Εννοείται ότι αν οι κεσέδες πέσουν σε κάποιο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, θα πρόκειται για φασιστική επίθεση που εκπορεύτηκε από παράκεντρα του Μαξίμου ή των μυστικών υπηρεσιών. Αν όμως πέφτουν στον Πλεύρη, είναι πράξη που εκφράζει εύλογη οργή....Απέφυγαν να καταδικάσουν αμέσως την επίθεση όχι επειδή συμφωνούν με την πράξη, αλλά επειδή αισθάνονται την ανάγκη να κολακέψουν ακόμα και τα ταπεινότερα των ενστίκτων προκειμένου να εξασφαλίσουν καμιά ψήφο. Αυτός είναι ο πυρήνας του λαϊκισμού, στην πιο αυθεντική, στην πιο χυδαία μορφή του. Κατά τα λοιπά, απευθύνουν πρόσκληση στους κεντρώους για να συγκροτηθεί ο κορμός της προοδευτικής διακυβέρνησης.

Η αρχική αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ για την επίθεση κατά της οικογένειας Πλεύρη ήταν μόνο το μήνυμα του Παπαδημούλη στα social media 

Για την επίθεση, με γιαούρτια, στον Θάνο Πλεύρη, ο ΣΥΡΙΖΑ μίλησε μετά από 24 ώρες. Και καταδίκασε «αδιαπραγμάτευτα» το γεγονός. Γιατί καθυστέρησαν; Προφανώς επειδή φοβήθηκαν μην τους παρεξηγήσουν στη βάση. Νωρίτερα μίλησε μόνο ο Δημήτρης Παπαδημούλης. Αλλά θα ήταν καλύτερο να μην το κάνει. Αφού έγραψε ότι η επίθεση είναι απολύτως καταδικαστέα και ζήτησε η εύλογη οργή να εκφραστεί στις κάλπες, σημείωσε ότι «τέτοιες ενέργειες επιτρέπουν στους θύτες να εμφανίζονται ως θύματα».

Κοινώς είπε στα «παιδιά» ότι είχαν δίκιο, αλλά, εντάξει, δεν έπρεπε να επιτρέψουν στον Πλεύρη να εμφανίζεται ως θύμα. Λες και αν δεχθείς οικογενειακώς γιαούρτια υπάρχει περίπτωση να είσαι και κάτι άλλο εκτός από θύμα. Αντίστοιχες θέσεις, με πανηγυρικό ύφος εξέφρασαν και αρκετοί λογαριασμοί στα social media που, κατά τα λοιπά, κόπτονται για την κοινωνική δικαιοσύνη, την πολιτική ορθότητα κ.λ.π. Διαβάσαμε μάλιστα ως και ότι το γιαούρτωμα αποτελεί παραδοσιακή μορφή διαμαρτυρίας και, αν μη τι άλλο, αντιστοιχεί στο παρελθόν και στο έργο του Πλεύρη στο υπουργείο Υγείας.

«Αmber alert» από τη ΝΔ για τον ΣΥΡΙΖΑ Πατήστε εδώ

Καμία αντίρρηση. Αν είναι έτσι, να φτιάξουμε κάτι σαν διακομματική επιτροπή που να αποφασίζει σε ποιον εκλεγμένο πρέπει το γιαούρτωμα και σε ποιον όχι. Να βγει κάποιος, ας πούμε ο Παπαδημούλης που έπιασε το νόημα, για να μας εξηγήσει πού μπαίνει η διαχωριστική γραμμή, πότε ο πολιτικός θα θεωρείται θύτης και πότε θύμα. Εννοείται ότι αν οι κεσέδες πέσουν σε κάποιο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, θα πρόκειται για φασιστική επίθεση που εκπορεύτηκε από παράκεντρα του Μαξίμου ή των μυστικών υπηρεσιών. Αν όμως πέφτουν στον Πλεύρη, είναι πράξη που εκφράζει εύλογη οργή.

Μεταξύ μας και οι ίδιοι στον ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να χάρηκαν με αυτό που συνέβη. Τους έφερε σε δύσκολη θέση και τους εξέθεσε στα μάτια των ψύχραιμων πολιτών. Ομως είναι, κακώς κατά τη γνώμη μου, δέσμιοι μίας αντίληψης που, νομίζουν ότι, διαπερνάει τη βάση τους. Απέφυγαν να καταδικάσουν αμέσως την επίθεση όχι επειδή συμφωνούν με την πράξη, αλλά επειδή αισθάνονται την ανάγκη να κολακέψουν ακόμα και τα ταπεινότερα των ενστίκτων προκειμένου να εξασφαλίσουν καμιά ψήφο. Αυτός είναι ο πυρήνας του λαϊκισμού, στην πιο αυθεντική, στην πιο χυδαία μορφή του. Κατά τα λοιπά, απευθύνουν πρόσκληση στους κεντρώους για να συγκροτηθεί ο κορμός της προοδευτικής διακυβέρνησης. Εντάξει.

Πηγή: Protagon.gr