Το πιο χυδαίο (και έχω διαλέξει προσεκτικά τη λέξη) προεκλογικό εύρημα των ημερών, ανήκει στη Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ που καλεί τους νέους να ψηφίσουν το σωστό κόμμα, ώστε να μπουν στο Πανεπιστήμιο χωρίς Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής. Και είναι χυδαίο επειδή λέει στους νέους ότι η επιτυχία δεν είναι θέμα προσπάθειας, αλλά άλλων επιλογών. Ψηφίζουν, βλέπετε, παιδιά που φέτος ή του χρόνου θα δώσουν εξετάσεις για την εισαγωγή τους στο Πανεπιστήμιο. Και με την ανήθικη πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ μπορούν πλέον να σκέφτονται ότι δεν χρειάζεται να ανοίξουν βιβλίο, αλλά να κλείσουν τον φάκελο με το σωστό ψηφοδέλτιο. Ασφαλώς δεν τους λένε όλο το story. Διότι ο πιτσιρικάς που θα περάσει σε μία σχολή χωρίς Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, το πιθανότερο είναι να βρεθεί κάπου μακριά από το σπίτι του σπουδάζοντας κάτι που ουδόλως τον ενδιαφέρει. Ακόμα και αν πάρει το πτυχίο δεν θα ξέρει τι να κάνει με αυτό. Απλώς για μερικά χρόνια θα κοροϊδεύει τους γονείς του παριστάνοντας ότι σπουδάζει κάτι με προοπτική. Οι γονείς θα κοροϊδεύουν τον εαυτό τους και θα ματώνουν οικονομικά για να τελειώσει το παιδί το Πανεπιστήμιο. Και όλους μαζί θα τους έχει κοροϊδέψει το κόμμα....

Από "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 08/05/23

ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΚΑΡΠΕΤΟΠΟΥΛΟΥ

Διανύουμε την πιο βαρετή προεκλογική περίοδο που προσωπικά θυμάμαι. Αυτό συμβαίνει για δυο λόγους. Ο πρώτος είναι ότι υπάρχει μια διάχυτη βεβαιότητα πως οποιοδήποτε κι αν είναι το αποτέλεσμα των εκλογών δεν θα προκύψει μια κυβέρνηση - μια μεγάλη μερίδα του κόσμου αντιλαμβάνεται αυτό που συμβαίνει ως «πολύ κακό για το τίποτα». Ο δεύτερος λόγος είναι ότι δεν καταγράφεται κανενός είδος ρεύμα υπέρ κάποιου από τα κόμματα εξουσίας - το ρεύμα γεννά μια κάποια αντίδραση και κάνει τις εκλογές μια ενδιαφέρουσα διαδικασία. Σήμερα αυτό που βλέπουμε (και δεν χρειάζεται για να το καταλάβεις καμία δημοσκόπηση) είναι πως διεκδικεί την επανεκλογή της μια κυβέρνηση που έχει απώλειες, από μια αντιπολίτευση που δεν τις εισπράττει.

Αν η άρνηση ψήφου στη ΝΔ, μετά από μια τετραετία διακυβέρνησης, είναι κάτι αναμενόμενο (πάντα μια κυβέρνηση έχει απώλειες, πόσο μάλλον όταν οι εκλογές γίνονται με απλή αναλογική), το δεύτερο, η αδυναμία δηλαδή της αντιπολίτευσης να εισπράξει την κυβερνητική φθορά, μοιάζει μάλλον πρωτόγνωρο. Ο ΣΥΡΙΖΑ, μοιάζει να κινδυνεύει να καταγράψει μια παράξενη και σπάνια εκλογική επίδοση: οι δημοσκόποι συμφωνούν πως για την ώρα το ποσοστό του σε σχέση με τις τελευταίες εκλογές, όχι μόνο δεν βελτιώνεται, αλλά μειώνεται. Καμία δημοσκόπηση για την ώρα δεν του δίνει το 30% που, αν και χαμένος από χέρι, κατέγραψε στις εκλογές του 2019. Κι αυτό μολονότι είχαμε μια κυβέρνηση που δεν ενθουσίασε.

Γιατί συμβαίνει αυτό; Νομίζω γιατί ο Αλέξης Τσίπρας, που μονοπωλεί την εκλογική καμπάνια του ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχει προχωρήσει σε κάποιου είδους αυτοκριτική σε σχέση με τη δική του διακυβέρνηση. Αλλά και γιατί συγχρόνως - κι αυτό είναι το ακόμα περισσότερο παράδοξο - δεν υπερασπίζεται τα στελέχη του και τις τότε κυβερνητικές επιλογές του. Αυτό πραγματικά δεν θυμάμαι να το έχει κάνει ποτέ κανείς.

Σε μια από τις τελευταίες συνεντεύξεις του ο Τσίπρας ρωτήθηκε με ποιους θα κυβερνήσει. Αν πραγματικά υπερασπίζονταν την κυβέρνησή του, θα έλεγε πως υπήρξαν σε αυτή πολλοί που ως στελέχη της αποδείχτηκαν καλύτεροι υπουργοί από τους τωρινούς. Αν από την άλλη είχε κάνει την αυτοκριτική του, θα δήλωνε πως ζητά τη δεύτερη ευκαιρία γιατί στο διάστημα που βρέθηκε στην αντιπολίτευση κατάλαβε τα λάθη του και απομάκρυνε όσους στάθηκαν η αιτία της ήττας του ΣΥΡΙΖΑ το 2019. Ο Τσίπρας δεν είπε τίποτα από τα δύο! 

 «Μάλλον δεν θα έχετε εστιάσει όσο θα έπρεπε τόσο στους ανθρώπους της "δεξαμενής σκέψης" που εδώ και δύο χρόνια έχω συγκροτήσει, όσο όμως και στα ίδια τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ. Αν το κάνετε, θα διαπιστώσετε πάρα πολλά νέα πρόσωπα. (…). Και μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι θα αποτελέσει έκπληξη η προοδευτική κυβέρνηση και στα νέα πρόσωπα και στον αριθμό των γυναικών, που θα κληθούν να σηκώσουν το βάρος της» είπε σε δυο τουλάχιστον από τις τελευταίες του συνεντεύξεις. Με άλλα λόγια, βασίζει την κυβερνητική του πρόταση στην προσωπική ικανότητά του (!) να διαλέγει στελέχη (για αυτό επικαλείται τη «δεξαμενή σκέψης» που δημιούργησε) αλλά και στο να βρίσκει «νέους υποψήφιους που θα αποτελέσουν έκπληξη» - αν βέβαια εκλεγούν. Κι αν δεν εκλεγούν;

Ο μετριοπαθής κεντρώος ψηφοφόρος, που μετακινείται εκλογικά, φοβάται πως θα ξαναδεί όσους το καλοκαίρι του 2019 έγιναν λόγος για να συστρατευθεί στο «αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο». Ο Τσίπρας ζητά την ψήφο επικαλούμενος ένα είδος προσωπικού αλάθητου, απαιτώντας συγχρόνως από αυτούς που δεν τον ψήφισαν να κάνουν αυτό που δεν κάνει αυτός - δηλαδή αυτοκριτική. Το δε επιχείρημα ότι την προηγούμενη φορά κυβέρνησε υπό επιτροπεία και τώρα αυτή δεν υπάρχει, προκαλεί μάλλον πικρά χαμόγελα. Πρώτον γιατί ήξερε την επιτροπεία και ισχυριζόταν ότι θα την καταργήσει. Και δεύτερον γιατί όταν το μνημόνιο τελείωσε πήγε στο Ζάππειο με γραβάτα. Και μετά την έβγαλε και συνέχισε τη φορομπηχτική πολιτική του…