Για την Εκκλησία μας, που τόσο πολύ κατηγορήθηκε για σκοταδισμό, ανοίγουν τώρα νέες ποιμαντικές προκλήσεις. Ομως, δεν μας φοβίζουν, διότι η Εκκλησία δεν φοβάται να μαρτυρήσει την αλήθεια. Οι δύο πυλώνες Της, ο λόγος του Ευαγγελίου και η λειτουργική εφαρμογή του μέσα από τη μακραίωνη δισχιλιετή παράδοση αποτελούν τα δύο βασικά Της εχέγγυα, τη δεξαμενή εμπειριών και γνώσεων, έτσι ώστε να βρει απαντήσεις, τρόπους και διεξόδους. Η Εκκλησία ενώνει και δεν χωρίζει. Είναι μάνα στοργική και επιθυμεί τη σωτηρία όλων. Αυτός είναι ο σκοπός της υπάρξεώς Της. Και το κάνει αυτό άδολα και ανιδιοτελώς....

Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

                                                          "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 18/02/24

Τί μέλλει γενέσθαι;

Του μητροπολίτου Νέας Ιωνίας, Φιλαδελφείας,
Ηρακλείου και Χαλκηδόνος ΓΑΒΡΙΗΛ


Οταν χάραζα τις παρακάτω σκέψεις βρισκόταν ήδη σε εξέλιξη η διεξοδική συζήτηση για το σχέδιο νόμου του πολιτικού γάμου των ατόμων του ιδίου φύλου μέσα στον «ναό της Δημοκρατίας», στη Βουλή των Ελλήνων. Αισθάνθηκα και αισθάνομαι βαθύ προβληματισμό. Είναι άραγε από σήμερα η χώρα μας πιο δημοκρατική; Οδεύει περισσότερο προς την εξέλιξη και την πρόοδο; Λειτουργεί πιο συμπεριληπτικά για όλες τις μειονότητες;

Είναι πολλά τα ερωτήματα που προκύπτουν. Το σίγουρο είναι πως το θέμα αυτό τώρα ανοίγει πραγματικά, ενώ δημιουργεί περισσότερες προκλήσεις για όλους και προς όλους τους θεσμούς.

Το διάστημα των δεκαπέντε ημερών που δόθηκε στον διάλογο και στην έκφραση απόψεων από κάθε φορέα αποδείχθηκε πάρα πολύ μικρό. Θα έλεγα μάλιστα καταστροφικά επικίνδυνο, αφού η ελληνική κοινωνία δεν κατάφερε να σχηματίσει πλήρη εικόνα. Από την άλλη, δεν αμβλύνθηκαν αντιδράσεις και, κυρίως, δεν επετεύχθη να μη διαταραχθεί η πολυπόθητη κοινωνική συνοχή.

Θεωρώ πως τώρα αρχίζουν τα πραγματικά προβλήματα. Κυρίως στον τρόπο με τον οποίο θα εφαρμοστεί ο νόμος αυτός και στο κατά πόσον θα γίνει αποδεκτός από όλα τα κοινωνικά στρώματα. Πολύ φοβούμαι ότι το «θηρίο» της Ακροδεξιάς θα βρει και πάλι τροφή.

Ανησυχώ για τις νεότερες γενιές, που θα αναρωτηθούν αν πραγματικά είναι αυτή η Δύση που θέλουμε να ανήκουμε.

Αναμφίβολα, ένα από τα μεγαλύτερα προνόμια της χώρας μας είναι ότι συνδυάζει Ανατολή και Δύση σε απόλυτη αρμονία και ισορροπία. Το ελληνικό πνεύμα μπορεί να υπηρετεί και να διαλέγεται τόσο με τη μία, όσο και με την άλλη παράδοση. Βρισκόμαστε στο κέντρο, και η θέση μας αυτή μπορεί να συμβάλει αποφασιστικά στις όποιες παρεκτροπές του δυτικού κόσμου που αφορούν τον σεβασμό της αξίας του ανθρωπίνου προσώπου. Η Δύση, άλλωστε, δεν συγκροτείται χωρίς τον ελληνικό πολιτισμό και χωρίς τη χριστιανική πίστη.

Εμείς είμαστε ο φορέας του οικουμενικού ελληνισμού, που μέσα από την παιδεία και τον πολιτισμό μας μπορούμε να είμαστε πάντα καινοτόμοι και πρωτοπόροι. Να διαλεγόμαστε και να ενσωματώνουμε μεταμορφωτικά κάθε τι ξένο και καινοφανές.

Δεν μπορώ, συνεπώς, να δεχθώ πως ο νόμος για τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας είναι μέτρο δυτικού πνεύματος ή, αντίθετα, ανατολίτικου.

Σεβόμαστε τις μειονότητες, αφού και εκείνες θα μπορούν να σεβαστούν τις πλειοψηφίες.

Για την Εκκλησία μας, που τόσο πολύ κατηγορήθηκε για σκοταδισμό, ανοίγουν τώρα νέες ποιμαντικές προκλήσεις. Ομως, δεν μας φοβίζουν, διότι η Εκκλησία δεν φοβάται να μαρτυρήσει την αλήθεια.

Οι δύο πυλώνες Της, ο λόγος του Ευαγγελίου και η λειτουργική εφαρμογή του μέσα από τη μακραίωνη δισχιλιετή παράδοση αποτελούν τα δύο βασικά Της εχέγγυα, τη δεξαμενή εμπειριών και γνώσεων, έτσι ώστε να βρει απαντήσεις, τρόπους και διεξόδους. Η Εκκλησία ενώνει και δεν χωρίζει. Είναι μάνα στοργική και επιθυμεί τη σωτηρία όλων. Αυτός είναι ο σκοπός της υπάρξεώς Της. Και το κάνει αυτό άδολα και ανιδιοτελώς.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά τον μακαριστό μητροπολίτη γέροντα Εφέσου Χρυσόστομο Κωνσταντινίδη να λέγει: «Στην Εκκλησία και για Αυτήν δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Η ζωντανή Της πορεία νοηματοδοτεί πάντα το έργο και την αποστολή Της».

Με αυτό το πνεύμα, λοιπόν, θα πορευθούμε. Με αυτό το πνεύμα θα στηρίξουμε τις νέες ανισότητες που θα προκύψουν από τον νέο αυτό νόμο. Με αυτό το πνεύμα θα στηρίξουμε τους ανθρώπους που θα γίνουν πεδία βίας και εκφοβισμού από τους κάθε λογής δικαιωματιστές. Με αυτό το πνεύμα θα στηρίξουμε τα παιδιά μας, όλα τα παιδιά, κι εκείνα που σε λίγα χρόνια θα εκφράσουν με οργή την απορία, «εμάς γιατί δεν μας ρωτήσατε;». Με αυτό το πνεύμα θα συμβάλουμε στη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής και θα ανακόψουμε και πάλι την αναπόφευκτη ανοδική πορεία της Ακροδεξιάς.

Γιατί για την Εκκλησία δεν υπάρχουν αδιέξοδα!