Ο λόγος είναι απλός. Πίστευε, και το πίστευε απόλυτα (το αποκάλυπτε δε σε όλες τις ιδιωτικές του συνομιλίες...), ότι μπορεί να γυρίσει το παιχνίδι και να ξαναγίνει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο πρωθυπουργός. Είτε απευθείας ως πρώτο κόμμα στην κάλπη, είτε μέσω συμμαχιών με το ΠΑΣΟΚ ή όποιον τρίτο θα ήθελε να συμπλεύσει μαζί του. Αναγνώριζε μεν ότι η ΝΔ έχει ένα μικρό προβάδισμα, αλλά ήταν βέβαιος ότι «αν καταφέρει να κρατήσει τη διαφορά κάτω από 3 μονάδες, θα κερδίσει τον Μητσοτάκη στον δεύτερο γύρο». Πώς θα τον κέρδιζε; Ισοπεδώνοντας το ΠΑΣΟΚ και εξαφανίζοντας τον Βαρουφάκη. Δεν πίστεψε ποτέ ότι θα χάσει από τον Κυριάκο, και ήταν τόσο πολύ ζυμωμένος με αυτή την ιδέα, ώστε δεν αντιμετώπιζε καν το ενδεχόμενο ότι αυτό θα μπορούσε και να μη συμβεί. Θεωρούσε ότι «με αυτά που έχουν γίνει» (και απαριθμούσε, ακρίβεια, ενεργειακή κρίση, υποκλοπές, Τέμπη) «όχι μόνο θα χάσει ο Κυριάκος, άλλα θα τον κανιβαλίσουν οι άλλοι το ίδιο βράδυ». Ποιοι «άλλοι»; Οι βαρόνοι του κόμματος, ο Καραμανλής, ο Σαμαράς, ο Δένδιας. Τόσο βέβαιος για τον εαυτό του, και τόσο σίγουρος για την τύχη του αντιπάλου του. Και μετά άρχισε να το λέει και δημοσίως.

Από "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 25/05/23

Τα νεύρα του brοέδρου

Είναι λογικό ό,τι συμβαίνει στον 7ο όροφο των γραφείων του ΣΥΡΙΖΑ, να προσπαθούν οι άνθρωποι του κόμματος να το κρατήσουν μυστικό. Και λογικό και αναμενόμενο. Διότι εκεί βρίσκεται το γραφείο του αρχηγού, και ό,τι συμβαίνει εκεί μέσα, είναι απαραίτητο να μη βγαίνει βόλτα στους δρόμους. Πρέπει να προστατευθεί ο αρχηγός, ειδικά τώρα που τον έχει πάρει η κάτω βόλτα ψυχολογικά. Ομως, όσο κι αν προσπαθούν, στο τέλος κάποια χαραμάδα θα υπάρξει για να «διαφύγει» κάτι. Και «διέφυγε».

Οπως εγκύρως ενημερώθηκα από μια πηγή μου, νωρίς το απόγευμα της Κυριακής, με το που κυκλοφόρησε ότι από το 80% των exit polls η ΝΔ πηγαίνει για «καθαρή νίκη», με διψήφια ίσως διαφορά, ο Αλ. Τσίπρας «δεν μπορούσε να πιστέψει ότι ισχύει αυτό για τον ΣΥΡΙΖΑ». Η πηγή μου με ενημέρωσε ακόμη πως λίγο αργότερα, κατά τις 9 παρά, όταν πια είχε καταστεί φανερό το πού θα κυμαινόταν το αποτέλεσμα, «έμεινε άναυδος», διαπιστώνοντας ότι η διαφορά από τη ΝουΔου θα ήταν πάνω από 20 μονάδες. Και εν συνεχεία στράφηκε προς τους συνεργάτες του ρωτώντας (σε άπταιστα «γαλλικά») τι διάολο - ψεύτικη - εικόνα μετέφεραν οι βουλευτές και τα στελέχη στα κεντρικά του κόμματος (και τον ίδιο), στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Πώς δεν κατάλαβαν τίποτε για το τι συνέβαινε και γιατί ερμήνευσαν τόσο λάθος το κλίμα για «βουβές εκλογές». «Καλά εγώ δεν καταλάβαινα τι είχε συμβεί. Εσείς που υποτίθεται είχατε πληροφόρηση από τη βάση, γιατί λέγατε ότι πάμε καλά, και πάμε μπροστά;» λέγεται ότι φώναζε στα στελέχη των κινητοποιήσεων, και τον καταλαβαίνω τον (ακραίο) θυμό του.

Γενικά, μου είπε ο δικός μου, ήταν τόσο χάλια ψυχολογικά που χρειάστηκε επί ώρα τη στήριξη ανθρώπων όπως η σύζυγός του Μπ. Μπαζιάνα, ο μπαρμπ' Αλέκος Φλαμπουράρης, ο Ευ. Τσακαλώτος, ο Β. Αποστολάκης, ο Μ. Καλογήρου, ο Γ. Ραγκούσης, η αδελφή του Ζανέτ, η Εφη Αχτσιόγλου, για να μπορέσει να κάνει τη δήλωση (για κλάματα) που είδαμε το βράδυ της Κυριακής.

Ζούσε σε άλλη διάσταση

Νωρίτερα πάντως τους είχε τρομάξει αρκετά όλους αυτούς διότι τους έλεγε, λέει, κάτι «κουλά» του είδους «δεν μπορώ να παραμείνω με τέτοιο αποτέλεσμα», «δεν έχει νόημα πια», «δεν έχω διάθεση αλλά ούτε και δυνάμεις να συνεχίσω», κι άλλα παρόμοια καταθλιπτικά. Τον συνεφέραν όμως γρήγορα, με βασικό επιχείρημα ότι δεν μπορεί να λιποψυχήσει τώρα, και κάτι τέτοια ηρωικά και πένθιμα, με αποτέλεσμα να κάνει τη δήλωση που όλοι είδαμε, και με την οποία απέδειξε ότι όντως... τίποτε δεν κατάλαβε από το τι του συνέβη.

«Είχαμε να τον δούμε έτσι από το βράδυ του δημοψηφίσματος» μου είπε ο δικός μου, και δεν αμφιβάλλω καθόλου. Επαθε σοκ από το αποτέλεσμα ο άνθρωπος. Συγκλονίστηκε!

Ο λόγος είναι απλός. Πίστευε, και το πίστευε απόλυτα (το αποκάλυπτε δε σε όλες τις ιδιωτικές του συνομιλίες...), ότι μπορεί να γυρίσει το παιχνίδι και να ξαναγίνει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο πρωθυπουργός. Είτε απευθείας ως πρώτο κόμμα στην κάλπη, είτε μέσω συμμαχιών με το ΠΑΣΟΚ ή όποιον τρίτο θα ήθελε να συμπλεύσει μαζί του. Αναγνώριζε μεν ότι η ΝΔ έχει ένα μικρό προβάδισμα, αλλά ήταν βέβαιος ότι «αν καταφέρει να κρατήσει τη διαφορά κάτω από 3 μονάδες, θα κερδίσει τον Μητσοτάκη στον δεύτερο γύρο».

Πώς θα τον κέρδιζε; Ισοπεδώνοντας το ΠΑΣΟΚ και εξαφανίζοντας τον Βαρουφάκη. Δεν πίστεψε ποτέ ότι θα χάσει από τον Κυριάκο, και ήταν τόσο πολύ ζυμωμένος με αυτή την ιδέα, ώστε δεν αντιμετώπιζε καν το ενδεχόμενο ότι αυτό θα μπορούσε και να μη συμβεί. Θεωρούσε ότι «με αυτά που έχουν γίνει» (και απαριθμούσε, ακρίβεια, ενεργειακή κρίση, υποκλοπές, Τέμπη) «όχι μόνο θα χάσει ο Κυριάκος, άλλα θα τον κανιβαλίσουν οι άλλοι το ίδιο βράδυ». Ποιοι «άλλοι»; Οι βαρόνοι του κόμματος, ο Καραμανλής, ο Σαμαράς, ο Δένδιας. Τόσο βέβαιος για τον εαυτό του, και τόσο σίγουρος για την τύχη του αντιπάλου του. Και μετά άρχισε να το λέει και δημοσίως.

Για μένα είναι ίσως η μοναδική περίπτωση πολιτικού αρχηγού που δεν έπεσε απλά έξω στις προβλέψεις του, άλλα ζούσε σε άλλη διάσταση, σε άλλη πραγματικότητα. Εξ ου και τα έβαλε με τα στελέχη που μετέφεραν στα κεντρικά μια ψεύτικη εικόνα για το τι συνέβαινε στο εκλογικό σώμα. Την περίπτωση να του μετέφεραν ό,τι ήθελε να ακούσει, βλέποντας το πάθος του να επιστρέψει στην εξουσία, μάλλον δεν την εξετάζει...

Πιστοί στη «γραμμή»

Αύριο πάντως έχουν Κεντρική Επιτροπή στον ΣΥΡΙΖΑ για να κάνουν ό,τι είχε προαναγγείλει ο αρχηγός - μια «εκτίμηση» του αποτελέσματος. Αλλά τι εκτίμηση να κάνουν όταν ο ίδιος και οι περί αυτόν έχουν ήδη αποτιμήσει ότι για την εκλογική συντριβή ευθύνονται κατά σειρά το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ; Υπάρχει περίπτωση να καταλήξουν σε κάτι διαφορετικό; Σε μια άλλη προσέγγιση; Εγώ νομίζω πως όχι. Τα είπε ο ίδιος στις δηλώσεις του, τα επανέλαβε και το Εκτελεστικό Γραφείο στη δική του ανακοίνωση. Σιγά να μην αποφασίσει η Κεντρική Επιτροπή ότι για το αποτέλεσμα, πλην των άλλων, ευθύνεται και ο ίδιος όταν προσκαλώντας τους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ έδιωξε αριστερούς ψηφοφόρους στα μικρότερα κόμματα της Αριστεράς. ΄Η να του πουν, ξέρεις αρχηγέ, όταν αποκαλούσες τον Μητσοτάκη αρχηγό της φαμίλιας και της με όρους μαφίας «Μητσοτάκης ΑΕ», πολύς κόσμος μας γύρισε την πλάτη γιατί δεν γουστάρει ακρότητες. Και τόσα άλλα, τα οποία ζήσαμε όλοι στη διάρκεια αυτής της προεκλογικής περιόδου, όπου περίσσεψαν το μίσος, η χυδαιότητα, η συκοφαντία και οι τοξικές επιθέσεις.

Οχι. Στη «γραμμή» θα είναι και η Κεντρική Επιτροπή. Το πολύ-πολύ να ρίξουν κανένα «ξύλο» στον φουκαρά τον Γιώργο τον Κατρούγκαλο ή στους 53+ για το κείμενό τους με τα τοπικά νομίσματα. Τίποτε άλλο.

Στάζουν δηλητήριο

Ο χαμένος είναι χαμένος και ό,τι και να κάνει, ό,τι και να πει, όπως και να αντιδράσει, μπορείς να βρεις κάποια δικαιολογία για τη στάση του. Εφαγε (μια τεράστια) ήττα. Θα αντιδράσει. Είναι λογικό. Ομως αυτό που συμβαίνει από την Κυριακή το βράδυ στο διαδίκτυο με τους οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ ξεπερνά κάθε φαντασία. Εχω μείνει με το στόμα ανοιχτό για το πόσα αποθέματα μίσους, εχθρότητας, εμπάθειας, μισαλλοδοξίας, φανατισμού και εν τέλει «αρρώστιας» μπορεί να κρύβουν η ψυχή και το μυαλό των ανθρώπων αυτών. 

Ο στρατός των τρολ του ΣΥΡΙΖΑ, παραζαλισμένος από το εκλογικό αποτέλεσμα, και μη έχοντας τι να πει (μάλλον και ο «γραμμιτζής» της Κουμουνδούρου που τους ελέγχει παραμιλάει ακόμη) ψελλίζει κάτι ηρωικά και πένθιμα για τον αγώνα του τύπου «ισχυρός ΣΥΡΙΖΑ, ισχυρή αντιπολίτευση», ήτοι καλά κρασιά και εις άλλα με υγεία. Αλλά έχουν ξεσπαθώσει οι οπαδοί. Σε ακραίο βαθμό. Πώς έγιναν έτσι αυτοί οι άνθρωποι; Ποιος τους «εκπαίδευσε» και ποιος τους «καθοδήγησε»; Αναρωτιέμαι όταν ο άλλος σου «εύχεται» ολόψυχα στα Social media «να πάθεις καρκίνο» ή «να βάλεις τα παιδί σου στο τρένο» (όπως σε εμένα, δυο διαφορετικοί άνθρωποι, μόλις χθες), αλήθεια νιώθεις ότι αυτή η κοινωνία είναι βαριά δηλητηριασμένη. Και κάποιος έχει την ευθύνη. Και πρέπει να ξανακοιτάξει τη σχέση του με την πολιτική και την κοινωνία.