Εκεί στο Λαύριο λοιπόν, το έριξε πάλι στις ανερυθρίαστες μιμήσεις, τις ολοφάνερες αντιγραφές και τις κραυγαλέες λογοκλοπές - παρουσίασε σε ένα κοινό κλακαδόρων από όλη την Αττική «Συμβόλαιο με τον λαό για την Αλλαγή»!!! Κάποιος να του πει του ανθρώπου, ότι είναι τουλάχιστον αστείο, να μιμείται τον τεράστιο Ανδρέα, ο οποίος είχε παρουσιάσει το Συμβόλαιο με τον λαό, ως ηγέτης της αλλαγής, το '81. Οτι αυτό που κάνει πια, ξεπερνά ακόμη και τα όρια του ανεκτού - είναι μια αποτρόπαια τυμβωρυχία. Τι σχέση μπορεί να έχει αυτός με τον Ανδρέα και το ΠΑΣΟΚ; Ποιον κοροϊδεύει αλήθεια; (Κι εκείνο το ΠΑΣΟΚ, ρε παιδί μου, δεν κάνει τίποτα για να προστατεύσει τον ηγέτη του: εγώ μέχρι και ασφαλιστικά μέτρα, που λέει ο λόγος, θα του έκανα. Ελεος πια...)

Από "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 04/05/23

ΤΟΥ Ι.Κ. ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗ

Με το προβάδισμα της ΝΔ να διευρύνεται, μια χαρά έφτασε ο Μάιος για τον Μητσοτάκη.

Ας είναι καλά οι αντίπαλοί του!

Ο ένας τον έχει αναδείξει σε μοναδική λύση διακυβέρνησης.

Ο άλλος κάνει ό,τι μπορεί να του εξασφαλίσει και την αυτοδυναμία.

Τελευταίο παράδειγμα;

Τη στιγμή που η μέθοδος «δικαστικού αποκλεισμού» του Κασιδιάρη δικαιώνεται πλήρως και παρά τις κουταμάρες διαφόρων ανόητων, είναι άξιο απορίας ποιος πολιτικός φωστήρας έβαλε τον ΣΥΡΙΖΑ να μη στείλει υπόμνημα στον Αρειο Πάγο μαζί με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.

Στην πραγματικότητα δεν είχε τίποτα να χάσει.

Αν κέρδιζε ο Κασιδιάρης, θα έφταιγε η κυβέρνηση που δεν τα έκανε καλά. Αν έχανε (όπως συνέβη), θα είχε κι ο ΣΥΡΙΖΑ μερίδιο στην επιτυχία του αποκλεισμού του.

Τώρα κατάφερε να είναι χαμένος, μαζί με τον Κασιδιάρη.

Δεν ξέρω τι μπορεί να συμβεί τις επόμενες 17 μέρες. Αλλά αν συνεχίσουν να συμβαίνουν τα ίδια, δεν βλέπω τι θα αλλάξει.

Ισως επειδή από την αρχή κυκλοφορούσαν παντελώς αβάσιμες εντυπώσεις. Οτι δήθεν υπάρχει ένα εξοργισμένο πλήθος που περιμένει την ευκαιρία να απαλλαγεί από τον Μητσοτάκη και δεν νοιάζεται τι θα τον διαδεχτεί.

Τρίχες. Ούτε τέτοιο πλήθος υπάρχει, ούτε η οργή του κόσμου περισσεύει, ούτε ο κόσμος είναι αδιάφορος για ό,τι θα ακολουθήσει. Κανονικά πράγματα.

Η συλλογική διαταραχή της προηγούμενης δεκαετίας αποτελεί παρελθόν και γι΄ αυτό συμπεριφορές σαν εκείνες της προηγούμενης δεκαετίας φαίνονται ξεκούδουνες.

Βρείτε μου έστω έναν ψηφοφόρο που θα ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ επειδή ο Τσίπρας κατεβαίνει υποψήφιος στις Σέρρες «για να μην ξεχαστεί η τραγωδία των Τεμπών».

Εν τω μεταξύ τα Τέμπη είναι στη Λάρισα!

Ή που έχει καταλάβει τι είναι ο «αντισυστημικός ρεαλισμός» που υπόσχεται ο Ανδρουλάκης.

Είναι εντυπωσιακό πως τέσσερα χρόνια ξέραμε ότι θα γίνουν τώρα εκλογές κι όλοι σχεδόν πιάστηκαν ανέτοιμοι κι απροετοίμαστοι.

Κι ο μεν Μητσοτάκης έχει το πλεονέκτημα ότι βρίσκεται ήδη στην κυβέρνηση κι άρα κάτι έχει να πει χωρίς να λέει τίποτα σοφίες. Οι άλλοι όμως δεν ξέρουν ούτε τι κυβέρνηση θέλουν στις 22 Μαΐου.

Αυτό μπορεί να μη μετρούσε την προηγούμενη δεκαετία όταν το κλίμα ήταν «να καεί, να καεί, το μπουρδέλο η Βουλή» κι έγινε υπουργός Οικονομικών ο Βαρουφάκης με υπουργό Αμυνας τον Καμμένο.

Αλλά τώρα είναι αλλιώς. Το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας φαίνεται να προκρίνει όχι τον Μητσοτάκη αλλά έναν δρόμο κανονικότητας και ομαλότητας, χωρίς μπαρούφες, υστερίες ή εξαλλοσύνες.

Κι ας μας λείπει ο Καμμένος!

"ΤΑ ΝΕΑ", 04/05/23

Οψιμοι συνταγματολόγοι

Την τάση κάθε φορά που συμβαίνει κάτι, να υποδυόμαστε όλοι (με πρώτους τους δημοσιογράφους) τους επιστήμονες, και μάλιστα τους κορυφαίους της συγκεκριμένης επιστημονικής κοινότητας, τη γνωρίζετε. Εγινε σεισμός; Γινόμαστε σεισμολόγοι. Συνέβη αεροπορικό δυστύχημα; Μεταμορφωνόμαστε σε πιλότους, σε ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας, μηχανικούς αεροσκαφών, ερευνητές και δεν ξέρω τι άλλο. Εχουμε τραγωδίες τύπου Τεμπών; Στη στιγμή θα μεταβληθούμε σε σταθμάρχες, σε μηχανοδηγούς, σε κλειδούχους, σε ελεγκτές εισιτηρίων. Και το κάναμε ήδη πριν από δύο μήνες...

Κάπως έτσι, με το διαφαινόμενο αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των εκλογών να μη δίνει αυτοδύναμη κυβέρνηση στη χώρα, έχουμε ήδη υποδυθεί τους συνταγματολόγους. Ολοι. Να φανταστείς μέχρι κάτι θείες που ήρθαν αυτές τις μέρες σπίτι, συζητούσαν για τις κυβερνήσεις μειοψηφίας, και τις κυβερνήσεις ανοχής, και εξηγούσαν μεταξύ τους φυσικά, τι σημαίνει το ένα και τι σημαίνει το άλλο ακριβώς όπως τους τα δίδαξαν ήδη οι πρωινοί «συνταγματολόγοι» των καναλιών.

Κάποια στιγμή το πράγμα έλαβε τέτοια διάσταση, που έτοιμος ήμουν να ξεφουρνίσω την ατάκα ενός ταξιτζή, φίλου μου:

- Αδερφέ, εγώ τους μόνους που ξέρω να έχουν ανοχή, είναι κάτι «οίκοι». Για κυβερνήσεις δεν έχω ακούσει κάτι!..

Συγκρατήθηκα, όμως. Είναι η αγωγή μου, που δεν μου το επέτρεψε...

Τα παιχνίδια του Πολάκη

Μου είχε διαφύγει ομολογώ, αλλά γι' αυτό υπάρχουν οι καλοί φίλοι, που σπεύδουν να με ενημερώσουν. Φίλος λοιπόν, «επισκέπτης» της σελίδας τού «πολλά βαρύ και όχι» Πολάκη στο Facebook, με ενημέρωσε ότι το παλικάρι από τα Σφακιά φιλοξενεί από ημερών στη στήλη του (το διαπίστωσα προσωπικά κι εγώ, χθες) σχόλιο οπαδού του (από τους χιλιάδες groupies που διαθέτει), σύμφωνα με το οποίο το κόμμα δεν κάνει τίποτε για να ενημερώσει τους υποψηφίους του, που βγαίνουν στα κανάλια, με αποτέλεσμα να τους δέρνουν αλύπητα οι υπόλοιποι. Και ειδικά οι δεξιοί.

Γράφει λοιπόν αυτός ο κύριος στον Πολάκη, και εκείνος το διατηρεί το σχόλιο στον «τοίχο» του, και δεν το διαγράφει (μήπως και το διαβάσει κανείς από την Κουμουνδούρου), «για την οικτρή εμφάνιση κάποιων υποψηφίων οι οποίοι κάθονται και απολογούνται για Βαρουφάκη, Γεωργούλη, δημοσκοπήσεις κ.λπ. και παίζουν το παιχνίδι του Μητσοτάκη. Δεν υπάρχει ένα κέντρο που να ενημερώνει όλους τους εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ για μια ενιαία γραμμή; (...) Είναι πολύ σοβαρό και να το ξέρεις ότι πολλοί σύντροφοι είναι αγανακτισμένοι»!

Απλά υπέροχο, θα σημειώσω από την πλευρά μου...

(Ο Πολάκης πάντως τα παιχνίδια του - πάλι την «έπεσε» στους δικαστές του Ειδικού Δικαστηρίου οι οποίοι καταδίκασαν τον Νίκο Παππά με το εκκωφαντικό 13-0. Ο «υπάρχουν δικασταί εις τας Αθήνας» αρχηγός όλα καλά;)

Μιμείται Ανδρέα

Ο αρχηγός τώρα, μετά το προχθεσινό φιάσκο στις Σέρρες όπου θα είναι και υποψήφιος (ελπίζω στις εκλογές να βγάλει έδρα ο ΣΥΡΙΖΑ εκεί, και να μην ξεφτιλιστεί πανελληνίως), χθες μετακινήθηκε σε πιο προστατευμένο περιβάλλον. Στο αγαπημένο Λαύριο, κάνα 5λεπτο μακριά από τη βίλα του 500άρικου.

Εκεί στο Λαύριο λοιπόν, το έριξε πάλι στις ανερυθρίαστες μιμήσεις, τις ολοφάνερες αντιγραφές και τις κραυγαλέες λογοκλοπές - παρουσίασε σε ένα κοινό κλακαδόρων από όλη την Αττική «Συμβόλαιο με τον λαό για την Αλλαγή»!!!

Κάποιος να του πει του ανθρώπου, ότι είναι τουλάχιστον αστείο, να μιμείται τον τεράστιο Ανδρέα, ο οποίος είχε παρουσιάσει το Συμβόλαιο με τον λαό, ως ηγέτης της αλλαγής, το '81. Οτι αυτό που κάνει πια, ξεπερνά ακόμη και τα όρια του ανεκτού - είναι μια αποτρόπαια τυμβωρυχία. Τι σχέση μπορεί να έχει αυτός με τον Ανδρέα και το ΠΑΣΟΚ; Ποιον κοροϊδεύει αλήθεια;

(Κι εκείνο το ΠΑΣΟΚ, ρε παιδί μου, δεν κάνει τίποτα για να προστατεύσει τον ηγέτη του: εγώ μέχρι και ασφαλιστικά μέτρα, που λέει ο λόγος, θα του έκανα. Ελεος πια...)

Μονομαχία στη μικρή οθόνη

Δυστυχώς γαμώτο δεν είχα την τύχη να παρακολουθήσω live το «ματς» του Αδωνη με τον γνωστό Τζανακόπουλο προχθές το βράδυ στο Blue Sky, στην εκπομπή του φίλου μου τού Σωτήρη Ξενάκη. Αλλά χθες που το είδα να γίνεται viral στα διάφορα sites, πήρα τον Ξενάκη, να μάθω περισσότερες λεπτομέρειες. Σχεδόν 15 λεπτά κράτησε, και στη διάρκειά του, ειπώθηκαν όσα μπορεί να βάλει ο νους σας - περί φασισμού, κομμουνισμού, χούντας και άλλα πολλά, με αφορμή τον αποκλεισμό του «κόμματος Κασιδιάρη» από τις εκλογές.

- Είχε νικητή το ματσάκι; ρώτησα τον πολύπειρο Σωτήρη.

- Μπα, νομίζω «Χ» ήταν το αποτέλεσμα, μου απάντησε εκείνος.

Και κάπως έτσι, αποφάσισα να το δω με τα μάτια μου, για να κρίνω. Στο πρώτο συμπέρασμα που κατέληξα, ήταν το πόσο... ανθυγιεινό είναι να διευθύνεις τέτοιες εκπομπές κατά τη διάρκεια μιας προεκλογικής περιόδου, όπως η παρούσα. Το δεύτερο συμπέρασμά μου ήταν πως με τον Αδωνη δεν τα βάζεις. Σε καμία περίπτωση. Ο,τι και να πεις, όσα και να του «σούρεις», ο Αδωνις έχει τη μοναδική ικανότητα να σε κάνει πακέτο, να σου βάλει και φιόγκο και να σε στείλει αδιάβαστο. Διότι πλην των άλλων γνωρίζει ιστορία, και θα σε στριμώξει στη γωνία να μην μπορείς να πάρεις ανάσα. Το τρίτο συμπέρασμα είναι πως άμα είσαι αντιπολίτευση και παρασύρεσαι σε συζητήσεις για το πόσο διαφέρει, αν διαφέρει, ο φασισμός από τον κομμουνισμό, μόνο εσύ έχεις να χάσεις, διότι ο άλλος δεν έχει να απολογηθεί για τίποτε σχετικά με την ακολουθούμενη κυβερνητική πολιτική. Αυτά...

«Εμφύλιος» στην Α' Αθήνας

Σε σχέση τώρα με τον ένα εκ των δύο προχθεσινών μονομάχων του Blue Sky, τον Τζανακόπουλο, φίλος που γνωρίζει άριστα τα του ΣΥΡΙΖΑ, μου έλεγε ότι αυτή την περίοδο δίνει μια μεγάλη μάχη στην Α' Αθήνας, η οποία πιθανόν εξηγεί (ως ένα βαθμό) και την ένταση της αντιπαράθεσης με τον Αδωνη. Επιδιώκει, λέει, να βγει πρώτος σε σταυρούς προτίμησης, και για τον λόγο αυτόν εμφανίζεται... μπρουτάλ στα πάνελ, προκειμένου να συσπειρώσει γύρω του τον σκληρό πυρήνα των συριζαίων της περιφέρειας. Ο αντίπαλός του είναι, μου έλεγε ο δικός μου, ο Νάσος Ηλιόπουλος, ο οποίος ως επί χρόνια εκπρόσωπος του κόμματος, και επικεφαλής και της δημοτικής παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ στην Α' Αθήνας, όσο να πεις έχει ένα προβάδισμα. Ασε που εμφανίζεται ήπιος και σοβαρός, και σε κερδίζει.

Μου ανέφερε ακόμη, ότι για ένα διάστημα, αυτοί οι δύο, Τζανακόπουλος - Ηλιόπουλος, πήγαιναν χέρι χέρι, προκειμένου να «φάνε» τον Νίκο Φίλη τον φίλο μου, αλλά και τον Βούτση και τους υπόλοιπους που εκτίθενται στην ίδια περιφέρεια. Αλλά μετά τα αγόρια πλακώθηκαν για κάποιο λόγο (δεν είναι και δύσκολο άλλωστε αν ένας εκ των δύο είναι ο Τζανακόπουλος...) και τώρα το δίδυμο έχει σπάσει. Ωραία πράγματα και πολύ συντροφικά, μου ακούστηκαν όλα αυτά. Αδικο έχω;

Σε κάθε περίπτωση πάντως, θα το παρακολουθήσω το έργο, και θα ενημερώσω σχετικά για ό,τι νεότερο.

"ΤΑ ΝΕΑ", 04/05/23

ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΚΑΝΕΛΛΗ

Πριν από μερικές εβδομάδες, στον απόηχο της ιστορίας των υποκλοπών, είχα κάνει για «ΤΑ ΝΕΑ» μια (προφανώς επιθετική) συνέντευξη με τον πάντα αγαπητό μου καθηγητή Νίκο Αλιβιζάτο, που και πριν και τότε και σήμερα τον θεωρώ ηθικό παράδειγμα και στις δημόσιες παρεμβάσεις του. Κλείνοντας, τον είχα ρωτήσει το αναμενόμενο: επιμένει στην παλαιά φράση του, ότι ο Τσίπρας πιάνει πουλιά στον αέρα; «Απολύτως», μου απάντησε θριαμβικά, παραπέμποντάς με σε μια συνέντευξη του Κυριάκου Μητσοτάκη, στην οποία ο Πρωθυπουργός έκανε λόγο «για αξιοθαύμαστο πολιτικό ένστικτο του κ. Τσίπρα».

Αυτό που ο Μιχάλης Καλογήρου αποκαλεί «ξέπλυμα της θεσμικής Ακροδεξιάς», υπονοώντας τη ΝΔ, δεν είναι απλώς η αδυναμία του να ομολογήσει ότι στις δημοκρατίες οι πολιτικοί αντίπαλοι δεν είναι εξοβελιστέοι, ότι το πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να φωτογραφίζεται στην αντίθεση «ή εμείς ή αυτοί». Είναι η επιλογή να φορτώσει στη «θεσμική Ακροδεξιά» τη μεθόδευση του ΣΥΡΙΖΑ να κάνει κυριολεκτικά την πάπια στην υπόθεση της Χρυσής Αυγής, προσδοκώντας να εισπράξει από τους δυσαρεστημένους ψηφοφόρους της ψήφους, στο όνομα του αντισυστημισμού ή, έστω, στο όνομα του κοινού μένους κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη. Υλοποιώντας το δόγμα του Νίκου Βούτση, ότι δεν υπάρχουν ευπρόσεκτες και μη ευπρόσδεκτες ψήφοι (Βουλή, 30/6/2016)

Φαντάζομαι ότι ο καθηγητής Αλιβιζάτος επιμένει και σήμερα ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ πιάνει πουλιά στον αέρα, μετά τη στάση του ίδιου και του κόμματός του στην προσπάθεια της δημοκρατίας να αποκλείσει τη Χρυσή Αυγή των καταδικασμένων στελεχών για σύσταση εγκληματικής συμμορίας από τις εκλογές. Ως γνωστόν, προχθές το βράδυ, ο Νίκος Αλιβιζάτος δήλωσε στον ΣΚΑΪ ότι είχε ξεκινήσει πρωτοβουλία για να καταθέσουν στον Αρειο Πάγο κοινό υπόμνημα κατά του κόμματος Κασιδιάρη τα τρία μεγαλύτερα κόμματα (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ). Η πρωτοβουλία του δεν προχώρησε επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ αρνήθηκε να συμμετάσχει. Ο Τσίπρας είπε ότι δεν μπορούσε να καταθέσει το κόμμα του υπόμνημα, αφού δεν είχε ψηφίσει την τροπολογία στη Βουλή. Κι ο καθηγητής αποκάλεσε αυτή τη στάση μικρόψυχη.

Στον Νίκο Αλιβιζάτο από τον ΣΥΡΙΖΑ απάντησε ο Μιχάλης Καλογήρου. Είπε ότι δεν είναι μικρόψυχη η στάση του κόμματός του αλλά πολιτικά ώριμη και τη συσχέτισε με τις υποκλοπές. Είναι μια δικαιολογία. Προσωπικά από ένα κόμμα κυνικό όπως ο ΣΥΡΙΖΑ ήμουν έτοιμος να ακούσω τα επιχειρήματα των φιλελεύθερων νομικών, οπαδών της ανεκτικής δημοκρατίας που διεκδικούν το δικαίωμα ακόμα και στον μισαλλόδοξο λόγο. Τα επιχειρήματα αυτά, πάντως, ήδη, ο Νίκος Αλιβιζάτος τα είχε αποκρούσει, λέγοντας ότι «σε καμία χώρα της Ευρώπης, του πολιτισμένου κόσμου, ένας σχηματισμός σαν τη Χρυσή Αυγή, ή τους "Ελληνες" στους οποίους ηγείται σημαίνον στέλεχος της Χρυσής Αυγής, δεν θα μπορούσε να είναι υποψήφιος».

Η δικαιολογία του ΣΥΡΙΖΑ για την άρνησή του να συμμετάσχει στο κοινό υπόμνημα (ή, έστω, να καταθέσει δικό του υπόμνημα, ακόμα κι αν διαφοροποιούνταν από τις θέσεις Αλιβιζάτου, στον οποίο έως πρόσφατα παρέπεμπε) ήταν κατώτερη του αναμενομένου. Οχι μόνο επειδή και ο ΣΥΡΙΖΑ έχει παραδεχτεί παρακολουθήσεις πολιτικών, μάλιστα της δικής του παράταξης. Ούτε επειδή, στο κάτω κάτω, υπάρχει η τελεσίδικη καταδίκη δύο υπουργών του για παράβαση καθήκοντος, αποδεδειγμένο έγκλημα κατά της δημοκρατίας.

Αυτό που ο Μιχάλης Καλογήρου αποκαλεί «ξέπλυμα της θεσμικής Ακροδεξιάς», υπονοώντας τη ΝΔ, δεν είναι απλώς η αδυναμία του να ομολογήσει ότι στις δημοκρατίες οι πολιτικοί αντίπαλοι δεν είναι εξοβελιστέοι, ότι το πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να φωτογραφίζεται στην αντίθεση «ή εμείς ή αυτοί». Είναι η επιλογή να φορτώσει στη «θεσμική Ακροδεξιά» τη μεθόδευση του ΣΥΡΙΖΑ να κάνει κυριολεκτικά την πάπια στην υπόθεση της Χρυσής Αυγής, προσδοκώντας να εισπράξει από τους δυσαρεστημένους ψηφοφόρους της ψήφους, στο όνομα του αντισυστημισμού ή, έστω, στο όνομα του κοινού μένους κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη. Υλοποιώντας το δόγμα του Νίκου Βούτση, ότι δεν υπάρχουν ευπρόσεκτες και μη ευπρόσδεκτες ψήφοι (Βουλή, 30/6/2016).

Τελικά ο Νίκος Αλιβιζάτος είχε δίκιο. Οντως, ο Αλέξης Τσίπρας πιάνει πουλιά στον αέρα. Το «αξιοθαύμαστο πολιτικό ένστικτό του», ωστόσο, τον οδηγεί συνεχώς σε μια στάση πάση θυσία για την εξουσία. Χωρίς αρχές. Ποτέ άλλοτε η Αριστερά στην Ελλάδα δεν ήταν τόσο ιδεολογικά και ηθικοπολιτικά γυμνή.

Αντισυστημικός ρεαλισμός

«Είμαστε ένα κόμμα του αντισυστημικού ρεαλισμού και όχι της συστημικής κοροϊδίας», είπε προχθές ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Νίκος Ανδρουλάκης, μιλώντας σε κομματική συγκέντρωση στον Πύργο. Μπράβο στον αντισυστημικό επαναστάτη πρόεδρο, που αφού απομύζησε το Ευρωκοινοβούλιο ήρθε τώρα και στην Ελλάδα να διδάξει την ανατροπή.

Αλλά το πιθανότερο είναι ότι δεν εννοεί κάτι τέτοιο. Λέγοντας ότι είναι αντισυστημικός δεν εννοεί ότι θέλει να ανατρέψει το σύστημα, δηλαδή τη δημοκρατία (αφού η κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι το σύστημα), αλλά - όπως έχει δηλώσει αλλού - ότι θέλει να το μεταρρυθμίσει. Αλλά, τότε, απλώς κάνει κατάχρηση ενός όρου που του φάνηκε εντυπωσιακός, αλλά δεν σημαίνει αυτό που εννοεί. Τι σημαίνει; Κύριος οίδε;

Το μεγάλο πρόβλημα με πολιτικές ομιλίες όπως του προέδρου του ΠΑΣΟΚ είναι ακριβώς αυτό: η αδυναμία του να μιλήσει συγκεκριμένα, με αποτέλεσμα οι λέξεις που λέει να μην έχουν καμία σημασία. Βάζοντας, π.χ., τον εαυτό του απέναντι στον ελιτισμό του Μητσοτάκη και στον λαϊκισμό του Τσίπρα τι δηλώνει; Οτι δεν είναι ανάμεσα, αλλά κάτι σαν Τσίπρα - αφού η ιδέα του λαϊκισμού είναι η ιδέα ενός συνόλου, του λαού, απέναντι στις ελίτ. Ψιλά γράμματα για έναν που αδυνατεί να συνδυάσει τις λέξεις με τα νοήματά τους.