"...Επιλογή ρητορικής επικίνδυνη, διχαστική, μικροκομματικής έμπνευσης και επιδίωξης και πάντως πέραν των ορίων που προβλέπονται για τη θέση του Πρωθυπουργού. Από μία άποψη ο κ. Τσίπρας κάνει ένα σοβαρό λάθος. Οχι απλώς κατηγοριοποιεί για μία ακόμη φορά τη βία σε καλή και κακή, αλλά αποφεύγει να κάνει καν τη σκέψη: γιατί συμβαίνουν όλα αυτά και τόσο συχνά; Μήπως κάτι έχει πάει στραβά σε αυτήν τη χώρα, την οποία αυτός κυβερνά εδώ και τριάμισι χρόνια και μήπως γι’ αυτό έχει κάποια ευθύνη; Μήπως ο διχασμός, η στρατηγική του επιλογή, έχει επιφέρει αποτελέσματα μη αναστρέψιμα;..."

Από το site "Protagon" και "ΤΑ ΝΕΑ"

ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ ΚΩΒΑΙΟΥ

Φαίνεται ότι ο Πρωθυπουργός έχει πλέον απασφαλίσει. Η κορυφαία στρατηγική του επιλογή, το δημοψήφισμα του 2015, με την οποία οι Ελληνες μετρήθηκαν, χωρίστηκαν και έκτοτε πετροβολούν ο ένας τον άλλον, υπηρετείται στο έπακρον και με αυτήν θα πορευτεί ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ στον δρόμο προς τις εκλογές.

Ο επικεφαλής του κόμματος που έστηνε λαϊκά δικαστήρια, νομιμοποιούσε τη φραστική και σωματική βία δικαιολογώντας την ως προϊόν αγανάκτησης, μοιραζόταν την πλατεία με τη Χρυσή Αυγή και τους ακραίους εν γένει, κατηγόρησε τη Δευτέρα με τον πιο επίσημο τρόπο τη ΝΔ για τον ξυλοδαρμό του Γιάννη Μπουτάρη το προηγούμενο Σάββατο.


Τα «ναι μεν, αλλά» της βίας
Πατήστε εδώ

Ο κ. Τσίπρας, ο κήρυκας του «εμείς ή αυτοί», είπε μεταξύ άλλων στη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου: «Ποιοι έχουν ανακηρύξει τον εαυτό τους εργολάβο του έθνους και επικηρύσσουν εκείνους που σκέφτονται και πράττουν διαφορετικά; Ποιοι, με δυο λόγια, με τον πιο επίσημο τρόπο, ανοίγουν το δρόμο στη βία;

»Ξέρουμε όλοι, ποιοι. Και δεν πρόκειται για μεμονωμένες περιπτώσεις – κάποιος δήμαρχος, ή πρώην περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας της ΝΔ. Εδώ πρόκειται για ένα συμπαγές, σκοτεινό, και ακραίο τμήμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Με έκφραση στα κορυφαία όργανά της. Δεν θέλω να πω τίποτε παραπάνω».

Επιλογή ρητορικής επικίνδυνη, διχαστική, μικροκομματικής έμπνευσης και επιδίωξης και πάντως πέραν των ορίων που προβλέπονται για τη θέση του Πρωθυπουργού.

Από μία άποψη ο κ. Τσίπρας κάνει ένα σοβαρό λάθος. Οχι απλώς κατηγοριοποιεί για μία ακόμη φορά τη βία σε καλή και κακή, αλλά αποφεύγει να κάνει καν τη σκέψη: γιατί συμβαίνουν όλα αυτά και τόσο συχνά;

Μήπως κάτι έχει πάει στραβά σε αυτήν τη χώρα, την οποία αυτός κυβερνά εδώ και τριάμισι χρόνια και μήπως γι’ αυτό έχει κάποια ευθύνη;

Μήπως ο διχασμός, η στρατηγική του επιλογή, έχει επιφέρει αποτελέσματα μη αναστρέψιμα;

Από μία άλλη άποψη γνωρίζει πολύ καλά τι συμβαίνει, αλλά βρίσκει ευκαιρία να το ρίξει στο τσάμικο.

Ξέρει πολύ καλά ότι με τη Χρυσή Αυγή παρέα και συνοδοιπόρο έριξαν την κυβέρνηση το 2014 με πρόφαση την προεδρική εκλογή.

Ξέρει πολύ καλά ότι η χρυσαγίτικη οργή συνέπλευσε με την αριστεροσύνη στο μπάχαλο που δημιουργήθηκε στην Αθήνα από το 2010 κι έπειτα.

Ξέρει επίσης πολύ καλά ότι χρυσαυγίτες, ακραίοι, μπαχαλάκηδες και άλλοι διαμόρφωσαν το 62% του ΟΧΙ και χόρευαν παρέα τσάμικα στο Σύνταγμα.

Τώρα ο κ. Τσίπρας επιλέγει έναν δρόμο χωρίς επιστροφή. Και όλοι μπορούμε να είμαστε βέβαιοι για το πόσο κανονικός θα είναι ο δρόμος προς τις κάλπες…

"ΤΑ ΝΕΑ", 21/05/18

"ΤΑ ΝΕΑ", 21/05/18

ΤΟ "ΝΑΙ ΜΕΝ ΑΛΛΑ"

ΑΠΟ ΤΣΙΠΡΑ ΤΟΤΕ...

Βλέποντας όσα συνέβησαν στη Θεσσαλονίκη, στην εκδήλωση των ποντιακών σωματείων, με θύμα τον δήμαρχο Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη, ανέσυρα έναν μικρό τόμο που κυκλοφόρησε το 2010. Τίτλος του: «Η πολιτική βία είναι πάντοτε φασιστική». Ηταν η εποχή της «καλής» βίας της αντιμνημονιακής «αγανάκτησης», στο όνομα της οποίας έκαναν καριέρες μερικοί καλοί άνθρωποι - πολλούς τους συναντάμε σήμερα στη Βουλή, στην κυβέρνηση και στο κράτος.

Στο βιβλιαράκι εκείνο έγραφαν αριστεροί, δικαιωματιστές, αναρχικοί, εκσυγχρονιστές. Φωνή βοώντος. Ο μετέπειτα Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στις 8 Ιουλίου 2011 έλεγε: «Καταδικάζουμε τη βία, αλλά αντιλαμβανόμαστε την αγανάκτηση όλων εκείνων που αντιδρούν βίαια απέναντι στη βία του Μνημονίου». Τον Οκτώβριο του 2011, προπηλακίστηκε στην εθνική εορτή ο τότε πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας από συριζαίους και άλλους υπερπατριώτες. Και μερικά χρόνια αργότερα, ο κυβερνητικός εταίρος Πάνος Καμμένος προέτρεπε δημοσίως «λιντσάρετε τον Πάχτα», προτροπή την οποία το δικαστήριο εξέλαβε ως συμβολική, γι' αυτό και τον αθώωσε.
Τσίπρας και Καμμένος βρέθηκαν στην κυβέρνηση μέσω των «αγανακτισμένων». 

Αγανακτισμένος ήταν και ο χρυσαυγίτης τραμπούκος Ηλίας Κασιδιάρης, που βιαιοπράγησε κατά της βουλευτού του ΚΚΕ Λιάνας Κανέλλη σε τηλεοπτικό live. Είπαν, πολλοί, τότε, που την αντιπαθούσαν, ότι «καλά της έκανε». Πολλοί δηλαδή δικαιολόγησαν τη μάτσο βία ενός ριζοσπάστη εθνικιστή - που μιλούσε στην αντιδυτική, αντιδημοκρατική καρδιά τους.
Για τους τραμπούκους που επιτέθηκαν στον Μπουτάρη, υποτίθεται, από ιερή πατριωτική αγανάκτηση, την αγανάκτηση που τους είχαν εμφυσήσει οι ηγεσίες των σωματείων - οργανωτών της εκδήλωσης, βρέθηκαν επίσης πολλοί να πουν ότι «καλά του έκαναν». Ορισμένοι ανέβηκαν στο κύμα όσων διεκδικούν το μονοπώλιο του πατριωτισμού. Υπάρχουν και μερικοί απροσδόκητοι υπερασπιστές της βίας, όπως π.χ. ο δήμαρχος Καμπόσος του Αργους, που εκλέγεται με τη ΝΔ και είναι μέλος της ΠΕ του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Τι σημείωσε ο πολιτικός απατεών, που ισχυρίζεται ότι ο Μέγας Αλέξανδρος είναι Αργείος; «Αυτή είναι η μοίρα των ΠΡΟΔΟΤΩΝ» έγραψε στο Twitter (μετά σαν κότα είπε ότι του το έγραψαν άλλοι). Ελπίζω ότι ήδη θα έχει πάρει την άγουσα από το κόμμα του.


Κλείνω το απελπισμένο αυτό σημείωμα με ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλιαράκι που σας έλεγα στην αρχή: «Η πολιτική βία είναι πάντοτε φασιστική, όποια φενακισμένη ηθική τάξη (εθνική, θρησκευτική, φυλετική, πολιτική, κρατική, επαναστατική) και αν υπηρετεί [...]. Κάθε πολιτική πρόταση που θεωρεί τη βία αναγκαίο κακό προβλέπει για τους υποστηριχτές της την πειθαναγκαστική υποταγή στην κτηνωδία [...]».