένα πέριξ του σταδίου. Επίσκεψη σε συγγενείς και φίλους έκαναν αυτοί; Στη συγκέντρωση πήγαν; Αγνωστο.

Δεν είναι προς κακοφανισμό, αλλά εκείνο που ενοχλεί, είναι το παραμύθι. Και έπεσε πολύ παραμύθι αναφορικά με το «πλήθος» της Κοζάνης, αλήθεια...

Πάρτι

Και περνάω γρήγορα σε ένα θέμα καλλιτεχνικής φύσεως. Με ένα πάρτι γιορτάστηκε η ολοκλήρωση της πολυσυζητημένης ταινίας του Κώστα Γαβρά «Adults in the room», ταινία που είναι βασισμένη κατά κύριο λόγο στο ομώνυμο βιβλίο του «ουάου» Γιάνη με ένα «νι» Βαρουφάκη, «Ενήλικες στο δωμάτιο». Υπενθυμίζω σχετικά ότι τον πρωταγωνιστικό ρόλο, τον Βαρουφάκη δηλαδή, παίζει ο ηθοποιός Χρήστος Λούλης, και αντιστοίχως τον Τσίπρα ο ηθοποιός Αλέξανδρος Μπουρδούμης και τον Ευκλείδη Τσακαλώτο ο Δημήτρης Τάρλοου. Εμένα δεν με είχε καλέσει ο σκηνοθέτης - πράγμα που το θεωρώ λογικό. Αλλά και να με είχε καλέσει, παίζει να έτρωγα και καμιά «πόρτα» δεδομένου ότι επί της υποδοχής βρισκόταν η πρώην βουλευτής, και φερόμενη ως διαθέτουσα πολλές περγαμηνές περί τα οικονομικά, όταν την έφερε ο Γιώργος Παπανδρέου στα μέρη μας, Ελένη Παναρίτη. Την είχε χρίσει δε και βουλευτή Επικρατείας, αλλά φευ, αποφύγαμε τα χειρότερα - να τη δούμε και υπουργό, διότι με τον Γιώργο, το έχουμε ξαναπεί, όλα πρέπει να τα περιμένει κανείς. Η κυρία Παναρίτη είχε κατά τα γυρίσματα μια θέση συμβούλου για χρηματοοικονομικά ζητήματα, και «δάνεισε» αρκετές φορές τις γνώσεις της περί τα περίπλοκα μακροοικονομικά ζητήματα που γεννήθηκαν ως απόρροια της κρίσης. Ο Κώστας Γαβράς είχε προσκαλέσει διαφόρους συντελεστές της ταινίας, η οποία κατά τα φαινόμενα θα είναι στις αίθουσες των κινηματογράφων εκεί περί τον Δεκέμβριο, όταν θα έχει ζεσταθεί για τα καλά η κινηματογραφική σεζόν.

Εννοείται ότι ανυπομονώ ήδη για το κινηματογραφικό αποτέλεσμα του μετρ Γαβρά...

Συγκίνηση

Ευκαιρίας δοθείσης να αναφέρω και μια πληροφορία πάνω στην οποία έπεσα, αναζητώντας κάτι περισσότερο για την ολοκλήρωση του «Adults in the room», το «Ενήλικες στο δωμάτιο», όπως προανέφερα. Και υπενθυμίζω σχετικά, ότι είναι μια φράση της κυρίας Κριστίν Λαγκάρντ, στην πιο κρίσιμη φάση της διαπραγμάτευσης τον Ιούνιο του 2015, όταν στην αίθουσα που ήταν όλοι συγκεντρωμένοι και έτοιμοι να μας εξωπετάξουν από την ευρωζώνη κλήθηκε να παρευρεθεί και ο Γιάνης με ένα «νι» Βαρουφάκης - και διηγώντας τα να κλαις.

Σύμφωνα λοιπόν με την πληροφορία αυτή, πλην του πάρτι επί το τέλος των γυρισμάτων, ο «μετρ» Γαβράς συνέφαγε και με τον πρόεδρο Αλέξη τον Κουρασμένο Β'. Το δείπνο ήταν μετά συζύγων, αλλά παρότι ενημερώθηκα περί πολλών και διαφόρων που ελέχθησαν και κατεγράφησαν, δεν θα αναφέρω τίποτε περαιτέρω, διότι πλησιάζει και η... 5η Ιουλίου και ο νοών νοείτω...

Αλλαγή «στρατοπέδου»

Θα συνεχίσω αυτό το κρεσέντο περί τα πολιτιστικά, το οποίο εντελώς ανεξήγητα μου έχει προκύψει δευτεριάτικα, με μία ακόμη είδηση από τον χώρο ο οποίος πάντοτε ασκεί μία γοητεία σε μεγάλα τμήματα του πληθυσμού. Αφορά σημαντική μετακίνηση πολιτικού χαρακτήρα την οποία υποστηρίζεται ότι έχουν καταγράψει οι ευαίσθητες κεραίες όσων ασχολούνται με αυτά τα ζητήματα. Πρόκειται για τον κορυφαίο ηθοποιό Γιώργο Κιμούλη, του οποίου η απουσία από το πάρτι που έκανε προ ημερών στο Γκαζάρτε ο Τομέας Πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ, παρουσία του Πρωθυπουργού, ξένισε πολλούς και διαφόρους. Οχι όμως και τους επαΐοντες. Που είχαν από καιρό εντοπίσει τις ορατές αποστάσεις που τηρούσε ο κορυφαίος ηθοποιός από τον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση, ειδικά μετά τη 17ήμερη τραυματική εμπειρία του ως προέδρου του Κέντρου Πολιτισμού Σταύρος Νιάρχος, το 2017, θέση από την οποία ως γνωστόν είχε αποχωρήσει με βαριές καταγγελίες, του είδους: «Σε καμία περίπτωση δεν προτίθεμαι να συμβάλω στην ακύρωση της δυναμικής του Κέντρου Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος, αλλά ούτε και να συναινέσω σε διαδικασίες που μελλοντικά μπορεί να προκαλέσουν υπόνοιες αδιαφάνειας (...) δύο βασικά πράγματα: πρώτον, η αξιοπρέπεια δεν έχει ανταλλακτική αξία και, δεύτερον, όταν ρίχνουμε κάποιον εν γνώσει μας στην αρένα, δεν τον αφήνουμε μόνο του να κοιτάζει τι θα δείξει ο αντίχειρας».

Πού πήγε ο Κιμούλης; Στο ΚΚΕ. Επέστρεψε για να λέμε τα πράγματα με την ακρίβεια που επιβάλλεται. Και μάλιστα έδωσε το «παρών» σε αντίστοιχο με του ΣΥΡΙΖΑ event που οργάνωσε το τμήμα πολιτισμού της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, για τις ευρωεκλογές...

Φόβοι για ένταση

Μια ανησυχία, όχι και τόσο υπερβολική, έχει καταλάβει τους αδελφούς Κυπρίους («τι είναι η Κύπρος; Μια Ελλάδα στην άκρη της θάλασσας» είχε γράψει κάποτε κάποιος, του οποίου το όνομα μου διαφεύγει...) ενόψει της εκλογικής αναμέτρησης της Κυριακής. Ανησυχία την οποία έσπευσε να μοιρασθεί μαζί μου (και εγώ με τη σειρά μου να τη διασπείρω μέσω υμών και ημών) σημαντικός κατ' εμέ κύπριος παράγων. Αφορμή έχει αποτελέσει η παρουσία στο ψηφοδέλτιο του ΑΚΕΛ, ως υποψηφίου, του τουρκοκυπρίου ακαδημαϊκού Νιαζί Κιζίλγιουρεκ, ο οποίος προσβλέπει στις ψήφους των Τουρκοκυπρίων, οι οποίοι ως οιονεί πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας έχουν δικαίωμα ψήφου στις ευρωεκλογές. Μιλάμε για περίπου 80.000 εγγεγραμμένους - σημαντικός αριθμός, προκειμένου για την Κύπρο. Ο κ. Κιζίλγιουρεκ τώρα, θεωρείται «κόκκινο πανί» για το ΕΛΑΜ, το κυπριακό «αδελφό» κόμμα της Χρυσής Αυγής, και οι ανησυχίες που διαγράφονται αφορούν τη στάση που θα τηρήσει το ΕΛΑΜ κατά την προσέλευση των Τουρκοκυπρίων που θα θελήσουν να μετάσχουν στην ψηφοφορία, στα εκλογικά κέντρα. Οπως με ενημέρωσε ο φίλος που προανέφερα, 12 εκλογικά κέντρα θα λειτουργήσουν κατά μήκος της «γραμμής αντιπαράθεσης», της γραμμής του Αττίλα δηλαδή, οπότε υποθέτω γίνεται εύκολα αντιληπτό πόθεν οι ανησυχίες και πού εστιάζονται, αναφορικά με τους «ελληναράδες» του ΕΛΑΜ...