Αυτός ήταν ο αντιναύαρχος (μηχανικός - ναυπηγός) Π.Ν. ε.α. Δημήτριος Ανδριτσόπουλος. Μας άφησε πλήρης ημερών, γεννήθηκε το 1927, αλλά με πλήρη πνευματική διαύγεια, ενδιαφερόμενος και ενήμερος πλήρως για όλες τις τεχνολογικές εξελίξεις, μέχρι την ημέρα του θανάτου του. Τα τελευταία χρόνια έχοντας χάσει σε μεγάλο ποσοστό την όρασή του, αξιοποιώντας σαν έφηβος την ηλεκτρονική τεχνολογία, χρησιμοποιούσε ένα τάμπλετ στο οποίο μεγεθύνοντας τα κείμενα μπορούσε να τα διαβάζει, ώστε να ενημερώνεται. Η προσφορά του στο Πολεμικό Ναυτικό και την πατρίδα δεν περιγράφεται σε μία επιστολή. Ενα μόνο θα πω ότι είχε ασχοληθεί με όλα τα εξοπλιστικά προγράμματα και τις συμβάσεις του Π.Ν. για ναυπηγήσεις, προσκτήσεις και παραλαβές νέων μονάδων του Π.Ν. από τη δεκαετία του 1960 μέχρι σχεδόν τις ημέρες μας (ναυπήγηση υποβρυχίων τύπου 214). Ως πλωτάρχης, υπηρετών στην Επιθεώρηση Εμπορικών Πλοίων δεν είχε υπογράψει να δοθεί παράταση άδειας αξιοπλοϊμότητας στο «Ηράκλειον», μη υποκύψας σε παρακλήσεις και πιέσεις...

Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" (φύλλο 28/02/24)

Αλλά δυστυχώς, όπως επεσήμανε στη στήλη του στην «Κ» ο Τάκης Θεοδωρόπουλος, η αρχαία γλώσσα, την οποία ο κορυφαίος ποιητής της Ρωσίας Αλέξανδρος Πούσκιν είχε χαρακτηρίσει «η ουράνιος γλώσσα», δεν φαίνεται στην εποχή μας να γοητεύει τους Ελληνες...

Ετσι, σαν παραμυθία, παραθέτω τις «ειδήσεις» του παρελθόντος, τις αναφερόμενες στη γλώσσα για την οποίαν ελέχθη από τον Ρωμαίο ρήτορα Κικέρωνα: «Ει θεοί διαλέγονται, την των Ελλήνων γλώττη χρώνται».

ΩΡΑ, 2.4.1883 – Εις την Βουλήν της Ουγγαρίας συζητουμένου νομοσχεδίου περί μέσης εκπαιδεύσεως ηγέρθη το ζήτημα εάν η ελληνική δέον να διδάσκηται όπως και η λατινική εις τα Γυμνάσια. Η συζήτησις αύτη διήρκεσεν επί τρεις όλας ημέρας, η δε Βουλή απεφήνατο υπέρ της διδαχής της ελληνικής διά πλειοψηφίας 63 ψήφων.

ΗΛΙΟΣ, 11.6.1897 – Ο γνωστός ιατρός κ. Πύρλας συνέστησε ομήγυριν (σύλλογος) υπό τον τίτλον «φιλολογική ομήγυρις» προς εξάσκησιν των εαυτής μελών εις το λαλείν και γράφειν την αρχαίαν ελληνικήν γλώσσαν. Τοιούτος σύλλογος είχε συσταθή κατά την αρχήν του παρόντος αιώνος εν Κυδωνίαις, εις τον οποίον δεν εγίνετο τις δεκτός πριν ή αλλάξει το ίδιον βαπτιστικόν όνομα δι’ αρχαίου ελληνικού. Του συλλόγου τούτου μέλος ήτο ο αείμνηστος φιλέλλην Αμβρόσιος Φιρμίνος Διδότος, μετονομασθείς Ανάχαρσις. [...] Παραθέτω επίσης και το λεχθέν από τον ερημίτη της Λήμνου, τον ομηρικό ήρωα Φιλοκτήτη, ο οποίος στην ομώνυμη τραγωδία του Σοφοκλέους, όταν μετά από χρόνια άκουσε από τους παλιούς συντρόφους την ελληνική γλώσσα, ανεφώνησε: «Ω φίλτατον φώνημα»...

Και σαν αιθεροβάμων, έχω την κρυφή και μεγάλη ελπίδα ν’ αποκτήσει η αρχαία ελληνική γλώσσα την παλιά της αίγλη, που ήταν κατά τον μέγιστο ποιητή της νεότερης διασποράς, τον Αλεξανδρινό Κ. Καβάφη, «εν λόγω ελληνικώ, που είναι ο φορεύς της φήμης».

ΑΝΤΩΝΗΣ Ν. ΒΕΝΕΤΗΣ

 Μοναστηράκι Δωρίδος

Και αυτός ήταν ο αντιναύαρχος (μηχανικός - ναυπηγός) Π.Ν. ε.α. Δημήτριος Ανδριτσόπουλος. Μας άφησε πλήρης ημερών, γεννήθηκε το 1927, αλλά με πλήρη πνευματική διαύγεια, ενδιαφερόμενος και ενήμερος πλήρως για όλες τις τεχνολογικές εξελίξεις, μέχρι την ημέρα του θανάτου του.

Τα τελευταία χρόνια έχοντας χάσει σε μεγάλο ποσοστό την όρασή του, αξιοποιώντας σαν έφηβος την ηλεκτρονική τεχνολογία, χρησιμοποιούσε ένα τάμπλετ στο οποίο μεγεθύνοντας τα κείμενα μπορούσε να τα διαβάζει, ώστε να ενημερώνεται.

Η προσφορά του στο Πολεμικό Ναυτικό και την πατρίδα δεν περιγράφεται σε μία επιστολή. Ενα μόνο θα πω ότι είχε ασχοληθεί με όλα τα εξοπλιστικά προγράμματα και τις συμβάσεις του Π.Ν. για ναυπηγήσεις, προσκτήσεις και παραλαβές νέων μονάδων του Π.Ν. από τη δεκαετία του 1960 μέχρι σχεδόν τις ημέρες μας (ναυπήγηση υποβρυχίων τύπου 214).

Ως πλωτάρχης, υπηρετών στην Επιθεώρηση Εμπορικών Πλοίων δεν είχε υπογράψει να δοθεί παράταση άδειας αξιοπλοϊμότητας στο «Ηράκλειον», μη υποκύψας σε παρακλήσεις και πιέσεις.

Είχα την τύχη και την τιμή να υπηρετήσω υπό τας διαταγάς του, κατά την εκπαίδευση και παραλαβή των ελικοπτέρων ΑΒ-212 ASW το 1978-79 από την Ιταλία. Η εμπειρία μου από αυτή τη συνεργασία θα μου μείνει αξέχαστη.

Η λιτότητά του, η συμπεριφορά του και η ευγένειά του ήσαν παροιμιώδεις. Σε όλους τους υφισταμένους του μιλούσε στον πληθυντικό προτάσσοντας το «κύριε».

Η μεγάλη του αγάπη ήταν ο Μόλυβος της Λέσβου, στον οποίο έβρισκε, ειδικά το καλοκαίρι, την ηρεμία του και την ψυχική του γαλήνη. Με τη βοήθεια των τριών αγαπημένων του ανιψιών, οι οποίες κάθε χρόνο διοργανώνουν το μουσικό φεστιβάλ Μολύβου, παρ’ όλες τις δυσκολίες της όρασής του και της κινητικότητάς του, είχε τη χαρά να πάει και το περασμένο καλοκαίρι, για τελευταία δυστυχώς φορά. Δεν θα επεκταθώ άλλο. Εσβησε ένα λαμπρό αστέρι που προσέφερε μεγάλες υπηρεσίες στο ναυτικό μας και την πατρίδα και απετέλεσε παράδειγμα προς μίμηση για τους νεωτέρους του αξιωματικούς. Αιωνία σου η μνήμη σεβαστέ μας Ναύαρχε.

ΥΓ.: Θα πρότεινα στους αγαπητούς αναγνώστες να αναζητήσουν περισσότερες λεπτομέρειες για τον ναύαρχο στο Διαδίκτυο. 

ΜΑΤΘΑΙΟΣ Μ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ,

 Πλοίαρχος Π.Ν. ε.α.