Από "ΤΑ ΝΕΑ"
"ΤΑ ΝΕΑ", 29/05/23
Έχει ενδιαφέρον. Ενόψει της επόμενης εκλογικής αναμέτρησης στις 25 Ιουνίου, στον ΣΥΡΙΖΑ δεν θα βρίζουν πλέον τις δημοσκοπήσεις και τους δημοσκόπους ούτε θα απειλούν με δικαστήρια τις εταιρείες. Τις επόμενες εβδομάδες, στην πλατεία Κουμουνδούρου, παρά τω προέδρω, θα αξιοποιηθεί ο Νίκος Μαραντζίδης, ο οποίος θα διαβάζει τος δημοσκοπήσεις, θα συμμετέχει στις αναλύσεις για το σχεδιασμό, θα προτείνει πολιτικές κινήσεις και θα συμμετέχει και στον πρωινό καφέ.
Ο Νίκος Μαραντζίδης είναι ένας επαγγελματίας πολιτικός επιστήμονας, οπότε μπράβο του και συγχαρητήρια για τη θέση. Αλλά από τη σκοπιά του ΣΥΡΙΖΑ, η επιλογή του έχει ακόμα μια φορά τα χαρακτηριστικά της ευκαιριακής πρόσληψης και της σπασμωδικότητας. Ο συγκεκριμένος επιστήμονας, που δεν είναι τυχαίος, παρά την αντιπαλότητα που εκφράζει τα τελευταία χρόνια κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη και του πολιτικού του σχεδίου, μαζί με τον Στάθη Καλύβα ήταν ο πρώτος που συνέβαλε στην κατεδάφιση του βασικού αφηγήματος της Αριστεράς, της αριστερής ηθικοποίησης του εμφυλίου. Η σε βάθος μελέτη του Δημοκρατικού Στρατού, κατά τον Μαραντζίδη, «αναδεικνύει μια βαθύτατη ανθρώπινη τραγωδία νέων κυρίως ανθρώπων, ανδρών και γυναικών, που κατά βάση στρατολογήθηκαν βίαια και υποχρεώθηκαν να πολεμήσουν κάτω από μια ηγεσία που δεν εμπιστεύονταν και σε έναν πόλεμο που δεν πίστευαν» (ΤΑ ΝΕΑ, 19/6/2010). Ο εμφύλιος, δηλαδή, πάνω-κάτω, ήταν αυτό που περιγράφει ο συγγραφέας Άρης Αλεξάνδρου στο αξεπέραστο «Κιβώτιο»: οι μαχητές έδιναν τη ζωή τους για ένα άδειο κουτί. Μια χίμαιρα – αλλά και κάτι περισσότερο, μια χίμαιρα στο τέλος της οποίας καραδοκούσε ο ολοκληρωτισμός.
Λόγω αυτής της ανάγνωσης, για πολλά χρόνια, ο Μαραντζίδης ήταν κόκκινο πανί για την κομμουνιστική και κομμουνιστογενή Αριστερά. Πολύ συχνά, οι απόψεις του αντιμετωπίστηκαν με εχθροπάθεια. Την 1η Ιουλίου 2014, στη Θεσσαλονίκη, και ενώ συζητούσε σε καφενείο την εργασία φοιτητή του, τον πλησίασαν τρεις άγνωστοι νεαροί και τον ρώτησαν αν είναι «εκείνος που γράφει άρθρα κατά της Αριστεράς». Όταν τους ζήτησε να το συζητήσουν, εκείνοι τον χτύπησαν με γροθιές και κλοτσιές, κατέληξε στο νοσοκομείο. Προφανώς, αυτοί που τον χτύπησαν δεν είχαν σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ, τους συμπεριλάμβανε όμως η ρητορική της εχθροπάθειας που χρησιμοποιούσε. Γι’ αυτό και δεν υπήρξε ούτε ανακοίνωση ούτε καν μια λέξη συμπάθειας: ο Μαραντζίδης τότε ήταν εχθρός.
Υπό μία άποψη, στον ιδεολογικό χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, πιθανόν παραμένει εχθρός. Δεν είναι τυχαίο ότι οι κριτικές της «Αυγής» για τα «Εμφύλια Πάθη» (2016), το εκλαϊκευμένο βιβλίο για τον εμφύλιο που ο Μαραντζίδης υπογράφει μαζί με τον Στάθη Καλύβα, είναι κατεδαφιστικές. Ο Πέτρος-Ιωσήφ Στανγκανέλλης κατηγορεί τους συγγραφείς ότι «καταφέρνουν, αφού “αυτονόμησαν” τους ταγματασφαλίτες από τους γερμανούς, να δικαιολογήσουν και την έμμεση νομιμοποίησή τους από το εμφυλιοπολεμικό κράτος» (25/10/2015). Ο Πολυμέρης Βόγλης θεωρεί ότι η ανάγνωσή τους είναι παλιά, δεξιά, ενώ τους επικρίνει ιδιαίτερα επειδή, λέει, χωρίζουν τους «αριστερούς ιστορικούς» από… τους «ιστορικούς» (14/2/2016), επειδή δηλαδή εισάγει ιδεολογικές διακρίσεις ως αξιολογικές διακρίσεις στην ιστορική έρευνα. Οσο για το νέο βιβλίο του, «Στη σκιά του Στάλιν», δεν έχει γραφτεί ακόμα κριτική.
Ο Τσίπρας, προσλαμβάνοντας τον Μαραντζίδη, διαγράφει τις ενστάσεις των ιστορικών του για το επιστημονικό έργο του. Από σήμερα, θα βρίσκονται μαζί στην Κουμουνδούρου, μερικούς ορόφους πάνω από τα Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ), ως απόδειξη ότι για τον Τσίπρα οι ιδεολογικοί αγώνες είναι ασήμαντη λεπτομέρεια. Κι ότι τίποτα άλλο δεν έχει σημασία από την εξουσία. Τσίπρας και πολιτική αρχών, καμία σχέση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου