"...Γίνεται κάπως φανερό πως αυτές οι εκλογές δεν ήταν μια τυπική ήττα για κάποιους, αλλά μια βαριά ιδεολογική, ηθική και πνευματική ήττα - καταρχήν διότι σε λίγο θα αρχίσουνε πιθανώς και οι διεργασίες για το νέο κόμμα, που μάλλον δεν θα έχει σχέση με καμιά Αριστερά (πότε είχε;), αλλά θα είναι ένα κόμμα με πατερούλη - πωλητή, όπως αυτούς που έχουνε οι πολυεθνικές στο marketing. Το ίδιο πράγμα θα συμβεί - ή όπως στο Χόλιγουντ όπου κάποτε έφτιαχναν ταινίες με σενάριο προσαρμοσμένο στον ζεν πρεμιέ. Και είναι λογικό, εφόσον οι ιδέες, ως προείπαμε, το αφήγημα, οι ιδεολογίες τελείωσαν. Ο Τσιπρισμός ενδέχεται να είναι το τελευταίο στάδιο του σοσιαλισμού, όπως εξάλλου είχε προβλέψει επακριβώς και ο Χέγκελ..."

Από "ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ"

"ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", 24-25/08/19

ΠΡΟΑΣΤΙΑΚΟΣ,
του Γιώργου Σκαμπαρδώνη


Αυγούστου μοναρχήσαντος δεν ήμασταν για πουθενά. Η λύση: κάτσε σπίτι και βλέπε τα λεφούσια να επιτίθενται στις ακτές και στα βουνά, στάσου μακριά απ' τα συμπεθέρα μπιτς και τις πηγμένες παραλίες όπου επικρατούσε το «πάρ' το πόδι σου απ' το στόμα μου». Με τόση μαζική και στανική ευτυχία δεν υπήρχε τόπος για διακοπές πραγματικές, για ησυχία και (φυσιολατρική) προσευχή - σκέψου δηλαδή να είχες πάει στην Εύβοια, στη Σαμοθράκη, στη Σαντορίνη ή στη Μύκονο για να ηρεμήσεις. Θα γύριζες με τα νεύρα σου συρματόσκοινα και χαρμανιασμένος για ψυχανάλυση.

Δεν πειράζει, θα ησυχάσουμε τώρα που σιγά σιγά και ύπουλα θα μπει το μειλίχιο φως του Σεπτεμβρίου. Για έναν μήνα όλες οι παραλίες θα είναι ιδανικές - ε, μετά θα αρχίσει το γλέντι: όσοι ψήφισαν Κουντουρά, Παπαχριστόπουλο και Νοτοπούλου, αφού πιούνε ένα Νοτοπόλιταν (χωρίς γλυκάνισο), μετά θα βγούνε στους δρόμους εξαγριωμένοι να εκφράσουν τη βαθιά επαναστατική τους ορμή. Θα έχουμε, λέει, θερμό φθινόπωρο - πάρτε από τώρα ανεμιστήρες.

Η πρόβλεψη προκαλεί μια κάποια θυμηδία. Γιατί; Διότι μετά τις εκλογές οποιαδήποτε άποψη που θυμίζει παλιά αριστεριλίκια και κλισέ φέρνει ανία αβάσταχτη και αίσθηση déjà vu. Σαν να ακούς παλιό κακόγουστο ανέκδοτο. Ηδη η αντιπολίτευση που άρχισε να γίνεται είναι γηραλέα, αναπαραγωγή κραυγών απ' το τετελεσμένο παρελθόν και στερεότυπα άλλων εποχών. Να βαριέται κανείς ατελείωτα.

Και αυτό διότι δεν υπάρχει, πια, κανένα αφήγημα. Τίποτε - ούτε καν μύθος του Αισώπου. Η επάρατος Δεξιά που περιέγραφαν ως αποφώλιο τέρας για να τρομάξουν τους αφελείς και τα κατεστραμμένα μυαλά, δεν φάνηκε ακόμα απ' τη γωνία. Το ΔΝΤ δεν προέκυψε, δεν δουλεύουμε πια όλοι εφτά μερόνυχτα τη βδομάδα ανελλιπώς. Και δεν νιώθω να μου ρουφάει τα αιμοσφαίρια με καλαμάκι κανένας Αδωνις, ούτε με έχουνε πάει ακόμα φυλακή που, εν πάση περιπτώσει, θα ήταν κάποια περιπέτεια που θα την πουλούσα αργότερα ως αντίσταση ή θα 'γραφα κανένα επικολυρικό βιβλίο.

Τίποτε. Η Δεξιά μάς έχει απογοητεύσει, διότι, με τόση αριστερή προπαγάνδα, περιμέναμε κι εμείς έντρομοι να ρθεί ο Ορμπαν, να 'ρθεί ο Πινοτσέτ (όπως έλεγαν), να 'ρθεί η αυταρχία, τα μαστίγια και οι φυλακές, η μείωση του μεροκάματου. Να στραγγιχτεί ο μόχθος του λαού, να ρουφηχτεί ο ιδρώτας με αναρρόφηση, να ξαναμπούμε στα Μνημόνια και να μας πάρουνε τις συντάξεις απ' την τσέπη με ριφιφί. Τίποτε απ' όλα αυτά δεν συνέβη. Ακόμα τουλάχιστον. Ωστόσο εμείς περιμένουμε ότι η Κουντουρά ως αριστερή άποψη, και ο Παπαχριστόπουλος ως λενινιστική αντίληψη, τελικά θα δικαιωθούν. Η Νοτοπούλου ακόμα δεν θυμήθηκε την παλιά μας τέχνη κόσκινο, δηλαδή τα δεν-πληρώνω και τις επιδρομές στα διόδια, αλλά θα συμβεί κι αυτό - ήδη οι γόβες ετοιμάζονται. Εχετε υπομονή.



Επειτα είναι λογικό το ότι η επανάσταση θα καθυστερήσει κάπως, εφόσον ο λαός δεν είχε την οξυδέρκεια να εκλέξει τον εμπνευσμένο μαρξιστή και τιμητή του Μπελογιάννη, τον Τέρενς, οπότε χωρίς αυτόν η παγκόσμια εξέγερση, κατά την οποία ο λαός δεν έχει να χάσει παρά μόνο τις αλυσίδες του, θα αργοπορήσει κατά τι. Επιδείξτε καρτερία. Εσετ' ήμαρ.

Ολα αυτά σημαίνουν και γίνεται κάπως φανερό πως αυτές οι εκλογές δεν ήταν μια τυπική ήττα για κάποιους, αλλά μια βαριά ιδεολογική, ηθική και πνευματική ήττα - καταρχήν διότι σε λίγο θα αρχίσουνε πιθανώς και οι διεργασίες για το νέο κόμμα, που μάλλον δεν θα έχει σχέση με καμιά Αριστερά (πότε είχε;), αλλά θα είναι ένα κόμμα με πατερούλη - πωλητή, όπως αυτούς που έχουνε οι πολυεθνικές στο marketing. Το ίδιο πράγμα θα συμβεί - ή όπως στο Χόλιγουντ όπου κάποτε έφτιαχναν ταινίες με σενάριο προσαρμοσμένο στον ζεν πρεμιέ. Και είναι λογικό, εφόσον οι ιδέες, ως προείπαμε, το αφήγημα, οι ιδεολογίες τελείωσαν. Ο Τσιπρισμός ενδέχεται να είναι το τελευταίο στάδιο του σοσιαλισμού, όπως εξάλλου είχε προβλέψει επακριβώς και ο Χέγκελ.

Κατά συνέπεια υπάρχει η σκέψη μήπως τελικά η μόνη βιώσιμη προοδευτική πρόταση που υπάρχει σήμερα στην Ελλάδα είναι ο Μητσοτάκης - εφόσον οι λοιποί μοιάζουν ήδη ολίγον με απολιθώματα. Ληγμένα προϊόντα - μια Σαμοθράκη ξεκομμένη, χωρίς επικοινωνία με τον πραγματικό κόσμο. Τουλάχιστο απ' ό,τι φαίνεται μέχρι τώρα. Βέβαια είναι λογικό ότι η παρακρατική εκδοχή του πράγματος ετοιμάζεται και βυσσοδομεί και σίγουρα θα ονειρεύεται μεγάλα χτυπήματα για να κάνει σπάσιμο στον Χρυσοχοΐδη και να δείξει ότι υπάρχει. Θα προσπαθήσει, τουλάχιστον για μια φθινοπωρινή ατραξιόν με παλιά υλικά - αλλά το θέμα είναι πως δεν υφίσταται πια δεκτικό ακροατήριο, δεν υπάρχουν πελάτες, εκτός από κάποιους παλαιούς που θα λαχταρούσαν μια θεατρική ρεβάνς και κρύα πιάτα με σος πριονίδι.


Τι θα γίνει, λοιπόν; Απλώς θα δούμε χλωμές επαναλήψεις στο Netflix μιας ξεπνοϊσμένης πολιτικής του πεζοδρομίου; Μάλλον. Ισως να δούμε και συνέδρια με Ζαχαριαδικές τελετές, αλλά και με όρους ιδιωτικής εταιρείας. Και θα δούμε ένα ΚΙΝΑΛ στο σταυροδρόμι - αλλά κι αυτό αν δεν αναγεννηθεί και δεν μπούνε νέοι στο παίγνιο θα συρρικνωθεί ως ομάδα ηλικιωμένων της Αιδηψού που ανταλλάσσουν χάπια νοσταλγίας μεταξύ τους. Κάπως έτσι θα πορευτούμε και νομίζω πως θα έχουμε, κατά βάση, ένα πιθανώς θερμό αλλά βαρετό φθινόπωρο από άποψη θεματολογίας- εκτός κι αν ξυπνήσουνε διάφοροι άνθρωποι και πάρουνε αποφάσεις, που δεν είναι και εντελώς απίθανο, οπότε δεν θα μας φάει η πλήξη.

Η βασική αίσθηση είναι ότι έχει κλείσει οριστικά ένα νοσηρό κεφάλαιο. Κι ότι πάμε κάπου αλλού. Οποιοι δεν το νιώθουν, δεν το καταλαβαίνουν, και επιμένουν σε πεθαμένα λικέρ και ερμηνείες του Νοστράδαμου, απλώς θα βλέπουν τον Μητσοτάκη να φεύγει πυραυλικά εμπρός (αν συνεχίσει όπως μέχρι τώρα), και θα σκιαμαχούν με το Πριν. «Δεν ήμουν εκεί, χτύπαγε τον αέρα - τον συγχωρώ».

Παλιά, ξινά σταφύλια.