 |
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Θα αποτελέσει ιδιαίτερη χαρά και ξεχωριστή τιμή να βρεθείτε μαζύ μας, να συναντηθούμε στην εκδήλωση παρουσίασης του τελευταίου βιβλίου του δημοσιογράφου και συγγραφέα Θάνου Παπαδόπουλου, με τίτλο «Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΙΚΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΣΤΟΝ 20ο ΑΙΩΝΑ».
Στην εκδήλωση που πραγματοποιείται στο πλαίσιο του 52ου Φεστιβάλ Βιβλίου εις το Πεδίο του Άρεως (6-22 Σεπτεμβρίου 2024), αύριο Δευτέρα, 16 Σεπτεμβρίου 2024, από 20:30-21:30, εις την σκηνή «Φράνς Κάφκα», ομιλητές θα είναι:
-Ο Σταύρος Μπένος, πρόεδρος του Σωματείου «ΔΙΑΖΩΜΑ» που έχει σκοπό την ανάδειξη και διαρκή προστασία αρχαίων μνημείων, όπως θέατρα και ωδεία, και
-Ο Γιάννης Καούνης, δικηγόρος, αντιδικτατορικός αγωνιστής, πρώην μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ εσωτ.
Συμμετέχει-συντονίζει ο Γιώργος Παπαχρήστος, σύμβουλος έκδοσης στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ».
Το βιβλίο εκτίθεται από το περίπτερο 163 των εκδόσεων «ΚΑΣΤΑΛΙΑ» στο 52ο Φεστιβάλ Βιβλίου, όπου και μπορείτε να το δείτε και να σχηματίσετε άμεση προσωπική εντύπωση για το περιεχόμενό του.
Θα σάς περιμένουμε στην εκδήλωσή μας, τη μεθεπόμενη Δευτέρα, 16 Σεπτεμβρίου 2024.
Ο εκδότης
Σεραφείμ Χ. Μηχιώτης
Εκδοτικός Οίκος «ΚΑΣΤΑΛΙΑ»
Σταδίου 33- Αθήνα-ΤΚ 105 59
Τηλ: 210/3215280-3247945
Φαξ: 210/3215281-3315176
Μαίηλ: info@kastaliaeditions.gr
ΠΩΣ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΡΑΦΕΤΑΙ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ....
Επειδή έχει επικρατήσει να μιλούμε με περισσή ευκολία γιά «γιορτές μίσους», όταν αναφερόμαστε στην εμφυλιακή περίοδο, με αφορμή τις εκδηλώσεις που πραγματοποιούνται κάθε χρόνο στον Γράμμο, σκέπτομαι ότι ο χαιρετισμός του Προέδρου των αποστράτων της ΠΑ, Αντιπτεράρχου(Ι) Κων. Τζαβέλλα, στην εκδήλωση της περασμένης Κυριακής, 1ης Σεπτεμβρίου 2024, στη Βούρμπιανη, αξίζει να προσεχθεί ιδιαιτέρως.
Και κυρίως να καταγραφεί, ως μία φωνή σύνεσης και καταλλαγής, στη θέση των συνήθων αναθεμάτων που είναι προσφιλή από την πλευρά όσων εμφανίζονται να εκπροσωπούν την πλευρά των «νικητών» από τη μία πλευρά, εις βάρος των ενόπλων της άλλης αντίπαλης ένοπλης πλευράς. Αλλά, γιά το πλήρες της περιγραφής εξ ίσου και αντιστρόφως μέσω αντίστοιχων εκδηλώσεων.
Νομίζω, ότι η καταληκτική διατύπωση στον χαιρετισμό που απηύθυνε ο Πρόεδρος της ΕΑΑΑ στην εκδήλωση αυτή, πρέπει όχι μόνον να κρατηθεί ως κατάθεση καταλλαγής, αλλά κυρίως ως θαρραλέα προτροπή μίας «άλλης σελίδας» σε αυτήν την τραυματική εμπειρία, με κλειδί της τη λέξη «συγχώρεση». Κάτι διόλου εύκολο, αλλά και μόνο ρεαλιστικό και υλοποιήσιμο, σε μία διαδικασία που εκφεύγει από τη γνωστή πρακτική των αμοιβαίων αναθεμάτων, δίχως και τη λήθη αυτομάτως. Με την αναγκαία υπέρβαση να προκύπτει ως ασφαλής υποθήκη γιά το μέλλον, σε μία προοπτική ειλικρινούς σεβασμού των επιλογών του άλλου και τελικώς της ίδιας της Δημοκρατίας και της θέσης της πλειοψηφίας, με τα δικαιώματα και της μειοψηφίας ομοίως σεβαστά...
ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΓΡΑΜΜΟΥ
Σεβασμιώτατε, Σεβαστοί πατέρες,
Κύριοι βουλευτές, κύριοι εκπρόσωποι των κομμάτων,
Κύριε πρόεδρε της ΕΑΑΣ, κύριοι πρόεδροι Ενώσεων,
Κυρίες και κύριοι,
Αγαπητοί Συνάδελφοι,
Θα μπορούσε στο μέλλον αυτός ο εορτασμός να είναι κοινός; Τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας ίσως το καταφέρουν.
Xιλιάδες είναι οι ιστορίες εκτελέσεων και δολοφονιών αμάχων πολιτών ανδρών και γυναικών, που χάθηκαν χωρίς να γνωρίζουν τον λόγο, όταν ξεκίνησαν τα δραματικά χρόνια του εμφυλίου.
«Πως ναν΄τις κλάψεις
τι πεις ναν΄τις μοιρολογήσεις;
τούτες δεν παν στη μαύρη γης, τούτες δεν παν στον Άδη, τούτες ολόρθες περπατάν πάνου στις άσπρες μυγδαλιές……..»
λέει ο Ρίτσος,με αφορμή την χωρίς λόγο, άγρια δολοφονία, στις 12 Δεκεμβρίου 1946, στο χωριό Στεφανινά στο όρος Κερδύλια, της Χρυσάνθης, της Μελαχροινής, της Στυριανής, της Κωνσταντίνας και της Μάρθας, στο ποίημά του με τίτλο «Στεφανινά» το 1946.
Όλοι έχουμε ακούσει μια ιστορία ηρωϊσμού με πρωταγωνιστές τους δικούς μας ανθρώπους, τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας. Τις μανάδες και τους πατεράδες μας. Πολλοί θυμόμαστε τους ίδιους να τις αφηγούνται, αν βέβαια ήταν μέσα στους τυχερούς που κατάφεραν να επιζήσουν. Γιατί εμφύλιος σημαίνει απώλεια. Οικογένειες ολόκληρες ξεκληρίστηκαν, αδέλφια αλληλοσκοτώθηκαν, νεαρά κορίτσια μαυροφορέθηκαν. Αυτό ήταν το τίμημα «της αντίστασης στην υποδούλωση» είχε πει ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ, Χάρρυ Τρούμαν, ενώπιον της Κοινής Συνεδριάσεως του Κογκρέσου των ΗΠΑ, τον Μάρτιο του 1947.
Και όταν η νομιμότητα στην Ελλάδα μας οργανώθηκε και ξεκίνησαν οι μάχες.
«Πιστεύω» είχε πει ο Τρούμαν,«ότι η πολιτική των ΗΠΑ οφείλει να είναι η υποστήριξη των ελεύθερων λαών που αντιστέκονται στην υποδούλωση. Εάν η Ελλάδα έπεφτε στον έλεγχο κάποιας ενόπλου μειοψηφίας, η σύγχυση και η ανωμαλία θα μπορούσαν να εξαπλωθούν με ευκολία σε όλη την Μέση Ανατολή…….Αν παραλείψουμε να βοηθήσουμε την Ελλάδα τη κρίσιμη αυτή στιγμή, βαρύτατες θα είναι οι συνέπειες τόσο για την Δύσιν όσο και διά τη Ανατολή. Οφείλουμε να αναλάβουμε άμεση και αποτελεσματική δράση»
«ΑΕΤΟΣ, ΙΕΡΑΞ, ΠΕΛΑΡΓΟΣ, ΚΥΚΝΟΣ, ΚΟΡΑΞ, ΤΙΓΡΙΣ, ΛΑΙΛΑΨ, ΕΡΙΝΥΣ, ΠΕΡΓΑΜΟΣ, ΙΕΡΑΞ, ΧΑΡΑΥΓΗ, ΚΟΡΩΝΙΣ, ΠΕΡΙΣΤΕΡΑ, ΠΥΡΑΥΛΟΣ»: Αυτές ήταν οι κυριότερες επιχειρήσεις που διεξήχθησαν από τον ηρωϊκό Εθνικό Στρατό εναντίον των κουμουνιστών τη διετία 1947- 1949. Εδώ που βρισκόμαστε πραγματοποιήθηκαν και οι τελικές επιχειρήσεις ΠΥΡΣΟΣ Α’, ΠΥΡΣΟΣ Β’, ΠΥΡΣΟΣ Γ’.
Έπειτα από τρεισήμισι χρόνια σκληρών θυσιών και αγώνων, κατά την διάρκεια των οποίων η χώρα υπέστη καταστροφές μεγαλύτερες από αυτές του Β’ΠΠ, ο ένοπλος Κομμουνισμός πετάχτηκε στην κυριολεξία εκτός των συνόρων της πατρίδας μας και επανήλθε η ειρήνη.
Η ΠΑ παρά το γεγονός ότι μετά τον Β΄Π.Π. είχε εστιάσει τη ανασυγκρότηση, οργάνωση και εκπαίδευση, διέθεσε τις Μοίρες Διώξεως, 335Μ, 336Μ και 337Μ, τα Τρία Σμήνη Αναγνώρισης 345Σ, 346Σ και 347Σ, την Μοίρα Μεταφορών 355ΜΜ και μία Μοίρα Βομβαρδισμού που συγκροτήθηκε το 1949 με τα νεοπαραληφθέντα αεροσκάφη Helldivers, στις ανάγκες των επιχειρήσεων από τον Αύγουστο του 1946. Με επιχειρήσεις υποστήριξης, επιθετικές αναγνωρίσεις και ρίψεις εφοδίων. Στην αρχή ήταν περιορισμένης κλίμακας και η συνεργασία με τον Στρατό υποτυπώδης. Όμως το 1947 συγκροτήθηκε η Ανωτέρα Διοίκησης Αεροπορίας η οποία ανέλαβε τον επιχειρησιακό έλεγχο των Μονάδων και τον συντονισμό με τον Στρατό. Τα αποτελέσματα ήταν σπουδαία. Η Ελληνική Αεροπορία εκτέλεσε 22.750 πολεμικές αποστολές, επιθετικής αναγνώρισης, περικυκλώσεις εχθρικών δυνάμεων, τακτικές αναγνωρίσεις για συλλογή πληροφοριών, βομβαρδισμούς, επεμβάσεις επί του πεδίου μάχης, ρίψεις εφοδίων επ’ ωφελεία του πυροβολικού και διάφορες μεταφορές. Οι νεκροί ήρωες ήταν 53, εκ των οποίων 25 φονεύθηκαν κατά την διάρκεια των επιχειρήσεων και 28 σε διάφορα αεροπορικά ατυχήματα.
Κυρίες και κύριοι,
Στον εμφύλιο πόλεμο τα όρια είναι θολά και δυσδιάκριτα. Ο πολίτης γίνεται στρατιώτης, ο γείτονας, ο συγγενής ακόμα και ο αδελφός μπορεί να γίνει εχθρός. Ένας εχθρος που μετά τη μάχη δεν αποχωρεί αλλά συνεχίζει να μοιράζεται τον ίδιο τόπο, την ίδια γειτονιά. Το τραύμα που μένει, αφήνει τα ίχνη του στις επόμενες γενιές και για να επουλωθεί χρειάζεται συγχώρεση. Συγχώρεση αλλά όχι λήθη. Συγχώρεση και τιμή στη μνήμη όλων εκείνων των ηρώων που χάθηκαν, για τη δημοκρατία, αυτή που ζούμε σήμερα. Συγχώρεση που προϋποθέτει μια ΣΥΓΝΩΜΗ, για έναν κοινό εορτασμό.
Αντιπτέραρχος (Ι) ε.α.
Κώνσταντίνος Τζαβέλλας
Πρόεδρος ΕΑΑΑ
Χαιρετίζω ανυπόκριτα και τελικώς προσυπογράφω, ως προς τη δυναμική της προοπτικής που διανοίγουν, όσα είπε ο αγαπητός μου Πτέραρχος, εγώ που φέρω το όνομα Σεραφείμ, αδελφού του πατέρα μου, Χαρίλαου Θρ. Μηχιώτη, που βρήκε το θάνατο ως μαχητής από την «άλλη πλευρά», χωρίς ποτέ να βρεθεί η σορός του, με την ένδειξη «κενοτάφιο» να θυμίζει το πέρασμά του από τη ζωή, στο Κοιμητήριο Ηλιούπολης. Στον οποίο ο πατέρας μου είχε αφιερώσει την ποιητική του συλλογή «Μαρτυρίες», που έγραψε κρατούμενος του μετεμφυλιακού κράτους-απολυθείς δάσκαλος γιά τις αριστερές του ιδέες με το περιβόητο Θ΄ Ψήφισμα.
Η ιστορία μπορεί να γράφεται και διαφορετικά...
Σεραφείμ Χ. Μηχιώτης
