Μόνη πυξίδα σε ταραγμένους καιρούς είναι μια επιλογή πολιτισμού. Με όλες τις έννοιες που τον προσδιορίζουν στην καθημερινότητά του. Αγωγή, ευγένεια, αισθητική, καλλιέπεια, παιδεία, μεγαλοσύνη. Συνεπώς ανάμεσα στον Διονύση Σαββόπουλο και τον υπόνομο του «αριστερού» Διαδικτύου δεν επιλέγουμε πλευρά. Επιλέγουμε πολιτισμό. Και ο πολιτισμός είναι ακριβώς εκεί που δεν είναι ο Πολάκης. Τόσο απλό. Διότι σε τελευταία ανάλυση οι εκλογές, οι παρατάξεις κι οι κυβερνήσεις έρχονται και παρέρχονται. Ο πολιτισμός του Διονύση όμως θα υπάρχει κι όταν θα έχουμε όλοι εξαφανιστεί.

Από "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 19/05/23

ΤΟΥ Ι.Κ. ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗ

Η προεκλογική εκστρατεία ολοκληρώνεται με κρεσέντο ξεκατινιάσματος. Δεν με εκπλήσσει. Η χασούρα είναι κακός σύμβουλος κι ο εκνευρισμός ακόμη χειρότερος.

Ξέρετε τι με εκπλήσσει;

Οτι τόσους μήνες πολιτικής αντιπαράθεσης (ουσιαστικά από πέρυσι το καλοκαίρι) οι μνηστήρες της εξουσίας τούς έζησαν τσαλαβουτώντας άγαρμπα στα γεγονότα. Χωρίς καμία σταθερή ιδέα για τα πράγματα.

Συγγνώμη, λάθος μου. Με μοναδική σταθερή ιδέα ότι «ο Μητσοτάκης γ@μιέτ@ι».

Το είπαν σε όλους τους τόνους και μάλιστα χωρίς να προσθέσουν κάτι περισσότερο.

Από την πανδημία έως τις υποκλοπές κι από τις πυρκαγιές έως τα Τέμπη, η αντιπαράθεση εξελίχθηκε σε ένα συνεχές ξεκατίνιασμα για φυλακές, διώξεις, εγκλήματα, ενόχους, πρακτοριλίκια και προανακριτικές χωρίς αντικείμενο.

Το οποίο δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι έφερε τον Μητσοτάκη σε δύσκολη θέση.

Την Κυριακή θα δούμε φυσικά αν τα γεγονότα αρκούν για να κάνεις πολιτική. Αν δηλαδή το ξεκατίνιασμα θα αποδειχτεί πειστικό ή αν θα πάει κουβά.

Μπορεί να συμβεί το ένα. Μπορεί και το άλλο. Πολλά έχουν δει τα μάτια μου στην πολιτική - ακόμη και τον Γεωργούλη...

Γι' αυτό και μόνη πυξίδα σε ταραγμένους καιρούς είναι μια επιλογή πολιτισμού. Με όλες τις έννοιες που τον προσδιορίζουν στην καθημερινότητά του. Αγωγή, ευγένεια, αισθητική, καλλιέπεια, παιδεία, μεγαλοσύνη.

Συνεπώς ανάμεσα στον Διονύση Σαββόπουλο και τον υπόνομο του «αριστερού» Διαδικτύου δεν επιλέγουμε πλευρά. Επιλέγουμε πολιτισμό.

Και ο πολιτισμός είναι ακριβώς εκεί που δεν είναι ο Πολάκης. Τόσο απλό.

Διότι σε τελευταία ανάλυση οι εκλογές, οι παρατάξεις κι οι κυβερνήσεις έρχονται και παρέρχονται. Ο πολιτισμός του Διονύση όμως θα υπάρχει κι όταν θα έχουμε όλοι εξαφανιστεί.

Να πω λοιπόν ότι ξαφνιάστηκα από το ξεκατίνιασμα; Δεν θα το πω. Πολύ φοβούμαι ότι έχει εξελιχθεί σε προνομιακή εκδοχή κάθε είδους αντιπαράθεσης.

Είναι στο χέρι μας όμως να το απορρίψουμε. Στο κάτω κάτω ο καθένας μπορεί να ψηφίζει όποιον θέλει, μπορεί να πιστεύει ό,τι νομίζει, μπορεί να εκλέγει όποιον επιθυμεί.

Δημοκρατία έχουμε, την καλύτερη που είχαμε ποτέ, την πληρέστερη που γίνεται, σε σημείο που ακόμη κι η βλακεία ασκείται ανεμπόδιστα.

Κανείς όμως δεν έχει δικαίωμα να μεταβάλλει τον καθημερινό πολιτισμό μας σε διαγωνισμό αλητείας. Διότι ούτε είμαστε, ούτε θέλουμε να γίνουμε αληταριό.

Με τον Διονύση, λοιπόν. Αδιαπραγμάτευτα. Οχι επειδή συμφωνούμε, δεν χρειάζεται καν να συμφωνούμε.

Αλλά επειδή χρειαζόμαστε μια πυξίδα σε ταραγμένους καιρούς. Κι επειδή βαδίζουμε μαζί στην πορεία που κάνει τον τόπο μας να βαδίζει εδώ και πάρα πολλά χρόνια.

"ΤΑ ΝΕΑ", 19/05/23

 

ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΚΑΝΕΛΛΗ

Οι τελευταίες ημέρες της προεκλογικής περιόδου αποδεικνύονται αποκαλυπτικές για τον ΣΥΡΙΖΑ. Η προεκλογική εκστρατεία του έφερε την αντιπαράθεση στα θέματα του 2019 και, ιδίως, στο δίλημμα σταθερότητα ή μπάχαλο; Είναι η εύλογη κατάληξη μιας εκστρατείας που, ακόμα μια φορά, στηρίχτηκε στην παραμορφωμένη ανάγνωση της πραγματικότητας από το κόμμα, στην εχθροπάθεια απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη και σε συνειδητή άρνηση να περιγραφεί η επόμενη μέρα με τον ΣΥΡΙΖΑ, αφού στο κομματικό επιτελείο πίστεψαν ότι αρκούσε να δαιμονοποιήσουν τον αντίπαλό τους.

Από τις σπασμωδικές κινήσεις τους των τελευταίων ημερών καταλαβαίνω ότι, τελικά, κάτι τέτοιο δεν ήταν αρκετό. Από τέτοιες σπασμωδικές κινήσεις δεν εξαιρείται ούτε ο πρόεδρος, ο Αλέξης Τσίπρας. Οι απειλές για προανακριτική επιτροπή με αντικείμενο τις υποκλοπές, ουσιαστικά η προσαρμογή σε πιο μαλακή εκδοχή της πρόθεσης για κυβέρνηση ειδικού σκοπού που αποδοκιμάστηκε από πολλούς, ενέχει μια πολύ σοβαρή παρενέργεια: την απομάκρυνση από το πεδίο των πραγματικών προβλημάτων της χώρας, που ουσιαστικά είναι δύο, η ανάπτυξη και ο εκσυγχρονισμός, και η επιστροφή σε ένα κλίμα μιζέριας και αυτοαναφορικότητας, ένα κλίμα χαμηλού εμφυλίου και ρεβανσισμού. Ο Τσίπρας επενδύει ακόμα μια φορά στο μίσος και στο μπάχαλο.

Ανάλογη επένδυση συνιστά και η πρόσκληση προς οπαδούς και ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής να ψηφίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ. Υπό κανονικές συνθήκες, τα κόμματα είναι λογικό να επιδιώκουν την προσέλκυση ψηφοφόρων ενός εξτρεμιστικού ακροδεξιού κόμματος, οι πρωτεργάτες του οποίου καταδικάστηκαν ως μέλη εγκληματικής συμμορίας. Αλλά η πρόσκληση των ψηφοφόρων των ναζί από τον Τσίπρα δεν διεκδικεί παραπλανημένους ψηφοφόρους για λογαριασμό της δημοκρατίας. Θέλει να τους πείσει ότι δεν είναι αντισυστημικό να ψηφίζεις Χρυσή Αυγή, αντισυστημικό είναι να ψηφίζεις ΣΥΡΙΖΑ. Τους κλείνει το μάτι, στον ΣΥΡΙΖΑ, τους λέει, θα βρείτε το κατάλληλο κλίμα για να υπονομεύσετε τον κοινοβουλευτισμό (αυτός είναι «το σύστημα»). Γι' αυτό φαίνεται αρνήθηκε, μαζί με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, να καταθέσει υπόμνημα κατά του κόμματος Κασιδιάρη. Επειδή έλπιζε να πιάσει τα πράγματα απ' την αρχή, από το 2011 και το Σύνταγμα των Αγανακτισμένων. Σαν να λέει ο Τσίπρας στους χρυσαυγίτες: τώρα που η Πάνω Πλατεία έχει προβλήματα, ελάτε μαζί μας στην Κάτω Πλατεία.

Πολύ ωραία πρόσκληση. Κάποιος, μόνο, να το πει στα μέλη που πιστεύουν ότι η ΝΔ είναι ακροδεξιά χούντα επειδή στελέχη της είναι ο Αδωνις Γεωργιάδης, ο Βορίδης και ο Πλεύρης, σε όσους αναρτούσαν σηματάκια στο Ιντερνετ που έλεγαν ότι «δεν είναι αθώοι», στη Μάγδα Φύσσα που την αγκάλιαζαν δακρυσμένα ακόμα και πρόσωπα από το περιβάλλον του προέδρου Τσίπρα.

Στο μεταξύ, και μέσα στη σύγχυση, ερωτώμενος από τον Γεωργιάδη, ο Γιώργος Κατρούγκαλος (κι αυτός ξεκίνησε πολιτική καριέρα από τα τραπεζάκια του Συντάγματος, πλάι σε Τσακαλώτο και Βαρουφάκη) εξήγησε ότι, ναι, χρήματα του ακοστολόγητου προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ θα βρεθούν και από επιστροφή καταργημένων φόρων στους ελεύθερους επαγγελματίες. Φρίκαραν οι ενώσεις τους και άρχισαν να διαμαρτύρονται, οπότε παρενέβη ο Τσίπρας και, αφού ανάγκασε τον Κατρούγκαλο σε αποχώρηση, προσπαθεί να μας καθησυχάσει παραπέμποντας ακόμα μια φορά στο λεφτόδεντρο. Απαραίτητο, ενόσω κυνηγάει να βάλει φυλακή τον Μητσοτάκη, διότι θα αρχίσει ξανά το γνωστό παιχνίδι με τις αγορές να αποσύρουν την εμπιστοσύνη τους στη χώρα και θα κυριαρχεί το γνωστό κλίμα που ευνοεί ο ΣΥΡΙΖΑ: το μπάχαλο.



Την Κυριακή ψηφίζουμε. Ακόμα μια φορά, σε εκλογές καθοριστικές για το μέλλον της χώρας. Το δίλημμα είναι σαφές: σταθερότητα ή μπάχαλο;