ΠΡΟΒΟΛΗ, ΜΗΠΩΣ, ΥΠΕΡΑΠΛΟΥΣΤΕΥΜΕΝΩΝ ΠΡΟΒΟΛΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ, ΥΠΟ ΤΗΝ ΕΠΗΡΕΙΑ ΤΟΥ ΝΑΖΙΣΤΙΚΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ, ΩΣ ΕΑΝ ΤΙΠΟΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙ ΜΕΣΟΛΑΒΗΣΕΙ ΕΚΤΟΤΕ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ;

 Από την "ΕΣΤΙΑ"

"ΕΣΤΙΑ", 04/04/25

Με συγκρατημένη ψυχραιμία αλλά και έντονο προβληματισμό εμφανίζεται η κυβέρνηση για τις επιπτώσεις στην ελληνική οικονομία από τον εμπορικό πόλεμο που κλιμακώνει ο Τραμπ με την επιβολή δασμών 20% στα προϊόντα που προέρχονται από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις οι άμεσες παρενέργειες από τους δασμούς είναι περιορισμένης έκτασης καθώς επικεντρώνονται στις εξαγωγές ελληνικών προϊόντων, οι οποίες αντιπροσωπεύουν μόλις το 4,9% των συνολικών εξαγωγών της χώρας, με την αξία τους να ανέρχεται στα 2,4 δισ. ευρώ το 2024. Έντονος προβληματισμός αλλά και ψυχραιμία επικρατούν στην κυβέρνηση μετά τους δασμούς Τραμπ Το μεγαλύτερο πλήγμα των νέων δασμών θα δεχθούν ελληνικά προϊόντα του αγροδιατροφικού τομέα, όπως το ελαιόλαδο, οι επιτραπέζιες ελιές, τα γαλακτοκομικά προϊόντα, ιδιαίτερα η φέτα, και το κρασί. Τα προϊόντα αυτά θα πωλούνται ακριβότερα στα αμερικανικά ράφια καθώς είναι δύσκολο να απορροφηθούν δασμοί τέτοιου μεγέθους από τους ενδιάμεσους κρίκους της αγοράς. Τα αγροδιατροφικά προϊόντα αποτελούν περίπου το 31% του εξαγωγικού καλαθιού της χώρας προς τις ΗΠΑ με το μεγαλύτερο μερίδιο να καταλαμβάνουν οι επιτραπέζιες ελιές με 212 εκατ. ευρώ. «Ο εμπορικός πόλεμος, ο οποίος ξεκινά, τελικά δεν θα ωφελήσει κανέναν. Θα βλάψει τους πάντες» δήλωσε χθες από την Κοζάνη ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, σπεύδοντας να διαβεβαιώσει ότι «η ελληνική οικονομία, με σχέδιο, με υπευθυνότητα θα μπορέσει να αντεπεξέλθει σε αυτές τις δύσκολες προκλήσεις». Οπως είπε, «η Ελλάδα θα παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση διότι εκεί θα συνδιαμορφωθούν οι αποφάσεις τις οποίες θα λάβουμε για τον τρόπο με τον οποίο θα αντιδράσουμε σε αυτή την πρωτοφανή ιστορικά απόφαση, την οποία πήραν οι ΗΠΑ». «Οι επιπτώσεις δεν μπορούν ακόμη να αποτυπωθούν στην ολότητά τους, αν και είναι δεδομένο ότι θα είναι αρνητικές» ανέφερε ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Κυριάκος Πιερρακάκης, προσθέτοντας ότι «οι οικονομίες όλου του πλανήτη θα αντιδράσουν με πολλαπλούς τρόπους και έτσι θα υπάρξουν όχι ένας αλλά πιθανώς αρκετοί γύροι κλιμάκωσης μέχρι να αποτυπωθεί η νέα οικονομική ισορροπία. Είναι επίσης δεδομένο πως η ελληνική κυβέρνηση συμμετέχει και θα συνδιαμορφώσει την ενιαία ευρωπαϊκή αντίδραση». Η μεγάλη ανησυχία του οικονομικού επιτελείου έχει να κάνει με το εύρος των πληγμάτων που θα δεχθεί η ευρωπαϊκή οικονομία και τον αντίκτυπο που θα έχουν στην ελληνική οικονομία. Σύμφωνα με τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Γιάννη Στουρνάρα, οι δασμοί που ανακοίνωσε η κυβέρνηση των ΗΠΑ εκτιμάται πως θα έχουν αρνητική επίδραση στην αναπτυξιακή δυναμική της ευρωζώνης, με τις αρχικές προβλέψεις να κάνουν λόγο για μείωση του ρυθμού αύξησης του ΑΕΠ κατά 0,3% έως 0,4% μέσα στον πρώτο χρόνο.

Από "ΤΑ ΝΕΑ", και...

"ΤΑ ΝΕΑ", 04/04/25

"ΤΑ  ΝΕΑ", 04/04/25

....η σφαιρική παρουσίαση από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

ΚΑΙ ΕΝΑ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΣΧΟΛΙΟ: Να δούμε βεβαίως τί θα επιφέρει η επόμενη ημέρα, διότι τα γεγονότα είναι απρόβλεπτα, συνεπώς και οι εξ αυτών απορρέουσες εξελίξεις. Και ας μην παραγνωρίζουμε, ότι η οικονομική ισχύς μπορεί άνετα να εξελιχθεί και σε γενικότερη απληστία ισχύος, αυτό μπορεί να "μεθάει", αλλά έχει και όρια, κάποτε φθάνει και σε πορεία αντίστροφη, άλλωστε το "φαινόμενο Κοσκωτά" δεν είναι και τόσο παλιό, αν και η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται κατ' ανάγκην, δεν λειτουργούν απαραίτητα οι αυτοματισμοί. Πάντως η εμπλοκή και με το ποδόσφαιρο οδηγεί σε προφανή εργαλειοποίηση, που στο τέλος μπορεί να μην αποδώσει τα αναμενόμενα, σε αυτήν έστω την παράπλευρη κατεύθυνση, άλλωστε και οι «Ολυμπιακοί» έχουν ψυχή και άποψη. Είμαι πάντως της γνώμης, ότι όσο επιδιώκεται να οδηγηθεί τελικώς το πράγμα σε σφόδρα προσωποποιούμενη αντι-Μητσοτακική στρατηγική τελικώς θα (αυτο)εκτίθεται, συνυπολογίζοντας και τη "σοφή" στρατηγική Μητσοτάκη να διείδει έγκαιρα τη "δυναμική" του θέματος και να κρατήσει έγκαιρα αποστάσεις. Βεβαίως δεν παύει να πλειοδοτεί σε τέτοιους τόνους, συνήθεις στην αρθρογραφία του, έστω και σε μονόστηλο, ο Αντ. Καρακούσης, οιονεί «ιδεολογικός υπεύθυνος», όπως εμφανίζεται να προκύπτει. Δεν παθιαζόμαστε, άλλωστε θα πάρει χρόνο μέχρι τη δίκη, η οποία θα γίνει κατά τα προβλεπόμενα. Και όσο επιχειρούμε να ανατρέχουμε σε τέτοιους εναγκαλισμούς, ας είμαστε σε ετοιμότητα να ανατρέχουμε και σε ανάλογες προηγηθείσες εμπειρίες του παρελθόντος, αρχής γενομένης απο την εξουσία Τσίπρα....Κατά τα λοιπά το ΥΓ από το παρατιθέμενο σημείωμα του Γιάννη Παντελάκη ας κρατηθεί επίσης, ως προς το πρόσωπο του Λαζόπουλου. Σ.Χ.Μ.

 Aπό "ΤΑ ΝΕΑ"

'ΤΑ ΝΕΑ", πρωτοσέλιδο, 04/04/25

Μαγείρεμα για τον έλεγχο του Τύπου

Δεν την αντέχω την γκρίνια. Δηλαδή τι δεν αντέχω; Να τα βρίσκουμε όλα μαύρα κι άραχνα, όταν η χώρα ή έστω ορισμένοι τομείς του κρατικού μηχανισμού, όπως η Δικαιοσύνη, «πετάνε»! Για την ακρίβεια, δεν «πετάνε» απλώς (όρος που μπορεί να παρεξηγηθεί, διότι έρχεται σε αντιστοιχία με το κλασικό «πετάνε αϊτό», φράση που χρησιμοποιείται όταν θέλουμε να καταδείξουμε φαινόμενα αδιαφορίας), αλλά έχουν ξεπεράσει σε ταχύτητα ακόμη και αυτόν τον Γιουσέιν Μπολτ. Που, από ταχύτερος άνθρωπος στον κόσμο, κατάντησε να διαφημίζει απορρυπαντικά.

Στην υπόθεση για την οποία θα μιλήσω εν συνεχεία, δύο είναι τα κυρίαρχα στοιχεία: η ταχύτητα και το μαγείρεμα. Χωρίς το ένα να αποκλείει το άλλο, σε αυτή την υπόθεση, λειτούργησαν και τα δύο μαζί. Στόχος, όχι ο «Χρυσός Σκούφος» ούτε έπαθλο ανάλογο του «Master Chef». Αλλά το πώς θα ελεγχθεί το μεγαλύτερο συγκρότημα Τύπου στην Ελλάδα, το δικό μας εδώ, η Alter Ego Media, ο πρώην ΔΟΛ. Να σταματήσει να ελέγχει την εξουσία, να πάψει να ασκεί κριτική, να εγκαταλείψει τις αποκαλύψεις, να αφυδατωθεί, να παραβλέψει και, ει δυνατόν, να παρακάμψει απαραβίαστους όρους και αξίες, όπως η δεοντολογία και η αντικειμενική πληροφόρηση. Να μη συμβάλει ούτε να συνεισφέρει στην αλήθεια. Αλλά να στρατευθεί με όλες του τις δυνάμεις στην αποθέωση του κυβερνητικού έργου και εκείνου που κρατάει την μπαγκέτα των εξελίξεων, του Κυριάκου…

Η «πρόθυμη» Δικαιοσύνη

Καθότι το έργο δεν ήταν εύκολο και επειδή κι άλλοι είχαν επιχειρήσει κάτι ανάλογο στο παρελθόν, χρησιμοποιήθηκε, ως το μακρύ χέρι της κυβερνητικής εξουσίας – και πάλι –, η Δικαιοσύνη. Η «πρόθυμη» Δικαιοσύνη. Αυτή που, όταν «πρέπει», κατάγει παγκόσμια ρεκόρ. Ρεκόρ, τα οποία σε κάνουν να τρίβεις τα μάτια σου. Και μαζί να στέκεσαι ενεός («παγωτό», κατά την έκφραση των πιτσιρικάδων) για το πώς επιτεύχθηκε το ρεκόρ. Ιδού, λοιπόν, με στοιχεία:


– Αφορά την υπόθεση της παραπομπής του Βαγγέλη Μαρινάκη, του δημάρχου Πειραιά Γιάννη Μώραλη και τριών διοικητικών στελεχών του Ολυμπιακού, των Κ. Καραπαπά, Τ. Αγραφιώτη και Μ. Κουντούρη, για ηθική αυτουργία στην εγκληματική επίθεση μιας ομάδας χουλιγκάνων κατά της Αστυνομίας, πέρυσι, που είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο ενός νεαρού αστυνομικού, του Γ. Λυγγερίδη.

Παρότι τίποτε δεν συνηγορούσε στην παραπομπή των πέντε αυτών πολιτών σε δίκη, διότι το εκ προοιμίου σαθρό κατηγορητήριο που συνέταξε μια άπειρη εισαγγελέας δεν κατόρθωσε να «δέσει» με πραγματικά στοιχεία την εμπλοκή τους στην υπόθεση του θανάτου του αστυνομικού, οι άνθρωποι αυτοί βρίσκονται πλέον ενώπιον μιας δίκης. Με άθλιες, παντελώς ανήκουστες, κατηγορίες.

Γιατί συνέβη αυτό; Διότι το δικαστικό συμβούλιο, το οποίο συγκλήθηκε για να εξετάσει την εισαγγελική πρόταση, αντί της προφανούς απαλλαγής τους, την έκανε… ομόφωνα δεκτή! Σε χρόνο – ρεκόρ. Παγκόσμιας «ακτινοβολίας».

Διάβαζαν 2.000 σελίδες την ημέρα…

Προσέξτε, παρακαλώ, και βγάλτε συμπέρασμα: το δικαστικό συμβούλιο έκανε δεκτή την πρόταση μέσα σε… 18 ημέρες από την ημέρα που του υποβλήθηκε η εισαγγελική πρόταση. Σιγά το πράγμα, θα σκεφτεί κάποιος. Δύο εβδομάδες και κάτι, είναι πολύς χρόνος. Πολύς; Για να δούμε αν αρκούν 18 ημέρες για να διαβαστούν οι… 35.000 σελίδες της δικογραφίας και να εξεταστεί και το λοιπό αποδεικτικό υλικό. Λογικά, οι άνθρωποι αυτοί – το τριμελές συμβούλιο δηλαδή – θα πρέπει να διάβαζαν περίπου… 2.000 σελίδες ημερησίως!!!

Κοιμούνταν καθόλου; Ξεκουράζονταν; Ετρωγαν; Ασχολούνταν με τον εαυτό τους; Δύσκολο μου ακούγεται αν έχεις να διαβάσεις τέτοιο όγκο εγγράφων – αναλογεί περί τις 700 σελίδες την ημέρα για τον καθένα τους.

Βιονικοί δικαστές, το δίχως άλλο. Και τόσο διαφορετικοί από τους συναδέλφους τους. Διότι προσέξτε, επίσης, διαπιστώσεις που έχει κάνει η Παγκόσμια Τράπεζα, που έστειλε επειγόντως στα μέρη μας, πέρυσι τέτοιο καιρό, ομάδα συμβούλων της να μελετήσει την ελληνική Δικαιοσύνη και ειδικότερα το «τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε»: στη χώρα μας αναλογούν 37 δικαστές ανά 100.000 κατοίκους, ενώ ο μέσος όρος στην Ευρωπαϊκή Ενωση είναι 17 δικαστές ανά 100.000 κατοίκους. Στην Ελλάδα όμως για μια απόφαση δικαστηρίου απαιτούνται κατά μέσο όρο πάνω από 1.600 ημέρες!!!

Βγάλτε συμπέρασμα, λοιπόν, για το τι («μαγείρεμα») έγινε με την απόφαση του Τριμελούς Συμβουλίου Πλημμελειοδικών. Οι άνθρωποι δεν υπερέβησαν μόνο τα ανθρώπινα όρια, συναγωνίστηκαν τον Γιουσέιν Μπολτ και τον έκαναν να φάει τη σκόνη τους!

Η… χελώνα έγινε λαγός

Και αν δεν αρκούν αυτά, μπορώ να παραθέσω και άλλα στοιχεία. Σύμφωνα με δεύτερη μελέτη της Παγκόσμιας Τράπεζας, που εκπονήθηκε κατόπιν αιτήματος της Ελληνικής Κυβέρνησης, στα ελληνικά δικαστήρια απαιτούνται 1.400 ημέρες μέχρι την τελεσιδικία μιας απόφασης επί ποινικών υποθέσεων. Και… 1.711 ημέρες από την κατάθεση μιας αστικής φύσεως αγωγής μέχρι την εκτέλεση της δικαστικής απόφασης επ’ αυτής. Τούτων δοθέντων, η Παγκόσμια Τράπεζα, ύστερα από ώριμη σκέψη και αφού μελέτησε όλα τα στοιχεία, κατέταξε τις επιδόσεις της ελληνικής Δικαιοσύνης στην… 146η θέση παγκοσμίως!!!

Πληροφοριακά αναφέρω ότι οι χώρες της υφηλίου είναι εν συνόλω 204…

«Διαμαντάκια» άλλων εποχών

Η πλάκα είναι ότι στο βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών με το οποίο παραπέμπονται οι πέντε που προαναφέρω, μόνο 7 σελίδες από τις 700 του βουλεύματος τους αφορούν! Και μέσα σε αυτές τις 7 σελίδες υπάρχουν μερικά «διαμαντάκια», τα οποία παραπέμπουν σε άλλες εποχές. Καταδικασμένες πολιτικά και ιστορικά. Οπως, για παράδειγμα, γίνεται λόγος για ένα επιχείρημα αθωότητας που προβάλλει ο «κατηγορούμενος» Β. Μαρινάκης, το οποίο λέει «δεν αξιολογείται στο παρόν διαδικαστικό στάδιο, αλλά θα σταθμιστεί μεταγενέστερα»!!!

Πότε «μεταγενέστερα», δεν προσδιορίζει, αφήνει να εννοηθεί ότι ίσως «θα σταθμιστεί» στη δίκη που θα ακολουθήσει!

Δεν ξέρω για άλλους, αλλά εμένα μου χτύπησαν καμπανάκια. Θυμήθηκα ότι αυτή ήταν μια προσφιλής τακτική του αλησμόνητου Μίμη Παπαγγελόπουλου, που ήταν της άποψης επί ΣΥΡΙΖΑ ότι δεν τρέχει και τίποτε να ασκηθεί μια δίωξη, κι ας τα βρει μετά – ο διωκόμενος – στα δικαστήρια!

Αντιγράφει, λοιπόν, η κυβέρνηση Μητσοτάκη τις πρακτικές της κυβέρνησης Τσίπρα;

Βέβαιη η αποτυχία τους

Τις αντιγράφει, και με τον χειρότερο τρόπο, πρέπει να σας πω. Δεν μας στηρίζει επαρκώς, όσο θα θέλαμε τέλος πάντων, το «Συγκρότημα»; Μας κάνει κριτική το Mega ή το in.gr; Τράβα μια (δικαστική) «ομηρία» του Μαρινάκη να έχει να πορεύεται, μήπως και συνετιστούν οι κάτω απ΄ αυτόν και αναγνωρίσουν ότι «σαν τον Κυριάκο δεν έχει». Οπως ακριβώς τον αγιογραφούν και τα «σεσημασμένα»… ΦΕΚ, που συντηρούμε, με πάσης φύσεως «παροχές».

Καμία πρωτοτυπία. Διότι αυτό που στην πραγματικότητα γίνεται τώρα δεν είναι παρά μια επανάληψη των όσων συνέβησαν το 2016-2017, επί ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Οταν η κυβέρνηση Τσίπρα προσπάθησε να θέσει υπό τον έλεγχό της τον ΔΟΛ, προκειμένου να μας πειθαναγκάσει να πάψουμε να της ασκούμε κριτική. Με εκβιασμούς, με διώξεις, με απειλές, με τραμπουκικές μεθοδεύσεις, με οικονομικό στραγγαλισμό – μέχρι και κατάσχεση των εισπράξεων από το πρακτορείο Τύπου έκαναν καθημερινά για να σταματήσει η έκδοση των «ΝΕΩΝ» και του «ΒΗΜΑΤΟΣ». Και πάντα με την «πρόθυμη» Δικαιοσύνη ως όπλο. Οπως και τώρα.

Οι κυβερνήσεις πέφτουνε, μα οι μέθοδοι μένουν ίδιες. Το κακό για τους σημερινούς είναι ότι δεν τους δίδαξαν τίποτε το παρελθόν και η τύχη που είχαν οι προηγούμενοι που αποπειράθηκαν να ποδηγετήσουν το Συγκρότημα. Αλλά θα αποτύχουν, είναι βέβαιο…

ΚΑΙ Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥ...

Ότι ο Μαρινάκης παρεμβαίνει και μάλιστα τόσο ωμά στην πολιτική ζωή της χώρας είναι ένα επικίνδυνο φαινόμενο που παραπέμπει στον Μπερλουσκονισμό αλλά και τον Τραμπισμό.

Δεν γνωρίζω αν θέλει να κατέβει στην πολιτική, αυτό το οποίο είναι σίγουρο είναι πως δείχνει εδώ και καιρό φιλοδοξίες να παρεμβαίνει και να διεκδικεί ρόλο μεγαλύτερο από αυτόν που έχει.Τελευταίο πρόχειρο παράδειγμα οι δηλώσεις του με αφορμή την επέτειο της 25ης Μαρτίου οι οποίες φυσικά προβλήθηκαν έντονα από τα πολλά ΜΜΕ ιδιοκτησίας του.

Τι είναι ο Μαρινάκης να παριστάνει τον τελετάρχη στην παρέλαση της Ν.Υόρκης και να κάνει δηλώσεις σαν τους εκλεγμένους πολιτικούς σε μια εθνική επέτειο; με ρώτησε δικαίως ένας φίλος. Καλή ερώτηση.

Ότι πολλοί, εξαιρετικά πολλοί άνθρωποι, βρίσκονται για πολλούς λόγους απέναντι από την κυβέρνηση και βλέπουν τον Μαρινάκη ως σύμμαχο επειδή και αυτός επιτίθεται στην κυβέρνηση (κοινός εχθρός) είναι μια απλουστευτική και αστεία προσέγγιση. Ο επιχειρηματίας μέχρι πριν λίγο καιρό ήταν εξαιρετικά φιλικός με την κυβέρνηση. Γιατί άλλαξε στάση και μεταβλήθηκε σε σκληρό πολέμιο της, είναι μια ιστορία με πολύ ενδιαφέρον και τα ΜΜΕ αυτή έπρεπε να αναδείξουν.

Οτι όλοι οι έχοντες εξωθεσμική εξουσία αλλάζουν προθέσεις σαν τα πουκάμισα επειδή αλλάζουν τα συμφέροντα τους, δεν τους κάνει συμμάχους μας.Αν αύριο οι ισορροπίες (τα συμφέροντα τους δηλαδή) αλλάξουν μπορεί να τους δούμε να υμνούν πάλι την κυβέρνηση όπως έκαναν πριν καιρό.

Ότι ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση από το 2019 επέλεξαν να αγκαλιάσουν και αυτόν και άλλους μιντιάρχες (όπως και πρόθυμους δημοσιογράφους) για να τα έχουν καλά μαζί τους και να επιβάλουν την σιωπή ή την παραπληροφόρηση των μίντια είναι κατακριτέο, απαράδεκτο και έξω από κάθε πολιτική ηθική.

Είναι χαρακτηριστικό των εξουσιών να το κάνουν αυτό και η σημερινή εξουσία το έκανε σε υπερβολικό βαθμό,τα ήθελε όλα, δεν αρκέστηκε σε παραδοσιακά φιλικά της Μέσα,προχώρησε με έμμεσο ή άμεσο τρόπο στην προσπάθεια ελέγχου της πλειονότητας των ΜΜΕ. Και σε μεγάλο μέρος τα κατάφερε. Να την επικρίνουμε όμως για αυτό και να μην συνδέουμε τις επιθέσεις του Μαρινάκη με δικές του καλές προθέσεις. Απλά κάπου τα χάλασαν μεταξύ τους.

Οι υπερβολικά πρόθυμοι δημοσιογράφοι που δείχνουν εξαιρετικές επιδόσεις στην ευλυγισία οφείλουν να γνωρίζουν ότι συνήθως είναι μιας χρήσης, μετά τους πετάνε για να πάνε στους επόμενους. Δήθεν αντάρτες που τώρα μέσα από τα ΜΜΕ επιρροής του Μαρινάκη ξιφουλκούν κατά της κυβέρνησης,είναι οι ίδιοι που μέχρι να αλλάξει γραμμή το αφεντικό κολάκευαν την κυβέρνηση. Την ίδια κυβέρνηση.

Το πρόβλημα τους δεν είναι μόνο ότι χάνουν όποια αξιοπιστία διαθέτουν αλλά και ότι κάποια στιγμή θα πεταχτούν σαν στημένες και άχρηστες λεμονόκουπες γιατί θα έχουν εκτεθεί υπερβολικά υπηρετώντας το αφεντικό με δουλικό τρόπο. Το αφεντικό θα αλλάξει προθέσεις και αυτοί θα έχουν χάσουν κάθε ίχνος αξιοπρέπειας.Και αυτό είναι το πιο θλιβερό για έναν δημοσιογράφο.

ΥΓ: Όσο για τους γελοτοποιούς τύπου Λαζόπουλου που υποδύονται και τους αντισυστημικούς, θυμάμαι πως έκαναν ακριβώς το ίδιο πριν κάποια χρόνια σπέρνοντας λαικισμό και χυδαιότητα μέσα απο ένα άλλο αφεντικό τους,τον Κοντομηνά...

Σταθμάρχες με… φούντες (!) έφεραν στο προσκήνιο οι έλεγχοι που ξεκίνησαν στον ΟΣΕ, στο πλαίσιο της επαναξιολόγησης του προσωπικού που υπηρετεί σε θέσεις ευθύνης, και κυρίως σε κρίσιμους τομείς για την ασφάλεια των σιδηροδρομικών μετακινήσεων. «Hδη απομακρύνθηκαν από τον ΟΣΕ δύο υπάλληλοι σταθμαρχείων έπειτα από ελέγχους για ναρκωτικές ουσίες» δήλωσε χθες ο αναπληρωτής υπουργός Μεταφορών, Κωνσταντίνος Κυρανάκης. Σιδηροδρομικές πηγές ανέφεραν στα «ΝΕΑ» ότι πρόκειται για δύο εκπαιδευόμενους εργαζομένους, έναν σταθμάρχη και έναν κλειδούχο, που προέρχονταν από τη δεξαμενή των προσλήψεων του ΟΣΕ με δελτίο παροχής υπηρεσιών. Κατά τους ελέγχους στους οποίους υποβλήθηκαν για ναρκωτικά, εντοπίστηκαν ουσίες στον οργανισμό τους και απομακρύνθηκαν. Οι δύο εκπαιδευόμενοι δεν είχαν ολοκληρώσει τον κύκλο εκπαίδευσής τους ούτε τις εξετάσεις από τις οποίες προβλέπεται να περνούν και κατά συνέπεια δεν είχαν ξεκινήσει ακόμη να εργάζονται. Το τεστ ούρων, στο οποίο υποβλήθηκαν, έγινε ύστερα από αιφνιδιαστικό έλεγχο που πραγματοποιήθηκε στο κέντρο εκπαίδευσής τους. «Η στρατηγική μας και όλα τα μέτρα που λαμβάνονται έχουν στόχο να επιβάλουν ένα άλλο δόγμα λειτουργίας όσων υπηρετούν σε κρίσιμα πόστα» δήλωσε ο αναπληρωτής υπουργός Μεταφορών. Τόνισε δε πως η πρώτη πρωτοβουλία που ελήφθη αφορούσε την επαναξιολόγηση του προσωπικού, καθώς «οι διάλογοι της ντροπής που ακούστηκαν τις τελευταίες ημέρες από τα ηχητικά των ημερών της τραγωδίας δεν τιμούν κανέναν και πρέπει να αποτελέσουν παρελθόν». Αυτή τη στιγμή, «παρά τις μεγάλες προσπάθειες και τα έργα που έχουν δρομολογηθεί, ο ανθρώπινος παράγοντας είναι κυρίαρχος» ανέφερε ο Κυρανάκης και συμπλήρωσε: «Θα χρειαστεί ένα άλλο δόγμα στον τρόπο που λειτουργούν όσοι είναι σε κρίσιμα πόστα (σταθμάρχες – μηχανοδηγοί), αλλά και τεχνολογική αναβάθμιση». Σημειώνεται ότι ο ΟΣΕ έχει ήδη ξεκινήσει τις επανεκπαιδεύσεις και τι

 Από "ΤΑ ΝΕΑ" (κύριο+εσωτερικό θέμα)

"ΤΑ ΝΕΑ", κύριο θέμα, 04/04/25

"ΤΑ ΝΕΑ", 04/04/25

Η πραγματογνωμοσύνη του Δέδε δεν περιήλθε στην κατοχή των Δικηγορικών Συλλόγων και στη γνώση του Βερβεσού ως στοιχείο της δικογραφίας, για να υπόκειται στους κανόνες που περιορίζουν την περαιτέρω γνωστοποίησή του, αλλά ως προϊόν ρητά ιδιωτικής συναλλαγής. Στη συνέχεια, τον Φεβρουάριο του 2024, ο Βερβεσός παρέδωσε την έκθεση στις ανακριτικές Αρχές. Και το προσεχές διάστημα, κανονικά και σαν να μη συμβαίνει τίποτα, υποστήριξε δημοσίως με ζέση, συχνά, ότι τα Τέμπη ήταν έγκλημα κι ότι υπήρξε μπάζωμα για να γίνει συγκάλυψη. Παρακάμπτοντας τα δεδομένα, παρακάμπτοντας και το συμπέρασμα της έκθεσης που ο ίδιος παρήγγειλε και γνώριζε πριν να τη διοχετεύσει στην ανάκριση, συνέχισε να λέει τα δικά του, όσα δηλαδή σέρβιρε ο Βελόπουλος, υιοθέτησε η Κωνσταντοπούλου, πίστεψαν το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ και διακίνησε η ενωμένη αντιπολίτευση. Τον κατανοώ. Πώς θα μπορούσε να αφήσει την αλήθεια των πραγμάτων να του χαλάσει μια ωραία και συμφέρουσα ιστορία; Ο Δημήτρης Βερβεσός, βεβαίως, υπονοεί ότι λέει όσα λέει επειδή στη συνέχεια της έρευνας ήρθαν στο φως κι άλλα στοιχεία. Ποια στοιχεία; Αυτά που καταρρίπτονται καθημερινά από δικηγόρους και πραγματογνώμονες ως ψέματα; Ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών δεν μας συστήνεται τώρα. Τον θυμάμαι, πρότυπο επαγγελματία και πολίτη, να κάνει αντίσταση στην απαγόρευση συναθροίσεων οργανώνοντας πάρτι γενεθλίων την εποχή της καραντίνας. Βεβαίως, όπως και τότε, και σήμερα, με διάφορα δικολαβίστικα πάει να βγει κι από πάνω. Φτιάχνει μια εικόνα ήρωα της αλήθειας για τον εαυτό του και την επενδύει ποιητικά δανειζόμενος Λεύκιο Ζαφειρίου: «θα συνεχίσω», δηλώνει, «να λέω “την ελευθερία, ελευθερία, τον φόνο, φόνο, την ενοχή, ενοχή, με το πείσμα ενός τρελού που γράφει το όνομά του στον τοίχο με τα νύχια”».

 Από "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 04/04/25

«Α, ρε Λαυρέντη…»

ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΚΑΝΕΛΛΗ

Η απομυθοποίηση των Τεμπών, όχι βεβαίως ως τρομακτικό δυστύχημα που κόστιζε τη ζωή 57 ανθρώπων, αλλά ως μια επιχείρηση πλαγιοκόπησης της πολιτικής ομαλότητας, φέρνει στην επιφάνεια απίθανης γελοιότητας γεγονότα. Είναι όμως ταυτόχρονα και γεγονότα ενδεικτικά πρακτικών και μεθόδων προσωπικού πολιτικού ωφελιμισμού από παράγοντες που, ως φαίνεται, θεωρούν την πολιτική μέσο προσωπικής ανόδου, πάση θυσία.

***

Λίγο μετά το δυστύχημα, η Ολομέλεια των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος διόρισε ως τεχνικό σύμβουλο τον ειδικό πραγματογνώμονα Αναστάσιο Χ. Δέδε, μηχανολόγο – μηχανικό, με εντολή να ερευνήσει τις συνθήκες του δυστυχήματος. Η έκθεσή του παραδόθηκε στους εντολείς τον Ιανουάριο του 2024. Και όπως μαθαίνουμε τώρα, κατέρριπτε όλες τις δοξασίες που ήδη διαδίδονταν συστηματικά, προκειμένου να εμπεδωθεί η πεποίθηση ότι επρόκειτο για έγκλημα στο οποίο τη βασική ευθύνη είχε η κυβέρνηση, η οποία μάλιστα δήθεν «μπάζωσε» ένα τμήμα του πεδίου για να συγκαλύψει δήθεν κάποιους άγνωστους προστατευόμενούς της, οι οποίοι δήθεν μετέφεραν παράνομο φορτίο. Κατέρριπτε, βεβαίως, και τη δοξασία για την πυρόσφαιρα η οποία σχηματίστηκε αμέσως μετά τη σύγκρουση των τρένων και η οποία, δήθεν, προέκυψε από την έκρηξη παράνομου υγρού που οι ειδικοί χημικοί του Διαδικτύου, και μαζί οι ηγέτες της ενωμένης αντιπολίτευσης, αποφάσισαν ότι είναι το ξυλόλιο. Ο Δέδες στην πραγματογνωμοσύνη του εξηγεί ότι η φωτιά ξέσπασε λόγω της σύγκρουσης των τρένων, του ηλεκτρικού τόξου που δημιουργήθηκε και της καύσης των ελαίων στους μετασχηματιστές της μηχανής έλξης της επιβατικής αμαξοστοιχίας.

Πρέπει πάντως εδώ να διευκρινιστεί ότι η πραγματογνωμοσύνη του Δέδε δεν περιήλθε στην κατοχή των Δικηγορικών Συλλόγων και στη γνώση του Βερβεσού ως στοιχείο της δικογραφίας, για να υπόκειται στους κανόνες που περιορίζουν την περαιτέρω γνωστοποίησή του, αλλά ως προϊόν ρητά ιδιωτικής συναλλαγής. Στη συνέχεια, τον Φεβρουάριο του 2024, ο Βερβεσός παρέδωσε την έκθεση στις ανακριτικές Αρχές. Και το προσεχές διάστημα, κανονικά και σαν να μη συμβαίνει τίποτα, υποστήριξε δημοσίως με ζέση, συχνά, ότι τα Τέμπη ήταν έγκλημα κι ότι υπήρξε μπάζωμα για να γίνει συγκάλυψη. Παρακάμπτοντας τα δεδομένα, παρακάμπτοντας και το συμπέρασμα της έκθεσης που ο ίδιος παρήγγειλε και γνώριζε πριν να τη διοχετεύσει στην ανάκριση, συνέχισε να λέει τα δικά του, όσα δηλαδή σέρβιρε ο Βελόπουλος, υιοθέτησε η Κωνσταντοπούλου, πίστεψαν το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ και διακίνησε η ενωμένη αντιπολίτευση.

Τον κατανοώ. Πώς θα μπορούσε να αφήσει την αλήθεια των πραγμάτων να του χαλάσει μια ωραία και συμφέρουσα ιστορία;

Ο Δημήτρης Βερβεσός, βεβαίως, υπονοεί ότι λέει όσα λέει επειδή στη συνέχεια της έρευνας ήρθαν στο φως κι άλλα στοιχεία. Ποια στοιχεία; Αυτά που καταρρίπτονται καθημερινά από δικηγόρους και πραγματογνώμονες ως ψέματα;


Ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών δεν μας συστήνεται τώρα. Τον θυμάμαι, πρότυπο επαγγελματία και πολίτη, να κάνει αντίσταση στην απαγόρευση συναθροίσεων οργανώνοντας πάρτι γενεθλίων την εποχή της καραντίνας. Βεβαίως, όπως και τότε, και σήμερα, με διάφορα δικολαβίστικα πάει να βγει κι από πάνω. Φτιάχνει μια εικόνα ήρωα της αλήθειας για τον εαυτό του και την επενδύει ποιητικά δανειζόμενος Λεύκιο Ζαφειρίου: «θα συνεχίσω», δηλώνει, «να λέω “την ελευθερία, ελευθερία, τον φόνο, φόνο, την ενοχή, ενοχή, με το πείσμα ενός τρελού που γράφει το όνομά του στον τοίχο με τα νύχια”».

Είναι σπουδαίο πράγμα η ποίηση. Με την άδεια του προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, θα προσθέσω κι εγώ τρεις λέξεις από ένα ωραίο ποίημα, του Μανόλη Αναγνωστάκη:

«Α, ρε Λαυρέντη…».

Η άμυνα ενισχύεται με τους γνωστούς τρόπους. Με συμμαχίες, με εκσυγχρονισμό κι ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων, με εξοπλισμούς. Αμυνα με εκτόξευση κουραμπιέδων δεν έχει εφευρεθεί ακόμη. Αυτό είναι το όνομα των πραγμάτων. Και όχι μόνο στην Ελλάδα. Παντού στον κόσμο και πάντα στην Ιστορία. Από εκεί και πέρα υπάρχουν οι ακαταλόγιστοι. Οταν ο Χαρίτσης δηλώνει πως «το ζήτημα των υπερεξοπλισμών (…) χαράζει τη νέα διαχωριστική γραμμή μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων, μεταξύ προόδου και συντήρησης, μεταξύ Αριστεράς και Δεξιάς» (Βουλή, 2/4), διατυπώνει απλώς μια ουρανομήκη αρλούμπα. Το δίλημμα «κανόνια ή βούτυρο» το έθεσαν πριν από τον Χαρίτση οι πουρκουάδες του Μεσοπολέμου. Δεν ξέρω τι έκαναν με το βούτυρο, αλλά τελικά έφαγαν στα μούτρα τα κανόνια του Χίτλερ. Εκτός κι αν τον έπεισε ο (και) στρατάρχης Βαρουφάκης πως «δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος αυτή τη στιγμή για την Ευρώπη και καμία ανάγκη για εξοπλισμούς» (26/3). Μια άποψη που (όπως και στον Μεσοπόλεμο) συμμερίζονται από κοινού η Ακρα Αριστερά με την Ακρα Δεξιά όταν καταγγέλλει και αυτή μια υποτιθέμενη «ρωσοφοβία» («Δημοκρατία», 2/4). «Ρωσοφοβία» είπατε; Και στην Ουκρανία ποιοι μπούκαραν; Οι στρατιές της Λιλιπούπολης; Την περασμένη εβδομάδα, η «Monde» δημοσίευσε μια σειρά ρεπορτάζ από τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες με γενικό τίτλο «Οι Ευρωπαίοι, ο πόλεμος και η ειρήνη» (26/3 και συνέχεια). Καταγράφει κοινωνίες με ένα βαθιά ριζωμένο πασιφισμό και αντιμιλιταρισμό για ιστορικούς λόγους (Ιταλία, Ισπανία). Αλλά οι περισσότερες χώρες, όπως οι πρώην ουδέτερες Σουηδία και Φινλανδία, έχουν πάρει σοβαρά την απειλή. Παραδόξως δεν πήραν σοβαρά τον Βαρουφάκη. Ακόμη και η Γερμανία (σημειώνει η εφημερίδα) «ετοιμάζεται να ενισχύσει την άμυνά της» και «τον μεταπολεμικό ειρηνισμό συμμερίζονται πλέον μόνο η ριζοσπαστική Αριστερά και η Ακρα Δεξιά» («Le Monde», 27/3). Καλώς τα παλικάρια μου! Σε αυτό το διεθνές σκηνικό μόνο ανόητοι ή εγκάθετοι μπορούν να συζητούν σοβαρά για τους εξοπλισμούς. Ή να αμφισβητούν την ανάγκη τους με το αστείο επιχείρημα ότι οι εξοπλιστικές συμβάσεις «είναι πηγή διαφθοράς» (Κωνσταντοπούλου, 2/4). Και τις τράπεζες ληστεύουν οι ληστές, αλλά δεν είπε κανείς να καταργήσουμε τις τράπεζες. Ωραίο λοιπόν το βούτυρο. Ωραία και η ειρήνη των λαών. Αλλά, εκτός από το ευχέλαιο, να πάρουμε και καμία γάτα......

 Από  "TA NEA"

"ΤΑ ΝΕΑ", 04/04/25

Πρέπει να κάνουμε ακόμα περισσότερα. Οι Κυβερνήσεις, τα διεθνή ινστιτούτα και οι οργανισμοί, οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις και η κοινωνία των πολιτών πρέπει να συνεργαστούν ώστε να ενισχύσουν τις πολιτικές που προστατεύουν τα παιδιά, εμποδίζουν τη στρατολόγηση στρατιωτών-παιδιών και διασφαλίζουν την πρόσβασή τους στην παιδεία, την υγειονομική περίθαλψη και την ψυχολογική υποστήριξη. Η σημερινή εκδήλωση ας λειτουργήσει ως μια υπενθύμιση ότι πίσω από κάθε στατιστική βρίσκεται ένα παιδί με όνειρα, ελπίδες και δικαίωμα σε ειρηνικό μέλλον. Αποτελεί συλλογική μας ευθύνη να διασφαλίσουμε ότι το κάθε παιδί, όπου και αν ζει, έχει δικαίωμα σε ένα ασφαλές μέλλον. Η Ελλάδα εκλέγεται για τρίτη φορά στην ιστορία της ως μη μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας για την περίοδο 2025-2026 και θα ευαισθητοποιήσει περαιτέρω τη διεθνή κοινότητα πάνω στην παγκόσμια προστασία των παιδιών.

Ο ΥΕΘΑ στην υπογραφή Μνημονίου Συνεργασίας του Πολεμικού Μουσείου Αθηνών με το Imperial War Museum – Χαιρετισμός ΥΕΘΑ στην εκδήλωση που διοργάνωσαν η Πρεσβεία της Ελλάδος στο Λονδίνο και το «Μαζί για το Παιδί»

Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας, Νίκος Δένδιας, επισκέφθηκε το Λονδίνο όπου παρέστη χθες, Παρασκευή 4 Απριλίου 2025, στην τελετή υπογραφής του Μνημονίου Συνεργασίας του Πολεμικού Μουσείου Αθηνών με το Imperial War Museum.

Το Μνημόνιο Συνεργασίας υπέγραψαν από πλευράς Πολεμικού Μουσείου Αθηνών ο Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου, Αντιπτέραρχος ε.α. (Ι) Κωνσταντίνος Καραμεσίνης και από πλευράς Imperial War Museum η Γενική Διευθύντρια και Διευθύνουσα Σύμβουλος του Διοικητικού Συμβουλίου, Κάρο Χάγουελ (Caro Howell). Στην τελετή παρέστησαν επίσης ο πρέσβης της Ελλάδος στο Ηνωμένο Βασίλειο Ιωάννης Τσαούσης και αντιπροσωπείες των Διοικητικών Συμβουλίων των δύο Μουσείων.

Σκοπός του Μνημονίου Συνεργασίας είναι να διευκολύνει τη συνεργασία και την ανταλλαγή γνώσεων και εμπειριών μεταξύ των συνεργαζόμενων Μουσείων στους εξής τομείς:

• Διοργάνωση κοινών εκθέσεων και ανταλλαγών εκθεμάτων.

• Ενίσχυση της μουσειακής και πολιτιστικής έρευνας

• Ανάπτυξη εκπαιδευτικών προγραμμάτων και παροχής εκπαίδευσης

• Ανταλλαγή συμπερασμάτων για τις βέλτιστες πρακτικές διαχείρισης των Μουσείων.

Μετά την υπογραφή του Μνημονίου Συνεργασίας, ο κ. Δένδιας δήλωσε:

«Με την «Ατζέντα 2030» έχω πει ότι αλλάζουν όλα στις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις. Και όλα σημαίνει όλα. Συμπεριλαμβάνεται κάτι για το οποίο είμαστε πολύ περήφανοι: Τα πολεμικά μας μουσεία, και ιδίως το Πολεμικό Μουσείο στην Αθήνα.

Στην προσπάθεια λοιπόν αυτή, στην προσπάθεια να έχουμε μια νέα προσέγγιση στην ιστορία μας, για την οποία είμαστε πολύ υπερήφανοι, σήμερα υπογράφηκε ανάμεσα στον Προέδρο του Πολεμικού Μουσείου, κο Καραμεσίνη και την Διευθύντρια του Imperial War Museum στο Λονδίνο, κα Κάρο Χάγουελ, ένα Μνημόνιο Συνεργασίας, μετά από τη δική μου προηγουμένη επίσκεψη εδώ.

Με αυτή την προσπάθεια το Imperial War Museum θα μας δώσει τεχνογνωσία και θα μας επιτρέψει να παρουσιάσουμε τα εκθέματά μας αλλά και την ιστορία μας με ένα νέο τρόπο, ώστε να ασκούν ακόμη μεγαλύτερη γοητεία, ιδίως στη νέα γενιά των Ελλήνων .

Είναι ένα πρώτο βήμα σε μια τελείως νέα προσέγγιση. Υπάρχει δεύτερο βήμα. Θα προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε μια ελληνική παρουσία στο Ρίμινι, στην Ιταλία και γενικά να μπορέσουμε να δείξουμε την ιστορία μας για την οποία είμαστε περήφανοι στη νέα γενιά των Ελλήνων, αλλά και στην νέα γενιά των Ευρωπαίων».

Νωρίτερα, ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας συναντήθηκε με τον Αρχιεπίσκοπο Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας κ.κ. Νικήτα, στην έδρα της Ελληνικής Ορθόδοξης Αρχιεπισκοπής στο Λονδίνο.

Παρουσία του ΥΕΘΑ στην εκδήλωση στο Λονδίνο με θέμα “Our future matters: Protecting children in crisis situations. From struggle to strength”

Χθες, Πέμπτη 3 Απριλίου 2025, ο κ. Δένδιας παρέστη στην εκδήλωση που διοργάνωσε η Πρεσβεία της Ελλάδος στο Λονδίνο σε συνεργασία με το Ίδρυμα «Μαζί για το παιδί» με θέμα “Our future matters: Protecting children in crisis situations. From struggle to strength” («Το μέλλον μας έχει σημασία: Προστατεύοντας τα Παιδιά σε καταστάσεις κρίσης. Από τον αγώνα στη δύναμη»).

Κατά τον χαιρετισμό του στην εκδήλωση ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας ανέφερε (σημ. μετάφραση από τα αγγλικά):

«Αποτελεί τιμή και προνόμιο να βρίσκομαι σήμερα εδώ, στον φιλόξενο χώρο της Ελληνικής Πρεσβείας στο Λονδίνο, για να καταθέσω ορισμένα εναρκτήρια σχόλια για ένα τόσο κρίσιμο και βαθιά ανθρωπιστικό θέμα. Θα ήθελα επίσης να ευχαριστήσω και να συγχαρώ θερμά τον Πρέσβη της Ελληνικής Δημοκρατίας, κύριο Ιωάννη Τσαούση και την κυρία Αλεξάνδρα Μαρτίνου, Πρόεδρο του Διοικητικού Συμβουλίου του Οργανισμού Προστασίας Παιδιών “Μαζί για το Παιδί”, για την ανάληψη αυτής της πρωτοβουλίας και την από κοινού οργάνωση της αποψινής εκδήλωσης.

Σε καιρό πολέμου, είναι συχνά οι αθώοι αυτοί που υποφέρουν περισσότερο, και δεν υπάρχει πιο ευάλωτη ομάδα από τα παιδιά.

Η σύγκρουση τούς στερεί τα σπίτια τους, την εκπαίδευσή τους, τις οικογένειές τους, και, τραγικά, σε πολλές περιπτώσεις, τις ίδιες τους τις ζωές.

Ως διεθνής κοινότητα, έχουμε ένα ηθικό και στρατηγικό καθήκον να προστατεύσουμε τα νεότερα μέλη της κοινωνίας από τον τρόμο του πολέμου.

Η Ελλάδα μένει πάντοτε σταθερή στη δέσμευσή της στο Διεθνές Δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα, υποστηρίζοντας την προστασία των παιδιών σε ζώνες σύγκρουσης.

Οι Ένοπλες Δυνάμεις μας τηρούν αυστηρά τις αρχές του ανθρωπιστικού δικαίου, διασφαλίζοντας ότι σε κάθε αποστολή, προστατεύεται η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και διαφυλάσσονται οι πιο ευάλωτοι.

Για αυτό το σκοπό, συμμετέχουμε ενεργά σε ειρηνευτικές επιχειρήσεις ώστε να διαφυλάξουμε τις θεμελιώδεις αξίες της κοινωνίας μας, με κύρια ανάμεσά τους την προστασία της ανθρώπινης ζωής και ιδιαιτέρως των παιδιών.

Η Ελλάδα υποστηρίζει σθεναρά τις διεθνείς πρωτοβουλίες και τους οργανισμούς που είναι αφοσιωμένοι στο να καταπραΰνουν τον πόνο των παιδιών που επηρεάζονται από τον πόλεμο, προσφέροντας βοήθεια, προστασία και ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον.

Αλλά πρέπει να κάνουμε ακόμα περισσότερα. Οι Κυβερνήσεις, τα διεθνή ινστιτούτα και οι οργανισμοί, οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις και η κοινωνία των πολιτών πρέπει να συνεργαστούν ώστε να ενισχύσουν τις πολιτικές που προστατεύουν τα παιδιά, εμποδίζουν τη στρατολόγηση στρατιωτών-παιδιών και διασφαλίζουν την πρόσβασή τους στην παιδεία, την υγειονομική περίθαλψη και την ψυχολογική υποστήριξη.

Η σημερινή εκδήλωση ας λειτουργήσει ως μια υπενθύμιση ότι πίσω από κάθε στατιστική βρίσκεται ένα παιδί με όνειρα, ελπίδες και δικαίωμα σε ειρηνικό μέλλον. Αποτελεί συλλογική μας ευθύνη να διασφαλίσουμε ότι το κάθε παιδί, όπου και αν ζει, έχει δικαίωμα σε ένα ασφαλές μέλλον.

Η Ελλάδα εκλέγεται για τρίτη φορά στην ιστορία της ως μη μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας για την περίοδο 2025-2026 και θα ευαισθητοποιήσει περαιτέρω τη διεθνή κοινότητα πάνω στην παγκόσμια προστασία των παιδιών.

Στην πραγματικότητα, ένας από τους έξι κύριους πυλώνες της ελληνικής θητείας του 2025-2026 είναι τα Παιδιά και οι Ένοπλες Συγκρούσεις.

Η Ελλάδα επαναλαμβάνει τη βασική της θέση σχετικά με την προστασία και προώθηση των δικαιωμάτων των παιδιών, καθώς και την εξάλειψη οποιασδήποτε μορφής βίας και κακοποίησης εις βάρος τους, ειδικά σε καιρό συγκρούσεων.

Καθοδηγούμενοι από τους σχετικούς διεθνείς κανόνες και πρότυπα, θα συνεχίσουμε ενεργά να προωθούμε και να ενσωματώνουμε τις αρχές για το καλύτερο συμφέρον των παιδιών, της μη διάκρισης, της αποφυγής βλάβης και μιας προσέγγισης βασισμένης στα δικαιώματα των παιδιών σε όλες τις ειρηνευτικές προσπάθειες, σύμφωνα με την Πολιτική του 2017 σχετικά με την Προστασία Παιδιών στις ειρηνευτικές επιχειρήσεις των Ηνωμένων Εθνών.

Η Ελλάδα θα δώσει επίσης προτεραιότητα στον καταλογισμό ευθυνών για παραβάσεις που τελέστηκαν εναντίον παιδιών σε ένοπλη σύγκρουση. Δίνουμε έμφαση τόσο στην πρόληψη όσο και στην αποκατάσταση, μέσω μιας αποτελεσματικής λειτουργίας δικαστικών και εξωδικαστικών μηχανισμών φιλικών προς τα παιδιά και προωθώντας ενεργά ισχυρές συνέργειες με διεθνείς εταίρους που λαμβάνουν υπ’ όψιν και εκφράζουν τις πραγματικές ανάγκες των παιδιών.

Σας ευχαριστώ».

(*Photο Credits: ΔΕΝΗΜ/ΥΠΕΘΑ/Ευάγγελος Καραΐσκος)

Αφορμή μού έδωσε μία συζήτηση στο Διαδίκτυο που αφορούσε δικηγόρο πολιτικό, ο οποίος υπερασπιζόταν κάποιον που κατηγορείτο για βιασμούς τεσσάρων γυναικών και όπως αναφερόταν, με διάφορα τερτίπια και αναβολές επί οκτώ χρόνια καθυστερούσε η δίκη και η απονομή δικαιοσύνης και σχολιάζετο αυτό ως φυσιολογικό, ηθικό και νόμιμο, μιας και ήταν δικηγόρος υπεράσπισής του. Επ’ αυτών θα ήθελα να σχολιάσω τα εξής: 1. Η υπεράσπιση κατηγορουμένων σε μια δίκη δεν είναι χωρίς όρια. Ο ρόλος του δικηγόρου υπεράσπισης είναι, με την έρευνα που θα κάνει, τα στοιχεία που θα προσκομίσει και τα επιχειρήματα που θα προβάλει, να φωτίσει την αλήθεια και να συμβάλει στην απονομή δικαιοσύνης και όχι στη συγκάλυψη της αλήθειας. Δεν είναι ο ρόλος του πάση θυσία η αθώωση του κατηγορουμένου. Κανονικά τέτοιου είδους συμπεριφορά δικηγόρων θα έπρεπε να ελέγχεται και να τιμωρείται. 2. Οι περισσότεροι ομιλητές συγχέουν τη διοικητική, την πολιτική ευθύνη, με την ποινική ευθύνη. Στον στρατό λένε ότι ο διοικητής μιας μονάδας είναι υπεύθυνος για ό,τι έπραξε και για ό,τι παρέλειψε να πράξει. Και είναι σωστό αυτό και ισχύει για όλους όσοι ασκούν εξουσία. Στο δικαστήριο όμως θα πάει αν διέπραξε αδίκημα προβλεπόμενο από τον νόμο, και αρμόδια γι’ αυτό είναι μόνο η Δικαιοσύνη. Τις κυρώσεις για τη διοικητική ευθύνη τις καταλογίζει κατά το δοκούν η προϊσταμένη αρχή, τις δε πολιτικές ευθύνες τις καταλογίζει ο λαός με την ψήφο του στις εκλογές, και εκεί κλείνει η υπόθεση. Οι αποφάσεις των δικαστηρίων και η λαϊκή ετυμηγορία, ακόμα και αν είναι λανθασμένες, και ενίοτε συμβαίνει και αυτό, ενέχουν θέσιν αλήθειας, διότι δεν γίνεται αλλιώς, για να προχωρήσει η κοινωνία και η ζωή. Το αποκορύφωμα της σύγχυσης και της ομαδικής ψύχωσης είναι τα όσα συμβαίνουν γενικώς στη χώρα μας τα τελευταία δύο χρόνια. Επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά ο Φρίντριχ Νίτσε, που είπε ότι: «Στα άτομα η παραφροσύνη είναι κάτι το σπάνιο, αλλά στις ομάδες, στα κόμματα, στους λαούς, στις εποχές είναι ο κανόνας»....

 Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 04/04/25

Το αργόσυρτο... κράτος εν κράτει

Κύριε διευθυντά

Πριν από λίγες μέρες ενημερώθηκα από την εφορία ότι μου καταλογίστηκε επιπλέον φόρος για το... 2013 και 2014. Εδώ προκύπτουν τα εξής θέματα:

Ο τρόπος και οι ρυθμοί λειτουργίας του Δημοσίου και το ανεξέλεγκτο των υπευθύνων.

Την εποχή εκείνη μπορεί να ήμουν σε θέση να καταβάλω αυτόν τον φόρο, κάτι που ενδεχομένως να αδυνατώ να κάνω σήμερα.

Λαμβανομένης υπόψη της ηλικίας μου θα μπορούσα να μη βρίσκομαι εν ζωή σήμερα και το κράτος να έχανε τα «οφειλόμενα ποσά».

Υπάρχει ενδεχομένως περίπτωση παραγραφής, αλλά δεν θα με ενημερώσει κανείς.

Προ δωδεκαετίας περίπου ομάδα νοσοκομειακών ιατρών διεκδικήσαμε αναδρομικά ποσά από το ελληνικό Δημόσιο για τα οποία δικαιωθήκαμε. Είμαι τυχερός να είμαι εν ζωή ακόμη, αλλά έχω στα χέρια μου τρεις αποφάσεις του Ελεγκτικού Συνεδρίου (η παλαιότερη είναι περίπου... τριών ετών – και αναμένονται και άλλες) που το κράτος αδυνατεί/αρνείται να υλοποιήσει ή έστω να συμψηφίσει ποντάροντας στο... μοιραίο! Θεωρώ άλλωστε, ότι τις πιο πρόσφατες δεν θα προλάβω να τις εισπράξω ποτέ. Φυσικά, αν χρωστά ο πολίτης στο κράτος, ισχύουν άλλα... (Ενημερώθηκα αρμοδίως ωστόσο ότι επισπεύδονται οι περιπτώσεις ατόμων άνω των... 90 ετών, και αυτό δεν είναι ανέκδοτο!).

Οταν θα λάβω επιστολή από την κυβέρνηση (σύμφωνα με τις τελευταίες πρωθυπουργικές εξαγγελίες) για την αξιολόγηση των υπαλλήλων του (τις απαντήσεις των οποίων δεν θα διαβάσει κανείς αρμόδιος και δεν θα αλλάξει τίποτα) τι περιμένετε να απαντήσω;

ΥΓ.: Και να μην ξεχάσω: πρόκειται για επιτελικό κράτος. Κράτος;

NΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ



Το «πλήθος» Ανεξάρτητων Αρχών

Κύριε διευθυντά,

Πρόσφατα δημοσιεύθηκε η προκήρυξη για την επιλογή προέδρου και μελών μιας νέας Ανεξάρτητης Αρχής [Πιστοληπτικής Αξιολόγησης]. Ηδη, πέραν των πέντε συνταγματικά θεσμοθετημένων Ανεξάρτητων Αρχών, λειτουργούν άλλες δεκαπέντε και πλέον, που έχουν συσταθεί, κατά καιρούς, με τυπικούς νόμους.

Ο πληθωρισμός δεν αποτελεί στη χώρα οικονομική παθογένεια. Συντρέχει και σε επίπεδο υπάρξεως Ανεξάρτητων Αρχών, κατά περιορισμό των αρμοδιοτήτων της εκτελεστικής εξουσίας. Κυρίαρχος δικαιολογητικός ίδρυσής τους είναι η ενδυνάμωση του κράτους δικαίου. Οσο και αν τούτο υπακούει σε πραγματικές παραμέτρους, από την άλλη πλευρά συνιστά, έστω και άτυπα, ομολογία ανεπάρκειας, αν όχι αποτυχίας της εκτελεστικής εξουσίας για τη σύννομη άσκηση των αρμοδιοτήτων της.

Συχνά πυκνά είμαστε δέκτες προτροπής, από την εκάστοτε κυβέρνηση, σεβασμού των λειτουργικών θεσμών της πολιτείας. Η πειστικότητα, όμως, της σχετικής προτροπής δεν συμπορεύεται με την αποδυνάμωση της εκτελεστικής εξουσίας, που εγγίζει την αυτοϋπονόμευση, μέσω συνεχούς δημιουργίας νέων Ανεξάρτητων Αρχών. Ας μη μας διαφεύγει, εν τέλει, ότι κατά το άρθρο 1 παρ. 3 του Συντάγματος «Ολες οι εξουσίες πηγάζουν από τον λαό...».

ΝΙΚΟΛΑΟΣ Θ. ΜΑΥΡΙΚΑΣ

Αντιπρόεδρος Νομικού Συμβουλίου του Κράτους ε.τ.



Η κληρονομιά του Δημήτρη Πικιώνη

Kύριε διευθυντά,

Διάβασα με πολλή χαρά και ενδιαφέρον το κείμενο του Δημήτρη Ρηγόπουλου με τίτλο «Η αναβίωση ενός μυθικού τόπου - Eπανεκκινούν οι εργασίες αποκατάστασης του Παιδικού Κήπου Φιλοθέης του Δημήτρη Πικιώνη».

Εγώ θα του έδινα τον τίτλο «Η αναβίωση του χειροτεχνήματος ενός μύθου, του Δημήτρη Πικιώνη». Είναι πράγματι κάποιοι αρχιτέκτονες στη νεοελληνική αρχιτεκτονική που αποτελούν μύθους, πρωτομάστορες της τέχνης. Η πρώτη θέση ανήκει αναμφισβήτητα στον Πικιώνη.

Διάβασα προσεκτικά το κείμενο και ανατρέχοντας στο αρχείο μου ανακάλυψα δύο ακόμα άρθρα, ένα του Γιώργου Λιάλιου «Ζωντανεύει ο παιδικός κήπος του Πικιώνη» και ένα του Νίκου Βατόπουλου «Η αναγέννηση του παιδικού κήπου του Πικιώνη στη Φιλοθέη». Και τα δύο στην «Καθημερινή», και τα δύο άνοιξη του 2023. Δύο χρόνια περίπου πίσω.

Και τα τρία επισημαίνουν τις φθορές και τις καταστροφές που έχει υποστεί ο παιδικός κήπος από τον χρόνο και την εγκατάλειψη. Στάθηκα όμως σε κάποια σημεία του τελευταίου κειμένου του Σαββάτου 22 Φεβρουαρίου.

«Μιλάμε για ένα απολύτως χειροποίητο έργο του Δημήτρη Πικιώνη, δεν υπάρχει πίσω μελέτη για να πατήσουμε και η παρέμβαση που καλούμαστε να κάνουμε προσομοιάζει περισσότερο σε αρχαιολογική ανασκαφή και λιγότερο σε συμβατική αποκατάσταση», λέει ο δήμαρχος Φιλοθέης, Χ. Μπονάτσος. Και συμπληρώνει: «Τα βασικά του εργαλεία δεν ήταν μια διανοητική εργασία στους τοίχους του γραφείου του, αλλά το ανάγλυφο του εδάφους, το ίδιο το τοπίο, τα φυσικά υλικά».

Μα κάπως έτσι εργαζόμαστε όλοι οι αρχιτέκτονες, είτε σχεδιάζουμε ένα καινούργιο έργο, είτε αποκαθιστώντας ένα παλιό. Το έδαφος, το τοπίο, το κλίμα, τα υλικά είναι τα συστατικά μας, τα δεδομένα μας και το γραφείο... ακολουθεί. Αυτό έκανε και ο Πικιώνης. Για τον Παιδικό Κήπο της Φιλοθέης σχεδίασε ένα μεγάλο αριθμό σχεδίων, κατόψεις, όψεις, τομές του συνόλου και κάθε στοιχείου χωριστά, καθώς και πλήθος λεπτομερειών (φράκτες, ξυλοδεσίες), που έχουν δημοσιευθεί σε ειδικό τεύχος στον Β΄ τόμο του έργου «Δημήτρης Πικιώνης αρχιτεκτονικό έργο», εκδόσεις Μπάστα - Πλέσσα το 1994, με επιμέλεια της Αγνής Πικώνη.

Το έργο αποτελείται από δύο τόμους και 8 τεύχη εκ των οποίων το τεύχος 8 είναι αφιερωμένο στον Παιδικό Κήπο της Φιλοθέης με κείμενα του Παύλου Καλαντζόπουλου.

Πολλές είναι επίσης οι μελέτες οι σχετικές με τον Δημήτρη Πικιώνη που αναφέρονται σε αυτό. Το πρωτότυπο υλικό, σχέδια και φωτογραφίες είναι σήμερα κατατεθειμένο στα ΑΝΑ (Αρχεία Νεοελληνικής Αρχιτεκτονικής του Μουσείου Μπενάκη) προσπελάσιμο σε κάθε ερευνητή, δωρεά των παιδιών του.

Ασφαλώς όλα πρέπει να γίνουν ξανά (αυτό σημαίνει άλλωστε αποκατάσταση), αλλά τα βοηθητικά στοιχεία είναι εκεί και περιμένουν. Και όχι –για όνομα του Θεού– ο Παιδικός Κήπος δεν πρέπει με τίποτα να πάρει μουσειακό χαρακτήρα. Ούτε χρειάζεται δίπλα μια νέα παιδική χαρά. Συνεχή συντήρηση και προσοχή χρειάζεται μόνο. Διαφορετικά ποιος ο λόγος να ξαναγίνει;

Ο ίδιος άλλωστε ο Πικιώνης γράφει γι’ αυτόν «...Η κυρίαρχη μέσα μου αίσθηση ήταν ν’ αναχθώ εις την μίαν και αδιαίρετη παράδοση του κόσμου. Είχα πρώιμα διίδει την παγκόσμια ενότητά της, την μια και αδιαίρετη σε όλο τον πλανήτη. Ηθελα να αναχθώ σε αυτήν, εις τον ρουν της, να την αναπλεύσω, όπως η πέστροφα.

...Ανάμεσα απ’ τη Φρυγία και την Περσία, την Καρία, ανάμεσα στην Κίνα και την Ινδία ξανοίγεις τη λανθάνουσαν ενότητα και τη λανθάνουσα διαφορά. Ανάμεσα Ανατολής και Δύσης, Βορρά και Μεσημβρίας διακρίνεις τη διαφορά και τη μυστική ταυτότητα. Αυτό το αΐδιο ήταν το θεμελιακό. Οι διαφορές είναι επουσιώδεις, η βαθιά και εσωτερική ταυτότητα το ουσιώδες».

Αυτό το μήνυμα το τόσο βαθύ και πανανθρώπινο θέλησε να περάσει ο Πικιώνης στα παιδιά που θα έρθουν να παίξουν στον Παιδικό Κήπο της Φιλοθέης.

Ενα μήνυμα που δεν είναι μουσειακό αλλά ζωντανό, αληθινό και αιώνιο. Αυτό είναι που πρέπει να περισώσουμε από το έργο του, «ως έσχατο δικαίωμα του είναι του», όπως γράφει και ο μαθητής του Δημήτρης Μωρέτης.

ΜΑΡΩ ΚΑΡΔΑΜΊΤΣΗ ΑΔΑΜΗ Αρχιτέκτων

                                                    "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 03/04/25


Περί κυρώσεων και δικαιοσύνης

Κύριε διευθυντά

Στον δημόσιο διάλογο πολύ συχνά συγχέονται, παραλείπονται ή αγνοούνται δύο απλά και βασικά θέματα που θα αναφέρω παρακάτω, με αποτέλεσμα από τη συζήτηση να μη βγαίνει συμπέρασμα. Αφορμή μού έδωσε μία συζήτηση στο Διαδίκτυο που αφορούσε δικηγόρο πολιτικό, ο οποίος υπερασπιζόταν κάποιον που κατηγορείτο για βιασμούς τεσσάρων γυναικών και όπως αναφερόταν, με διάφορα τερτίπια και αναβολές επί οκτώ χρόνια καθυστερούσε η δίκη και η απονομή δικαιοσύνης και σχολιάζετο αυτό ως φυσιολογικό, ηθικό και νόμιμο, μιας και ήταν δικηγόρος υπεράσπισής του.

Επ’ αυτών θα ήθελα να σχολιάσω τα εξής:

1. Η υπεράσπιση κατηγορουμένων σε μια δίκη δεν είναι χωρίς όρια. Ο ρόλος του δικηγόρου υπεράσπισης είναι, με την έρευνα που θα κάνει, τα στοιχεία που θα προσκομίσει και τα επιχειρήματα που θα προβάλει, να φωτίσει την αλήθεια και να συμβάλει στην απονομή δικαιοσύνης και όχι στη συγκάλυψη της αλήθειας. Δεν είναι ο ρόλος του πάση θυσία η αθώωση του κατηγορουμένου. Κανονικά τέτοιου είδους συμπεριφορά δικηγόρων θα έπρεπε να ελέγχεται και να τιμωρείται.

2. Οι περισσότεροι ομιλητές συγχέουν τη διοικητική, την πολιτική ευθύνη, με την ποινική ευθύνη. Στον στρατό λένε ότι ο διοικητής μιας μονάδας είναι υπεύθυνος για ό,τι έπραξε και για ό,τι παρέλειψε να πράξει. Και είναι σωστό αυτό και ισχύει για όλους όσοι ασκούν εξουσία. Στο δικαστήριο όμως θα πάει αν διέπραξε αδίκημα προβλεπόμενο από τον νόμο, και αρμόδια γι’ αυτό είναι μόνο η Δικαιοσύνη. Τις κυρώσεις για τη διοικητική ευθύνη τις καταλογίζει κατά το δοκούν η προϊσταμένη αρχή, τις δε πολιτικές ευθύνες τις καταλογίζει ο λαός με την ψήφο του στις εκλογές, και εκεί κλείνει η υπόθεση. Οι αποφάσεις των δικαστηρίων και η λαϊκή ετυμηγορία, ακόμα και αν είναι λανθασμένες, και ενίοτε συμβαίνει και αυτό, ενέχουν θέσιν αλήθειας, διότι δεν γίνεται αλλιώς, για να προχωρήσει η κοινωνία και η ζωή.

Το αποκορύφωμα της σύγχυσης και της ομαδικής ψύχωσης είναι τα όσα συμβαίνουν γενικώς στη χώρα μας τα τελευταία δύο χρόνια. Επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά ο Φρίντριχ Νίτσε, που είπε ότι: «Στα άτομα η παραφροσύνη είναι κάτι το σπάνιο, αλλά στις ομάδες, στα κόμματα, στους λαούς, στις εποχές είναι ο κανόνας».

ΙΩΑΝΝΗΣ Δ. ΚΟΥΦΑΚΗΣ
Οφθαλμίατρος Λάρισα


Η γραφή στο χέρι και οι «μηχανές»

Κύριε διευθυντά,

Το άρθρο της Μαρίας Κατσουνάκη («Χαρτί, μολύβι, Tiktok», φύλλο Κυριακής 30/3/2025) θίγει ένα ουσιαστικό ζήτημα.

Δυστυχώς, είναι γεγονός ότι κάθε τεχνολογική «ευκολία» μάς στερεί προοδευτικά από μια αντίστοιχη σωματική ή νοητική δεξιότητα.

Eτσι π.χ. οι αριθμομηχανές άμβλυναν την ευκολία με την οποία κάναμε αριθμητικές πράξεις με το μυαλό και με το χέρι, ενώ με τη συνεχή αυτοκίνηση ξεμάθαμε να περπατάμε.

Οσο για τη γραφή, πρόκειται για βασική δεξιότητα που στις μικρές ηλικίες καλλιεργεί τις λεπτές κινήσεις και τον συγχρονισμό ματιού - χεριού και συμβάλλει ουσιαστικά στη μάθηση (ένα παλιό εκπαιδευτικό δόγμα έλεγε ότι μια γραφή ισοδυναμεί με πέντε αναγνώσεις). Στα φοιτητικά μας χρόνια, ο τότε καθηγητής μας της Βιοχημείας Αντώνης Τρακατέλλης (αργότερα ευρωβουλευτής) ακούραστα γέμιζε σε κάθε παράδοσή του 6-7 μεγάλους μαυροπίνακες με χημικούς τύπους και εξισώσεις, που οι παρόντες στο αμφιθέατρο αντιγράφαμε πιστά (τότε δεν μοίραζαν φωτοτυπίες, ούτε είχαμε έτοιμα Powerpoint). Πρόταση ενός μη δασκάλου προς κάθε ενδιαφερόμενο: ενθαρρύνετε τα παιδιά να γράφουν στο χέρι.

Θα έχουν πολλές άλλες ευκαιρίες στη ζωή τους να ασχοληθούν με τους υπολογιστές. Ας μην τα κάνουμε διά βίου ανάπηρα στο θέμα αυτό.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΑΠΑΓΙΆΝΝΗΣ
Ιατρός Θεσσαλονίκη

Η σεναριολογία και περί «συγκάλυψης»

Κύριε διευθυντά,

Η αντιπολίτευση έχει δώσει μεγάλη έμφαση στο σενάριο της «συγκάλυψης» στο ατύχημα των Τεμπών για να αποπροσανατολίσει ίσως τους πολίτες από το δικό της μερίδιο ευθυνών στην κακοδιαχείριση του ΟΣΕ.

Το σενάριο αυτό προϋποθέτει κάποιες παραδοχές που είναι δύσκολο να γίνουν πιστευτές και εξηγούμαι:

1. Η κυβέρνηση μπάζωσε «προληπτικά» τον χώρο για να αποκρύψει διαλύτες καυσίμων σε χρόνο που οι ευθύνες επικεντρώνονταν στο ανθρώπινο λάθος και την καθυστέρηση της σύμβασης 717.

2. Σύμφωνα με το σενάριο αυτό, εκτός από το θλιβερό έργο της τεκμηρίωσης αυτών που χάθηκαν, της απομάκρυνσης των κατεστραμμένων συρμών, και της αποκατάστασης της συνέχειας της γραμμής, κάποιοι είχαν την «προνοητικότητα» να σβήσουν τα ίχνη των λαθρεμπόρων που ούτως ή άλλως θα παρέμεναν ανώνυμοι.

3. Λαμβάνοντας υπόψη το πρωτόγνωρο του εγχειρήματος και την παροιμιώδη ελληνική προχειρότητα, μου φαίνεται πιο πιστευτή η τεκμηριωμένη έκθεση του ΕΟΔΑΣΑΑΜ όπου το συντονιστικό χάος που επικράτησε μετά το ατύχημα δεν άφηνε περιθώρια για τέτοιου είδους «προνοητικότητες».

4. Χωρίς να μπορεί να αποκλείσει κανείς εντελώς την απόκρυψη διαλυτών σε άλλο σημείο του συρμού, τόσο η επιβεβαίωση της γνησιότητας των τριών βίντεο

Οι νεαροί «μάγκες», οι γείτονες, η ΈΛ.ΆΣ.

Κύριε διευθυντά,

Προ μηνών το ζήτημα είχε απασχολήσει μεσημβρινή εκπομπή της τηλεόρασης του ΣΚΑΪ. Αφορούσε τα βραδινά καψόνια διαρκείας που υφίσταντο κάτοικοι γειτονιάς των Ανω Πατησίων, πλησίον του πάρκου Φιξ.

Ομάδες νεαρών, 16-18 ετών, κάποιοι έρχονταν με Ι.Χ. και δίκυκλα, είχαν μετατρέψει σε στέκι εκτόνωσης τον χώρο έξω από δημοτικό σχολείο με ουρλιαχτά, καβγάδες, αλλά και μπιρίτσες, γλέντια και βεγγαλικά, και μεταμεσονύχτιες ώρες, αφήνοντας για το επόμενο πρωί δείγμα γραφής μια μικρή χωματερή.

Στις –κατά κυριολεξία– παρακλήσεις γειτόνων, ανάμεσά τους και ηλικιωμένοι, να μην ενοχλούν, οι απαντήσεις ήταν γέλια, ειρωνείες, βρισιές, και «να πάτε να μείνετε αλλού αν δεν σας αρέσει».

Η παρέμβαση της Ελληνικής Αστυνομίας συνοδεύτηκε από μήνυμα σαφές: «Παιδιά, τα πάρτι εδώ τέλειωσαν, υποφέρουν άνθρωποι.

Πώς να περπατήσεις στα πεζοδρόμια;

Κύριε διευθυντά,

Θα ήθελα να επισημάνω ένα πολύ σοβαρό ζήτημα, αυτό των κατειλημμένων πεζοδρομίων στο κέντρο. Εντάξει, φτιάχτηκε η Πανεπιστημίου, αλλά και εκεί και σε όλο το υπόλοιπο κέντρο από Ερμού, τα στενάκια Καραγεώργη Σερβίας, Κολοκοτρώνη, Βουλής κ.λπ. είναι σε κακή κατάσταση.

Δηλαδή, όλα σχεδόν τα πεζοδρόμια του κέντρου είναι γεμάτα με τραπεζοκαθίσματα ή σκαμμένα χωρίς λόγο, αλλά και με παρκαρισμένα μηχανάκια και αυτοκίνητα. Τα πεζοδρόμια είναι για τους πεζούς!

Ελπίζω να αλλάξει αυτή η κατάσταση.

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΑΝΤΑΖΗ
Εκπαιδευτικός

ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΡΩΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΓΝΩΣΜΕΝΗΣ ΣΥΡΙΖΑΙΑΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ, ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑΣ ΓΙΑΜΑΛΗ, ΜΕ ΔΕΔΟΜΕΝΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΙΔΕΟΛΗΨΙΑ "Ενας νεοδιόριστος εκπαιδευτικός, όπου και να πάει, στη Σίκινο ή στο Πέραμα ξεκινάει με 776 ευρώ. Μετά από όμως από τις αυξήσεις Δένδια, ένας ανθυπολοχαγός που βγαίνει από τη Σχολή Ευελπίδων στα 23 θα παίρνει 1700 ευρώ. Πόσο δίκαιο είναι αυτό;» Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΠΙΤΣΟΛΗΣ ΤΗΣ ΘΥΜΙΖΕΙ: ο ανθυπολοχαγός: * Εκπαιδεύθηκε σκληρά επί 4ετία, ευρισκόμενος συνεχώς εντός της Στρατιωτικής Σχολής, διάστημα υπερπενταπλάσιο της απλής στρατιωτικής θητείας. * Μετατίθεται, όπως ήδη ανέφερα, υποχρεωτικά. * Θα υποστεί πολλές φορές στην διάρκεια της καριέρας του την «βάσανο» της μετάθεσης. * Δεν επιστρέφει στο σπίτι του το μεσημέρι. * Αξιολογείται συνεχώς και δεσμευτικά για την εξέλιξή του. * Δεν θα αποκτήσει μόνιμη οργανική θέση της επιλογής του μετά από λίγα χρόνια. * Διανυκτερεύει στη μονάδα του πολλές μέρες λόγω υπηρεσιών. * Δεν λαμβάνει άδεια 15 ημερών τα Χριστούγεννα και το Πάσχα. * Δεν λαμβάνει άδεια 2 ή 3 μηνών το καλοκαίρι και μάλιστα όταν οι υπόλοιποι συμμετέχουν στα θρυλικά «μπάνια του λαού» αυτός σβήνει φωτιές, βρίσκεται σε φυλάκια ή συμμετέχει σε πολυήμερες αναγνωρίσεις, ασκήσεις και εκπαιδεύσεις μακριά από το σπίτι του". ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΛΗΦΘΕΙ ΕΝΑ "ΜΠΕΤΟΝΑΡΙΣΜΕΝΟ" ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΜΥΑΛΟ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΣΦΟΔΡΑ ΑΜΦΙΒΑΛΛΩ....

Ρώτησε λοιπόν τον βουλευτή:
«Είπατε ότι είναι λογικό να γίνει αύξηση σε όλους τους ενστόλους. Θέλω να σας ρωτήσω όμως κάτι να μου πείτε πόσο δίκαιο το θεωρείτε: ένας νεοδιόριστος εκπαιδευτικός, όπου και να πάει, στη Σίκινο ή στο Πέραμα ξεκινάει με 776 ευρώ. Μετά από όμως από τις αυξήσεις Δένδια, ένας ανθυπολοχαγός που βγαίνει από τη Σχολή Ευελπίδων στα 23 θα παίρνει 1700 ευρώ. Πόσο δίκαιο είναι αυτό;»

Ο βουλευτής απάντησε:
«…Ο στρατός είναι μια πολύ δύσκολη ιστορία».

Μετά από την απάντηση του βουλευτή, η δημοσιογράφος συνέχισε:
«Ενώ να διδάσκεις παιδιά είναι εύκολο;»

Και συνεχίσθηκε η συνέντευξη και με άλλες πανομοιότυπες ερωτήσεις.

Σχόλια:

• Ξεκινάω με τον όρο «ένστολοι», που δυστυχώς χρησιμοποιείται και από τα κυβερνητικά στελέχη. Δεν είναι γραμματικά λανθασμένος, αλλά είναι γνωστό ότι ενοχλεί ιδιαίτερα τους στρατιωτικούς. Δεν γνωρίζω εάν οι «βαθμοφόροι ένστολοι πρόσκοποι» θα λάβουν τελικά αύξηση.

• Δεν με ικανοποίησε η στάση του βουλευτή, τα επιχειρήματα του οποίου δεν ήταν επαρκή για να δικαιολογήσουν την κυβερνητική απόφαση. Θα έπρεπε η κυβέρνηση να έχει δώσει στους βουλευτές της ικανή επιχειρηματολογία.

• Οι ερωτήσεις της δημοσιογράφου είχαν απλά στόχο να μειώσουν την κυβερνητική απόφαση, αλλά και το έργο των στρατιωτικών.

• Δεν είμαι ειδικός στα οικονομικά θέματα, αλλά πληροφορούμαι από τις σχετικές με το θέμα ιστοσελίδες, ότι η αλήθεια είναι ότι μετά τις αυξήσεις, εφόσον και όταν υλοποιηθούν, ο νέος ανθυπολοχαγός θα αμείβεται με περίπου 1.200 καθαρά (1.186 για την ακρίβεια). Τα 1.700 στα οποία αναφέρεται η δημοσιογράφος είναι τα ακαθάριστα.

• Η δημοσιογράφος επιχειρεί απλά να δημιουργήσει κοινωνικό αυτοματισμό, με τη λογική «γιατί αυτοί και όχι οι άλλοι».

• Βεβαίως το δικαίωμα αυτό το λαμβάνει από τις ατυχείς δηλώσεις υπουργών και βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας, που εμφανίσθηκαν «βασιλικότεροι του βασιλέως».

• Η δημοσιογράφος στην ουσία αμφισβήτησε τον λόγο της αύξησης. Θα μπορούσε για παράδειγμα, αν μη τι άλλο για λόγους στοιχειώδους ευγένειας, να πει: «Δώσατε αυξήσεις στους στρατιωτικούς και σωστά τις δώσατε. Προσφέρουν πολλά κ.λπ. κ.λπ., αλλά θα ήθελα να επισημάνω ….»

• Είναι γεγονός ότι στους «αριστερόστροφους» πολιτικούς, δημοσιογράφους κ.λπ., η λέξη στρατιωτικός προκαλεί αλλεργία. Λες και στην Ρωσία ή την Κίνα ή την πρώην ΕΣΣΔ δεν υπήρχε στρατός.

• Στην ερώτησή της «1.700 ευρώ όμως για να πάρει πρέπει να πάει 55 χρονών και να γίνει Λυκειάρχης ή Γυμνασιάρχης» θα απαντήσω ότι και ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ, στα 60 του, και με απεριόριστες ευθύνες και έργο που δεν περιορίζεται στην υποβολή στοχευμένων ερωτήσεων, πιθανώς λαμβάνει λιγότερα χρήματα από την ίδια, αλλά δεν το κάνουμε θέμα!

• Θα επισημάνω ότι η «δημοκρατική» δημοσιογράφος, καλεσμένη στο πλατό της εκπομπής «Buongiorno» και στην ερώτηση «Με δεξιό θα έκανες ποτέ σχέση;» απάντησε «Εγώ δεν πιστεύω πως τα ετερώνυμα έλκονται. Θέλω ηρεμία στο σπίτι μου. Αν ήταν δημοκράτης, δε θα έλεγα όχι, αλλά δε θα ήταν πρώτη επιλογή», λες και οι δεξιοί δεν είναι δημοκράτες. Αυτό για να αντιληφθούμε πώς ακριβώς σκέφτεται και γιατί υποβάλλει τέτοιες ερωτήσεις.

• Επί της ουσίας της ερώτησής της, ερώτησης παγίδα, δεν υπάρχει απάντηση της μορφής «Σωστό – Λάθος». Δεν συγκρίνονται τα επαγγέλματα – λειτουργήματα μεταξύ τους και δεν θα μπω στον πειρασμό να το πράξω. Κάθε ένα παρουσιάζει τις δικές του δυσκολίες, ιδιαιτερότητες, πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Είναι όλα απαραίτητα και γι΄ αυτό άλλωστε υπάρχουν. Αν δεν χρειάζονταν, θα είχαν καταργηθεί στην πράξη. Άλλωστε είναι πολλά τα επαγγέλματα που σταδιακά καταργούνται.

• Θα επισημάνω ότι ο ανθυπολοχαγός μετατίθεται ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ και χωρίς επιλογή, όπου διαταχθεί. Οι υπόλοιποι «νεοδιόριστοι» έχουν τη δυνατότητα να μην αποδεχθούν την μετάθεση, περιμένοντας «ευνοϊκότερες συνθήκες». Και θα θέσω εδώ για παράδειγμα το γνωστό θέμα των ιατρών, οι οποίοι δεν συμμετέχουν καν στη διαδικασία επιλογής στις «άγονες περιοχές».

• Θα ενημερώσω τέλος την συμπαθή δημοσιογράφο ότι ο ανθυπολοχαγός:
* Εκπαιδεύθηκε σκληρά επί 4ετία, ευρισκόμενος συνεχώς εντός της Στρατιωτικής Σχολής, διάστημα υπερπενταπλάσιο της απλής στρατιωτικής θητείας.
* Μετατίθεται, όπως ήδη ανέφερα, υποχρεωτικά.
* Θα υποστεί πολλές φορές στην διάρκεια της καριέρας του την «βάσανο» της μετάθεσης.
* Δεν επιστρέφει στο σπίτι του το μεσημέρι.
* Αξιολογείται συνεχώς και δεσμευτικά για την εξέλιξή του.
* Δεν θα αποκτήσει μόνιμη οργανική θέση της επιλογής του μετά από λίγα χρόνια.
* Διανυκτερεύει στη μονάδα του πολλές μέρες λόγω υπηρεσιών.
* Δεν λαμβάνει άδεια 15 ημερών τα Χριστούγεννα και το Πάσχα.
* Δεν λαμβάνει άδεια 2 ή 3 μηνών το καλοκαίρι και μάλιστα όταν οι υπόλοιποι συμμετέχουν στα θρυλικά «μπάνια του λαού» αυτός σβήνει φωτιές, βρίσκεται σε φυλάκια ή συμμετέχει σε πολυήμερες αναγνωρίσεις, ασκήσεις και εκπαιδεύσεις μακριά από το σπίτι του.

Ευθύνη της κυβέρνησης, ιδιαίτερα μετά από την ατυχή μνημονιακή περίοδο, είναι να βρει τρόπο και να ικανοποιήσει κάθε εργαζόμενο, διασφαλίζοντας την αξιοπρεπή τουλάχιστον διαβίωση.

Ευθύνη της κυβέρνησης τέλος, αποτελεί η αναγνώριση του έργου των στρατιωτικών, η τίμια αντιμετώπισή τους και η προστασία τους. Είναι ο μόνος κλάδος που δεν μπορεί να διαμαρτυρηθεί. Είναι ο μόνος κλάδος που χωρίς να ευθύνεται, αποτελεί εύκολο στόχο.

Δεσπόζουν αγέρωχα σε κεντρικές λεωφόρους της Αθήνας ή στέκουν παράταιρα στο μοντέρνο τοπίο αποπνέοντας την ατμόσφαιρα μιας άλλης εποχής – βρίσκονται κρυμμένα σε παλιές πολυκατοικίες του κέντρου ή σε πολυσύχναστα δημόσια κτίρια και παρά τα χιλιάδες βλέμματα που έχουν περάσει από πάνω τους, λίγοι γνωρίζουν τι κρύβεται στο εσωτερικό τους. Αγνωστα αρχιτεκτονικά «διαμάντια» της πρωτεύουσας θα αποκαλυφθούν το Σαββατοκύριακο 5 και 6 Απριλίου, καθώς, επί δύο ημέρες, περισσότερα από 70 κτίρια, από τον Πειραιά μέχρι το Μαρούσι, θα ανοίξουν τις πόρτες τους στο κοινό – ορισμένα για πρώτη φορά – ώστε να αφηγηθούν, μέσα από ξεναγήσεις, την ιστορία τους. Ιδιωτικές κατοικίες και ιστορικοί πύργοι, εμβληματικά μέγαρα, ανακαινισμένα διαμερίσματα και ξενοδοχεία, νεοκλασικά κτίρια δημόσιας χρήσης και μοντέρνα συγκροτήματα γραφείων θα «συνομιλήσουν» με τους επισκέπτες με αφορμή το αρχιτεκτονικό τους αποτύπωμα και τον ρόλο που διαδραματίζουν στη διαμόρφωση της φυσιογνωμίας της πόλης. Τις δωρεάν ξεναγήσεις θα πραγματοποιήσουν περισσότεροι από 480 εθελοντές που συμμετέχουν στην πρωτοβουλία Athens Open House, η οποία διοργανώνεται για 11η φορά στην Αθήνα ικανοποιώντας το έντονο ενδιαφέρον που έχει αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια στο ευρύ κοινό για την αρχιτεκτονική. Είναι ενδεικτικό ότι πέρυσι στο πλαίσιο της δράσης πραγματοποιήθηκαν 45.000 επισκέψεις σε κτίρια που άνοιξαν τις πόρτες τους για ένα Σαββατοκύριακο.

 Από "ΤΑ ΝΕΑ"

Ο προϋπολογισμός για την «Ασπίδα του Αχιλλέα» (άμυνα σε πέντε επίπεδα: αντιβαλλιστικό, αντιαεροπορικό, αντιπλοϊκό, ανθυποβρυχιακό, αλλά και αντιdrone) θα κυμανθεί περίπου στα 2,8 δισ. ευρώ και εκτιμάται ότι το μεγαλύτερο σκέλος της (γεωγραφικά) μπορεί να είναι ολοκληρωμένο μέχρι και το 2027. Την ίδια στιγμή γίνονται συζητήσεις και για το μεγαλύτερης εμβέλειας σκέλος με (IRIS-T) τη γερμανική αμυντική βιομηχανία, ενώ για τις μικρότερες αποστάσεις υπάρχουν ήδη κάποιες λύσεις (αντιdrone) που, μάλιστα, αναμένεται να επεκταθούν πέρα από τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου όπου είναι ανεπτυγμένες σήμερα. Μάλιστα, σχεδιάζεται να τοποθετηθούν αντι-drone συστήματα και σε κρίσιμες υποδομές, με πρώτο (πιθανότατα 36) πολλαπλών εκτοξευτών ρουκετών τύπου PULS σχεδιάζει η Αθήνα, με προϋπολογισμό περίπου 700 εκατ. ευρώ. Αξίζει να σημειωθεί ότι στο πλαίσιο των οικονομικότερων λύσεων η Αθήνα σχεδιάζει να προμηθευτεί και αριθμό (πιθανότατα 36) πολλαπλών εκτοξευτών ρουκετών τύπου Puls (της ισραηλινής ELBIT) με έναν προϋπολογισμό περίπου 700 εκατ. ευρώ, τιμή η οποία είναι ευθέως ανταγωνιστική στο σχεδόν διπλάσιο τίμημα που ζητήθηκε για την αναβάθμιση υφισταμένων αντίστοιχων συστημάτων του Στρατού Ξηράς (MLRS m270).

 Από "ΤΑ ΝΕΑ", και....

"ΤΑ ΝΕΑ", κύριο θέμα, 03/04/25

...από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 03/04/25

Ετοιμη στο μεγαλύτερο 

μέρος της μέχρι το 2027 

η «Ασπίδα του Αχιλλέα»

ΤΩΝ ΣΤΑΥΡΟΥ Γ. ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΗ ΝΕΔΟΥ

Ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης δεν εισήλθε χθες σε λεπτομέρειες σε σχέση με τα εξοπλιστικά που θα γίνουν τα επόμενα 12 χρόνια, ωστόσο ορισμένες αποστροφές, αλλά και το γενικό μακροπρόθεσμο πλαίσιο το οποίο περιέγραψε, αναδεικνύουν σε σημαντικό βαθμό πώς περίπου θα αξιοποιηθούν τα περισσότερα από 27 δισ. ευρώ που έχουν προϋπολογιστεί έως το τέλος του 2036.

Είναι ενδιαφέρον, κατ’ αρχάς, ότι ο κ. Μητσοτάκης επέλεξε να κάνει ονομαστική αναφορά μόνο στο Ισραήλ, σε σχέση μάλιστα με την αντιπυραυλική προστασία. Οπως είπε, η Ελλάδα διαθέτει Patriot, ωστόσο η σημερινή ζήτηση μπορεί να απελευθερώσει κάποιο νέο σύστημα έπειτα από τέσσερα έως πέντε χρόνια. «Οι ευρωπαϊκές δυνατότητες είναι περιορισμένες, το Ισραήλ είναι μια χώρα με την οποία έχουμε στρατηγική συμμαχία και ενδεχομένως μπορεί πιο γρήγορα να μας παρέχει τέτοιες δυνατότητες», είπε ενδεικτικά ο κ. Μητσοτάκης, ουσιαστικά φωτογραφίζοντας τις συζητήσεις που υπάρχουν για την προμήθεια του συστήματος μέσης εμβέλειας Barak της εταιρείας ΙΑΙ, η οποία, υπενθυμίζεται, έχει πλέον παρουσία και στην Ελλάδα (έχει εξαγοράσει προ περίπου δύο ετών την Intracom Defense) για τον ελληνικό «θόλο».

Οπως η «Κ» έχει έγκαιρα αποκαλύψει, ο προϋπολογισμός για την «Ασπίδα του Αχιλλέα» (άμυνα σε πέντε επίπεδα: αντιβαλλιστικό, αντιαεροπορικό, αντιπλοϊκό, ανθυποβρυχιακό, αλλά και αντιdrone) θα κυμανθεί περίπου στα 2,8 δισ. ευρώ και εκτιμάται ότι το μεγαλύτερο σκέλος της (γεωγραφικά) μπορεί να είναι ολοκληρωμένο μέχρι και το 2027. Την ίδια στιγμή γίνονται συζητήσεις και για το μεγαλύτερης εμβέλειας σκέλος με (IRIS-T) τη γερμανική αμυντική βιομηχανία, ενώ για τις μικρότερες αποστάσεις υπάρχουν ήδη κάποιες λύσεις (αντιdrone) που, μάλιστα, αναμένεται να επεκταθούν πέρα από τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου όπου είναι ανεπτυγμένες σήμερα. Μάλιστα, σχεδιάζεται να τοποθετηθούν αντι-drone συστήματα και σε κρίσιμες υποδομές, με πρώτο (πιθανότατα 36) πολλαπλών εκτοξευτών ρουκετών τύπου PULS σχεδιάζει η Αθήνα, με προϋπολογισμό περίπου 700 εκατ. ευρώ.

Αξίζει να σημειωθεί ότι στο πλαίσιο των οικονομικότερων λύσεων η Αθήνα σχεδιάζει να προμηθευτεί και αριθμό (πιθανότατα 36) πολλαπλών εκτοξευτών ρουκετών τύπου Puls (της ισραηλινής ELBIT) με έναν προϋπολογισμό περίπου 700 εκατ. ευρώ, τιμή η οποία είναι ευθέως ανταγωνιστική στο σχεδόν διπλάσιο τίμημα που ζητήθηκε για την αναβάθμιση υφισταμένων αντίστοιχων συστημάτων του Στρατού Ξηράς (MLRS m270).

Ο κ. Μητσοτάκης δεν παρέλειψε να αναφερθεί στα προγράμματα της εν συνεχεία υποστήριξης (Follow On Support) διαφόρων οπλικών συστημάτων που κατά προτεραιότητα έχουν επιλεγεί από την κυβέρνηση. Μάλιστα, ο πρωθυπουργός αναφέρθηκε συγκεκριμένα στα μεταγωγικά αεροσκάφη C-130 και C-27, τα οποία, όπως είπε, έχουν πλέον αυξημένη διαθεσιμότητα. Συγκεκριμένα ανέφερε ότι είναι διαθέσιμα έξι C-130 και έξι C-27, αριθμοί σημαντικά υψηλότεροι σε σύγκριση με εκείνους που καταγράφονταν πριν από έναν χρόνο. 

Δεδομένου ότι κατά την περίοδο πριν από το 2020 οι Ενοπλες Δυνάμεις βρέθηκαν πολύ συχνά αντιμέτωπες με υπερβολικά χαμηλές διαθεσιμότητες αρκετών κρίσιμων συστημάτων (μεταγωγικών αλλά και μαχητικών αεροσκαφών, ελικοπτέρων, μονάδων επιφανείας κ.λπ.), η κυβέρνηση σε συνεργασία με τα γενικά επιτελεία κρίνει ότι οι συμφωνίες εν συνεχεία υποστήριξης είναι κομβικής σημασίας.

Ολα τα παραπάνω συνδέονται και με μια ακόμη λογική. Αυτή της συμμετοχής της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας, είτε αυτής που αφορά τα μεγάλα συστήματα είτε του οικοσυστήματος των startups εταιρειών, που επιχειρεί να φέρει σε επαφή με τις ανάγκες των επιτελείων το Ελληνικό Κέντρο Αμυντικής Καινοτομίας (ΕΛΚΑΚ).

Μέρος των πόρων που υπολείπονται έχει ήδη προϋπολογιστεί για την αγορά των πρώτων 20 F-35, των όπλων τους και της μετατροπής της Αεροπορικής Βάσης της Ανδραβίδας σε «φωλιά» των μαχητικών πέμπτης γενιάς. Το κόστος αυτό αγγίζει περίπου τα 4,6 δισ. ευρώ. Επιπλέον, τα επόμενα χρόνια θα υλοποιηθούν οι δαπάνες για τη νέα στολή μαχητή (περίπου 200 εκατ. ευρώ). Και, βεβαίως, η πλέον σημαντική συζήτηση αφορά την ανανέωση του στόλου του Πολεμικού Ναυτικού με μονάδες πέρα από τις τρεις FDI που ήδη ναυπηγούνται στο Λοριάν της Γαλλίας. Υπενθυμίζεται ότι ήδη υπάρχουν συζητήσεις με τους Γάλλους, αλλά και τους Ιταλούς, ενώ στα τέλη της δεκαετίας αναμένεται να ανοίξει ξανά η συζήτηση για νέα υποβρύχια.