Από "ΤΑ ΝΕΑ", και...
 |
| "ΤΑ ΝΕΑ", 14/06/21 ΤΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΚΑΣΙΜΑΤΗ Πρώτα τα γεγονότα. Την περασμένη Παρασκευή, ο Αλέξης Τσίπρας έδωσε παράσταση «δημοκρατικής ευθιξίας» στη Βουλή, απαιτώντας να μιλήσει εκτός διαδικασίας, ως Αρχηγός της Αντιπολίτευσης. Πέραν του ότι η διαδικασία είχε λήξει επισήμως, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε δικαίωμα να μιλήσει βάσει του Κανονισμού. Η συνεδρίαση της Παρασκευής είναι πάντα για επίκαιρες ερωτήσεις, στις οποίες μιλούν «αποκλειστικά» (τονίζεται στον Κανονισμό) οι βουλευτές. Οι αρχηγοί δεν μπορούν να μιλήσουν ποτέ. Eτσι ήταν πάντα. Και επειδή ο Τσίπρας το είχε ξανακάνει (λόγω γενναιοφροσύνης του προεδρεύοντος Ν. Κακλαμάνη…), είχε συμφωνηθεί στη Διάσκεψη των Προέδρων ότι η εξαίρεση δεν επρόκειτο να επαναληφθεί. Εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ, το είχε συμφωνήσει η Oλγα Γεροβασίλη. Γι’ αυτό και ήταν τόσο περίεργο, την περασμένη Παρασκευή, να βλέπεις τον Τσίπρα να καταπατά τη συμφωνία και να απαιτεί να μιλήσει, ενώ δίπλα του – άφωνη – καθόταν η κ. Γεροβασίλη. Πώς το λες αυτό; Πώς περιγράφεται τέτοια αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά; Hταν ένα βίαιο ξέσπασμα συσσωρευμένων νεύρων – ένα tantrum, που λένε οι αγγλόφωνοι. Hταν επιπλέον μία επίδειξη κοινοβουλευτικού ακτιβισμού: το αντίστοιχο του «μαζευόμαστε όλοι στην πλατεία και φωνάζουμε!», αλλά σε κοινοβουλευτικό επίπεδο. Αυτό, δηλαδή, που κάνει μονίμως ο Πολάκης, αλλά στην πολυτελή εκδοχή από τον Τσίπρα. Αυτό που ουσιαστικά επιχείρησε ο Τσίπρας ήταν να δημιουργήσει, διά του τσαμπουκά, το προηγούμενο, ώστε κάθε Παρασκευή να έχει το ελεύθερο να ανεβάζει στη Βουλή ένα μονόπρακτο δικό του. Εκφυλισμός της κοινοβουλευτικής διαδικασίας στα μέτρα του φοιτητικού αμφιθεάτρου. Η προφανής αιτία του ακτιβισμού του είναι να εκτονώσει προς τα έξω, κατά του αντιπάλου, την εσωτερική πίεση που στρέφεται πάνω του. Κάθε μέρα, όλο και κάποιος θα πεταχτεί από τον ΣΥΡΙΖΑ για να αμφισβητήσει τις επιλογές του αρχηγού. Αυτούς πρέπει να τους συσπειρώσει και να τους απασχολήσει. Η αντισυστημική κατρακύλα είναι ο ευκολότερος δρόμος (ο κατηφορικός) για να το πετύχει, εξού η μεταφορά του ακτιβισμού από την πλατεία στη Βουλή. Οτι ο ΣΥΡΙΖΑ, με την παράσταση της Παρασκευής, υποχωρεί στην ασφάλεια του αντισυστημικού, προκυβερνητικού, παρελθόντος του μας το επιβεβαιώνει ο κατ’ εξοχήν ειδικός: ο Βαρουφάκης. Παρότι ο Βαρουφάκης είναι στα μαχαίρια με τον ΣΥΡΙΖΑ, έσπευσε με αξιοσημείωτη γενναιοδωρία να υπερασπιστεί τον Τσίπρα, μετά την απόρριψη της απαίτησής του από τον Πρόεδρο της Βουλής. Λογικό, αφού τίποτε άλλο δεν δικαιώνει περισσότερο τον Βαρουφάκη όσο να βλέπει τον ΣΥΡΙΖΑ να τον ακολουθεί (και πάλι) στον demi-monde της αντισυστημικής παλαβομάρας. Δεν αποκλείω καθόλου το κίνητρο της καλλιτεχνικής έκφρασης. Να έδωσε, δηλαδή, την παράσταση ο Τσίπρας για να εκφράσει «το μέσα του». Μετά την πρόσφατη ανάρτησή του, σχετικά με την αγάπη του για «τα μεγάλα πυκνά σύννεφα του Ιούνη, που παίρνουν μαζί τους τη βροχή», έχουμε υποχρέωση να λαμβάνουμε υπόψη το καλλιτεχνικό υπόβαθρο των αποφάσεων του Αρχηγού της Αντιπολίτευσης. Εχει σημασία, επίσης, το θέμα που είχε επιλέξει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ για το μονόπρακτό του: τα χρέη της ΝΔ στις τράπεζες. Ιδεώδες για να ανοίξει ρήγματα, τόσο στη σχέση της κυβέρνησης με την κοινωνία όσο και στο εσωτερικό της ΝΔ. Το πρώτο είναι εύλογο – ο κόσμος πάντα θυμώνει με τα δάνεια των κομμάτων και σωστά κάνει. Γιατί όμως η ανακίνηση του θέματος να απειλεί την ενότητα στο εσωτερικό του κόμματος; Επειδή στο βάθος υπάρχει ένα ενδιαφέρον παράδοξο. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν εκείνος που αντιμετώπισε και διευθέτησε το ζήτημα του χρέους. Με πρωτοβουλία του μάλιστα απαγορεύθηκε ο δανεισμός βάσει καταστατικού. Εκείνο που δεν είπε ποτέ, όμως, είναι ότι ο κύριος όγκος του χρέους σωρεύθηκε επί Κώστα Καραμανλή του Ακάματου. Γι’ αυτό η ενότητα είναι ευάλωτη στο συγκεκριμένο σημείο: το πτώμα στο ντουλάπι δεν έγινε ακόμη σκελετός. Με την ευκαιρία, εντύπωση μου κάνει πώς γίνεται εκλεκτοί δημοσιογράφοι της λαϊκής ή Νεοκαραμανλικής Δεξιάς να συμπλέουν με τον ΣΥΡΙΖΑ στο ζήτημα αυτό. Είτε αγνοούν τις ευθύνες του ινδάλματός τους στη χρεοκοπία είτε δεν έχουν καμία αίσθηση της ειρωνείας… |
"ΤΑ ΝΕΑ", 14/06/21
Το χρονικό μιας fake φίμωσης
Τι ακριβώς συνέβη την Παρασκευή στη Βουλή, και έκτοτε η αξιωματική αντιπολίτευση έχει ανέβει στα κεραμίδια, και ωρύεται στα μέσα που ελέγχει αλλά και στο ερεβώδες Διαδίκτυο των τρολ που συντηρεί, ότι «φιμώθηκε» ο «Λεγάμενος», και ως εκ τούτου αναβιώνει στη χώρα «καθεστώς αυταρχισμού», «καταργείται η Δημοκρατία», «έχουμε χούντα» και τέτοια ηχηρά; Ρώτησα, έμαθα. Ολα ξεκίνησαν μια Παρασκευή πριν, στις 4 Ιουνίου. Στην έδρα της Βουλής βρισκόταν ο αντιπρόεδρος Νικήτας (Κακλαμάνης), πολύπειρος περί τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες, καθότι τις έχει φάει με το κουτάλι της σούπας.
Αίφνης στην αίθουσα προσήλθε ο «Λεγάμενος», περίφροντις και φουριόζος όπως πάντα, όταν είναι να δημιουργήσει θέμα. Ζήτησε να μιλήσει. Ο προεδρεύων Νικήτας του έδωσε τον λόγο, προκειμένου να ενημερώσει τη Βουλή τι ήταν αυτό που τον έφερε παρασκευιάτικα στη Βουλή, αντί τού να απολαμβάνει την ηρεμία του στη βίλα του 500άρικου, στο Σούνιο. Ο «Λεγάμενος» άδραξε την ευκαιρία, και μη έχοντας αντίλογο από την πλευρά της κυβέρνησης, τα έχωσε στους πάντες - και τον πρόεδρο Κυριάκο φυσικά, που εκείνη την ώρα απουσίαζε από τη Βουλή.
Τα είπε, τον ακούν όσοι τον άκουσαν, και εν συνεχεία αποχώρησε ικανοποιημένος που τα κατάφερε να κατατροπώσει τον αντίπαλο, έστω και διά ενός μονολόγου. Η συνέχεια δόθηκε μεσοβδόμαδα. Στη Διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής (όργανο στο οποίο μετέχουν εκπρόσωποι των Κοινοβουλευτικών Ομάδων των κομμάτων αλλά και οι αντιπρόεδροι της Βουλής). Εκεί ο πρόεδρος Τασούλας, εξ Ηπείρου ορμώμενος, ξεκαθάρισε ότι «αυτό δεν θα ξανασυμβεί». Η εκπρόσωπος ΣΥΡΙΖΑ Γεροβασίλη αποδέχθηκε την παρατήρηση/προειδοποίηση, δεδομένου ότι με τον πρόεδρο Τασούλα συμφωνούσαν όλοι οι υπόλοιποι μετέχοντες της συνεδρίασης. Ακολούθησε ένας διάλογος. Κάποια στιγμή ο πρόεδρος Τασούλας είπε για πλάκα (με εκείνο το δηλητηριώδες χιούμορ που έχει μερικές φορές) ότι αν ήταν αυτός στην έδρα «θα τον άφηνε να δευτερολογήσει» τον «Λεγάμενο». Γέλασαν όλοι. Και η Γεροβασίλη. Αφού δεν υπάρχει απάντηση σε κάποιον που μονολογεί, τι δευτερολογία να κάνει; Επί του δικού του μονολόγου; Αστείο. Για όλους. Οχι για τα συριζομέσα. Που έκαναν σημαία την αναφορά του Τασούλα, ενώ ο άνθρωπος έκανε πλάκα...
«Κανείς πάνω από τον κανονισμό»
Τον πήρα στο τηλέφωνο (τον πρόεδρο Τασούλα) - όχι τον «Λεγάμενο», δεν έχουμε σχέσεις...). Τον εντόπισα στην κοινή μας πατρίδα.
- Προετοιμάζομαι για τον γάμο, μου είπε.
- Του Λαιμού στο Πάπιγκο; τον ρώτησα.
- Οχι, σε αυτόν δεν είμαι καλεσμένος. Σε έναν άλλο που θα γίνει στα Πράμαντα...
Εθεσα το θέμα, ευθέως:
- Είπατε εσείς ότι θα δίνατε την ευκαιρία στον αρχηγό της αντιπολίτευσης να δευτερολογήσει;
- Δευτερολογία σε μονόλογο δεν γίνεται, φαντάζομαι το γνωρίζετε.
- Ετσι γράφεται, και η σχετική πληροφόρηση προέρχεται από τον ΣΥΡΙΖΑ.
- Δεν αμφιβάλλω. Ομως, αυτό μου δίνει την ευκαιρία να επιβεβαιώσω ένα συμπέρασμα που έχω βγάλει εδώ και καιρό. Οτι στον ΣΥΡΙΖΑ εκτός από στρατηγική αποδεικνύεται ότι δεν διαθέτουν και αίσθηση του χιούμορ. Εν πάση περιπτώσει, αυτό που θέλω να επισημάνω σε σχέση με ό,τι συνέβη την Παρασκευή, είναι πως κανείς δεν μπορεί, καθ' υπέρβαση των διαδικασιών που ισχύουν και του Κανονισμού της Βουλής, να μετατρέπει την «Ωρα του Πρωθυπουργού» σε... ώρα του παραπονούμενου. Οποιαδήποτε ιδιότητα και να έχει...
Σοφόν το σαφές...
Δύο σχολές σκέψης
Από την άλλη πλευρά τώρα, στον ΣΥΡΙΖΑ, καθ' α μου εξομολογήθηκε μια πηγή μου στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματος, υπάρχουν δύο απόψεις επί του θέματος. Δύο σχολές σκέψης. Εκείνη του Νίκου Βούτση, που έχει χρηματίσει και Πρόεδρος της Βουλής (όπως έχω επισημάνει και στο παρελθόν, πρόκειται για τον χειρότερο πρόεδρο που πέρασε από το πόστο αυτό, από τη Μεταπολίτευση και μετά...) ο οποίος λέγεται πως πιστεύει ότι κακώς δόθηκε τέτοια διάσταση στο θέμα.
Και μια δεύτερη άποψη, αυτή των περί τον «Λεγάμενο» παρατρεχάμενων που πιστεύουν ότι μπορεί ο Κανονισμός να μην επιτρέπει αυτού του είδους τους ακτιβισμούς, αλλά είναι πια καιρός το κόμμα και ο αρχηγός του, να επιδείξουν απειθαρχία απέναντι στις καταστροφικές πολιτικές της κυβέρνησης. Μέσα και έξω από τη Βουλή.
Και υπάρχει και ένα ζητηματάκι αναφορικά με όλο αυτό της προπροηγούμενης Παρασκευής, που αφορά τη Γεροβασίλη: κυκλοφορούν φήμες, σύμφωνα με τις οποίες, ο «Λεγάμενος» δεν ήταν ενημερωμένος απολύτως για το τι συνέβη στη Διάσκεψη των Προέδρων, όταν ο Τασούλας το ξέκοψε «ότι δεν θα ξανασυμβεί» - με τις «εκτός προγράμματος» εμφανίσεις του.
«Δεν το γνώριζε», αναφέρεται συγκεκριμένα. Ομως όλα αυτά συγκρούονται με την πραγματικότητα, που αναφέρει ότι ήδη από την Παρασκευή το πρωί, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ γνωστοποίησε την «πρόταση νόμου» για τα οικονομικά των κομμάτων, είχε γίνει γνωστό ότι θα την παρουσίαζε ο «Λεγάμενος» στη συνεδρίαση. Είναι δυνατόν, να μην του είπε κάποιος, ξέρεις, στη Διάσκεψη ο πρόεδρος Τασούλας ανακοίνωσε ότι αυτό δεν θα ξανασυμβεί; Εγώ λέω πως όχι...
7 απαντήσεις σε... 160 ερωτήσεις
Και πάμε τώρα σε ένα άλλο θέμα: πόσο νομιμοποιείται ο «Λεγάμενος» να φωνάζει ότι τον φιμώνουν και ότι υπάρχει πρόβλημα Δημοκρατίας στη χώρα κ.λπ. κ.λπ. όταν έχει θητεύσει τεσσεράμισι χρόνια ως πρωθυπουργός - ήταν ο αμέσως προηγούμενος πρωθυπουργός της χώρας;
Απάντηση: καμία νομιμοποίηση. Διότι ανατρέχει κανείς στα δικά του πεπραγμένα, και διερωτάται αν ανθούσε η Δημοκρατία την περίοδο που εκείνος ήταν στα πράγματα. Και δεν αναφέρομαι σε άλλα ζητήματα, τα οποία κατά καιρούς έχω θίξει (όπως για παράδειγμα η χρησιμοποίηση των δομών της Πολιτείας για να πληγούν και να βγουν από τη μέση αντίπαλοί του), αναφέρομαι στο συγκεκριμένο. Τη διετία 2015-2017, υποβλήθηκαν στη διαδικασία της «Ωρας του Πρωθυπουργού» 160 ερωτήσεις από βουλευτές και αρχηγούς κομμάτων. Σε πόσες απάντησε; Μόλις σε... επτά (αριθμός 7)!
Υποθέτω ότι ο καθένας μπορεί να εξαγάγει τα συμπεράσματά του, χωρίς τη βοήθεια του κοινού...
Καθόλου εργασία!
Εκτός από ακτιβιστής εντός Βουλής, ο «Λεγάμενος» πραγματοποιεί και συναντήσεις, όπως αυτή που πραγματοποίησε με συμβασιούχους και εργαζομένους σε «επισφαλείς συνθήκες». Αφορμή για τη συνάντηση ήταν το εργασιακό νομοσχέδιο, και ο ακτιβιστής «Λεγάμενος» απέδειξε για άλλη μια φορά την «κοινωνική ευθύνη» που τον διακρίνει όσον αφορά την πανδημία και τη διάχυσή της. Μιλούσε προς τους ανθρώπους αυτούς, χωρίς μάσκα, και εν συνεχεία έβγαλε και φωτογραφίες μαζί τους. Από τους δέκα δε που διακρίνονται μαζί με εκείνον στη φωτογραφία, μόνο ένας φορούσε μάσκα. Ο δε ίδιος ο «Λεγάμενος», εντελώς ανέμελος και χαρούμενος που όλα του πάνε τόσο καλά, είχε τη μάσκα περασμένη βραχιολάκι στο δεξί του χέρι.
Επηρεασμένος δε από το Euro που μόλις ξεκίνησε, είπε στους καλεσμένους του, που προφανώς ήταν σύντροφοι ΣΥΡΙΖΑ καθότι χρησιμοποίησε πρώτο πληθυντικό: «Πρέπει να αρχίσουμε να κινούμαστε επιθετικά, όχι αμυντικά»!
Το καλύτερό του όμως ήταν άλλο, το ακόλουθο, που δείχνει τι κουβαλάει στο κεφάλι του, και το δηλώνει δημόσια με ακροατήριο νέους ανθρώπους:
«Θα πρέπει να πάμε στην κατεύθυνση: λιγότερη εργασία με ίδια αμοιβή και όχι περισσότερη εργασία με την ίδια ή λιγότερη αμοιβή»!!!
Αρχηγέ, εγώ λέω να πάμε σε... καθόλου εργασία με την ίδια αμοιβή. Αν μιλάμε για την απόλυτα φιλολαϊκή εργατική πολιτική!..
Το «λιγότερη εργασία με ίδια αμοιβή», ακούγεται σαν το «ολίγον έγκυος»...
 |
Στη Βουλή παίχτηκε ένα παιχνίδι, ανάμεσα σε Κώστα Τασούλα και Αλέξη Τσίπρα, με γρήγορες εναλλαγές, δυνατά χτυπήματα και μερικά drop shoots, για να υιοθετήσουμε την ορολογία των ημερών, μιας και ο λαός βλέπει τένις και δεν προτιμά τα κοινοβουλευτικά στιγμιότυπα. Αυτός ήταν άλλωστε, ο σκοπός του Αλέξη Τσίπρα. Να δούμε το βίντεο και να ακούσουμε κορώνες περί φίμωσης του από ένα αυταρχικό προεδρείο.   Εδώ, βέβαια, ο πρόεδρος της Βουλής έπρεπε να σταθμίσει τι είναι προτιμότερο: να τηρηθεί ο κανονισμός ή να εγείρεται θέμα για το αν απαγορεύτηκε στον αρχηγό της αντιπολίτευσης να μιλήσει; Ασφαλώς κάποιος θα ανταπαντούσε ότι ο Τσίπρας όφειλε να σεβαστεί τον κανονισμό και να μην το πάει στα άκρα, αλλά πλέον αγγίζουμε τον πυρήνα της αντιπολιτευτικής τακτικής του ΣΥΡΙΖΑ. Διότι θέμα φίμωσης στους καιρούς μας δεν υπάρχει. Κάποτε ναι, αν δεν ακουγόσουν στη Βουλή, δεν ακουγόσουν πουθενά. Τώρα αν θέλεις στα αλήθεια να ακουστείς, προτιμάς κάπου εκτός Βουλής. Τέλος πάντων, το περιστατικό επιβεβαιώνει τη μεταστροφή του ΣΥΡΙΖΑ στο «σκληρό ροκ» που έλεγε παλαιότερα και ο Κώστας Λαλιώτης. Καταγγελία για όλους και για όλα. Ακόμα και αν δεν μας παίρνει με τη Μαρέβα, που λέει ο λόγος, θα κάνουμε την πλάκα μας με τον γιο. Εντάξει, ας πούμε ότι και αυτά μέσα στο παιχνίδι είναι. Και, εκτός των άλλων, ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας αισθάνεται θυμό για μια σειρά από πράγματα, θα ήταν ηλίθιοι αν δεν έσπευσαν να τον εκφράσουν. Το πρόβλημα, για τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι ότι αυτό δεν φτάνει. Και καμιά φορά απορώ αν είναι δυνατόν να τα διαβάζουν όλα τόσο λάθος, με κώδικα του 2012 ή του 2015. Διότι τότε, πράγματι, ο θυμός ήταν ένα όχημα που σε οδηγούσε εύκολα στην εξουσία, ακόμα και αν εκστόμιζες θηριώδεις ανοησίες και μοίραζες υποσχέσεις βουτηγμένες σε χυδαίο λαϊκισμό. Ωστόσο ο θυμός δεν θα είναι αρκετός στις επόμενες εκλογές, όποτε και αν γίνουν. Οι θυμωμένοι φτιάχνουν μαγιά, αλλά το γλυκό φουσκώνει με αυτούς που έχουν πειστεί από τον προγραμματικό σου λόγο και σε βλέπουν ως μία αξιόπιστη κυβερνητική πρόταση. Και εκεί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σαν να έχει εγκαταλείψει το παιχνίδι. Τη μία λένε ότι ψάχνουν τον «αντι-Πιερρακάκη» και την άλλη πουλάνε στείρο τσαμπουκά λες και παίρνουν γραμμή από τα τρολ. Ακόμα και στην περίπτωση του εργασιακού νομοσχεδίου, ενός πλαισίου, δηλαδή, που παραδοσιακά ευνοεί την Αριστερά, κατέβηκαν στους δρόμους χωρίς μία δομημένη εναλλακτική πρόταση. Συνεπώς καλές είναι οι φωνές για φίμωση του Αλέξη, για «πετσωμένα μέσα», χούντες και άλλα που κάνουν σουξέ, ειδικά στις νεαρές ηλικίες, όμως δεν φτάνουν. Διότι στις εκλογές, όταν όλοι αυτοί σπεύσουν να τιμωρήσουν τον Μητσοτάκη, κάποιοι άλλοι θα ψάχνουν ποιος μπορεί να κυβερνήσει. Και συνήθως αυτοί είναι περισσότεροι. |
....και η εργολαβία του κομματικού δελτίου της "ΑΥΓΗΣ"
 |
"Η ΑΥΓΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ", 13/06/21 |
 |
| "Η ΑΥΓΗ", 12/06/21 |
 |
| "Η ΑΥΓΗ", 12/06/21 |
 |
| "Η ΑΥΓΗ", 12/06/21 |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου